บทที่1429 พ่อยังอยู่ข้างใน

เพราะว่าเมื่อตอนที่คานถล่มลงมา พ่อหานผลักทานชิงไปด้าน ข้าง

“พ่อ! ” หลังจากที่หานชิงถูกผลักออกมาแล้ว ก็เซและล้มลงกับ พื้น หน้าตาบูดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด แต่ว่าไม่นานเขาก็เห็นพ่อ ของตัวเองถูกคานบ้านทับ ด้านบนของคานบ้านนั้นคือไฟทั้งนั้น ตอนที่ไฟไหม้เสื้อผ้าและผิวหนังของพ่อหานนั้น หานซิงน้อยก็ตื่น ตระหนักจนไม่สนใจอะไรแล้ว แล้วก็รีบวิ่งเข้าไปทันที

หานชิงน้อยคิดอยากจะพยุงหานชิงให้ลุกขึ้นมา แต่ว่าพ่อหาน ที่วิงเวียนอยู่แล้ว เหมือนกับว่าไม่รู้สึกตัว แล้วพอโดนคานหนักๆ หล่นลงมาทับอีก เขาก็หมดสติไปในทันที

“พ่อ พ่อรีบลุกขึ้นมาเร็ว! ” หานชิงร้อนรนอย่างมาก แต่ไม่ว่า จะเรียกยังไงพ่อก็ไม่ตอบสนองเลย และก็ไม่สนใจเขา เขาจับมือ ของพ่อหานและต้องการจะลากเขาไปที่ประตู แต่ว่าก็ลากไม่ไป สุดท้ายหานชิงน้อยก็คิดอะไรขึ้นมาได้ ลุกขึ้นและก็ผลักคานที่ กำลังทับพ่อหานอยู่

คานนั้นหนักมาก และก็ลวกมือมาก หานซิงตัวน้อยพึ่งจะเอา มือเข้าไปผลัก ก็ได้ยินเสียงเนื้อถูกไฟลวก เจ็บปวดจนเขาดึงมือ กลับในทันที หลังจากนั้นก็ก้มหน้าเป่าฝ่ามือของตัวเอง

เจ็บมากเลย
หานซิงตัวน้อยน้ำตาเกือบร่วงเพราะความเจ็บปวด

แต่ว่าเขาก็คิดอะไรขึ้นได้ แต่ฝ่ามือของตัวเองแตะโดนนิด หน่อย ก็เจ็บขนาดนี้แล้ว แล้วคาดทั้งอันทับอยู่บนร่างกายของพ่อ เขา พ่อเขาจะไม่ยิ่งเจ็บไปกว่างั้นเหรอ?

หลังจากคิดได้แบบนี้แล้ว ต่อให้หานชิงน้อยจะทั้งเจ็บและกลัว ก็ยังเอามือไปผลักคานนั้นอย่างกล้าหาญ ความเจ็บปวดเสียด แทงมาจากฝ่ามือของเขา แต่ว่าเขาก็ไม่กล้าปล่อย เขารวบรวม แรงทั้งร่างกายของตัวเองและผลักมันออก

เขาจะช่วยพ่อ พ่อต้องเจ็บมากแน่ๆ มันเป็นเพราะเขาไม่ดีเอง ถ้าเกิดว่าเขาไม่หยิบสมุดออกมาวาดรูป ก็จะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ ขึ้น

“ฮือๆๆ พ่อ รีบลุกขึ้นมาเร็ว พ่อครับ….…..

สติของพ่อหานค่อยๆ กลับมาเล็กน้อย ก็ได้ยินเสียงเสี่ยวชิง ตะโกนเรียกเขาอยู่ข้างหู เหมือนกับเสียงครวญครางที่สิ้นหวัง ของสัตว์ตัวน้อย เสียงนั้นเหมือนกับมีดที่กรีดเข้ามาที่หน้าอกของ เขา

พ่อหานลืมตาขึ้นด้วยความยากลำบาก สุดท้ายก็สามารถเห็น ภาพเหตุการณ์ตรงหน้าได้อย่างชัดเจน

ลูกชายของเขา เพื่อที่จะผลักคานที่ทับอยู่ที่ตัวของเขาออก มือ ขาวๆ น้อยๆ คู่นั้นของเขาถูกเผาจนเสียโฉม แปลวไฟพุ่งไปที่ ชายกางเกงของหานชิงน้อยอย่างไร้ปรานี แต่ว่าเขาไม่ได้รู้ตัว เลย เขายังคงเอาแต่ผลักคานที่ทับอยู่บนตัวเขาออก
ท่าไม ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้

เขาเป็นผู้ชาย ไม่ใช่สิ เขาไม่ใช่เป็นแค่ผู้ชาย แต่ว่าเขายังเป็น สามี ยังเป็นพ่อคน

เขาจะมานอนอยู่แบบนี้ แล้วปล่อยให้ลูกชายของเขาต้องเจ็บ ปวดแบบนี้ได้ยังไง!

