เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 1313 ให้ผมกอดแปบนึง



บทที่ 1313 ให้ผมกอดแปบนึง

หลังจากที่เสี่ยวเหยียนได้รับการส่งสายตาจากเขาแล้ว ก็รู้ว่า หานซึ่งเข้าใจความหมายของเธอแล้ว และตอนนี้เองพ่อจางก็ตั้ง สติกลับมาได้ยัยเด็กน้อยแอบกระซิบกระซาบอะไรกับเสี่ยวชิง มาๆๆ เสี่ยวชิงพวกเราดื่มกันต่อ

“ครับคุณลุง”

หานชิงยกแก้วขึ้นมาชนกับพ่อจางทีละแก้วเรื่อยๆ

หนึ่งแก้ว สองแก้ว สามแก้ว……..

เสี่ยวเหยียนนั่งอยู่ข้างๆมองอย่างร้อนใจ เพราะเวลาแต่ละ วินาทีแต่ละนาทีก็ค่อยๆผ่านเลยไป แต่ทั้งสองคนก็ไม่มีท่าทีว่าจะ หยุดเลย

เมื่อครูก็เห็นชัดว่าเธอบอกกับหานชิงแล้ว หรือว่าเขาไม่เข้าใจ ความหมายที่เธอพูด ไม่น่าจะเป็นไปได้ ด้วยสติปัญญาของเขา ต่อให้เธอไม่ต้องพูดคาดว่าเขาก็น่าจะเดาได้ด้วยตนเอง

มีเหตุผลอะไรที่เขาต้องทำอย่างนั้น

ตอนที่เสี่ยวเหยียนกำลังจะเอ่ยปากพูดอะไรบางอย่างนั้นเอง หาเชิงก็แสดงอาการเมามายให้เห็น แต่มือก็ยังคงจับแก้วไว้ แน่นวางลงบนโต๊ะ จากนั้นก็หันไปหาพ่อจางเผยให้เห็นรอยยิ้มที่ มีความรู้สึกผิดเล็กๆ
“ขอโทษด้วยนะครับคุณลุง ผมเริ่มดื่มไม่ค่อยไหวแล้ว

ได้ยินดังนั้น พ่อจางก็ยินดีทันที ตบที่หน้าขาของตัวเองพูด

ว่า “เสี่ยวชิง ไม่ทันไรก็เมาแล้วเหรอ คออ่อนแบบคุณนี้ไม่ ไหวนะ นี่ดื่มไปแค่นิดเดียวเอง!

หลัวหุ้ยเหมียที่อยู่ข้างๆได้ยินเข้า ก็หยกพ่อจาง พ่อจางรู้ว่า

เธอหมายความว่าอะไร แต่ตอนนี้ก็ยังดีใจมาก

“ดื่มต่อไม่ไหวแล้วจริงๆเหรอ ฉันเพิ่งเริ่มอุ่นเครื่องเท่านั้น ยัง ไม่ทันได้ดื่มให้สะใจเลย!

ความจริงพ่อจางก็ดื่มไปพอสมควรแล้ว เขารู้ว่าตัวเองดื่มมาก ไม่ได้ แต่บางเรื่องพอมันเริ่มต้น ขอแค่อีกฝ่ายไม่ได้แพ้ ตนเองก็ ไม่กล้าที่จะร้องให้หยุด ดังนั้นจึงได้แต่ยืนหยัดอยู่ต่อไป

ถ้าหานชิงล้มคว่ำลง อย่างนั้นเขาก็ได้หน้าและก็ไม่ต้องดื่มอีก

ต่อไป ถือว่าเป็นผลดีด้วยกันทั้งสองฝ่าย

ดังนั้นพ่อจางภายนอกดูเหมือนจะเรียกหานซึ่งให้ดื่มกับเขาต่อ แต่ในใจกลับคิดว่ารีบคว่ำลงไปเร็ว คุณล้มลงไปผมก็ไม่ต้องดื่ม แล้ว

และหานซึ่งก็ไม่ทำให้เขาผิดหวัง มือคลำอยู่ที่หน้า ผากขอโทษด้วยนะครับคุณลุง ดื่มไม่ไหวแล้วจริงๆครับ”

พ่อจาง : “อย่างนี้ได้ยังไงกัน นี่เพิ่งจะดื่มได้ไม่นานเองเสี่ยวชิง

“พอได้แล้วมั้งคุณ” หลัวหุยเหม่ยหยกเขาอีกครั้ง ครั้งนี้หยิกแรงขึ้นมา และยังถลึงตาอย่างโกรธใส่พ่อจางด้วย พูดอย่าง โมโหว่า: “มีความเป็นผู้ใหญ่หน่อยได้มั้ย เสี่ยวชิงเขาก็บอก ว่าดื่มไม่ไหวแล้ว คุณยังจะให้เขาดื่มอีก

