บทที่827 คุณรู้จักกับเขามาก่อนแล้วเหรอครับ

ตอนที่827 คุณรู้จักกับเขามาก่อนแล้วเหรอครับ

หาหมู่จื่อที่อาบน้ำเสร็จเตรียมจะเข้านอน ได้ยินเสียงโทรศัพท์ สั่น เธอจึงกดอ่านข้อความ ก่อนจะบ่นคิ้วขึ้นเล็กน้อย

ช่วยเหลือเรื่องอะไรอย่างนั้นเหรอ

แล้วยังเป็นเรื่องของเธอกับเย่ไม่เป็นอีก

หานคู่จื่อคิดได้เร็วมาก พอเชื่อมโยงเรื่องราวในช่วงหลายวัน มานี้ เธอก็พิมพ์ข้อความตอบกลับไป

หานผู่จื่อ :ใช่เรื่องของคุณตายมือหรือเปล่าคะ

อื้อจื้อตัวน้อย: โอ้โห พี่สะใภ้จะฉลาดเกินไปแล้ว ได้ยังไงว่าเป็นเรื่องนี้ คุณเดาออก

ดูเหมือนจะเป็นเรื่องนี้จริงๆด้วยสินะ

สีหน้าของหานมู่จื่อเคร่งขรึม หรือว่าคุณท่านฉือจะสังเกต ความผิดปกติได้แล้ว มันก็น่าจะเป็นอย่างนั้น ก็เขาเล่นมากินข้าว ที่ห้องของเธอทุกวัน ถึงแม้ทางบ้าน โทรมาเร่งเร้าให้เขากลับบ้าน เขายังไม่ยอมรับโทรศัพท์เลย

รวมถึงเรื่องที่เขาปฏิเสธการแต่งงาน จะไม่ให้ทางตระกูลยคือ

สงสัยได้ยังไงกัน
ในขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่ เฉียวซื้อก็ส่งข้อความมาอีกครั้ง อื้อจื้อตัวน้อย พี่สะใภ้ ผมปิดความลับไว้ให้แล้ว แต่หลังจากนี้

อาจจะทำไม่ได้แล้ว คุณกับยูฉือระวังตัวไว้บ้าง อย่าหาว่าผมขู่นะ การจะคบกับคนในตระกูลใหญ่ก็เป็นแบบนี้แหละครับ เธอเข้าใจความหมายที่เฉียวจื้อต้องการจะสื่อ เขากลัวว่าเธอ

จะตกใจหนีไปซะก่อน

พอคิดได้แบบนี้ หานมอก็ยิ้มออกมา

หานจอ ขอบคุณค่ะ ฉันไม่ถอยง่ายๆแน่นอน ไม่ว่าจะเกิด อะไรชั่นก็ตาม

อื้อจื้อตัวน้อย แม่เจ้า ซาบซึ้งใจมากเลยครับ พี่สะใภ้มั่นคง มาก แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่า…คุณกับฉือดูผูกพันกันมาก ทั้งๆ ที่ พวกคุณเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน

พอพูดถึงเรื่องนี้ เฉียวจื้อก็ลูบคางตัวเองอย่างครุ่นคิด

เขานึกถึงตอนที่เจอกับหานคู่จื่อครั้งแรก ในลิฟต์ เธอแอบหลบ อยู่ด้านหลังคนอื่น ไม่กล้ามองหน้ายถือเป็น แล้วยังวิ่งหนีไปเมื่อ ประตูลิฟต์เปิดอีกต่างหาก

และแววตาที่เธอมองมาทางถือเป็น ก็ดูลึกซึ้งมาก ไม่มีอะไร ปกปิดได้เลย

บางครั้งเดียวจื้อก็ยังคิดเลยว่าพี่สะใภ้จะต้องรู้จักกับฉือเชื นมาก่อนหน้านี้
พอคิดถึงตรงนี้ เฉียวจื้อก็รู้สึกน่าสนใจขึ้นมา ก่อนจะส่ง ข้อความไปให้ทานมู่จื่ออีกครั้ง

จื่อซื้อตัวน้อย พี่สะไภ้ เมื่อก่อนคุณกับยูจือเคยเป็นแฟนกันมา ก่อนเหรอครับ

ตอนที่เห็นข้อความนี้ หาน จื่อก็มือสั่นจนโทรศัพท์ตกใส่หน้า ของเธอ เธอรู้สึกเจ็บจนน้ำตาแทบจะไหลออกมา แต่หัวใจกลับ กําลังเต้นแรง

