บทที่582 มีการป้องกันงั้นเหรอ

“เอาอาหารเที่ยงมาแล้ว” เสี่ยวเหยียนเปิดประตูเข้ามา น้ำเสียง กับสีหน้าแตกต่างจากตอนออกไปอย่างเห็นได้ชัด ตอนจะออกไป

นั้นเธอดูเลือดร้อน อย่างกับจะไปรบ

แต่พอกลับมาก็หน้าตาบูดบึง เหมือนกับว่ามีคนรังแกเธอยังไง

ยังงั้น

“เป็นอะไรไป? ” หานมู่จื่อเหล่มองเธอ แล้วก็ถามอย่างขำๆ ว่า “เธอคงไม่ได้ทะเลาะวิวาทกับผู้ช่วยเขียวใช่ไหม? ”

พอได้ยินดังนั้น เสี่ยวเหยียนก็ทำเสียงฮึดฮัด “เขาเนี่ยนะจะมา ทะเลาะกับฉัน? เขาก็คงทําได้แค่โดนฉันโจมตีจนตอบอะไรกลับ มาไม่ได้เลยโอเคไหม? ” พอพูดจบเธอก็ชูมือขึ้นไปทางหาน จื่อ แล้วก็เขย่าถุง ในมือ “รีบมาเอาอาหารกลางวันที่เต็มเปี่ยมไป ด้วยความรักของเธอเร็ว”

อาหารกลางวันที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักทำให้หานจื่อหน้า แดง หลังจากนั้นก็ไม่ยอมเดินเข้าไปแล้ว เธอไปเบาๆ ” ในเมื่อ เธอเป็นคนไปเอามา งั้นก็ให้เธอแล้วกัน วันนี้จู่ๆ ฉันก็อยากไปกิน โจ๊กเบาๆ ที่โรงอาหารสักหน่อย”

หลังจากพูดจบ หาน จ๋อก็เริ่มเก็บของ แล้วก็เดินลงไปชั้นล่าง

สีหน้าของเสี่ยวเหยียนเปลี่ยนไปทันที รีบขวางเธอไว้

“เธอทำอะไรผิดไปรึเปล่า? นี่คืออาหารกลางวันที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักที่เย่ ไม่เป็น ให้เธอเลยนะ ถ้าเกิดว่าเธอเอาให้ฉันกิน แล้วคุณชายเย่รู้เข้า แล้วฉันจะยังมีชีวิตอยู่ไหม? ”

หาน จื่อ…เธออย่าพูดเหมือนกับว่าเขาเป็นฆาตกรแบบนั้น สี ก็แค่อาหารกลางวันมื้อเดียวเอง

“หา? ” เสี่ยวเหยียนเลิกคิ้ว “ฉันบอกว่าเขาเป็นปีศาจฆาตกร แล้วเธอไม่สบายใจงั้นเหรอ? ปกป้องเขางั้นเหรอ? ”

หาน จื่อ….…

“เอาเถอะ รีบกินอาหารกลางวันที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักซะ ฉันลงไปก่อนนะ”

เสี่ยวเหยียนไม่รอให้เธอโต้ตอบ ยัดถุงนั้นใส่เข้าไปในมือเธอ ทันที แล้วก็วิ่งออกมา แถมยังเปิดประตูห้องทำงานไว้ให้เธออีก

ด้วย

สุดท้ายหาน จื่อก็ได้แค่ถือถุงนั้นไปที่ห้องพัก พอเปิดถุงออกก็ พบว่ามันเป็นกล่องอาหารที่ภายนอกดูงดงามและประณีตมาก พอเปิดฝาออกก็จะพบทั้งเนื้อและผักที่ถูกจัดตามความเหมาะสม แล้วก็มีซุปบำรุงถ้วยหนึ่ง

โทรศัพท์สั่น หานมู่จื่อมองไปที่โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะ มัน แสดงพอดีว่าเย่ ไม่เป็นส่งข้อความแชทมา

กินข้าวให้อร่อย เดี๋ยวเลิกงานแล้วฉันไปรับ
อ่านข้อความนี้ แล้วก็หันไปมองอาหารกลางวันตรงหน้าของ ตัวเองอีกครั้ง หาน จ๋อก็รู้สึกเหมือนมีอะไรที่ผิดปกติ

ที่พวกเขาเป็นตอนนี้ ทําไมถึงได้เหมือนกับเป็นเรื่องที่คู่รักหญิง ชายจะทำให้กันในช่วงเวลาที่กำลังรักกันอย่างโงหัวไม่ขึ้นล่ะ

เรื่องส่งอาหารกลางวันแห่งรักอะไรพวกนี้มาให้ ทำไมมันถึงไม่ เหมือนเรื่องที่เย่ไม่เป็นจะทําได้เลยล่ะ

แต่ว่า…….พอได้เจอกันอีกครั้ง เรื่องที่เขาทำให้เธอตะลึงและ ประหลาดใจมันน้อยหรือยังไงกัน?

