เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่673 นายกำลังตำหนิฉันอยู่เหรอ



บทที่673 นายกำลังตำหนิฉันอยู่เหรอ

บทที่673 นายกำลังตำหนิฉันอยู่เหรอ

วันนี้ตอนที่ประชุม ทุกคนต่างก็รู้สึกได้ว่าเปโม่เซ็นดูแปลกๆไป ตั้งแต่ที่เขาหน้าบึงเข้ามาในห้องประชุม บนตัวเขาก็แผ่รังสีเชือก เย็นจนทำให้บรรยากาศในห้องลดลงอย่างรวดเร็ว

ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมา ไม่เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้า เท่าไหร่

หัวข้อการประชุมในครั้งนี้ ที่จริงแล้วได้ทำการประชุมไปหลาย รอบแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ข้อตกลงที่น่าพึงพอใจสักที

ทุกครั้งจะเป็นเพราะว่าเย่ไม่เป็นมาธุระขึ้นมากะทันหันจนต้อง

เลื่อนการประชุมออกไป

ถึงพวกเขาจะอยากบอกเย็ไม่เห็นว่าทำแบบนี้มันไม่ถูก จะเอา เรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงานแบบนี้ไม่ได้ แต่เพราะอีกฝ่ายคือ เย่โม่เป็น ถึงแม้การจะต้องมาประชุมกันหลายรอบมันจะยุ่งยาก แต่พวกเขาก็กลัวว่ามัจจุราชผู้เย็นชาจะโมโห แล้วมาลงที่พวก เขา ดังนั้นถึงจะไม่พอใจยังไง พวกเขาก็เก็บมันไว้ในใจทั้งหมด

แต่อารมณ์ที่เย่ไม่เซ็นเอาเข้ามาในห้องประชุมด้วย ทำให้พวก เขายิ่งรู้สึกหวาดกลัว การประชุมในวันนี้จะเริ่มยังไงดี

หลังจากที่ทุกคนมองหน้ากันไปมา ก็มีหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้นมา อย่างใจกล้า
“คุณชายเย่ครับ ของขวัญที่คุณชายเย่เคยถามถึง ได้มอบออก ไปหรือยังครับ”

พอได้ยินคำว่าของขวัญ ทำให้เปโม่เห็นมองหน้าคนพูดทันที สายตาที่คมราวกับสายตาของเหยี่ยว มองจนอีกฝ่ายต้องเงียบ ไม่กล้าพูดอะไรอีก

สักพักเย่ ไม่เช่นก็พูดเสียงนิ่ง “เริ่มการประชุมได้

ทุกคนตอบรับ ในใจคิดว่าวันนี้จะได้ประชุมกันจริงๆ ใช่ไหม สุดท้าย… ทุกคนก็เริ่มปรึกษากัน แล้วเย่ ไม่เซินก็มองพวกเขา ปรึกษากันด้วยสีหน้านิ่งเฉย แต่ในสมองของเขากลับคิดถึงแต่ เรื่องของหานมู่จื่อและใบหน้าที่แสนน่ารักของเสี่ยวหมี่โต้ว

“คุณชายเย คุณชายเย่ครับ”

เย่ไม่เป็นได้สติกลับมา มีคนกำลังเรียกชื่อเขา เขาจึงเงยหน้า ขึ้นมอง

“คุณคิดว่าแผนงานนี้โอเคไหมครับ”

เยโม่เซ็นชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะเม้มปากพูด “ไม่เลว” ถึงแม้ว่าเมื่อตะกี้เขาจะไม่ได้ฟัง

ทุกคนต่างนิ่งเงียบ ก่อนจะมองหน้ากันไปมา แล้วเข้าใจในทัน ทีว่าเย่ไม่เป็นไม่ได้ฟังในสิ่งที่พวกเขากำลังคุยกัน

เซียวที่ยืนอยู่ด้านข้างทนดูไม่ไหว จึงก้มตัวลงไปกระซิบข้างหู ของเย่ไม่เซ็นเบาๆ
ตอนแรกสีหน้าของเย่ ไม่เซ็นยังปกติดี แต่หลังจากที่ได้ฟังคำ รายงานของเซียว เขาก็ขมวดคิ้วขึ้นมา แล้วพูดเสียงแข็ง “แผน งานแบบนี้ใครเป็นคนคิดออกมา ทุกคนต่างก็ทำงานกับบริษัท มาหลายปีแล้ว แผนงานบ้าๆแบบนี้ยังจะกล้าเสนอออกมาอีก

ทุกคน ”

ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังบอกว่าไม่เลวอยู่เลยแท้ๆ แต่ตอนนี้กลับพูดหักหน้าตัวเอง มันจะดีเหรอ

เย่ไม่เป็นมองหน้าทุกคนด้วยแววตาคมเข้ม “หรือว่าช่วงนี้พวก คุณจะว่างกันมาก ดังนั้นจึงคิดว่าแค่หาแผนงานอะไรก็ได้มานำ เสนอกับผม”

เซียวซ่กระแอมออกมาเล็กน้อย ก่อนจะกระซิบข้างหูเยโม่เชิ นอีกครั้ง

ก่อนที่เยโมเงินจะคิดอะไรไปไกลกว่านี้ หลังจากที่ได้ยินสิ่งที่ เซียวซูพูด เขาก็นั่งตะลึง แล้วไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองอีก

หนึ่งในคณะกรรมการที่มีความกล้าอยู่บ้าง แอบกระซิบพูดกับ เซียวซู

“เลขาเชียวครับ ผมว่าเราควรจะยกเลิกการประชุมไปก่อนนะ ครับ รอให้คุณชายเย่จัดการปัญหาส่วนตัวเรียบร้อย แล้วเรา ค่อยมาปรึกษากันเรื่องนี้ดีกว่าครับ”

พอได้ยินแบบนั้น สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปทันที ก่อนจะ เหลือบมองไปทางเย่ ไม่เซ็น
เพราะกลัวว่าเย่ ไม่เขินจะระเบิดอารมณ์ออกมา

แต่ดูเหมือนว่าเย่ไม่เขินจะไม่ได้ยินในสิ่งที่พวกเขากำลังคุย กัน เขายังคงนั่งนิ่งอยู่เหมือนเดิม

ทุกคน ”

เซียวซู่นิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนจะพูดออกมา “พวกคุณออกไป ก่อนเถอะครับ รอให้คุณชายเย่จัดการเรื่องทุกอย่างเรียบร้อย ค่อยมาประชุมกันต่อ

พอเชียว พูดจบ ทุกคนก็ไม่อยู่ในห้องต่อ ต่างคนต่างก็รีบเก็บ ของ แล้วเดินออกจากห้องประชุมไปทันที

รอจนเย่ไม่เป็นได้สติกลับมา ก็พบว่าในห้องประชุมไม่มีใคร เหลือแล้ว

เขานิ่งอึ้ง ก่อนจะขมวดคิ้วขึ้นอย่างไม่พอใจ หายไปไหน หมด”

เซียวซูยืนหมดคำพูดอยู่ด้านข้าง “ผมให้พวกเขาออกไปแล้ว ครับ”

พอได้ยินแบบนั้น เย่ไม่เป็นก็มองหน้าเซียวอย่างไม่พอใจ เซียวซูรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาทันที แต่ก็ยังยืนตัวตรง “คุณชาย เย่ครับ ไม่ใช่ว่าผมจงใจให้พวกเขาออกไป แต่เป็นเพราะว่าคุณ ชายเย่เหม่อลอยมากเกินไป คุณชายเย่ไม่ได้ฟังในสิ่งที่พวกเขา รายงานเลยแม้แต่คําเดียว ผมขอบอกตามตรงนะครับ ถ้าหาก ไม่ใช่เพราะตำแหน่งของคุณชายเย่ ผมคิดว่า… คนที่โดนตำนาจะเป็นคุณชายเย่มากกว่า”

เย่ไม่เป็นเม้มปาก ก่อนจะพูดเสียงดุ “อยากตายหรือไง”

รังสีสังหาร …

เขียวเชถอยหลัง เขารู้สึกเสียวสันหลังมาก ก่อนจะรีบ กระแอมออกมา แล้วพูด “ไม่อยากครับ แต่ยังไงผมก็ต้องพูด ช่วงนี้คุณชายเย่ห่วงแต่เรื่องของคุณนายน้อยสินะครับ เมื่อก่อน คุณชายเย่แบ่งเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานอย่างชัดเจน และไม่มีทาง เอาเรื่องส่วนตัวมาคิดในเวลาทำงานเด็ดขาด แต่ช่วงนี้คุณชาย เย่เอาเรื่องส่วนตัวมาที่ทำงานด้วยครับ แบบนี้จะเป็นการไม่ดี

พอได้ยินแบบนั้น เย่ไม่เป็นก็เงยหน้าขึ้นมอง

“นี่นายกำลังตำหนิฉันอยู่เหรอ”

