บทที่757 ยินดีที่ได้งานนะ

บทที่757 ยินดีที่ได้งานนะ

หาหมอใช้เวลาอยู่หลายวัน ถึงจัดห้องของตัวเองเสร็จ เรียบร้อย

ถึงแม้ตอนแรกจะถือกระเป๋าเข้ามาพักเลย แต่การตกแต่ง ภายในห้องมีหลายจุดที่เธอไม่ค่อยพอใจ ดังนั้นหานคู่จื่อจึงใช้ เวลาหลายวันในการเปลี่ยนแปลงห้องให้เป็นสไตล์ที่เธอชอบ

ถึงแม้ห้องจะไม่กว้างขวางเหมือน ในประเทศ แต่แสงสว่าง ภายในห้องดีมาก ในแต่ละวันจะมีแสงสว่างส่องเข้ามาทาง หน้าต่างเสมอ อีกทั้งยังไม่มีความวุ่นวาย เดินออกมาไม่ไกลก็ถึง ร้านค้าที่ขายของใช้ในชีวิตประจำวัน

เธอกำลังรอข่าวจากบริษัทตระกูลยถืออยู่

หลังจากที่เธอสัมภาษณ์งานกลับมา มันก็ผ่านไปสองวันแล้ว เธอยังไม่ได้รับการยืนยันให้เธอเข้าทํางานเลย

หานคู่จื่อรู้สึกกังวลใจเล็กน้อย แต่จะให้กังวลใจอยู่เฉยๆมันก็ ไม่มีประโยชน์อะไร เธอกำลังคิด… ถ้าหากเธอไม่มีคุณสมบัติ พอที่จะเป็นผู้ช่วยเลขา หรือว่า เธอจะต้องถอยกลับออกมา แล้ว เลือกทํางานเป็นพนักงานธรรมดาไปก่อนดี

ถือซะว่าเธอเริ่มต้นงานใหม่ ตั้งแต่การเริ่มเป็นพนักงานทั่วไป
พนักงานธรรมดา เธอน่าจะมีคุณสมบัติพอนะ ส่วนเรื่องอื่น รอให้ได้เข้าไปในบริษัทตระกูลฉือแล้วค่อยว่า

น

เธอคงต้องทำแบบนี้ไปก่อน

วันที่สาม หานมู่จื่อได้รับโทรศัพท์จากบริษัทตระกูลยคือ ที่โทร มาแจ้งข่าวว่าเธอผ่านการสัมภาษณ์งานแล้ว พรุ่งนี้ตอนแปดโมง ตรงให้เข้าไปรายงานตัว

ตอนที่ได้ยินข่าวนี้ หานคู่จื่อรู้สึกดีใจจนใจเต้นแรง เธอนิ่งอึ้ง อยู่สักพักถึงจะได้สติกลับมา

“ฮัลโหล ได้ยินที่ดิฉันพูดไหมคะ”

อีกฝ่ายได้ยินเสียงตอบกลับ จึงถามออกมาอีกครั้ง หานมู่จื่อได้สติกลับมา ก่อนจะรีบพยักหน้ารับ

“ได้ยินค่ะ ขอบคุณมากนะคะ พรุ่งนี้เช้าฉันจะไปรายงานตัว

ค่ะ”

“ค่ะ ยินดีด้วยนะคะ คุณเป็นคนแรกที่ผ่านการสัมภาษณ์งาน ในหลายวันมานี้

หานอยิ้มละไม ก่อนจะพูดขอบคุณอย่างจริงจัง

หลังจากวางสายไป หาน จื่อก็ดีใจจนแทบจะกรีดร้องออกมา แต่ไม่นาน เธอก็สงบสติอารมณ์ตัวเองได้ ทั้งๆ ที่วันนั้นเขาเห็น เธอแล้ว และรู้ว่าเธอจะไปสมัครงานเป็นผู้ช่วยเลขาของเขา..
แต่ว่า เขากลับไม่ได้เข้ามาขัดขวางกลางคัน เต็มที่เธอคิดว่า ตัวเองจะพลาดโอกาสนี้ไปซะแล้ว เธอคิดไว้แล้ว ถ้าวันนี้ไม่ได้ค่ ตอบ เธอจะไปสมัครงานเป็นพนักงานธรรมดาแล้ว

คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้รับคำตอบแบบนี้ ดูท่าทาง เขาจะเชื่อในสิ่งที่เธอพูดแล้วสินะ ไม่ว่าจะยังไง แค่ได้เข้าไปทำงานในบริษัทก็ดีแล้ว

