เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่1454 ทำให้มันสูญเสียทุกอย่าง



บทที่1454 ทำให้มันสูญเสียทุกอย่าง

เสี่ยวเหยียนหลับไปจนกว่าจะตื่นก็เย็นมากแล้ว ตื่น ตื่นขึ้นมานั้น ท้องฟ้าข้างนอกก็มืดแล้ว

นี่คือครั้งแรกหลังจากเกิดเรื่อง ที่เธอหลับได้คงที่ที่สุด

หลวยเหม่ยเฝ้าอยู่ข้างๆ ตลอด แหกตาไว้ไม่ยอมนอน หลัง จากนั้นก็รู้สึกเบื่ออย่างมาก แต่ว่าก็ไม่กล้าทำอย่างอื่น

เพราะว่าเธอกลัวว่าจะเสียงดังแล้วทำให้เสี่ยวเหยียนตื่น ยังไง นี่ก็เป็นครั้งแรกหลังจากเกิดเรื่องที่เกี่ยวเหยียนหลับได้คงที่ขนาด นี้ เธอกลัวว่าลูกสาวจะตื่นเพราะเสียงดัง แล้วก็ตกใจเธอ

ดังนั้นพอเสี่ยวเหยียนตื่น หลัวหุ้ยเหม่ยก็รู้ตัวทันที

“เหยียนเหยียน ตื่นแล้วเหรอ? ”

แม้แต่เสียงที่หลัวหุ้ยเหม่ยก็ยังแผ่วเบา ราวกับกลัวว่าถ้าพูด เสียงที่ดังขึ้นกว่านี้จะทำให้เธอตกใจ

“แม่”

เสี่ยวเหยียนกุมหัวตัวเองเบาๆ แล้วก็ลุกขึ้นนั่ง มองไปที่หลัว หุ้ยเหม่ยด้วยสายตายุ่งเหยิงเล็กน้อย” หนูนอนไปนานแค่ไหน? ”

“นอนไปวันหนึ่ง หิวไหม? เดี๋ยวแม่ไปทำอะไรให้กินไหม? ”

เดิมทีเสี่ยวเหยียนไม่ได้มีความต้องการอยากจะกินอะไร แต่ พอหลัวหุยเหม่ยถามออกมาแบบนี้ ความหิวในช่องท้องของเธอก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นมาช้าๆ

เธอรู้สึกหิวมากจริงๆ ดังนั้นก็เลยพยักหน้า “โอเค”

พอได้ยินว่าเธอจะยอมกินอะไร แทบไม่ต้องพูดถึงเลยว่าหลว หุ้ยเหมยดีใจแค่ไหน ดังนั้นเธอก็รีบลุกขึ้นเตรียมจะลุกไปทำ อาหารให้เธอกิน

เสี่ยวเหยียนมองซ้ายมองขวา ก็พบว่า ในห้องนี้มีเพียงแค่เธอ

กับหลัวหุยเหม่ยสองคน

“แม่ หานชิงล่ะ? ”

ทั้งๆ ที่ก่อนที่เธอจะหลับไป หานซึ่งยังอยู่เลย แต่ว่าคิดไปคิด มาก็ใช่ หลวยเหม่ยเฝ้าเธออยู่ที่นี่ จะให้หานซึ่งอยู่ด้วยก็ไม่ใช่ เรื่องเท่าไหร่

“ยัยเด็กนี่ เสี่ยวชิงเฝ้าลูกอยู่ทั้งหลายวันขนาดนั้น ไม่ได้นอน ตั้งหลายวันหลายคืน เขาเหนื่อยไม่ได้รึไง? พอตื่นขึ้นมาก็เรียก หาเขาแล้ว ปล่อยให้เขาพักผ่อนหน่อยไม่ได้เหรอ? ”

พอได้ยินดังนั้น เสี่ยวเหยียนก็ทุกข์ใจเพราะความรู้สึกผิด อย่างมาก

เรื่องแรกก็เรื่องเหตุการณ์ไฟไหม้ แล้วก็เป็นเรื่องปัญหาทาง จิตใจของเธอ ทำให้หานชิงเหนื่อยจนหมดท่า เธอนึกถึงท่าทาง ของหานซึ่งก่อนที่เธอจะนอนได้ ดวงตาของเขาแดงก่ำ ใต้ตาของ เขาก็คล้ำเป็นวงใ วงใหญ่ แม้แต่คางที่เวลาปกติจะสะอาดสะอ้านก็มี เคราขึ้น
หานชิงที่ปกติมักจะเป็นประณีตพิถีพิถันเพราะเธอแล้วเปลี่ยน ไปจนเป็นแบบนี้

เสี่ยวเหยียนกัดริมฝีปากที่แห้งของตัวเอง หลังจากนั้นก็พูดว่า “หนูเข้าใจแล้วแม่ หนูไม่ได้จะหาเขา หนูก็แค่ถามว่าเขาทำอะไร อยู่”

