เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่1501 อย่ากัดนิ้ว



บทที่1501 อย่ากัดนิ้ว

“ต๊ะ ? ” ถางหยวนหยวนนึกว่าตัวเองฟังผิดไป เขาจะถามตัวเอง

ว่าเอาเท่าไหร่ทำไมกัน

“พี่ชายจะซื้อให้หนูเหรอ ?

“ไม่เอาเหรอ ?”

“แต่ว่า….” ถางหยวนหยวนกัดนิ้วตัวเองด้วยความลังเล แล้ว พูดด้วยท่าทางน่าสงสารว่า “พี่ชายรับปากแค่ว่าจะซื้อ ช็อกโกแลต ให้หนูนี่นา หนูชอบสายไหม แต่หนูก็ชอบ ช็อกโกแลตด้วย”

ที่สำคัญก็คือ เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองจะเลือกอันไหน

ถ้าหากเลือกสายไหมแล้ว พี่ชายก็คงไม่ซื้อช็อกโกแลตให้เธอ

อีก

ท่าทางลังเลของเธอถูกเสี่ยวหมี่โต้วมองออกแล้ว ยัยเด็กนี่ไม่ ว่าจะคิดอะไรก็เขียนไว้ในแววตาหมด เขาหยิบสายไหมใส่ลงใน รถเข็นน้อย “ถ้าอย่างนั้นก็ซื้อทั้งช็อกโกแลตทั้งสายไหมเลยแล้ว กัน แล้ว…….”

เขาดึงมือของถางหยวนหยวนลง พร้อมกับกล่าวสอนเธอไป ด้วย “อย่ากัดนิ้ว แบบนี้มันสกปรก
“อ๋อ” ถางหยวนหยวนรีบหดมือกลับไป แล้วยืนตัวตรง ทำท่า ทางเป็นเด็กดีและเชื่อฟังคำสั่งสอน “พี่ชายคะหนูผิดไปแล้ว ต่อ ไปจะไม่ทําอีกแล้วค่ะ”

เป็นเพราะเสี่ยวหมี่โต้วซื้อสายไหมให้ แถมยังซื้อช็อกโกแลต ให้ด้วย ดังนั้นสายตาที่ยัยหนูน้อยมองเขา ก็เลยราวกับกำลัง มองเทพเทวดา

เสี่ยวหมี่โค้วพาเด็กอ้วนตัวน้อยที่ตัวเล็กกว่าเขามาเดิน แล้ว จู่ๆก็เอ่ยขึ้นว่า “เธออยากเล่นเกมไหม

ถางหยวนหยวนแสดงท่าทางประหลาดใจและสนอกสนใจ ออกมาทันที จนเสี่ยวหมี่โต้วอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “เดี๋ยวพี่ ชายจะพาเธอไปเล่นเอง”

ถางหยวนหยวนรู้สึกปลื้มใจมาก ทำไมพี่ชายคนนี้ถึงใจดี ขนาดนี้ ทั้งซื้อสายไหมทั้งซื้อช็อกโกแลตให้เธอ แถมยังจะพาเธอ

ไปเล่นเกมอีก

พอยัยหนูน้อยปลื้มใจ ก็ยื่นมือออกไปกอดแขนของเสี่ยวหมี่ โต้วเอาไว้ รู้สึกอยากจะพึ่งพาเขาขึ้นมา

“ขอบคุณค่ะพี่ชาย”

น้ำเสียงของถางหยวนหยวนทั้งนุ่มนวลและออดอ้อน

จากนั้นเสี่ยวหมี่โต้วก็พาเธอเที่ยวเล่นอยู่นาน คนขับรถรออยู่ ด้านนอกเนิ่นนานก็ไม่เห็นว่าทั้งคู่จะเดินออกมา ก็เลยเริ่มร้อนรน แล้วคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับทั้งสองคนหรือเปล่า ในขณะที่เตรียมจะเข้าไปหาข้างในนั้น เสียงโทรศัพท์จากหาน จื่อก็ดังขึ้นเสีย ก่อน

“คุณนายน้อย ครับ คุณชายน้อยอยู่ด้านนอก เขาบอกว่าจะไป ชื้อช็อกโกแลต ครับ เข้าไปในห้างครับ แต่ว่าตั้งนานแล้วยังไม่ ออกมาเลยครับ”

เดิมที่หานจื่ออยากให้ทั้งสองคนใช้เวลาด้วยกัน ใครจะรู้ว่า จู่ๆทั้งสองคนก็หายไปไม่เหลือแม้แต่เงา หลังจากนั้นพอถามถึง ได้รู้ว่าเสี่ยวหมี่โต้วพาถางหยวนหยวนออกไปข้างนอกแล้ว

