เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 281ไม่เกี่ยวกับคนอื่น



บทที่ 281 ไม่เกี่ยวกับคนอื่น

“คุณหาน”

ซูจิ๋วตะโกนออกมา หานชิงเรียกสติกลับมา สายตามองทะลุผ่านซูจิ๋วแล้วไปหยุดที่เสิ่นเฉียว

เมื่อเห็นว่าเธอได้เปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้ว จึงได้ ละสายตากลับไป

เพียงแต่ชั่วครู่หนึ่งเขาก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมา ได้จึงขมวดคิ้วขึ้นและหันไปยังโซ่ จิ๋ว

ซูจิ๋วทำได้เพียงอธิบายว่า “คุณหนูเสินเป็นห่วง คุณหนูเส่โยว จึงต้องมากับฉันที่นี่”

เมื่อได้ยินซูจิ๋วอธิบายแก่หานชิงเสิ่นเฉียวก็พอรู้ อะไรบางอย่างจึงก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวออกหน้าแทน ซูจิ๋ว “ฉันอยากจะมาเอง เส่โยวก็มาเป็นแบบนี้แล้ว ฉันจะ พักผ่อนได้อย่างไร ให้มาโรงพยาบาลกับพวกคุณด้วย ยังดีกว่า”

เธอพูดถึงขนาดนั้นแล้วแต่หานชิงก็ไม่พูดอะไร

รออยู่ในห้องฉุกเฉินเป็นเวลานาน เสิ่นเฉียวที่ต่อ มาตัวแข็งที่อก็ถูกซูจิ๋วพยุงให้มานั่งข้างๆ ขณะที่นั่งลง เสิ่นเฉียวถึงได้รู้ตัวว่าขาตัวเองสั่นอย่างหนัก ตอนที่ยืน อยู่ก็ไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย

ซูจิ๋ววางมือลงมาแล้วกดที่ขาของเธอ
“เธอโอเคไหม”

ได้ยินดังนั้น เสิ่นเฉียวเงยหน้าขึ้นและสบตากับซู จิ๋วที่มองด้วยแววตาเป็นห่วง “ฉันไม่เป็นไร”

หลังจากรอสักพักในที่สุดประตูห้องฉุกเฉินก็เปิด ออกและเสิ่นเฉียวที่นั่งอยู่ก็รีบลุกขึ้นยืนและก้าวเดินไป ข้างหน้าอย่างโซเซ

มือใหญ่คู่หนึ่งประคองเธอไว้ได้ทันเวลา เสิ่น เฉียวเงยหน้าขึ้นมาทันสบตาที่สงบนิ่งของหานชิง

“ระวัง” เขาพูดอย่างเคร่งขรึม

เส้นเฉียวพยักหน้าอย่างงุนงง

“พวกคุณเป็นคนในครอบครัวของผู้ป่วยที่กรีดข้อ มือฆ่าตัวตายเมื่อกี้นี้หรือเปล่า” หมอถามหลังจากที่เขา ออกมา หานชิงก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับตอบรับหนึ่งคำ และเสิ่นเฉียวเดินตามหลังเขาไป

“ผมครับ” หานชิงตอบด้วยน้ำเสียงทุ่ม

หมอเหลือบมองไปที่เขาและหันมามองที่เสิ่น เฉียวก่อนจะพูดว่า “คนไข้พันขีดอันตรายแล้วโชคดีที่ แผลไม่ลึกถ้าแผลลึกกว่านี้ ก็คงจะไม่รอดแล้ว”

แม้ว่าจะหวาดกลัวอยู่ชั่วครู่แต่เสิ่นเฉียวก็ได้ยิน ชัดเจนว่าหานเส่โยวไม่เป็นไรแล้ว

ในที่สุดความกังวลทั้งหมดที่มีก็หายไปขาของ เสิ่นเฉียวอ่อนแรงลงและเซไปข้างหลังและล้มลงไป “คุณหนูเสิน” ซูจิ๋วยืนอยู่ข้างหลังเธอพอดีและเมื่อเห็นเธอถอยหลังล้มลงมา จึงเอื้อมมือไปพยุงเธอ โดยไม่รู้ตัว

หานชิงหันหน้ากลับมาและพบว่าเสิ่นเฉียวหมด สติไปแล้ว

หมอก็ถึงกับผงะและก้าวไปตรวจดูเสิ่นเฉียว “น่า ตกใจมากเกินไปช่วยพยุงเธอไปพักผ่อนในห้องผู้ป่วย ข้างๆสักครู่เถอะ สีหน้าของเธอดูไม่ดีเลย”