พอกินอาหารกลางวันเสร็จ หานคู่จื่อก็เก็บกวาด หลังจากนั้นก็

พิงโซฟาแล้วพักผ่อน

เย่ไม่เป็นแค่ส่งข้อความมาให้เธอสองครั้ง หลังจากนั้นก็ไม่มี

เสียงอะไรแล้ว

หลังจากพักผ่อนช่วงกลางวัน

พึ่งจะเริ่มทำงานก็มีลูกค้ามาท่านหนึ่ง บอกว่าจะสั่งชุดทำงาน สไตล์ฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน แค่ฟังก็รู้แล้วว่ามันเป็นคำสั่งซื้อ จำนวนมาก เพราะฉะนั้นเสี่ยวเหยียนก็รีบเชิญลูกค้าท่านนั้นมาที่ ห้องทำงานทันที ให้หาน จื่อพูดคุยกับอีกฝ่ายอย่างละเอียด

“สวัสดีครับคุณหาน

ลูกค้าท่านนี้เป็นชายวัยกลางวัน สวมใส่ชุดสูทและรองเท้า หนัง ทั้งผิวพรรณและสภาพจิตใจก็ดูดีมาก แค่ดูแวบเดียวก็รู้ว่า เขาเป็นบุคคลที่ประสบความสำเร็จ
เขาหยิบนามบัตรส่งให้ทาน จื่อ

“ผมเป็นผู้จัดการจากบริษัทแอลที ที่ผมมาในครั้งนี้เพราะว่า อยากจะคุยกับบริษัทคุณเกี่ยวกับเรื่องชุดทำงานฤดูร้อนและฤดู ใบไม้ผลิในปีหน้า ไม่ทราบว่าคุณหานมีข้อเสนอแนะอะไรรึเปล่า ครับ? ”

หานคู่จื่อรับนามบัตรมา แล้วก็มองอย่างตั้งใจ หลังจากนั้นก็ คลื่ยิมออกมา

“สวัสดีค่ะผู้จัดการอี้”

“เชิญนั่งทางนี้ก่อนเลยค่ะ” หาน อนำทางให้เขานั่งลง ที่ โซฟาด้านข้าง “สำหรับชุดทำงานฤดูร้อนและฤดูใบไม้ผลินั้น ไม่ ทราบว่าผู้จัดการที่มีความต้องการประมาณไหนคะ? คุณสามารถ บอกกับฉันเบื้องต้นได้เลยค่ะ แล้วเดี๋ยวทางฝั่งของฉันก็จะเอา แบบร่างให้คุณดูอีกที

เสี่ยวเหยียนเห็นว่าทั้งสองคนคุยเรื่องงานกัน ก็เดินไปซึ่ง กาแฟที่ห้องเบรกอย่างรู้งาน

เสี่ยวเหยียนชงกาแฟก็ไม่ได้ใช้เวลานานเท่าไหร่ ตอนที่เธอซึ่ง กาแฟกลับมานั้น หานมู่จื่อกับผู้จัดการ ก็คุยกันไปเยอะแล้ว ไป ถึงหัวข้อหลักแล้ว

“ผู้จัดการ กาแฟของคุณค่ะ”

“เอ๊ะ? ขอบคุณครับ” ผู้จัดการอี้รับกาแฟไป เขามีมารยาทมาก แถมยังดูมีสมบัติผู้ดี ไม่เพียงแค่ยื่นมือมารับทั้งสองมือ แถมเขายังขอบคุณเสี่ยวเหยียนอีก หลังจากจบกาแฟลงไปแล้วเขาก็เอ่ย ปากชม “ชงกาแฟ ลงมาอย่าง ดีเลย คุณขงเองเหรอครับ? ”

เสี่ยวเหยียน โดนชม พลางพยักหน้าอย่างมีความสุข

“ไม่เลว ฝีมือเยี่ยมไปเลย

หลังจากพูดจบก็หันไปมองหานคู่จื่อ แล้วก็พยักหน้าด้วยความ ชื่นชม “บริษัทคุณนี่มีบุคคลที่มีความสามารถจริงๆ เลยนะครับ ไม่เพียงแค่ออกแบบผลงานที่งดงามและประณีต แม้แต่ฝีมือการ ชงกาแฟก็ยังสุดยอด ดูเหมือนว่าบริษัทของคุณหานเนี่ยจะเป็น บริษัทที่มีวิชาดีแต่ซ่อนเร้นอยู่ในยุทธจักรนะครับเนี่ย ฮ่าๆๆๆ

หานมู่จื่ออึ้งไป หลังจากนั้นก็คลี่ยิ้ม “ผู้จัดการก็ชมเกินไป แล้วค่ะ มันเป็นสิ่งที่พวกเราควรจะทำอยู่แล้ว”

ทั้งสองฝ่ายคุยกันอยู่สักพัก ผู้จัดการก็ยืนขึ้น “โอเค ผม เข้าใจสถานการณ์เบื้องต้นแล้ว ถ้ายังงั้นเดี๋ยวผมกลับไปปรึกษา กับประธานของพวกเราอีกที ถ้าเกิดว่าไม่มีปัญหาอะไร พรุ่งนี้ผม ก็จะมาเซ็นต์สัญญากับคุณนะครับ”

