บทที่ 229 ผู้หญิงคนนี้เหมือนงูพิษ

เขาถาม

เสิ่นเฉียวไม่ตอบ แต่ส่ายหัวยังอยู่ในอ้อมแขน

อันที่จริงก่อนที่เขาจะมาเสิ่นเฉียวคิดอย่างใจเย็น ว่าเธอไม่ได้ทำและก็ไม่ใช่เสี่ยวเหยียนเป็นคนทำ หาก เธอต้องเผชิญหน้าก็จะไม่กลัว ท้ายที่สุดเธอจะรับมือทุก อย่างคนเดียว

แต่ตอนนี้เย่โม่เซินรีบวิ่งมาหาเธอ ดวงตาสีดำคู่ นั้นเต็มไปด้วยความวิตกกังวลที่มองเธอ ทำให้ความคับ แค้นใจของเธอระเบิดออกมา

เธอคิดว่าเธอไม่อาจจัดการดูแลทุกอย่างได้เพียง ลำพัง เธอต้องอธิบายทุกสิ่งให้ชัดเจน

แต่… ถ้าซื้อฉีนเป่าโชคร้ายจริงๆล่ะก็… เรื่องนี้ ต้องเกี่ยวข้องกับพวกหล่อนเป็นแน่

หลายคนในที่เกิดเหตุไม่พอใจเธอทั้งนั้นและอาจ มีหลายคนที่จะใช้โอกาสนี้จัดการเธอ

หลินเจียงรีบมาหลังจากที่เขาได้รับข้อความจาก เสิ่นเฉียวแจ้งว่าเกิดเรื่องกับชื่อจีนเป่า จึงรีบตามมาใคร จะรู้ว่าจะเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ภรรยาเก่าของตัวเองกำลัง อยู่อ้อมกอดของผู้ชายคนอื่น นี่ทำให้เขารู้สึกโกรธและ พูดด้วยความโกรธ “คุณส่งข้อความมาเพื่อแสดงให้ผมเห็นสิ่งนี้หรือ”

เมื่อได้ยินเสียงของหลินเจียง เสิ่นเฉียวตื่นจาก ภวังค์ ข้างหน้าของเธอคือกลิ่นอายที่คุ้นเคยของเย่โม่ เซินเพราะเมื่อสักครู่ตกอยู่ในความกลัว ตอนนี้กลับสู่ ความเป็นจริง

เธอลุกขึ้นยืนช้าๆ แต่เมื่อเธอกำลังจะตอบกลับ ศีรษะของเธอก็ถูกรั้งลง

เย่โม่เซินกดเธอกลับเข้าไปในอ้อมแขนของเขา และพูดอย่างเย็นชาว่า “ไปให้พ้น”

ออร่าที่ทรงพลังบนร่างของเขาแผ่ออกไปทำให้ หลินเจียงกดดันแทบจะยืนไม่อยู่ เขามองไปที่เยโม่เซิน จากนั้นก็พูดอย่างสั่นๆว่า “ไม่ใช่ว่า …ผมอยากจะมา เอง… เธอส่งข้อความมาและให้ผมมาที่นี่”

เมื่อได้ยินแล้วริมฝีปากบางๆเย่โม่เซินก็ตอบกลับ อย่างเย็นชา”จริงเหรอ”

เส้นเฉียวดิ้นรนในอ้อมแขนของเขาและในที่สุดก็ พูดเสียงอู้อี้ “ฉันโทรหาเขา”

หลินเจียงรู้สึกภาคภูมิใจทันที “เห็นมั้ย คุณดูสิ เธอยอมรับแล้ว”

ดวงตาของเย่โม่เซินเย็นชาเล็กน้อย ในที่สุดเสิ่น เฉียวก็ดิ้นออกจากอ้อมแขนของเขาแล้วมองไปที่หลิน เจียง “จุดประสงค์ของฉันคือให้ไปเฝ้าที่ห้องฉุกเฉิน ฉัน เขียนอะไรลืมที่ฉันบอกไปหรือเปล่า”
เมื่อได้ยินแล้วหลินเจียงก็นึกถึงข้อความดังกล่าว บอกว่าซื้อฉีนเป่ามีบางอย่างผิดปกติ