วันต่อมา หานมอก็เข้าไปรายงานตัวที่บริษัท ตอนที่พูดกับ พนักงานต้อนรับตรงเคาน์เตอร์ พนักงานคนนั้นยังประหลาดใจ แล้วมองมาทางเธอด้วยสายตาอิจฉา

“คุณโชคดีจริงๆเลย ตอนที่คุณจะมาก่อนหน้านี้ ฉันนึกว่าคุณ จะเหมือนกับคนอื่นๆ ไม่มีโอกาสเข้ามาทำงานในบริษัทซะอีก แต่คิดไม่ถึงเลยว่า….คุณจะสัมภาษณ์งานสำเร็จ บอกหน่อยได้ ไหมคะ ว่าคุณผ่านการสัมภาษณ์งานได้ยังไงกัน

พนักงานต้อนรับถามหาน จื่ออย่างอยากรู้ หาน จื่อหัวเราะ กับท่าทางของเธอ ก่อนจะพูด “คนอื่นๆ สัมภาษณ์งานยังไงฉันก็ สัมภาษณ์งานอย่างนั้นเหมือนกันค่ะ ส่วนเรื่องที่ฉันผ่านการ สัมภาษณ์ได้ยังไง…คงจะเป็นเพราะว่าฉันโชคดีมั้งคะ

พนักงานต้อนรับ “คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะถ่อมตัวถึงขนาดนี้ ฉันนึกว่าคุณจะเย่อหยิ่งเพราะเป็นคนเดียวที่ผ่านการสัมภาษณ์ งานซะอีกนะคะ”

ในเวลานั้น พนักงานต้อนรับเข้าใจทันทีว่าทำไมหานคู่จื่อถึงได้ผ่านการสัมภาษณ์งาน

เธอแตกต่างจากพวกที่มาสัมภาษณ์งานคนอื่นๆ

บรรยากาศรอบตัวเธอสะอาดมาก ในแววตาของเธอก็ไม่มี อะไรแฝงเร้น กลิ่นกายเธอไม่มีกลิ่นน้ำหอม ใบหน้าของเธอแต่ง แต้มเครื่องสําอางบางๆ ชุดที่ใส่ก็เป็นชุดทํางานปกติทั่วไป

ถึงแม้จะมีคนบอกว่า ผู้หญิงชอบความสวยความงามเป็นเรื่อง ปกติ แต่ก็ต้องแบ่งไปตามสถานการณ์ และสถานที่

คนพวกนั้นคิดแต่จะใช้เสน่ห์ความสวยของตัวเองทำให้เลือ เซ็นสนใจ โดยลืมจุดประสงค์หลักไป ว่าที่พวกเธอมาสมัครงาน กรรมการในการสัมภาษณ์งานไม่ใช่ถือเป็น

“มีอะไรต้องได้ใจล่ะคะ แค่โชคดีเท่านั้นเอง ฉันขึ้นไปก่อนนะ คะ”

หลังจากหาน จื่อเดินจากไป พนักงานต้อนรับอีกคนก็พูดขึ้น มาอย่างอิจฉาตาร้อน น้ำเสียงที่ใช้พูดจึงเต็มไปด้วยความอิจฉา

“ทำไมเธอถึงได้โชคดีขนาดนี้ มีตั้งหลายคนที่มาสัมภาษณ์ งานแต่ก็ไม่ผ่าน แต่เธอกลับสัมภาษณ์งานผ่านตั้งแต่ครั้งแรก อีก อย่าง… หน้าตาของเธอก็ธรรมดามาก เบื้องบนคิดยังไงถึงได้ เลือกเธอนะ”

พอได้ยินแบบนี้ เธอจึงตอบออกไป “คนอื่นเขามาเพื่อทำงาน ไม่ได้มาประกวดนางงาม จะเลือกคนที่หน้าตาสวยมาทำไม เลือก นางงามระดับโลกหรือไง อีกอย่างนะ ฉันคิดว่า… เธอหน้าตาดีมาก แต่ไม่ใช่ประเภทสวยเริด แต่มองแล้วสบายตามาก

เพราะได้รับการสั่งสอนเมื่อหลายวันก่อน ทำให้ทานจื่อไม่ กล้าใช้ลิฟต์ส่วนตัวของประธานบริษัทอีก เธอยืนรอลิฟต์พร้อม กับพนักงานคนอื่นๆตรงลิฟต์ของพนักงาน

