บทที่1548 เรียบง่ายและมีความสุข

“ไม่งั้นล่ะ?”สีหน้าท่าทางเจียงเสี่ยวไปใจเย็น หรือคุณไม่อยาก เก็บรักษา?” “ไม่ใช่อยู่แล้ว”เซียวซูเก็บสมุดจดทะเบียนไว้อย่างไร ทุกอย่าง

ที่เกิดขึ้นสำหรับเขายังคงเหมือนฝันอีกเช่นเคย สวยงามจนไม่

ค่อยสมจริง

“หมายความว่าอย่างนั้นหรือเปล่า? “เขาถามอย่างไม่แน่ใจ แต่ก็ไม่กล้าถามเธอว่าไม่อยากหย่าใช่หรือเปล่า อยู่ต่อหน้าเจียง เสี่ยวไป เซียวซูไม่กล้าเอ่ยคำว่าหย่าร้างอย่างสิ้นเชิง

เจียงเสี่ยวไปมองหน้าตาที่ระมัดระวังของเขาแล้วรู้สึกตลก “นี่มันก็ผ่านมาครึ่งปีแล้ว คุณก็ยังเป็นแบบนี้อีก? ครึ่งปีมานี้ เรื่องที่ฉันทำคุณยังมองไม่ชัดเจนเหรอคะ?”

เจียงเดี่ยวไป่หายใจลึกๆ และพูดเสียงเบา: “คุณนึกว่าฉันมี เวลามาเล่นกับคุณเป็นปีครึ่งปีแบบนี้เหรอ? วัยสาวของผู้หญิง ล้ำค่าขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่ว่าฉันยังรักคุณ ฉันยังจะอยู่ข้างกายคุณ ทําไม?”

นี่เป็นคำพูดที่ครึ่งปีมานี้ เซียวซู่ไม่มีโอกาสได้ฟัง

หลังจากฟังคำพูดเหล่านี้ของเธอแล้ว เซียวซูดีใจจนบ้าคลั่ง เขารู้มาโดยตลอดที่เจียงเสี่ยวไปยอมอยู่ต่อ ไม่ใช่มีแค่ความคิด ที่อยากเล่นเป็นเพื่อนเขา เพราะเวลาครึ่ วลาครึ่งปีไม่ใช่ใครๆก็เสียได้อีกอย่างถ้าอยู่ด้วยกันไม่มีความสุข แล้วใครจะทนได้ครึ่งปี

“คุณรีบเอาสมุดจดทะเบียนสมรสไปเก็บเถอะ ต่อไปถ้าคุณยัง เอาออกมาตรงหน้าฉัน ระวังฉันเปลี่ยนใจนะ”

พูดถึงตรงนี้ น้ำเสียงของเจียงเสี่ยวไปดขึ้นเยอะ เลียนแบบ ได้เหมือนจริงๆ

เซียวซูรีบเก็บสมุดจดทะเบียนสมรสไว้ เดินมาข้างหน้าก้าวนึ่ง แล้วกอดเอวของเจียงเสียวไปไว้ สีหน้าท่าทางค่อนข้างตื่นเต้น “ขอบคุณครับ”

เสียงของเขาทุ่มต่ำมาก ลุ่มลึกเหมือนสีดำในยามค่ำคืน “ขอบคุณที่คุณยอมให้โอกาสผมอยู่และข้างกายผม สามารถได้ คุณมาเป็นภรรยา เป็นความภาคภูมิใจทั้งชีวิตของผม คุณวางใจ นะ ผมจะใช้เวลาทั้งชีวิตดีกับคุณให้มากๆครับ

เจียงเสี่ยวไปคิดไม่ถึง เวลานี้เขายังพูดคำสารภาพรักที่ตื้นตัน ใจขนาดนี้ โชคดีที่เหลียงหย่าเธอคว้าโอกาสตัดสินใจอย่างเด็ด ขาด อุ้มลูกของเขาลงไปด้านล่าง ถ้าไม่อย่างนั้นถึงเวลาผู้ใหญ่ คนนึงเด็กคนนึงอยู่นี่ เขาจะรู้สึกเก้อเขินมาก