เสิ่นเฉียวมองไปที่ห้องฉุกเฉิน หลินเจียงนึกขึ้น ได้ “เธอหมายถึงเป่าเอ๋ออยู่ในห้องฉุกเฉินเหรอ”

เสิ่นเฉียวไม่พูด ถือว่ายอมรับ

หลินเจียงเปลี่ยนสีหน้าและชี้หน้าอย่างโกรธ เกรี้ยวใส่เสิ่นเฉียว “เกิดอะไรขึ้นกับเป่าเอ๋อ ถ้ามีอะไร เกิดขึ้นกับเด็ก ฉันจะต้องเอาเรื่องเธอให้ถึงที่สุด ทำไม เธอแย่แบบนี้ เธอลงมือเหรอ ถ้าเด็กเป็นอะไรเรื่องไม่จบ ง่ายๆแน่”

เสิ่นเฉียวกัดริมฝีปากล่างของเขาและพูดอย่าง

เย็นชา “นายไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมถึงหาว่าฉันเลว” “นี่ยังต้องคิดอะไรอีก หลังจากหย่ากับฉันเธอต้อง เสียใจเธออิจฉาที่เป่าเอ่อท้อง เธอเลยอยากจะทำร้าย

เธอเพราะเราไม่มีลูกกันมาก่อน เธอจึงอยากฆ่าลูกคน

เดียวของฉัน เสิ่นเฉียว คิดไม่ถึงว่าจะเป็นผู้หญิงแบบ

นี้ ผู้หญิงแบบนี้ใจคอโหดเหี้ยม คุณก็ระวังถูกเธอ

หลอก”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ จู่ๆหลินเจียงก็คิดอะไรบางอย่าง ขึ้นมา “คุณชายเย่ ผู้หญิงแบบนี้คุณไม่ควรเก็บเธอไว้ ข้างกาย นับประสาอะไรกับคำพูดเธอเชื่อถือไม่ได้ ไม่ อย่างนั้นวันหนึ่งจะถูกเธอทำร้าย ผมเป็นตัวอย่างที่ยังมี ชีวิต”

…” เฉินเฉียวกัดริมฝีปากล่างอย่างไม่เต็มใจไอ้นี่
ตอนที่ยังแต่งงานกันอยู่เขาทำอะไรไม่เคยทำ อะไรเพื่อเธอมาก่อน หลังจากหย่ามาเจอกันก็พยายาม ทำให้เธอเสื่อมเสียชื่อเสียง

แต่ตอนนี้เสิ่นเฉียวกังวลมากขึ้นว่าเย่โม่เซินจะ เชื่อสิ่งที่เขาพูดหรือไม่

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้เสิ่นเฉียวมองไปที่เยโม่เซินและ รู้สึกประหม่า “อย่าเชื่อที่เขาพูด…มันไม่ใช่อย่างนั้นเลย”

เย่โม่เซินเลิกคิ้วริมฝีปากบางๆของเขาค่อยๆเลิก ขึ้นและเยาะเย้ย “ที่รัก เธอตกหลุมรักผู้ชายแบบนี้และ แต่งงานกับเขามาได้ยังไงตั้งสองปี สองปีที่แล้วไม่รู้สึก อะไรเลยเหรอ เธอโง่หรือเปล่า”

สิ่งที่พูดนี้ทำให้เสิ่นเฉียวหน้าแดงขึ้นมาเธอฟัง เทียบเคียงประชดประชันว่า “มันควรจะเป็นการโต้กลับที่ ดุเดือด”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เสิ่นเฉียวก็ตะลึง แม้กระทั่ง หลินเจียงก็เช่นกัน

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เยโม่เซินก็กวาดสายตามองไป ยังหลินเจียงอย่างเยาะเย้ย “คุณเป็นอดีตสามีที่ไร้ ประโยชน์ของเฉียวเฉียว ไม่เคยออกค่าช้จ่ายในบ้าน แถมยังมีชู้อีกด้วยเหรอ”

