เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 386 บรรลุข้อตกลงการค้า



บทที่ 386 บรรลุข้อตกลงการค้า

เฉินเฟย: “.”

เหอะๆ เขาโมโหจนบ้าไปแล้วจริงๆ

“รอสักครู่นะ ขอเวลาฉันอีกห้านาที” หลินซิงหั่วขอร้องเฉินเฟยอย่างน่าสงสาร เฉินเฟยมี

สีหน้าเย็นชาและไม่อยากจะสนใจเธอ

หานมู่จื่อไอออกมาเบาๆ หลังจากนั้นเอ่ย: “คุณหลิน เดิมทีวันนี้พวกคุณนัดไว้สิบห้านาที ตอนนี้ใกล้จะครบสิบ ห้านาทีแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้น….คุณหลินไปทำธุระกับผู้จัด การเฉินก่อนดีไหมคะ?”

พอได้ยิน หลินซิงหั่วก็เบิกตาโต: “มู่จื่อ..”

“แบบนี้ พวกเราเพิ่มเพื่อนในWechatพอมีเวลาค่อยคุย กันอีกทีดีไหม?” หานมู่จื่อคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าหลินซิงหั่ วจะเป็นแฟนคลับหญิงที่คลั่งไคล้หนักขนาดนี้ จึงทำได้ เพียงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดWechatแล้วเขย่าไป ทางโทรศัพท์มือถือของหลินชิงหั่ว

หลินซิงหัวพยักหน้าอย่างแรง หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้น มาเปิดWechatแล้วเพิ่มหานมู่จื่อเป็นเพื่อน

พอเพิ่มเพื่อนเสร็จยังขอร้องอีกเล็กน้อย: “ถ้าอย่าง นั้น…พวกเราถ่ายรูปร่วมกันสักรูปไหม?”

สุดท้ายทั้งสองคนก็ถ่ายรูปด้วยกัน หลังจากที่ถ่ายรูป ด้วยกันเสร็จหลินซิงหั่วก็กุมโทรศัพท์มือถือเอาไว้อย่างมีความสุข”รอฉันนะคะ ถึงเวลาแล้วฉันจะส่งข้อความให้ คุณ”

“อืม”

แบบนี้หลินชิงหัวลุกขึ้นและจากไปพร้อมกับ เฉินเฟยอ ย่างพอใจ

ในขณะนั้นหานมู่จื่อยังได้รับสายตาขอบคุณจาก เฉินเฟย

เธอยิ้มอย่างจนปัญญา หลังจากนั้นส่งพวกเธอลงไป

ชั้นล่าง

หลังจากที่รอพวกเธอเดินไปเสร็จ เสี่ยวเหยียนที่ยืนอยู่ ข้างเธอ”มันเกินความคาดหมายของฉันจริง ๆ หลินซิงทั่ว คนนี้แตกต่างจากที่ฉันจินตนาการไว้อย่างสิ้นเชิง” 2

พอได้ยิน ริมฝีปากสีแดงของหานมู่จื่อก็ยิ้มขึ้นมาเล็ก น้อย “ฉันก็เหมือนกัน”

“ใช่ไหม? นิสัยดีมาก แค่…ติดคนนิดหน่อย คิดไม่ถึงว่า

หล่อนจะเป็นแฟนคลับของเธอ..”

“เหลือเชื่อจริง ๆ”

“มู่จื่อพวกเรามีคำสั่งซื้อแล้ว รีบไปแบ่งปันให้ทุกคน เถอะ ให้พวกเธอรู้ว่ามู่จื่อของพวกเราไม่ใช่ไม่มีความ สามารถอย่างนั้น!”

“จะต้องแบ่งปันให้ทุกคน เพียงแต่ไม่ใช่อย่างที่เธอคิด แบบนั้น แต่เป็นการแบ่งงานให้พวกเขารับผิดชอบ”

พอพูดถึงตรงนี้หานมู่จื่อก็หมุนตัวเดินกลับไป ทั้งสองเดินไปด้วยคุยกันไปด้วย “เธอแจ้งข่าวสักหน่อย อีกครึ่ง ชั่วโมงเริ่มประชุม”

เสี่ยวเหยียนพยักหน้า”ได้ ฉันจะรีบไปบอกพวกเธอ” หานมู่จื่อกลับไปที่ห้องทำงาน ส่วนเสี่ยวเหยียนไปชั้น

ของพนักงานเพื่อแจ้งพวกเธอว่าจะมีการประชุม

พอได้ยินว่าประชุม สีหน้าของจางยู่ก็ดูไม่ได้ขึ้นมา “ทำไมประชุมอีกแล้วล่ะ? นี่เพิ่งจะเข้าทำงานแค่ไม่กี่

วันเอง ประชุมทั้งวัน ยังไม่เสร็จเหรอ?”