“ช่วงนี้เพราะว่าลูกแล้วเสี่ยวชิงเหนื่อย ลูกไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ต่อไปอย่าทำให้คนอื่นตกใจขนาดนี้เอง พ่อกับแม่ของลูกอายุ มากแล้ว ใจแทบจะทนไม่ไหวกับความตกใจแบบนี้”

“ไม่เป็นอีกแล้วค่ะแม่ วางใจเถอะ ต่อไปหนูจะดูแลตัวเองให้ดี แล้วก็จะจัดการกับอารมณ์ของตัวเองให้ดี

“งั้นก็ดี” หลัวหุยเหมียยื่นมือไปลูบหัวของลูกสาวตัวเองด้วย ความรัก “ถ้ายังงั้นตอนนี้แม่ไปทำกับข้าวให้ลูกก่อน

“อืม”

ตอนที่หลัวหุยเหม่ยเดินออกไปนั้น ก็เจอกับหานชิงที่พึ่งกลับ มาตรงหน้าประตู

“เสี่ยวชิง? ทำไมลูกกลับมาเร็วขนาดนี้ล่ะ? ไปหลับต่ออีก หน่อยสิ? ”

พอพูดจบ หลัวหุยเหม่ยก็สังเกตได้เห็นสิ่งผิดปกติ หานชิงยัง คงใส่เสื้อผ้าเหมือนเดิม แถมไม่ได้ดูมีชีวิตชีวาขึ้นเลย กลับดู เหนื่อยล้ามากขึ้นอีกด้วยซ้ำ ใต้ตาคล้ำหนักกว่าเดิมมาก

เด็กคนนี้ เธอให้เขาไปนอนไม่ใช่เหรอ? แล้วทั้งวันเขาเที่ยววิ่งไปไหนมา?

อย่างไรก็ตามหานซิงก็แค่ตอบอย่างเรียบๆ ว่า “พักผ่อนดีแล้ว ครับ ต่อไปให้ผมดูเถอะ แม่ไปพักผ่อนเถอะครับ

หลัวหุ้ยเหม่ย โบกมือ “ถ้ายังงั้นพวกลูกคุยกันไปก่อนละกัน แม่ จะไปทําอาหาร เดี๋ยวจะเอามาให้

พอได้ยินเสียงของหานซิงนั้น เสี่ยวเหยียนก็มองออกไปข้าง นอกอย่างคาดหวัง หลังจากนั้นก็เห็นหานซึ่งเดินเข้ามา เธอเปิด ผ้าห่มออกอย่างกระวนกระวาย หานซิงก้าวเข้ามาหยุดอยู่ตรง หน้าเธอแล้วก็จับมือของเธอไว้

“ลุกขึ้นมาทำไม? นั่งเถอะ

เสี่ยวเหยียนกลับจ้องใบหน้าของเขาอย่างร้อนรน เห็นใบหน้า ที่ซีดเซียวของเขา รอยคล้ำใต้ตา แล้วก็เห็นได้ชัดเลยว่าดวงตา ของเขาแดงก่ำกว่าตอนก่อนหน้านี้อีก แดงจนทำให้คนอื่นตกใจ

“คุณไม่ได้ไปพักผ่อนหรอกเหรอ? เที่ยววิ่งไปไหนมา? ”

“พึ่งตื่นเหรอ? หิวรึเปล่า? รู้สึกไม่สบายตรงไหนไหม? ” หาน ชิงกลับไม่ได้ตอบคำถามของเธอ แถมยังเป็นห่วงเธออยู่อีก

เสี่ยวเหยียนส่ายหน้า “ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว แล้วก็ไม่ได้มี ตรงไหนที่รู้สึกไม่สบายด้วย คุณล่ะ? ฉันได้ยินแม่บอกว่าคุณไป พักผ่อน แต่ทำไมสีหน้าของคุณถึงได้ดูแย่แบบนี้? ทำไมตาถึงได้ มีเส้นเลือดแดงขนาดนี้? ”

พอเห็นว่าเสี่ยวเหยียนสามารถเป็นห่วงตัวเอง สามารถมองเห็นถึงความผิดปกติบนร่างกายของตัวเอง ทานซึ่งก็รู้ว่าปมใน หัวใจของเธอน่าจะถูกคลายออกอย่างสมบูรณ์แล้ว เขาก็กอดเธอ ด้วยความสุขและความซาบซึ้งใจ

“ไม่ได้มีอะไรหรอก น่าจะเพราะว่าพึ่งตื่นนอน ดังนั้นเส้นเลือด ก็เลยเยอะขนาดนี้ ผ่านไปสักพักเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง

“ไม่ได้”

เสี่ยวเหยียนกลับผลักเขาออก “คุณรีบไปพักผ่อนเลย อย่า เอาแต่ทนอยู่แบบนี้”

“ถ้าฉันไปนอน แล้วเธอจะทำยังไง? “เขาถามเธอด้วยเสียง เบา

“อะไรที่เรียกว่าฉันจะทำยังไง? ฉันดูแลตัวเองได้ คุณรีบไป นอนเลย”