“แค่กๆ……”พ่อจางกระแอมเบาๆ โบกไม้โบกมือ “พอแล้ว ในเมื่อเสี่ยวชิงดื่มไม่ไหวแล้ว อย่างนั้นก็ไม่ดื่มแล้ว เหยียนเหยี ยนลูก ให้แฟนลูกดื่มน้ำแกงแก้สร่างเมาหน่อย จากนั้นก็ประคอง เขาไปพักผ่อนเถอะ”

ได้ยินดังนั้นเสี่ยวเหยียนก็ถอนใจอย่างโล่งอก รีบยกน้ำแกง แก้สร่างเมาที่วางอยู่ข้างๆไปวางข้างหานซึ่ง “ดื่มสักหน่อยก่อน นะคะ เดี๋ยวฉันจะประคองคุณไปพักผ่อน

หานชิงรับไปดื่มหลายอีก จากนั้นเสี่ยวเหยียนก็ประคองเขาไป

รอจนพวกเขาไปแล้ว พ่อจางที่ยังทำเป็นฝืนทนอยู่ได้ ในที่สุด ตอนนี้ก็ปล่อยมือจากแก้วแล้ว จากนั้นก็ทิ้งร่างนอนลงบนโต๊ะ อย่างหมดเรี่ยวแรง ถอนหายใจพลางเอ่ยว่า “แฟนของเสี่ยวเห ยียนคนนี้………แข็งไม่เบานะ

ได้ยินอย่างนั้น หลัวหุยเหม่ยอดไม่ได้ที่กลอกตามองบน ตำหนิ ว่า “แล้วถ้าไม่ใช่ล่ะ คนเขายังหนุ่มยังแน่น ดื่มจนล้มพับไปมี ผลดีอะไรกับคุณ หากเป็นไปได้ เขาก็คือลูกเขยเราในอนาคต! ”

พ่อจางนอนแผ่อยู่บนโต๊ะ ไม่ขยับเขยื้อน ได้ยินอย่างนั้นก็ได้ แต่พูดว่า “คุณไม่เข้าใจ นี่ผมกำลังทดสอบเขาอยู่นะ”

“ทดสอบเหรอ ทดสอบอะไร
“ทดสอบว่าเขาจริงใจกับเสี่ยวเหยียนของพวกเราหรือเปล่า”

หลัวหุยเหม่ยพอได้ยินก็ยังไม่มีอะไรจะพูด “ทดสอบความ จริงใจ คุณนี่มันช่างร้ายกาจนักนะ ใช้การดื่มเหล้ามาทดสอบ ความจริงใจ”

” คุณไม่เข้าใจหรอก ผมก็ไม่อธิบายให้คุณฟังด้วย! “พ่อ จางที่ดื่มจนเมาเล็กน้อยเริ่มแสดงอารมณ์แบบเด็กๆแล้วหวย เหม่ยไม่รู้จะจัดการเขายังไง ได้แต่ขอให้เขาดื่มน้ำแกงแก้สร้าง เมา ใครจะไปรู้ว่าเขากลับพูดว่า “ใครจะไปดื่มของแบบนั้น ผม คอแข็งขนาดนี้ แทบไม่จำเป็นต้องดื่มเลย เอาไปเลย ผมไม่ดื่ม”

“ไม่ดื่มเหรอ นี่ฉันอุตส่าห์ต้มมาอย่างยากลำบากนะ คุณกล้า ไม่ดื่มเชื่อมั้ยว่าฉันเอามีดมาฟันคุณ

พ่อจาง: “………..

อีกด้านเสี่ยวเหยียนประคองหานจึงเดินไปที่ห้องของตัวเอง ตอนที่เดินเข้าห้องแล้วมองเห็นเตียงที่เต็มไปด้วยความเป็นผู้ หญิงของตัวเอง ในหัวสมองของเสี่ยวเหยียนจึงมีเสียงดังตุบตั้ง สติขึ้นมาได้

ทำไมเธอถึงพาเขามาที่ห้องของตัวเองนะ ความจริงแล้วใน บ้านของเธอก็ยังมีห้องพักแขก เธอสามารถพาเขาไปห้องพักแขก ได้นี่

ในขณะที่เสี่ยวเหยียนกำลังลังเลไม่หยุดว่าจะเปลี่ยนเป้า หมายกลางคันมั้ย หานซึ่งก็นอนลงไปบนเตียงแล้ว
เสี่ยวเหยียน : **

