บทที่ 1450 อดีต

สภาพแวดล้อมของการใช้ชีวิตตั้งแต่เด็กของเห้อเหลียนจึงนั้น ก็ คือ ใช้ชีวิตมาด้วยการเผชิญกับ ผู้เป็นพ่อที่ตบตีแม่ของตนตลอด ทั้งวัน ขอแค่ไม่เป็นที่น่าพอใจ ขอแค่แม่เถียงไปสักคำ พ่อผู้ติด เหล้าเป็นชีวิตจิตใจคนนั้นของเขาก็จะจับมาไม่ว่าจะเป็นใครหน้า ไหนทุบตีแม่ของตน

ตั้งแต่เล็กเขาก็ชิน ชินตาไปหมด ในขณะเดียวกันความ ต่อพ่อตัวเองก็ได้รุนแรงมากขึ้นอย่างเก็บกลั้นเอาไว้ไม่ อยู่ ถึงขนาดที่ว่าในชีวิตช่วงหลังๆมาก็ได้กลายเป็นคนที่หัว รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ตอนแรกก็สงสารแม่อยู่หรอกแต่ในภายหลังก็ เริ่มเกลียดความขี้ขลาดของแม่ขึ้นมา

ทุกครั้งเขาจะพูดกับแม่ บอกให้ท่านไม่ต้องอยู่กับพ่อแล้ว นั่น มันปีศาจ

แม่ก็มักจะกอดตรงศีรษะของเขาแล้วพูดออกมาว่า “เด็กโง่ ไม่ อยู่กับเขา แล้วหลังจากนี้พวกเราสองคนจะกินอะไร?”

เห้อเหลียนจึงพูดไปว่า “แม่ ผมจะหาเงิน ผมโตขึ้นผมจะเลี้ยง แม่เอง พวกเราออกจากตระกูลเห้อกันดีมั้ย?”

แม่ส่ายหน้าออกมา น้ำตาไหลคลอพร้อมกอดเขาแน่น “เสี่ยว จิ่ง คำพูดพวกนี้อย่าไปพูดต่อหน้าพ่อของลูกเด็ดขาด ถ้าเขา ได้ยินเข้าจะโกรธเอา แม่ไม่เป็นไร ลูกก็อย่าเกลียดพ่อเขาเลย เมื่อก่อนพ่อของลูกเขาดีกับแม่มาก ก็แค่ตอนนี้ที่เขาเปลี่ยนไปบ้าง พวกเราต้องเชื่อว่าพ่อจะต้องเปลี่ยนมาดีขึ้นนะ ตกลงมั้ย?”

ตอนนั้นเหอเหลียนจึงยังเด็กจึงเชื่อคำพูดนั้นของแม่ไปจริงๆ ถึงยังไงเขาที่ยังเด็กนั้นยังมีจิตใจที่บริสุทธิ์ คิดว่าพ่อจะเปลี่ยนไป จริงๆ

แล้วหลังจากนั้นเป็นยังไงล่ะ? จริงๆพ่อของเขาก็เปลี่ยน แต่ใน ขณะเดียวกัน ใจของเขาก็ไม่ได้อยู่ที่แม่ของเขา เพราะว่าเขาเริ่ม ทําการนอกใจ มีผู้หญิงหลากหลายแบบอยู่ที่ข้างนอก ตอนแรก แม่ก็ไม่รู้ แต่ในภายหลังมีครั้งนึงที่แม่พบว่าบนเสื้อผ้าของเขามี รอยจูบอยู่ ก็เลยไปทะเลาะกับเขา พ่อผู้ที่ใจกระพือไปข้างนอกทั้ง ใจแล้วจึงไม่คิดจะสนใจแม่ แต่คงเป็นเพราะความรู้สึกผิดก็เลย ไม่ได้ลงไม้ลงมือกับแม่ไป

เพียงแต่หลังจากนั้น ก็มีผู้หญิงคนนึงตรงมาหาถึงบ้าน ตอน นั้นเห้อเหลียนวิ่งหลบอยู่ที่ด้านนอกประตู หลังจากนั้นก็ได้ยินบท สนทนาของทั้งสองคนไปอย่างชัดเจน

ผู้หญิงคนนั้นพูดกับแม่ว่า “สามีของเธอมีฉันมาตั้งนานแล้ว ทำไมเธอไม่หย่าล่ะ? ฉันได้ยินมาว่าเขารังเกียจเธอมากเลย แต่งงานกับเธอมาได้ไม่นานก็รู้สึกขยะแขยงเธอเสียแล้ว ถึง ขนาดที่แม้แต่ลูกที่เธอคลอดออกมาก็ยังไม่ยอมมองนักเลย แล้ว ทำไมเธอไม่หย่า? หรือจะกลัวว่าหลังจากที่หย่าไปแล้วจะเลี้ยงตัว เองกับลูกไม่ไหวรึไง?”