เลิงเยาเยาฟุบอยู่บนโต๊ะอย่างอยู่ไม่สู้ตาย จ้องมอง เธอด้วยสายตาเย็นชา

เซียวอียี่ที่อยู่ข้างๆ ก็เบะปากอย่างไม่สบอารมณ์”เมื่อ วานพูดเยอะขนาดนั้น ทำไมวันนี้ยังจะพูดต่อล่ะ? หรือเป็น เพราะเห็นว่าพวกเราว่างเกินไป ดังนั้น…เลยจงใจหาเรื่อง ให้พวกเราทำงั้นสิ?”

พอพูดจบ เธอก็ยังมองหลินเจิงที่อยู่ข้าง ๆ แวบ หนึ่ง:”หลินเจิง เธอว่าจริงไหม?”

ชายหนุ่มมีสีหน้าเยือกเย็น: “..”

เสี่ยวเหยียนกอดอก แล้วหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา :”ถ้า จงใจหาเรื่องให้พวกเธอทำแล้วจะทำไม? ตอนนี้พวกเธอ เป็นพนักงานบริษัท สิ่งที่เจ้านายบอกพวกเธอก็ต้องฟัง!”

“ชี”

จางยู่ส่งเสียงชิออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ก็เก็บ ของแล้วลุกขึ้น
พอเสี่ยวเหยียนเห็นทุกคนกำลังเก็บของเตรียมที่จะ ประชุม ก็ยิ้มอย่างพอใจ:”จำไว้ด้วยอีกครึ่งชั่วโมงประชุม ไม่ใช่ตอนนี้”

พอพูดจบเธอก็หันหลังเดินออกไป รอเธอเดินจากไป จางยู่ก็โมโหจนโยนของลงบนโต๊ะ

“คิดไม่ถึงว่าผู้ช่วยเล็กๆ จะมีท่าทางหยิ่งยโสแบบนี้ เธอคิดว่าเธอเป็นใครกัน? คิดไม่ถึงว่าจะสะบัดหน้าใส่พวก เรา พวกเธอยอมรับความไม่เป็นธรรมนี้ลงเหรอ?”

ไม่มีใครตอบคำถามเธอ

จางยู่มองหลี่จุ้นเฟิง:”หลี่จุนเฟิง?”

หลี่จุ้นเฟิงเลิกคิ้วแล้วไขว่ห้าง”เป็นอะไรไป? ประชุมมี อะไรไม่ดีล่ะ ถึงอย่างไรเธอก็ไม่อยากทำงาน นั่งฟังอยู่ที่ นั่นเธอก็ไม่อยากเหรอ?”

“ยิ่งกว่านั้น ถ้าเธอไม่โจมตีหล่อน หล่อนก็ไม่โจมตี เธอ” หลี่จุ้นเฟิงยิ้มกริ่มแล้วตอบ:”เธอโจมตีคนอื่น คนอื่นก็ โจมตีเธอกลับแน่นอน เป็นธรรมดา”

จางยู่: “หลี่จุ้นเฟิงนายเห็นเธอสวยหน่อย เลยจงใจเข้า ข้างเธอใช่ไหม?”

หลี่จุนเฟิงแสดงสีหน้าตกอกตกใจออกมา: “เธอรู้ได้ อย่างไง?”

“นาย!” ในขณะนั้นจางยู่ก็รู้สึกโกรธจนพูดไม่ออก จึง นั่งลงแล้วไม่ได้สนใจหลี่จุ้นเฟิงอีก

เลิงเยาเยาที่อยู่ข้างๆ เห็นเข้า ก็หัวเราะเยาะออกมา
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป

ในตอนที่หานมู่จื่อมอบหมายหน้าที่ให้พวกเขา ทุกคน ก็ยังคงตกตะลึงอยู่เล็กน้อย

“มีลูกค้าเข้ามาเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”

“ใช่แล้ว” เสี่ยวเหยียนกอดอกอย่างภูมิใจ “พวกเธอก็ เห็นข้อมูลแล้ว ครั้งนี้เป็นการเข้าร่วมงานแถลงข่าว หลัง จากที่พวกเธอเข้าใจแล้วก็รีบวาดออกแบบภาพมา”

หานมู่จื่อเม้มปากมองทั้งสองนัดหมายวันกันแวบหนึ่ง หลังจากนั้นกำหนดเวลา:”อีกสามวันเอาแบบร่างมาให้ฉัน ดูเถอะ”

“อะไร? สามวัน? คุณล้อเล่นเหรอ ?” สักพักจางยู่ก็ลุก ขึ้นมา แล้วเบิกตาโต “สามวันก็ต้องส่งแบบร่าง นี่มันจะเป็น ไปได้อย่างไร?”