ได้การละ นี่ก็คงเปลี่ยนใจไม่ทันแล้ว

หลังจากที่หานซิงนอนลงไป ก็หลับตายกมือขึ้นมานวดที่ขมับ ของตน ขมวดคิ้วแน่น ดูแล้วท่าทางไม่สบายมาก

“คุณไหวมั้ย”ตอนแรกเสี่ยวเหยียนยังเขินอาย แต่หลังจากที่ เห็นท่าทางของเขาแล้วความเขินอายนั้นก็สลายหายไปหมด รีบ นั่งลงข้างเตียงมองหานซึ่งอย่างเป็นห่วง

จู่ๆเธอก็นึกอะไรขึ้นได้ ลุกขึ้นพูดว่า “คุณรอฉันเดี๋ยวนะ” จากนั้นก็วิ่งเข้าไปในห้องน้ำ หยิบมาขนหนูมาซักให้สะอาด แล้วบิดให้แห้ง วิ่งกลับมาเช็ดตัวให้หานชิง

หาน งดื่มไปไม่น้อย ความจริงเขาเป็นคนคอแข็ง แต่ดื่มเยอะ ก็ยังรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวนัก เขาสัมผัสได้ว่ามีอะไรเย็นอยู่บน หน้าผากของตัวเอง หานซึ่งลืมตาขึ้นมา ดวงตาสีอ่อนคู่นั้นมอง เห็นผู้หญิงของเขากำลังเช็ดหน้าและหน้าผากให้เขาอย่างตั้ง อกตั้งใจ

เห็นเขาลืมตา เสี่ยวเหยียนก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ทำไมคุณ ไม่ฟังที่ฉันพูด ถ้าคุณยอมแพ้ไปตั้งแต่แรก ก็จบไปแล้ว จะต้อง ดื่มให้เป็นแบบนี้ให้ได้ รู้สึกแย่มากเลยใช่มั้ย ให้ฉันไปต้มน้ำ แกงแก้สร่างเมาให้อีกมั้ย

พอเธอพูดจบ มือก็ถูกหานชิงจับไว้แน่น

“ไม่ต้องนํามากหรอก ผมไม่เป็นไร ริมฝีปากบางของหานซิงเม้มเข้าหากัน เอ่ยอย่างเรียบๆ ความจริงแล้วเขาไม่ได้ยอมแพ้ ตั้งแต่แรกเพราะมีเหตุผล เป็นผู้ชายเหมือนกัน ทำไมเขาจะดูการ สํารวจ ในแววของพ่อจางไม่ออก เขายอมแพ้ได้ แต่เขาจะแพ้ ตั้งแต่แรกไม่ได้ และก็ไม่อาจแพ้ช้าเกินไป ดังนั้นหานชิงจึงได้แต่ ควบคุมปริมาณการดื่มและเวลาของตัวเอง พอได้ที่แล้วก็เลิก

ดังนั้นมองจากแววตาของจากพ่อจางที่อยู่ด้านหลัง เขาน่าจะ ประสบความสําเร็จ

แต่ว่าเรื่องพวกนี้ ยังไม่บอกหญิงสาวดีกว่า

หานซึ่งหยิบผ้าเช็ดตัวในมือของเธอออกมา จากนั้นออกแรงที่ มือ ร่างของเสี่ยวเหยียนก็พุ่งมาด้านหน้า เอามือโอบรอบตัวเธอ กอดเธอเอาไว้แน่น

เสี่ยวเหยียนก็นอนเกยอยู่บนร่างของหานซึ่ง

“เออ……

นี่เขาจะทําอะไร เสี่ยวเหยียนขัดขืนตามจิตใต้สำนึก ในเมื่อที่นี่ คือบ้านของตัวเอง และพ่อแม่ของเธอก็อยู่ เมื่อครู่ตอนประคอง เขาเข้ามาก็ไม่ได้ปิดประตู ถ้าหากหลัวหุยเหมียวิ่งเข้ามาด้วย ความเป็นห่วง จากนั้นเห็นภาพนี้เข้าจะทำอย่างไร อย่างนั้นมันน่าอายมากเลยนะ

ในขณะที่เสี่ยวเหยียนดิ้นรนขัดขืนอยู่นั้น หานซึ่งก็ยิ่งออกแรง รัดแน่นขึ้น คางค่อยๆประชิดบนศีรษะของเสี่ยวเหยียน รอบจมูก มีกลิ่นอายหวานหอมที่เป็นของหญิงสาว
อย่าขยับ ให้ผมกอดคุณแปบนึง

น้ำเสียงแหบพร่าของเขา กลับประทับตราตรึงลงในใจของ เสี่ยวเหยียน


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