เสี่ยวเหยียนออกแรงผลักเขา แต่ว่าร่างของหานซึ่งไม่ขยับเลย

สายตาของเขาเอาแต่จ้องมองที่ใบหน้าของเธอ

เธอไม่มีทางเลือก ได้แต่กัดริมฝีปากล่างของตัวเองเบาๆ แล้ว ก็เปลี่ยนไปใช้วิธีอื่น

“คุณรู้ไหมว่าตอนนี้ตาของคุณพอมองแล้วมันน่ากลัวมาก แดง มาก อย่างกับสัตว์ประหลาด”

พอได้ยินดังนั้น หานชิงก็อึ้งไป เขานึกไม่ถึงว่าเธอจะพูดแบบนี้ แต่ว่าเขาไม่มีกระจก ไม่ยังงั้นเขาก็คงอยากจะส่องกระจกดู มากว่าตาของตัวเองแดงขนาดนั้นจริงรึเปล่า แล้วก็แดงจนถึงขนาดที่ทําให้คนอื่นกลัวเลยเหรอ

“ดังนั้น ฉันไม่อยากอยู่กับคุณแล้ว คุณรีบไปนอนเลย ถ้าเกิด ว่าตาของคุณยังแดงขนาดนี้อยู่อีกล่ะก็ ไม่ต้องมาหาฉันเลย

เสี่ยวเหยียนพูดไปด้วยพร้อมกับผลักเขาออก สุดท้ายหานซึ่งก็ รู้สึกขำขันกับพฤติกรรมเด็กๆ ของเธอ เผยให้เห็นสายตาที่ไม่มี ทางเลี่ยงและรักทะนุถนอม เขายื่นมือมาลูบหัวของเธอเบาๆ

“โอเค ฉันเข้าใจว่าเธออยากให้ฉันไปพักผ่อน ถ้าเกิดว่าตอนนี้ ฉันยังไม่ไป จะทำให้เธอเป็นกังวลใช่ไหม? ”

“ในเมื่อคุณรู้แบบนี้แล้ว ทำไมยังไม่ไปอีกล่ะ? ”

“ก็เพราะว่าอยากจะอยู่กับเธอให้เยอะๆ ไม่ใช่เหรอ? ”

เสี่ยวเหยียนกะพริบตา “ถ้ายังงั้นก่อนที่คุณจะไปนอน บอกฉัน ก่อนได้ไหมว่า ตอนกลางวันไปทำอะไรมา? ”

รอยยิ้มบนใบหน้าของหานซึ่งหายไป สายตาเต็มไปด้วย ความอยากฆ่า แต่ว่ามันก็หายไปอย่างรวดเร็ว เสี่ยวเหยียนยัง ไม่ทันจะจับสังเกตได้ถึงสายตาสังหารของเขามันก็หายไปแล้ว ดังนั้นเธอก็เลยสงสัยว่าตัวเองมองผิดไปรึเปล่า

“คิดอะไรน่ะ? ก็ไปพักผ่อนมาไง ถ้าเกิดว่าเธอเป็นห่วง เดี่ยว ตอนนี้ฉันจะไปพักผ่อนอีกหน่อย เดี๋ยวๆ มาหา

เสี่ยวเหยียนรีบพยักหน้าทันที “โอเค ถ้ายังงั้นคุณรีบไปนอน เลย”
จากการเกลี้ยกล่อมของเสี่ยวเหยียน หานซึ่งก็กลับไปที่ห้อง ของตัวเอง ล้างหน้าแล้วก็นอนพักผ่อน เพราะว่าไม่ได้นอนมา นาน ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องยากสําหรับเขาที่จะหลับในเวลานี้ ดวงตาของเขาทั้งปวด ทั้งเจ็บ ทั้งฝาด การหลับตานั้นมันเจ็บ ปวดเป็นพิเศษ

ทั้งๆ ที่เขาเหนื่อยจนถึงขีดสุดแล้ว แต่ว่าทำไมถึงนอนไม่หลับ

วันนี้ที่เขาออกไปข้างนอกนั้นไม่ใช่เพราะว่าเรื่องอื่น แน่นอนว่า เขาไปจัดการเรื่องที่ก่อนหน้านี้ไม่ทันได้จัดการอยากจะ จะให้คนที่ ลงมือกับเสี่ยวเหยียน ได้จ่ายราคาที่มันควรจะต้องจ่าย

ไม่ ต้องจ่ายมากกว่า 10 เท่า

นึกว่าการติดคุกจะทำให้สามารถหนีจากความผิดที่ได้ก่อไว้ ทั้งหมดยังงั้นเหรอ? มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรอก นี่ก็เป็นครั้งแรก ทหานชิงอยากจะฆ่าใคร แต่ว่าตอนนี้บ้านเมืองมีขอมีแปร ดังนั้น เขาก็เลยฆ่าคนไม่ได้

แต่ว่า วิธีที่จะทำให้คนคนหนึ่งเจ็บปวดนั้นมีเป็นร้อยเป็นพัน

อย่าง

คนคนนั้นทำให้เขาเกือบจะเสียภรรยาและลูกของตัวเองไป เขาก็จะทำให้มันต้องสูญเสียทุกอย่าง


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