เสี่ยวเหยียนรีบพูดทันที “ผู้จัดการ เดี๋ยวฉันไปส่งค่ะ

“ครับๆๆ “

หลังจากเสี่ยวเหยียนส่งแขกเสร็จ พอกลับมาก็อดไม่ได้ที่จะ กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจพร้อมกับพูดว่า “โอ้พระเจ้าผู้ จัดการอื่นคุยดีเกินไปรึเปล่า? คนที่อยู่ในตำแหน่งสูงและมีระดับความรู้ความสามารถขนาดนี้ไม่ได้มีน้อยๆ แต่ว่ายังเกรงใจฉัน กับเธอมาก โดยเฉพาะกับเธอ”

“ฉัน? ”

“ใช่ เธอไม่ได้สังเกตเหรอ? ฉันเห็นว่าเขามองเธอด้วยสายตา

ที่เคารพนอบน้อมจะตาย”

หานมู่จื่อ : : ”

เธอไม่ได้สังเกตเลย รู้สึกแค่ว่าคนๆ นี้ได้รับการปลูกฝังมา อย่างดี แต่ไม่ได้รู้สึกว่าเขาปฏิบัติกับตัวเองต่างกัน

ถึงกับใช้คำว่าเคารพนอบน้อม รู้สึกว่าเกินจริงไปหน่อย

“เธอรู้สึกผิดไปเองรึเปล่า? ” หานคู่จื่อหันหน้ามา แล้วก็มอบ หมายงาน “เตรียมตัวกันหน่อย มาคุยกับฉันเรื่องรายละเอียด ของงาน ในครั้งนี้ แล้วพวกเราก็เริ่มทำงานได้เลย

“อ้อ” เสี่ยวเหยียนเดินตามฝีก้าวของเธอ “ฉันรู้สึกว่าโอกาส ในการเซ็นต์สัญญาในครั้งนี้มีมากกว่า95%เลยนะ มู่จื่อ เขาเป็น เพื่อนของพี่ชายเธอรึเปล่า? ฉันรู้สึกจริงๆ นะว่าสายตาที่เขามอง เธอมันไม่เหมือนกัน”

พอได้ยินแบบนี้ หานมู่จื่อก็ตอบสนองทันที

“พูดแบบนี้มันก็มีโอกาสเป็นไปได้นะ ยังไงหลังจากไปร่วมงาน เลี้ยงในวันนี้ ลูกค้าของเราก็เพิ่มขึ้นเยอะเลย บริษัทแอล…… คืนวันนั้นตอนที่เธอพาพี่ชายฉันไปชนแก้วรับแขกนั้น มีความทรง จําเกี่ยวกับบริษัทนี้บ้างไหม?
เสี่ยวเหยียนโดนถามแบบนี้ก็อึ้งไป แล้วก็ตอบอย่างงุนงง “ฉัน ฉันจะจำได้ยังไง? ถึงแม้ว่าวันนั้นจะได้รู้จักกับคนเยอะก็จริง แต่ ว่าฉันก็ดื่มไปเยอะเหมือนกัน มึนหัวไปหมด บวกกับการที่รองเท้า ส้นสูงในวันนั้นไม่ได้พอดีกับไซส์ของฉันเลย มันกัดเท้าฉันจด เลือดออก เพราะฉะนั้นถึงแม้ว่าฉันจะกำลังชนแก้วกับแขกอยู่ แต่ ว่าความสนใจทั้งหมดของฉันมันไปรวมอยู่ที่เท้าของฉันเท่านั้น!

หานมู่จื่อได้ยินแบบนี้ ก็ขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ “เธอเจ็บเท้า งั้นเหรอ? ”

“โธ่เอ้ย แผลเล็กน้อยเอง ก็แค่ถลอกเท่านั้น ดีขึ้นเยอะแล้ว

“ระวังหน่อย ต่อไปถ้ารองเท้าเล็กเกินไปก็อย่าใส่ แต่ว่าพี่ชาย ฉันนี่ก็จริงๆ เลย ทำไมถึงปล่อยให้เธอดื่มเยอะขนาดนั้น? ไม่รู้จัก ทะนุถนอมอ่อนโยนต่อสุภาพสตรีเลย

“ฉันเองก็รู้สึกว่าเขาไม่รู้จักทะนุถนอมอ่อนโยนต่อสุภาพสตรี เลยแม้แต่นิดเดียว ภูเขาน้ำแข็ง ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงกลัวจน หนีไปหมดแล้ว แล้วทำไมฉันยังต้องชอบเขาอย่างไม่หวั่นไหว แบบนี้ด้วย? ”

หานจื่ออึ้งไป หลังจากนั้นก็คลี่ยิ้มออกมา “น่าจะเพราะว่า เธอเป็นพวกมาโซคิสม์? ”

* มู่จื่อ นี่เธอล้อกันเล่นงั้นเหรอ!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