เพราะเป็นบริษัทขนาดใหญ่ ทำให้พนักงานมีจำนวนมาก ตอน ที่หาน จื่อมาถึงหน้าลิฟต์ แล้วเห็นว่ามีคนยืนรอลิฟต์อยู่เยอะ มาก แต่ละคนดูท่าทางงานยุ่งมาก มีบางคนถึงขั้นกลัดกระดุม เสื้อไปด้วยคุยโทรศัพท์ไปด้วย มีบางคนมือถือกล่องอาหารไป ด้วย มีบางคนยังถือแป้งพับแต่งหน้าไปด้วย

เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องปกติมาก สำหรับคนที่ทำงานในเมือง หลวง ตอนเช้าต้องรีบเดินทางด้วยรถไฟฟ้าหรือว่ารถประจําทาง คนที่พักอยู่ใกล้บริษัทก็ดีไปอย่าง แต่ถ้าพักอยู่ไกลจากบริษัท ก็ ต้องรีบตื่นตั้งแต่ไก่โห่เพื่อนั่งรถไฟฟ้าหรือรถประจำทางมา ทํางาน เพื่อไม่มาทํางานสายและได้นอนอีกสักพัก คนส่วนใหญ่ จึงต้องกินข้าวระหว่างการเดินทาง เป็นกิจวัตรประจำวันของคน วัยทํางาน

หาน จื่อยกยิ้ม เธอไม่ได้เจอสถานการณ์แบบนี้มานานเท่า ไหร่แล้วนะ

โชคดีที่ห้องพักของเธอใกล้กับบริษัทมาก ไม่ว่าจะเดินหรือนั่ง รถไฟฟ้า ก็ได้ทั้งนั้น

“มู่จื่อ”

มีคนเรียกชื่อเธอจากด้านหลังอย่างดีใจ
หานคู่จื่อหันกลับไปมอง จึงเห็นว่าเป็นหลว

ทีม

เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน

หลัว รีบเดินเข้ามาด้วยสีหน้าดีใจ เธอจริงๆด้วย ฉันนึกว่า ตัวเองจะตาฝาดไปซะอีก คิดไม่ถึงว่าเธอจะผ่านการสัมภาษณ์ งานจริงๆ ยินดีด้วยนะ”

หานมู่จื่อแปลกใจมาก ตัวเองผ่านการสัมภาษณ์งาน แล้วเธอ ล่ะ ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ หรือว่า… เธอจะผ่านการสัมภาษณ์งาน มาเหมือนกัน ผู้ช่วยเลขาต้องการสองคนอย่างนั้นเหรอ

หลวลี่เข้ามายืนใกล้ๆเธอด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “เธอแปลกใจที่ ฉันมาอยู่ที่นี่ใช่ไหมล่ะ”

หานมู่จื่อพยักหน้ารับ

“ที่จริงแล้ววันนั้นพอฉันเห็นเธอเข้าไปในห้องสัมภาษณ์สิบกว่า นาที ฉันก็รู้แล้วว่าตัวเองหมดหวังแล้ว แต่ฉันร้อนใจอยากได้งาน มาก ก็เลยไปสมัครงานเป็นพนักงานทั่วไปนะ” หลัวอธิบาย

ที่แท้ก็อย่างนี้นี่เอง หาน จื่อเข้าใจในทันที เธอคิดไม่ถึงเลยว่า หลัว จะคิดเหมือนกับเธอเลย

ถ้าไม่ได้เป็นผู้ช่วยเลขา เป็นพนักงานทั่วไปก็ยังดี อย่างน้อยก็ ยังได้อยู่ในบริษัทนี้

เพราะเธอมีจุดประสงค์อื่นแฝงอยู่ หรือว่าหลัวเองก็มีจุดประสงค์อื่นเหมือนกัน

รอยยิ้มของหลว เอียงอายเล็กน้อย ไม่ว่าจะยังไง พนักงาน ทั่วไปของบริษัทตระกูลเจือ เงินเดือนสูงกว่าบริษัทอื่นอยู่แล้ว ตอนนี้ฉัน… ต้องใช้เงินเยอะมาก ดังนั้น จึงทำได้แค่นี้ แต่ไม่ เป็นไร ทำงานตั้งแต่ชั้นล่างสุดก็ดีเหมือนกัน ฉันจะได้เรียนรู้งาน มากขึ้น”

คิดไม่ถึงเลยว่าเด็กสาวคนนี้ จะมองโลกในแง่ดีขนาดนี้ หา นมจื่อมองพิจารณาเธออย่างจริงจัง ก่อนจะยื่นมือออกมา แล้วส่ง ยิ้มให้เธอ “งั้นฉันก็ขอแสดงความยินดีด้วย ยินดีที่ได้งานนะ หลัวเห็นมือที่ยื่นมาทางเธอ ก็ดีใจจนทำตัวไม่ถูก “นี่เธอ…

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