เสิ่นเฉียวมองไปที่เย่โม่เซินที่แตกต่างออกไป

ไม่คาดคิดว่าเขาจะออกหน้าพูดช่วยเธอและ . เขารู้มากจริงๆ
หาใครมาตรวจสอบเขาหรือ

คุณพูดเรื่องไร้สาระอะไร ฉีนเป่าไม่ใช่มือที่สาม” หลินเจียงคงไม่คาดคิดมาก่อนว่าเย่โม่เซินจะหันมา โจมตีชายร่างใหญ่คนหนึ่งพูดจนหน้าแดง “ผู้หญิงคนนี้ ใช้ไม่ได้และใจร้ายใจมาร ผมจึงทิ้งเธอไปแต่งงานกับคน อื่น”

“ในวันหย่าของคุณ มือที่สามตั้งครรภ์ได้สองสาม เดือน คุณยังกล้าพูดว่าคนอื่นไม่ดีเหรอ” ข้อมูลของหลิน เจียงถูกเซียวซูตรวจสอบมาแล้ว เซียวซู่รู้เรื่องชัดเจน ได้ยินเขาต่อว่าเสิ่นเฉียวเช่นนั้น เซียวซูกอดไม่ได้ที่จะลุก ขึ้นยืนเพื่อรายงานความไม่ยุติธรรมให้แทนเสิ่นเฉียว “ผู้ชายอย่างคุณ หลังจากแต่งงานสองปีเอาเงินที่คุณได้ รับไปให้มือที่สามคนนั้นใช่มั้ย พอถูกรางวัลลอตเตอรี่มา หย่ากับภรรยาตัวเอง ตอนนี้ยังไม่รู้สึกละอายใจมาใส่ร้าย คนอื่นและน่าขายหน้าจริงๆ อย่าเรียกตัวเองว่าผู้ชาย เถอะ”

สิ่งที่เชียวซูพูดนั้นไม่น่าฟัง หลินเจียงนัยน์ตาสี แดง “คุณ” “การหย่าร้างเป็นสิ่งที่ดีและอยู่ห่างจากผู้ชาย

อย่างคุณ คุณนายน้อยสองจะมีชีวิตที่มีความสุขมากขึ้น”

“พูดไปพูดมา” เย่โม่เซินยิ้มน้อยๆ ริมฝีปากบาง ของเขาเผยให้เห็นส่วนโค้งที่สวยงามและนิ้วของเขา ทาบกับเสิ่นเฉียวแล้วค่อยๆถูจุดสีน้ำเงินและสีม่วงให้เธอ ท่าทางอบอุ่นชั่วครู่เสิ่นเฉียวก็รู้สึกว่าแผลดีขึ้นมาก “ฉัน อยากจะขอบคุณชายขี้โกงคนนี้ด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะคุณผมคงหาภรรยาที่ดีขนาดนี้ไม่ได้หรอกมั้ง”

เขามองเสิ่นเฉียวและพูดอย่างจริงจังและอ่อน โยน

ในตอนนี้ดวงตาของเขาเป็นประกายราวกับ ดวงดาวยามเช้ามืดในท้องทะเล ครู่หนึ่งเสิ่นเฉียวเกือบ จะคิดว่าสิ่งที่เขากำลังบอกตัวเองนั้นเป็นความจริง แต่.. เสิ่นเฉียวก็รู้สึกอย่างรวดเร็วมันเป็นเพียงแค่การเล่น ละคร

ฐานะภรรยาของเขา เย่โม่เซิน ต้องไม่ทำให้เขา เสียหน้า

เขาเพียงต้องการรักษาหน้าของเขา

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้เสิ่นเฉียวยิ้มตามด้วยรอยยิ้มหวาน “ใช่ฉันต้องขอบคุณนายด้วยที่เลือกหย่ากับฉัน ถ้านาย ยังไม่หย่ากับฉัน ฉันอาจจะไม่รอดพ้นจากทะเลแห่ง ความทุกข์และยังคงโง่เง่าถูกนายหลอกลวง”

หลังจากพูดเช่นนั้น เธอใช้มือโอบคอของเย่โม่ เซินแล้วพิงเขา “ตอนนี้ฉันได้พบกับสามีที่ดีเช่นนี้ฉัน อยากขอบคุณจริงๆ”

“พวกคุณ .. ” หลินเจียงไม่คาดคิดว่าคู่รักคู่นี้จะ แสดงความรักต่อหน้าเขา ด้วยความโกรธพวกเขาจึงกำ หมัดแน่นและพูดอะไรไม่ออก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