“เอาล่ะ ไม่รำคาญหรือไง?”เจียงเสี่ยวไปผลักเซียวซูออก: “ฉัน กำลังกินข้าวอยู่ คุณจะพูดก็ไม่รู้จักหาเวลาเหมาะสม แม่กับลูก ต่างก็อยู่ที่นี่ คุณกลับเอาสมุดจดทะเบียนสมรสออกมาเวลานี้ คุณถูกมนต์สะกด”

“อืม ผมถูกคุณถูกมนต์สะกด คุณจะว่าอะไรผมก็ได้ ยังไงก็ได้ ขอแค่คุณอย่าไปจากผมก็พอครับ
เซียวเหมือนถูกปีศาจของอารมณ์อยากยังไงอย่างงั้น อิ่ม หลังถูกผลักออกก็ใกล้เข้าไปอีก เหมือนหมาขี้เรื้อนคอยตอแย เจียงเสี่ยวไปตลอด

เจียงเสี่ยวไปนี่ยอมแล้วจริงๆ เหมือนเพิ่งเคยเห็นเซียวซูแบบนี้ เป็นครั้งแรก

“ทำไมเมื่อก่อนฉันไม่รู้ว่าคุณหน้าด้านขนาดนี้เลย?”

“ถ้าผมไม่หน้าบ้าน เกิดคุณหนีไปจะทำยังไง? ผมจะไปหาแม่ ให้ลูกจากที่ไหน จะไปหาคนที่ชอบขนาดนี้ได้ที่ไหน?”

“เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ?” เจียงเสี่ยวไปลากเสียงสูง และเค้นถาม เซียวซู: “ตอนที่คุณบอกรักฉันพูดเสียงดังหน่อยไม่ได้หรือไง หรือ ว่าชอบฉันเป็นเรื่องที่ขายหน้ามาก? ฉันรู้อยู่แล้วเชียวว่าคุณเป็น คนเกินเหตุอยากพูดก็พูด ไม่อยากพูดก็ช่าง ฉันก็ไม่อยากฟัง หรอก เอาล่ะ พูดจบแล้ว ฉันจะทานข้าวต่อ…….

“ผมรักคุณครับ”

เจียงเสียวไปหยุดชะงัก นึกว่าตัวเองหูฝาด คนทั้งคนยืนแข็ง ที่ออยู่กับที่

รอบๆเงียบกริบลงมา เหมือนเหลือแค่เสียงลมหายใจของทั้ง สอง สักพักเจียงเสี่ยวไปถึงมองไปที่เซียวซู และส่งเสียงออกมา อย่างยากลำบาก: “เมื่อ…..คุณว่าอะไรนะ?”

เจียงเสี่ยวไปถูกเซียวซูโอบกอด ถูกเขากดไว้ในอ้อมอก หูของ เธอแนบอยู่ที่ทรวงอกของเขา ได้ยินเสียงใจเต้นก้องมาอย่างชัดเจน มาหูตัวเองตลอด และก้องในด้วย

เจียงเสี่ยวไปรู้สึกร่างกายตัวเองกำลังสั่นไหว เหลือพูด นั้นคอยสะท้อนอยู่ทะลวงออกมาเบ้าตา เธอหายใจติดขัดขึ้นมา

คำนี้ เธอ

รอจนใกล้จะสูญเสียความมั่นใจ ในที่สุดได้ยิน

“ได้ยินไม่ชัดเหรองั้นผมพูดอีกครั้ง ริมฝีปากของเซียว ค่อยเคลื่อนไปฝั่งขวา อยู่หูเธอ และพูดคุณครับ”