ไฟมันลุกไหม้ไปใหญ่โตแล้ว คนรอบข้างก็รู้แล้วเหมือนกัน ต่างก็พากันวิ่งออกมา แล้วก็รีบกลับไปโทรแจ้งตำรวจ บางคนก็ ตื่นตระหนกมาก กลัวว่าไฟไหม้ในครั้งนี้จะกระทบกระเทือนถึงตัว เอง

“เสี่ยวชิง” พ่อหานพูดด้วยความยากลำบาก หานซึ่งยังคง พยายามผลักคานออกไปได้ยินเสียงก็หันมามองทันที หลังจาก นั้นก็วิ่งมาด้านหน้าเขา “พ่อ พ่อตื่นแล้วเหรอครับ”

เนื้อบนหลังของพ่อหานถูกไฟเผาจนไม่รู้สึกแล้ว ความเจ็บ ปวดแสนสาหัสแทบทำให้เขาอยากจะเป็นลมตายไปตอนนี้ แต่ ว่าเขาไม่สามารถปล่อยลูกชายที่พยายามช่วยเขาอย่างสุดกำลัง ไว้แบบนี้ได้ได้แต่พูดกับเขาว่า “ลูกอยู่ที่นี่ไม่ได้ อาศัยโอกาส ตอนที่ไฟยังไม่ไหม้ไปถึงประตู รีบวิ่งออกไปซะ

ปกติแล้วหานชิงน้อยเชื่อฟังคำพูดของพ่อตัวเองเสมอ เดิมที ถ้าเขาได้ยินประโยคนี้ น่าจะวิ่งไปที่ประตูโดยที่ไม่ได้สงสัยอะไร แต่ว่าไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม หลังจากที่เขาได้ยินประโยคนี้แล้ว ดวงตาเขาก็เบิกกว้าง ในทันที แล้วก็ส่ายหัวอย่างรุนแรง เขา เอาแต่ส่ายหัวไม่หยุด
“ไม่ ผมไม่ไป

“เชื่อฟังพ่อ เสี่ยวชิง” พ่อหานคลี่ยิ้มออกมา ยื่นมือไปเช็ดขี้เถ้า ที่ใบหน้าของหานซิงออก พอเห็นมือที่เสียโฉมของเขา เขาก็รู้สึก ปวดใจอย่างมาก แต่ว่าเวลานี้ไม่ใช่เวลาที่ควรจะมาเสียใจ เขา ได้แต่เกลี้ยกล่อมหานซิงอย่างแผ่วเบา

“เสี่ยวชิง พ่อไม่ได้ให้ลูกทิ้งพ่อ แต่ว่าลูกคนเดียวแรงมันน้อย ไป ลูกไม่สามารถผลักคานนี้ออกให้พ่อได้หรอก ดังนั้นอาศัย ตอนที่ไฟยังไม่ลามไปถึงประตู รีบวิ่งออกไปซะ แล้วก็เรียกพวก เขาเข้ามาช่วย แบบนี้พ่อก็จะได้รับความช่วยเหลือแล้วไง

พอได้ยินดังนั้น สายตาของหานชิงน้อยก็เป็นประกายขึ้นมา ทันที “พวกเขาจะมาช่วยพ่อเหรอครับ? ”

พ่อหานคลี่ยิ้มและพยักหน้า “แน่นอนอยู่แล้ว แต่ว่าเสี่ยวชิง ต้องไปเรียกพวกเขามาช่วยพ่อ เข้าใจไหมครับ? ”

พอได้ยินว่าทุกคนจะมาช่วยพ่อ แน่นอนว่าหานซิงเองก็รู้ว่า แรงของตัวเองไม่สามารถผลักคานหนักๆ นี้ออกไปได้ เมื่อเขา ผลักอยู่นานมาก แต่ว่ามันก็ไม่ได้ขยับเลย ถ้าเกิดว่าคุณลุงคุณ ป้าข้างบ้านยอมช่วยล่ะก็ ถ้ายังงั้นมันก็ต้องดีมากแน่ๆ

หานซึ่งหันหลังเตรียมจะวิ่งออกไป แต่ว่าก็หันกลับมามองพ่อ หานด้วยความลังเล พ่อหานคลี่ยิ้มออกมา แล้วก็เร่งเขาอย่าง อ่อนโยน “รีบไปเถอะ รีบไปรีบมา พ่อจะรู้ลูกอยู่ตรงนี้