หานมู่จื่อเงยหน้าขึ้นมอง สายตาเย็นชาตกลงบน ใบหน้าของเธอ

“อย่างนั้นเธอคิดว่าอย่างไร?”

“รูปแบบร่าง ทางที่ดีต้องครึ่งเดือนเถอะ” จางยู่มองทุก คนแวบหนึ่ง หลังจากนั้นพูดอย่างไม่สบอารมณ์”สามวัน จะวาดออกมาได้อย่างไร?”

พอได้ยินหานมู่จื่อก็อดที่จะพูดไม่ได้

“อย่างนั้นเธอบอกฉัน ครึ่งเดือนวาดแบบร่างออกมา ปรับปรุงและกำหนดงานเขียนฉบับสมบูรณ์เธอต้องเสีย เวลาเท่าไหร่? พอหลังจากปรับปรุงและกำหนดต้นฉบับเสร็จยังต้องรอผลิต เธอคิดว่าลูกค้าจะรอไหวอย่างนั้นเห รอ?”

“ฉัน…”

“กำหนดส่งก่อนเวลาฉันเขียนไว้ให้ในเอกสารแล้ว ทุก

คนดูเอง”

ทุกคนเปิดเอกสารดูแวบหนึ่ง งานแถลงจะเริ่มในอีก ครึ่งเดือนหลังจากนี้ มีเวลา15วัน นั่นก็หมายความว่าพวก เขาพวกเขาต้องวาดแบบร่าง ปรับปรุงและกำหนดงาน เขียนฉบับสมบูรณ์ รวมถึงผลิตภายในเวลา15วัน

“อืม แบบนั้นเวลาค่อนข้างเร่งด่วนนิดหน่อย” หลังจาก ที่หลี่จุนฟองดูเสร็จก็วางข้อมูลบนโต๊ะ แล้วพูดเบา ๆ

จางยู่ที่อยู่ด้านข้างพอได้ยินก็ไม่พอใจทันที “นั่นไม่ใช่ เร่งด่วนนิดหน่อย นี่มันเร่งด่วนมากๆ เข้าใจไหม? เวลาสิบ ห้าวันก็ไม่พอให้ปรับปรุงและกำหนดงานเขียนฉบับ สมบูรณ์!”

“กลุ่มหนึ่งมีคนมากขนาดนี้ เวลาครึ่งเดือนก็ยังไม่พอ?” หานมู่จื่อเลิกคิ้ว กวาดสายตามองทุกคนที่นั่งอยู่”เมื่อก่อน ทุกคนต่างก็เป็นนักออกแบบ หรือแม้กระทั่งความคิดของ นักออกแบบก็ไม่เข้าใจ? สิ่งที่พวกเราต้องทำก็คือให้ลูกค้า จึงพอใจ นี่คือความแตกต่างระหว่างการรับคำสั่งซื้อกับ การออกแบบด้วยตัวคุณเอง ถ้าคุณมั่นใจในผลงานของ ตนเอง คุณก็สามารถไปออกแบบชุดตามความชอบของ ตัวเองได้ หลังจากนั้นก็ไปจำหน่ายต่อ”

“แต่ตอนนี้พวกเราไม่เหมือนกัน ตอนนี้พวกเราทั้งหมดคือบริษัท คือกลุ่ม ผู้คนตามหา พวกเราก็ต้องทำตามเวลา และความชอบของฝ่ายนั้น”

เสียงของหานมู่จื่อนั้นสงบนิ่ง แต่กลับมีพลังมาก

“นี่เป็นแค่สินค้าชิ้นหนึ่ง พวกคุณมีคนมากขนาดนี้ สามารถช่วยกันแลกเปลี่ยนให้มาก หลังจากนี้สามวันตอน สิบโมงเช้าประชุมกันที่นี่ ฉันหวังว่าถึงเวลานั้นในมือของ พวกคุณคงจะมีสิ่งที่ฉันต้องการ เลิกประชุมเถอะ”

พูดจบหานมู่จื่อก็ก้มหน้าแล้วเริ่มเก็บของ

เลิงเยาเยาเก็บของอย่างไม่สบายใจแล้วลุกขึ้น หลัง จากนั้นหันหน้าเดินจากไป

เสี่ยวเหยียนมองเงาด้านหลังของเธอ: “เลิงเยาเยาคนนี้ ดูจะสงบเล็กน้อยนะ”

หรือว่าการซื้อใจคนจะมีประโยชน์จริง? แต่ท่าทาง แบบนี้ของเธอดูไม่เหมือนถูกซื้อนี่นา? เสี่ยวเหยียนจึงมอง หานมู่จื่อด้วยสายตาแปลกใจแวบหนึ่ง


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