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วอ่านข้อความที่เฉียวจื้อส่งมาอีก ครั้ง แล้วคิดทบทวน

ผู้ชายคนนี้เจ้าเล่ห์แสนกลไม่เบา เขาดูออกได้ยังไงกัน หา นมอไม่รู้ว่าควรจะบอกความจริงกับเขา หรือว่าจะปกปิดไว้ เหมือนเต็มด

ในขณะที่หานมู่จื่อกำลังลังเลอยู่ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมา อีกครั้ง

อื้อจื้อตัวน้อย พี่สะใภ้ ผมก็แค่ลองถามดู ไม่ได้คิดร้ายอะไร เพราะเดิมที่ถือก็ไม่ได้เติบโตที่นี่ แต่เพิ่งปรากฏตัวออกมา กะทันหัน เรื่อง ในอดีตของเขา เขารู้จักและคบหากับใครมาบ้าง ผมเองก็ไม่รู้ แต่ครั้งแรกที่ได้เจอกับคุณ ผมรู้สึกว่าสายตาที่คุณ มองฉือดูแตกต่างออกไป ผมก็เลยเดาว่าคุณเคยรู้จักกันมาก่อน

พออ่านจบ หานมอก็เม้มปากเฉียวซื้อเองก็ไม่ใช่คนเลวร้าย อะไร และเขายังคอยช่วยเหลือเธอมาตั้งแต่แรกด้วย รวมถึง สถานการณ์ที่ซับซ้อนในตอนนี้ บางที บอกทุกอย่างให้เขารู้อาจจะไม่เป็นไรก็ได้

พอคิดได้แบบนี้ หานมู่จื่อก็ค่อยๆพิมพ์ข้อความตอบกลับไป หานมู่จื่อ :เดียว อ คุณฉลาดมากค่ะ

เฉียว ก็แค่ลองถามดู เพราะเขาเห็นว่าถือเป็นไม่ตอบ คำถามเขา ในขณะที่กำลังเก็บโทรศัพท์แล้วเดินกลับเข้าไป พอ เห็นข้อความที่หาน จื่อตอบกลับมา เขาก็ตกใจจนแทบทรุดตัว ลงบนพื้น

โอ้แม่เจ้า

เฉียวจื้อเบิกตาโตอย่างตกใจ พอเห็นข้อความที่หาน จื่อส่ง

มา

หรือว่า เขาจะเดาถูกแล้ว

เมื่อก่อนพี่สะใภ้กับฉือเป็นแฟนกันจริงๆ

สุดยอด

เฉียวจื้อรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบเกิดความเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่ง ใหญ่ พี่สะใภ้เป็นเคยเป็นคนรักของฉือ เขารู้สึกเหมือนตัวเอง

พลาดไปหลายเรื่องเลย

มิน่าล่ะ ถือเป็นผู้ที่ไม่เคยแม้แต่จะสนใจผู้หญิงคนไหน ถึงได้ ปฏิบัติกับเธอแตกต่างจากคนอื่น

เดียว รับพิมพ์ข้อความตอบกลับอย่างบ้าคลั่ง

อื้อจื้อตัวน้อย ผมเดาถูกอย่างนั้นเหรอเนี่ย คุณกับคู่จื่อเคยเป็นคนรักกัน แล้วเมื่อก่อนพวกคุณคบกันได้ยังไงครับ ทำไมต่อ มาถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ แล้วคุณตามหาเขาเจอได้ยังไง

พอเห็นคำถามพวกนี้ หานซื้อก็สามารถเดาได้เลยว่าตอนนี้ เฉียวจื้อคงกำลังทำท่าทางบ้าคลั่งแค่ไหน เธอพิมพ์ข้อความตอบ กลับ วันนี้ดึกมากแล้วค่ะ พรุ่งนี้เราหาเวลามาเจอกัน ฉันจะเล่า ให้คุณฟัง

อื้อจื้อตัวน้อย ได้ครับ ได้ครับ พี่สะใภ้ พรุ่งนี้เที่ยงผมไปหาคุณ บริษัท

หานมู่จื่อ:อืม

หลังจากที่ทั้งสองตกลงกันแล้ว หาหมอก็วางโทรศัพท์ลง แล้วนอนหลับพักผ่อน

ส่วนเฉียวจื้อ กำลังจะกลับบ้าน ถือเป็นก็ตอบข้อความกลับ มาหาเขา แต่มีแค่คำว่า รู้แล้ว กับขอบคุณ หี เฉียว อยกยิ้ม ในขณะที่กำลังจะพิมพ์ข้อความไปล้อเลียน