ซูจิ๋วพยักหน้า ขณะที่กำลังจะพยุงเสิ่นเฉียวไป ห้องข้างๆ ใครจะรู้ว่าหลังจากที่หานชิงเจรจากับหมอ อย่างชัดเจน แล้วเขาก็ก้าวไปข้างหน้ามาอุ้มเสิ่นเฉียวที่ เป็นลมหมดสติไปแล้วขึ้นมาแล้วพูดกับซูจิ๋วว่า “เธอไป จัดการเรื่องการเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลก่อน”

ซูจิ๋วจ้องมองฉากเบื้องหน้าด้วยความงุนงงหลัง จากนั้นครู่หนึ่งก็ตอบสนอง “โอเคค่ะคุณหาน”

หลังจากรอให้หานชิงอุ้มเสิ่นเฉียวเดินจากไป ไกลแล้ว ซูจิ๋วก็ยืนดูฉากนี้อย่างงงงวยอยู่ตามเดิม

มันแปลกที่หานชิงปฏิบัติต่อเสิ่นเฉียวเกิน ขอบเขตของเพื่อนทั่วไป แต่ท่าทางและการกระทำที่เขา อุ้มเสิ่นเฉียว ไร้ซึ่งบรรยากาศในทางชู้สาว ตรงกัน ข้าม..ดูเหมือนพี่ชายที่ห่วงใยน้องสาวของเขา

เป็นไปได้ไหมว่าเสิ่นเฉียวและหานเส่โยเป็น เพื่อนที่ดีต่อกันดังนั้นหานชิงจึงปฏิบัติต่อเธอเหมือนน้อง สาวเช่นกัน

ช่างมันเถอะ ตอนนี้เธอจะมัวคิดเรื่องนี้อยู่ทำไมหานชิงปฏิบัติต่อใครก็ตามล้วนมีข้อจำกัด เขารู้ดีว่าอะไร ควรทำและไม่ควรทำ ความจริงไม่จำเป็นให้เลขาอย่าง เธอต้องกังวลเรื่องนี้

คิดได้แบบนี้ซูจิ๋วจึงรีบไปทำจัดการเรื่องการเข้า รักษาตัวในโรงพยาบาลแทนหานเส่โยว”

ทั้งให้ลุงจินยืนอยู่คนเดียวไม่ไปไหน ตะลึงอยู่ นานไม่รู้ตัวเองต้องทำอะไรพอคิดได้ก็รู้สึกว่าตัวเองออก มาพร้อมเสิ่นเฉียวถ้าเช่นนั้นก็ตามเธอไปเถอะ

ดังนั้นลุงจินจึงเร่งฝีเท้าเดินตามหานชิงอย่าง รวดเร็ว เมื่อเห็นหานชิงอุ้มเสิ่นเฉียวเข้าไปในห้องผู้ป่วย และขณะที่กัมตัววางเธอลงบนเตียงอย่างระมัดระวัง ลุงจิ นรู้สึกแปลกนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้รู้สึกถึงความสัมพันธ์ใน แง่ชู้สาวเลยแม้แต่น้อย เช่นนี้ก็ยังไม่จำเป็นต้องแจ้ง เรื่องนี้ให้คุณชายเย่ทราบจะดีกว่า หากพูดไปจะส่งผลก ระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยา

เมื่อนึกถึงจุดนี้ลุงจินจึงตัดสินใจยืนรออยู่ที่ประตู

หานชิงกลับคิดอะไรบางอย่างเขาเงยหน้าขึ้น และเหลือบมองไปที่ลงจิน ลุงจินรีบยืนอยู่ข้างประตูและ ไม่พูดอะไร

ซูจิ๋วเข้ามาหลังจากทำจัดการเรื่องต่างๆเสร็จแล้ว “คุณหาน เราควรเตรียมคนรับใช้มาดูแลคุณหนูเส่โยวมั้ย คะ”

“อืม” หานชิงพยักหน้า “เอาสิว แล้วเตรียมอีกสอง คนมาที่นี่ด้วย”
ซูจิ๋วชะงักแล้วก็พยักหน้าตอบรับ

เสิ่นเฉียวฟื้นขึ้นเร็วมากประมาณสิบนาทีต่อมา เธอก็ตื่น แต่ใบหน้าของเธอยังคงซีดเมื่อเธอตื่นขึ้นมา เธอเห็นหานชิงนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม่ไกลจากเตียง ในห้องผู้ ป่วยเงียบมาก

หลังจากเงียบไปชั่วครู่ จู่ๆเสิ่นเฉียวก็จำได้ว่าเกิด อะไรขึ้นก่อนหน้านี้เธอก็ยกผ้าห่มขึ้นอย่างฉับพลันแล้ว ลุกขึ้นนั่งส่งเสียงออกมา หานชิงมองไปที่เธอ “ตื่นแล้ว เหรอ”