ใช่ ตอนนี้พ่อเจ็บปวดมาก เขาต้องรีบไปรีบมา เรียกคุณลุงคุณ ป้าเข้ามาช่วยพ่อของเขา
พอคิดได้แบบนี้ หานซิงน้อยก็พูดกับพ่ออย่างจริงจังว่า “พ่อ ครับ พ่อต้องรอเสี่ยวชิงกลับมาให้ได้นะ! ”

หลังจากนั้น หานซึ่งก็บินไปที่ประตู น่าจะเพราะว่ามีเป้าหมาย ดังนั้นก็เลยวิ่งเร็วมาก พ่อท่านก็มองแผ่นหลังเล็กๆ ของเขาอยู่ แบบนี้ สายตาของเขาอาลัยอาวรณ์ แม้แต่ตอนที่ท่านซึ่งหายไป แล้ว เขาก็ยังคงมองอยู่แบบนั้น

หลังจากนั้นไม่นาน ใบหน้าของพ่อทานก็บูดเบี้ยวด้วยความ เจ็บปวด ก่อนหน้านี้เพราะว่าหานซิงอยู่ เขาก็เลยไม่กล้าแสดง ความเจ็บปวดออกมาให้เห็น เจ็บจังเลย สติสัมปชัญญะของเขา เริ่มหย่อนยานลงเรื่อยๆ เขารู้สึกได้ว่าตัวเองเริ่มจะไม่ไหวแล้ว แขนขาอ่อนแรง แผ่นหลังก็ถูกเผาไหม้

ที่เขาให้หานชิงออกไปนั้นที่จริงก็มีเจตนาที่เห็นแก่ตัว เขาหวัง ว่าหานชิงจะเรียกคนมาช่วยเขาได้ เขาเองก็ไม่อยากตายอยู่ที่นี่ เขารับปากภรรยาว่าจะดูแลเธอกับลูกไปชั่วชีวิต ถ้าเกิดว่าเขา ตายไปแบบนี้ แล้วต่อไปสองคนนั้นจะเป็นยังไง?

ดังนั้น เขาจะตายไม่ได้

ขอแค่มีความหวัง เขาก็ต้องดิ้นรน เขาก็ต้องคว้ามันไว้

แน่นอน สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือเขาหวังว่าหานซึ่งจะออกไปจากที่ นี่ ถ้าเกิดว่าเขาไม่สามารถออกไปจากที่นี่ได้จริงๆ อย่างน้อย ลูกชายของเขาก็ไม่ตกอยู่ในอันตราย ขอแค่เขาออกไปได้ ก็ พอแล้ว

พอคิดได้แบบนี้ อารมณ์ของพ่อหานก็ดีขึ้นเยอะ แต่ว่าอาการบาดเจ็บยังคงทำร้ายใบหน้าของเขาอย่างรุนแรง เหงื่อแตกออก มา

ไม่พอใจจริงๆ เลย ถ้าเกิดว่าตายไปแบบนี้ ถ้าเกิดว่าเขาตาย ไปแล้วปัญหาต่างๆ มันก็พลอยสิ้นสุดไปด้วย แต่ว่าคนที่ยังหลง เหลืออยู่นั่นแหละที่ต้องทุกข์ทรมานมากที่สุด การต้องเผชิญกับ ความเจ็บปวดจากการสูญเสียคนที่รักทั้งวันทั้งคืน เขาจะทนได้ ยังไง เขาทนไม่ได้จริงๆ

ดังนั้น พ่อหานได้แต่หวังว่าพระเจ้าจะอวยพร อวยพรให้ทาน ชิงพาคนมาช่วยเขาออกไปได้ไวๆ

เมื่อเพื่อนบ้านหลายคนยืนอยู่หน้ากองไฟนั้น ทันใดนั้นพวก เขาก็เห็นร่างเล็กๆ วิ่งออกมาจากกองไฟ ก็ตกใจเป็นอย่างมาก

“นี่ นี่คือหานชิงใช่ไหม? หนูมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? แล้วพ่อกับแม่ หนูล่ะ? ”

“พระเจ้า ทำไมมือของหนูเป็นแผลขนาดนี้? พ่อกับแม่ของหนู ยังอยู่ข้างในไหม? ”

ผู้ใหญ่หลายคนล้อมเข้ามา หานซิงน้อยหอบเหนื่อย แล้วก็ มองดูพวกเขาอย่างน่าสงสาร “คุณลุงคุณป้าครับ พ่อ พ่อของผม อยู่ข้างใน เขาได้รับบาดเจ็บ ช่วยพ่อผมหน่อยนะครับ! ”

ผู้ใหญ่หลายคนนั้นได้ยินก็ตะลึงไปในทันที “พ่อหนูยังอยู่ข้าง ในเหรอ? “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