เซียวซ่กระตุกริมฝีปาก “คุณชายเย่ครับ ผมจะกล้าตำหนิคุณ ชายเย่ได้ยังไงกันครับ ผมก็แค่เสนอความคิดเห็น เสนอความคิด เห็นเท่านั้นเองครับ

“ออกไป”

พอได้ยินเย่ ไม่เป็นไล่อย่างไม่ไว้หน้า เซียวซูก็เริ่มท้อแท้ ก่อน จะพูดออกมาอย่างเหนื่อยใจ “ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป การประชุม ครั้งนี้คงไม่มีที่สิ้นสุด คุณชายเย่ครับ… ยังไงช่วงนี้ผมก็งานยุ่ง มากอยู่แล้ว ผมยอมเหนื่อยขึ้นอีกนิดก็ได้ คุณชายเย… กลับไป

เคลียร์เรื่องของคุณนายน้อยให้เรียบร้อยก่อนไหมครับ พอคิดถึงผู้หญิงคนนั้น แต่ไม่เป็นก็นึกถึงเสี่ยวหมี่โต้วขึ้นมาเขาเม้มปาก ก่อนจะมองไปทางเซียวซู

“ฉันขอถามหน่อย ถ้าหากบนโลกใบนี้มีคนสองคนที่หน้าตา เหมือนกันมาก พวกเขาจะเป็นอะไรกันได้”

เขียวไม่เข้าใจความหมายของคำถามนี้ และไม่เข้าใจความ คิดของเย่ ไม่เห็นด้วย เขามองสายตาของอีกฝ่าย ก่อนจะเอ่ยถาม อย่างอ้อมแอ้ม “คนสองคนที่หน้าตาเหมือนกันมากอย่างนั้นเห รอครับ พวกเขา… เป็นฝาแฝดกันหรือเปล่าครับ

พอถามออกไปแล้ว เซียวเห็นว่าเปโม่เป็นขมวดคิ้วขึ้นมา ทันที

หรือว่าคำตอบจะไม่ใช่คำตอบที่เขาอยากได้ เซียวซูรีบเปลี่ยน วิธีพูด หรือว่าจะเป็นการศัลยกรรมใบหน้าให้เหมือนกัน”

เย่ ไม่เชิม “…

เขาเงยหน้าขึ้น แล้วมองไปทางเซียวซูอย่างอุ่นเคือง

“นายอยากตายไหม

เซียว”… ทําไมคุณชายเยถึงได้ถามคำถามแบบนี้ขึ้นมา กะทันหันครับ ผมคิดว่าบนโลกใบนี้นอกจากฝาแฝดแล้ว คงหา คนที่หน้าตาเหมือนกันทุกอย่างไม่เจอหรอกครับ

เย่ไม่เซินใจกระตุก “พวกเขาอาจจะเป็นพ่อลูกกันก็ได้นี่

“พ่อลูกเหรอครับ” เซียวซู่จับประเด็นได้ในทันที เขายืนนิ่งคิด อยู่สักพัก ก่อนจะได้สติกลับมา “คุณชายเย่ครับ คุณชายเยหมายความว่า…”

พอเอาทุกอย่างมาเชื่อมโยงกับการกระทําในหลายวันนี้ของ เย่ไม่เขิน ทั้งสั่งให้เขาไปซื้อของเล่นเด็กจำนวนมาก แล้วตอนนี้ ยังจะพูดถึงเรื่องพ่อลูกอีก…หรือว่า…

เขียว ตกใจจนตาค้างมองไปทางเย่ไม่เป็น

“คุณชายเย่ครับ หรือว่า… คุณนายน้อยจะมีลูกให้…

เย่โม่เซินมีแววตาสับสน เขานั่งนิ่งไม่ปฏิเสธคำพูดของเซียว เซียวซูกลืนน้ำลาย ก่อนจะพุ่งตัวเข้ามา “ลูกชายเหรอครับ”

“อีกทั้งยังหน้าตาเหมือนคุณชายเย่มากด้วยใช่ไหมครับ เย่ไม่เป็นขมวดคิ้วขึ้นอย่างรำคาญ

เซียวซูได้สติกลับมา เขารีบพูดออกมาทันที “ผมจะรีบไปสืบ

เรื่องนี้เดี๋ยวนี้เลยครับ”

พอพูดจบเขาก็หันหลังกลับเพื่อเตรียมจะเดินออกไป แต่เดิน ไปได้ไม่กี่ก้าวก็มีเสียงพูดดังขึ้นมา

“หยุดเดี๋ยวนี้”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