“ขอโทษค่ะ…” เมื่อสบตากับเขา เสิ่นเฉียวรู้สึก อึดอัดจนแทบไม่ไหว

หานชิงเลิกคิ้วริมฝีปากบางของเขาเปิดออกเล็ก น้อย “ขอโทษเรื่องอะไร”

เสิ่นเฉียวได้แต่กัดริมฝีปากและอธิบายให้เขาฟัง “เกิดเรื่องขึ้นขนาดนี้ในเวลาแบบนี้แล้ว ฉันยังทำให้คุณ ยิ่งเดือดร้อนเข้าไปอีก ฉันขอโทษจริงๆค่ะ”

หลังจากพูดจบเส้นเฉียวก็ลงจากเตียงยืนโค้งตัว ลงขอโทษหานชิง

ท่าทีของเธอเช่นนี้กลับทำให้หานชิงไม่พอใจเล็ก น้อย ไม่รู้เพราะเหตุผลใด…เขาไม่อยากเห็นเธอกัมหัว ให้คนอื่นโดยเฉพาะกับตัวเอง

“ไม่ต้องขอโทษ” หานชิงพูดเสียงใส “เธอกรีดข้อ มือด้วยตัวเองและไม่เกี่ยวกับคนอื่น”
ได้ยินเช่นนั้นเสิ่นเฉียวเงยหน้าขึ้นแล้วจ้องไปที่ เขา “เส่โยวเป็นยังไงบ้างคะ”

“ตอนนี้ยังอยู่ระหว่างสังเกตอาการในห้องไอซียู และสามารถย้ายไปห้องคนไข้ทั่วไปได้หลังจากนี้ยี่สิบสี่ ชั่วโมง”

ยังอยู่ดูอาการในห้องไอซียู เสิ่นเฉียวหน้าซีดไป หมดในชั่วครู่เดียว พูดแบบนี้ไม่ได้หมายถึงเป็นอันตราย ถึงชีวิตหรอกเหรอ

“หมอบอกว่าพ้นขีดอันตรายแล้วให้อยู่ในห้องไอ ซียูเพื่อสังเกตอาการเพื่อป้องกันเกิดไม่ให้เกิดเหตุที่ไม่ คาดคิด เธอไม่ต้องเป็นห่วง”

เสิ่นเฉียว “.”

เธอยังคงกังวลมากมือทั้งสองข้างแนบลำตัวกำ แน่นแล้วค่อยๆคลายมือออกแล้วกำแน่นอีก

เธอมักจะรู้สึกว่าเส่โยวฆ่าตัวตายและเรียกเธอไป หา ความจริงนั้นมีเหตุผลอยู่

บางทีอาจเป็นเพราะทะเลาะกันครั้งก่อนและพูด คำพูดที่รุนแรงมากเกินไปทำให้เธออยากฆ่าตัวตาย หรือ อาจจะเป็นเหตุผลอื่น.

สรุปแล้วว่าต้นเหตุคงหนีไม่พ้นเธอและเยโม่เซิน

มิฉะนั้นหลังจากที่มาถึงตระกูลหานคนที่มองโลก ในแง่ดีและร่าเริงอย่างหานเส่โยว จู่ๆจะมาฆ่าตัวตายได้ อย่างไร
สำหรับเสิ่นเฉียวนอกเหนือจากนี้ก็ไม่มีเหตุผลอื่น ใดแล้ว

“มันเป็นความผิดของฉัน ฉันควรขอโทษ” เสิ่น เฉียวกัดริมฝีปากล่างของเธอแน่น “เธอต้องกรีดข้อมือก็ เพราะฉัน แต่คุณหานได้โปรดวางใจฉันจะคุยเรื่องนี้กับ เธอให้รู้เรื่องหลังจากที่เธอฟื้นแล้ว”

ความขัดแย้งระหว่างผู้หญิงหานชิงไม่ได้สนใจที่ จะรับรู้ แต่ความขัดแย้งเล็กๆน้อยๆ ไม่สามารถทำให้หาน เสโยวกรีดข้อมือฆ่าตัวตายได้ ถ้าขัดแย้งใหญ่กว่านี้จะ ถึงขั้นไหนกัน

หานชิงจ้องมองร่างของเสิ่นเฉียวด้วยแววตาพินิจ พิเคราะห์ ราวกับจะสอบถามเรื่องราวกับถามเธอ

แน่นอนว่าเสิ่นเฉียวเข้าใจความหมายของสายตา ของเขา เพียงแต่…เรื่องระหว่างเธอกับหานเส่โยว พัวพันยุ่งเหยิงเกินไป

“ขอโทษค่ะ ตอนนี้ฉันยังบอกคุณไม่ได้”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