ตอนนั้นเธอก็เลยเริ่มร้อนรนขึ้นมา ปกติตัวเองออกเองไปก็ยัง พอว่า แต่ทำไมถึงได้พาเด็กหญิงตัวน้อยออกไปด้วยแบบนี้ ดัง นั้นเธอก็เลยรีบโทรไปหาคนขับรถ

พอได้ยินคนขับบอกว่าเสี่ยวหมี่โต้วพาตัวคนออกไปที่ห้างแล้ว เธอก็ยังรู้สึกกังวลอยู่เล็กน้อย “ในห้างคนเยอะแล้วก็วุ่นวายด้วย ถึงแม้เสี่ยวหมี่โต้วจะฉลาดแต่ยังไงทั้งสองคนก็ยังเป็นแค่เด็ก แล้วหยวนหยวนก็ยัง……

ขาเล็กๆสั้นๆของเธอถ้าเกิดเจอเรื่องอะไรขึ้นมาจริงๆ จะวิ่งหนี

ทันที่ไหนกัน

ดังนั้นหานมู่จื่อก็เลยยังรู้สึกกังวลใจอยู่ ส่วนคนขับรถก็ฟังน้ำ เสียงของเธอออกว่ากำลังร้อนรน ก็เลยพูดขึ้นว่า “คุณนายน้อย อย่าเพิ่งกังวลไปเลยครับ คุณชายน้อยเฉลียวฉลาดขนาดนั้น จะ ต้องไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่ครับ ผมจะรีบเข้าไปหาพวกเขาในห้าง เดี๋ยวนี้เลยครับ”
“อืม”

หลังจากวางสายโทรศัพท์ไป คนขับรถก็เตรียมที่จะเข้าไปหา ตัวคน ในห้าง

เดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็หยุดเท้าลง เพราะคนขับมองเห็นเสี่ยวหมี่ โต้วเดินออกมาแล้ว เพียงแต่ว่าครั้งนี้ทั้งสองคนไม่ได้เดินออกมา ด้วยกัน

ไม่รู้ว่าถางหยวนหยวนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอเกาะอยู่บน หลังของเสี่ยวหมี่โต้ว แขนอวบน้อยๆนั้น โอบรอบคอเสี่ยวหมี่โต้ วเอาไว้ แล้วนอนหลับพริ้มบนหลังของเขา

ถึงแม้ว่าบนหลังจะแบกยัยอ้วนตัวน้อยเอาไว้ แต่ว่าเด็กหนุ่ม ตัวน้อยก็ยังก้าวเดินอย่างมั่นคง ไม่โอนเอนแม้แต่น้อย

คนขับรถรีบเดินเข้าไป กำลังคิดจะพูด แต่เสี่ยวหมี่โต้วกลับใช้

มือทําท่าทางบอกให้เขาเงียบ ดังนั้นคนขับรถก็เลยทำได้แค่

ปิดปากเอาไว้ จากนั้นก็เปิดประตูรถให้เขา

พอวางถางหยวนหยวนที่กำลังหลับลงบนที่นั่งเรียบร้อยแล้ว รถถึงได้ค่อยๆมุ่งหน้าไปที่วิลล่าไม่เจียง

พอตกกลางคืน ประธานของบริษัทตระกูลถางถึงได้พาภรรยา

ของตัวเองมารับตัวถางหยวนหยวน ทั้งคู่รู้สึกประหม่าเล็กน้อย เมื่อเข้ามา จนไม่รู้จะวางมือวางเท้าไว้ตรงไหนดี

ถึงแม้บริษัทตระกูลถางของพวกเขาจะเป็นกลุ่มธุรกิจ และมี รายได้อย่างมาก แต่เมื่อเทียบกับธุรกิจใหญ่อย่างบริษัทตระกูลเย่ ก็ยังคงไม่ถึงขั้น

ตอนแรกที่สองสามีภรรยาได้ยินว่าเย่ ไม่เขินมาหาถาหยวน หยวน บอกว่าจะให้เด็กทั้งสองคนผูกสัมพันธ์กันนั้น ทั้งสองคน ต่างก็ตกใจกันมาก แม้แต่ประธานถางกับภรรยาก็ยังรู้สึกว่าจะ ต้องมีแผนการอะไรแน่ๆ

แต่ว่าหลังจากได้ทำความรู้จักนิสัยของเยโมเงินแล้ว ทั้งสอง สามีภรรยาจึงได้วางใจ

เพียงแต่คืนนี้อีกแล้วถางหยวนหยวนก็ยังไม่กลับบ้าน ทั้งสอง

สามีภรรยาก็เลยโทรมาหา จากนั้นก็มารับด้วยตัวเอง

พอเข้ามาในวิลล่าไห่เจียงนี้ ทั้งสองสามีภรรยาก็ทำได้แค่ถอน หายใจ ความยากจนนั้นสามารถจำกัดบีบคั้นจินตนาการของ ผู้คนได้จริงๆ เพราะสถานที่ติดทะเลแบบวิลล่าให้เจียงนั้น ใน เมืองนี้ก็คงมีแต่ตระกูลเยเท่านั้นที่ทำได้