ในที่สุดเจียงเสี่ยวไปส่งเสียงร้องไห้ออกมา

ที่จริงคุณตั้งนานแล้ว แค่ตอนนั้นรู้ตัว พลาดไปครึ่งสูญเสียเวลาไปครึ่งผมไม่ดีเอง

“ผมควรจะจัดการ

คุณ

เจียงเสี่ยวไปออก คงจะเพราะอารมณ์ตื่นเต้นเขาน้ำตาไหลลงมา

ทั้งสองหันหน้าเข้าหากัน เซียวซูยื่นมือเธอเช็ดน้ำตา ขอโทษครับ ทำให้คุณกล้ำกลืนแล้ว อย่า

เจียงเสี่ยวไปตาแดงหายใจๆหลายครั้งถึงเสียงตัว เองกลับมาได้
“ต่อไปคุณต้องรักฉันคนเดียว ห้ามชอบผู้หญิงคนอื่นอีก

“แน่นอนครับ”

“และคุณก็ห้ามเหลียวมองผู้หญิงคนอื่นด้วย

“อืม”

ไม่ว่าเจียงเสี่ยวไปพูดอะไร เซียวซูล้วนรับปากหมด จากนั้นจึง เธอเข้ามาในอ้อมกอดใจกับคนล้วนเป็นของคุณหมด เรื่องของ ก่อนหน้านี้ต่อไปจะไม่เกิดขึ้นอีกแน่นอนครับ”

ต่อมาเชียวช่วยเธอเช็ดน้ำตาจนแห้ง ไม่โกรธแล้วใช่มั้ย ครับ? งั้นก็ควรสวมแหวนแต่งงานคืนแล้ว

เพราะก่อนหน้านี้โวยวายโมโห เจียงเสี่ยวไปก็เลยคืนแหวน แต่งงานให้เซียว หลังจากเธอไปเซียวถึงรู้

ต่อมาเซียวซูได้เก็บแหวนไว้ตลอด ครึ่งปีมานี้ก็ไม่กล้าพูด ครั้ง

นี้ถึงพูดออกมา

พูดถึงแหวนแต่งงาน เจียงเสี่ยวไปก็ดูนิ้วที่ว่างเปล่าของตัวเอง เธอยื่นมือให้เขาและพยักหน้า

เดิมทีเธอนึกว่าเซียวซูจะหันกลับไปเอาแหวน ใครจะไปรู้วินาที ต่อมาเขาก็เอาแหวนออกมาจากกระเป๋าเสื้อ แล้วหันหน้ามาสวม ให้เจียงเสี่ยวไป

เจียงเสี่ยวไป……….เตรียมไว้ตั้งนานแล้ว?”

เซียวซูกระแอมทีนึง: เตรียมพร้อมหมดแล้ว รอแค่คุณเลือกอย่างเดียวครับ

“แท้เลือกแหวนมือตัวเองนั่ง และคิ้วให้เซียวซู

“ไม่ใช่ต่อ ไม่อยากบังคับคุณ เห็นคุณ ไม่มีความสุขไม่ครับ

ครึ่งมาเจียงเสี่ยวไปมีความสุขมากกว่า เซียวซูจึงยิ่งแรง

เกรงว่าเขาจะยิ่งควบคุมไม่ไหวก่อนเสี่ยวไป โชคที่ไม่

ซื้อ ได้สมจริงจังจริงใจของเจียงเสี่ยวไปละลาย เป็นตั้งแล้ว แต่ปากกลับยังท่าทีให้ๆ ฝ่าย

“เอาล่ะ คุณไม่ต้องมากแล้ว เราใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไป

เถอะ ขอแค่ฉันจะไม่พูด

ยามเช้าที่เงียบสงบ ทั้งสองกอดอยู่ได้ยินเสียงหัวใจ ของ

ที่จริงเจียงเสี่ยวไปใช่ว่าจะไม่คิดเคยไปจากเขา แต่แค่ต่อมา เธอพบตัวเองง่ายแบบเอง

เธอเชื่อต่อจากนี้ ชีวิตอยู่ยิ่งความสุขเรียบง่ายและมีความสุข สำคัญกว่าทุกสิ่ง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