เขา แต่พอมาคิดดูดีๆเขาก็หยุดมือไว้ซะก่อน

ทันใดนั้นเอง เขารู้สึกเหมือนตัวเองได้รู้ความลับที่สำคัญมาก อยู่เลย แหะแหะ

วันต่อมา

เมื่อถึงเวลาพักเที่ยง เธอก็เจอเข้ากับเฉียวซื้อที่ยืนรออยู่หน้า ประตูห้องทำงานของเลขา เหมือนลูกสุนัขพันธุ์ปักกำลังจ้องมอง เธออยู่อย่างตื่นเต้น “พี่สะใภ้ ในที่สุดคุณก็ออกมาสักที ผมรอคุณมาตั้งนานแหนะ

หานมู่จื่อ “..….”

เฉียวจื้อ “ไปกันเถอะครับ ผมเลี้ยงข้าวคุณเอง พวกเรากินข้าว ไปด้วยคุยกันไปด้วย”

หาน อนิ่งคิด ก่อนจะพูดตอบ “ฉันต้องไปบอกเขาก่อนค่ะ ไม่

อย่างนั้น…” “บอกอะไรล่ะครับ ถ้าหากคือรู้ว่าคุณจะออกไปกับผม เขา

ต้องไม่อนุญาตแน่ๆ ไปกันเถอะครับ

พอพูดจบเฉียวซื้อก็ไม่สนใจอะไรอีก เขารีบจูงมือหานคู่จื่อเดิน ออกไปทันที

หานจื่อยังไม่ทันจะพูดอะไร ก็ถูกเขาลากเข้าลิฟท์ไปแล้ว พอ พี่หลินที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องทํางานของเลขา ก็ร้อง เอ๊ะออก มาอย่างสงสัย

ว่ามู่จื่อไปสนิทสนมกับเฉียวจื้อตั้งแต่เมื่อไหร่

แต่พอนึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับท่านประธาน จึงพอ จะเข้าใจได้

หานคู่จื่อถูกเฉียวจื้อลากขึ้นรถ จนมาถึงที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เขาถึงขั้นจองห้องอาหารสุดหรูไว้ด้วย

หลังจากเข้าไปแล้ว หาน จื่อถึงได้พบว่าเป็นร้านอาหารเจ “พี่สะใภ้เหมือนจะไม่ค่อยกินอาหารมันๆเลี่ยนๆ ร้านอาหารที่พวกเราไปครั้งที่แล้วอาหารมันและเลียนเกินไป พี่สะใภ้ก็เลย อ้วกออกมาแบบนั้น ดังนั้นวันนี้ผมก็เลยเลือกร้านนี้โดยเฉพาะพี่ สะใภ้ไม่ต้องกังวล เดี๋ยวพวกเราค่อยๆกัน ไม่ต้องรีบร้อน

เขาอยากจะรู้อดีตของฉือจนแทบจะบ้าอยู่แล้ว โดยเฉพาะเรื่องอดีตคนรักของเขาด้วย

พานมู่จื่อ “…”

ในตอนนี้ เธอรู้สึก… ไม่รู้ว่าจะอธิบายออกมายังไงดี หลังจากนั่งลง เฉียวซื้อก็เทใส่แก้วให้เธอ แล้วยกมาวางไว้ ตรงหน้าเธอ

“มามามา พี่สะใภ้ดื่มน้ำก่อนครับ แล้วพวกเราค่อยๆคุยกัน

เธอหนีไปตอนนี้ยังทันไหม

“พี่สะไภ้ พี่สะใภ้ เมื่อก่อนคุณกับฉือเคยคบกันจริงๆเหรอ ครับ แล้วพวกเขาหาเขาเจอได้ยังไงกัน ผมรู้จักกับฉือมาตั้งนาน รู้แค่ว่าเขาถูกตระกูลยคือช่วยขึ้นมาจากทะเล แต่ไม่เคยได้ยิน เรื่องในอดีตของเขาเลย และคนในตระกูลถือก็เหมือนจงใจไม่ พูดถึงเรื่องนี้ด้วย”

“อืม…”หานมู่จื่อพยักหน้ารับ ” เรื่อง สองเดือนก่อน” นี้ต้องเริ่มพูดตั้งแต่เมื่อ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