เมื่อก่อนสามีภรรยาบริษัทตระกูลถางยังเคยคิดว่าสักวันจะได้ ผูกมิตรกับบริษัทตระกูลเย่ คิดเพียงขอให้ได้มีความสัมพันธ์ทาง ด้านธุรกิจกันเล็กๆน้อยๆก็พอ ดังนั้นตอนที่เย่ไม่เป็นไปหาพวก เขาวันนี้ เขาเลยตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

“ตระกูลใหญ่นี่แตกต่างอย่างเห็นได้ชัดเลยนะ” ประธานถาง ดึงแขนภรรยาตัวเอง แล้วเอ่ยขึ้นเสียงเบา

“นั่นสิ ของตกแต่งกับของตั้งโชว์พวกนี้ ต่างก็มีมูลค่าทั้งนั้น หยวนหยวนของพวกเราคงไม่ได้ทำอะไรที่ผิดต่อชาวบ้านเขาใช้ ไหมนะ ถ้าทำอะไรผิดขึ้นมาถึงตอนนั้น……..พอพูดถึงตรงนี้ภรรยาของประธาน

ไม่หรอก ไม่หรอก

ประธานถางโบกมือ “หยวนหยวนของเราก็แค่ตะกละไป หน่อย ชอบกินมากไปนิด ปกติแล้วมีมารยาทมาก เธอสอนได้มากเลย

พูดไปถูก ภรรยาของประธานถางเลยเริ่มวางใจมา

จากสองสามีภรรยาต้อนรับด้วยตัวเอง เธอแต่งสบายๆ บนตัวสวมเพียงชุด เนื้อนุ่ม สีเทาอ่อน มัดผมยาวเกือบจรดเอวทําให้ดูอ่อนโยน

เพียงแค่มองครั้งภรรยาของประธานถางอาจสายตาอีกเลย คิดไม่ถึงเลยว่าภรรยาของคุณชายเยสวยนี้

พอเห็นเธอจ้องตัวเอง หาน จื่อก็แก้มตัวเองด้วย ความสงสัย ขออภัยคะ ฉันรีบออกมา ไม่ทราบว่าบนหน้าฉัน มีอะไรติดอยู่หรือเปล่าคะ ?”

พอได้ยินแบบนั้น ภรรยาของประธานแล้วรีบ มือก่อนพูดเปล่าค่ะ เปล่าค่ะ เป็นเพราะนาย เย่สวยมาก เลยเผลอจ้องมากไปหน่อย

หานจื่อไม่ว่าเธอจะเผลอจ้องเพราะเหตุผลนี้ และเองไม่ได้ถูกคนชมมาสักพักใหญ่ๆแล้ว ดังนั้นตอนนี้พอได้ยินคนกล่าวชมเธอ เธอก็เลยอารมณ์ดีมาก และยิ้มออกมาอย่างมี ความสุข

“คุณนายถางชมเกินไปแล้วค่ะ คุณเองก็สวยมากเหมือนกัน

ค่ะ”

เมื่อเทียบกับความใจกว้างของหานมู่จื่อแล้ว ภรรยาของ ประธานถางจึงมักจะดูระมัดระวังตัว อาจจะเป็นเพราะที่นี่เป็น บ้านของตระกูลเยด้วย

“จะเป็นไปได้ยังไงคะ ฉันจะไปเทียบกับคุณนายเย่ได้ยังไงกัน วันนี้หยวนหยวนสร้างความวุ่นวายให้พวกคุณหรือเปล่าคะ เด็ก คนนี้ ค่อนข้างจะตะกละนะค่ะ”

พูดถึงตรงนี้ ภรรยาของประธานถางก็ยิ้มออกมาอย่างเกรงใจ ตอนนั้นเอง จู่ๆเสียงนุ่มนวลออดอ้อนเสียงหนึ่งก็ลอยออกมา “แดดดี้ หม่ามี”

ถางหยวนหยวนขยี้ตาของตัวเองที่บวมจากการนอน ก้าวเท้า กลมๆเล็กๆของตัวเอง เดินตรงมาทางนี้

พอเห็นสายตากับท่าทางของเธอ คุณนายถางก็รู้ได้ทันทีว่า ถางหยวนหยวนนอนหลับที่บ้านชาวบ้านเขาแล้ว เลยยิ่งรู้สึกเล กลับเข้าไปใหญ่ “หยวนหยวน เด็กคนนี้ ทำไมถึงได้มาหลับที่ บ้านของคนอื่นเขาล่ะ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