แม่ของเห้อเหลียนจึงถูกผู้หญิงคนนั้นพูดออกมาเสียจนใบหน้า ซีดเผือด ร่างสั่นเทาออกมา
“เธอ เธอพูดเหลวไหลอะไร?”

“พูดเหลวไหล? ฉันไม่ได้พูดเหลวไหลสักหน่อย สามีของเธอก็ ตอบรับฉันแล้ว อีกไม่นานก็จะแต่งฉันเข้าบ้านแล้วล่ะ ส่วนเธอ ก็ แค่ผู้หญิงที่ถูกทิ้งเท่านั้นแหละ แนะนำให้เธอเชื่อฟังคำพูดคนอื่น เขาบ้างเถอะ รีบไสหัวไปเสียเถอะ ถึงตอนนั้นแล้วจะได้ไม่ดูน่า เกลียดเกินไป เธอขอหย่าเองก็จะยังสามารถรักษาศักดิ์ศรีของตัว เองเอาไว้ได้นะ!”

“จริงสิ” หญิงสาวทาลิปสติกสีฉูดฉาดสุดๆ ยกริมฝีปากเผย รอยยิ้มให้กับแม่ของเขา “ฉันท้องแล้ว สามีของเธอชอบฉัน ขนาดนี้ ดังนั้นถึงตอนนั้นเธอจะไม่มีโอกาสอะไรอีกแล้วนะ” หลัง จากที่ผู้หญิงคนนั้นไป เห้อเหลียนจึงวิ่งออกไปซุกในอ้อมกอด ของแม่ตน “แม่ พวกเราไม่เอาพ่อแล้ว ได้มั้ย?”

แต่ก็เหมือนเดิม แม่ของเห้อเหลียนจึงยังเชื่อมั่นว่าพ่อของเขา จะเปลี่ยนไปได้ จวบจนบทที่พ่อของเห้อเหลียนจึงกลับมาตอน เย็น แม่ของเขาก็ยังไปร้องไห้วิงวอนอีก เห้อเหลียนจิ่งที่ยังเป็น เด็กน้อยเห็นแม่ของเขาคุกเข่าลงบนพื้น เอาหัวโขกจนเลือดไหล ออกมา ผ่านทางช่องรอยต่อประตู

เขากําหมัดออกมา ริมฝีปากล่างแทบจะถูกเขากัดจนแตก

เขาไม่เข้าใจ ทำไมแม่ถึงได้อ่อนแอขนาดนี้ พ่อระยาพรรค์นั้น ทำไมถึงยังต้องคุกเข่าให้เขาอีก เห้อเหลียนจึงก็เลยผลักประตู ออกไปพร้อมกับตะโกนเสียงดังลั่น

“แม่อย่าไปคุกเข่าให้เขา เขาไม่สมควรได้รับ เขามันสารเลว”
สองสามีภรรยาตกใจใหญ่โตกันออกมา แม่รีบกระโจนเข้าไป กอดเขาเอาไว้ “เสี่ยวจิ่ง รีบหุบปากซะ”

“ไม่!” เห้อเหลียนจึงกัดฟันกรอด ดวงตาคู่นั้นจ้องมองพ่อของ เขาไม่ละสายตา “คุณมันไม่สมควรที่จะเป็นพ่อของผม

คุณพ่อเห้อได้ยินแล้วจะทนฟังไหวได้ไงกัน? เท้าข้างนึงเตะลง ไปบนร่างของร่างของคุณแม่เห้อ “ทั้งหมดเป็นเพราะแกนั่งผู้หญิง น่ารังเกียจ ปกติจะต้องพูดจาว่าร้ายฉันกับเขาไม่น้อยแน่ๆเลยใช่ มั้ย? แกสั่งสอนลูกยังไงกัน? สั่งสอนลูกยังไง?”

ทีแล้วทีเล่า ทั้งหมดได้เตะลงไปบนใบหน้าของแม่ เห้อเหลียน จึงจะเข้าไปปกป้อง แต่เขาตัวเล็กเกินไป แม่ก็กอดเขาแน่นขึ้นอีก จนแม่ของเขาถูกเตะสลบจนถูกส่งเข้าโรงพยาบาลไป

จนพวกเขากลับมาจากโรงพยาบาล นึกไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนั้น ได้เข้ามาอยู่ตระกูลเห้อเป็นที่เรียบร้อย ส่วนแม่ก็ไม่มีแรงที่จะไป วิงวอนหรือพยายามดิ้นรนเพื่อให้ได้ผลที่ต้องการอีก ทำได้เพียง เอ่ยออกไปด้วยความอ่อนแรง “ช่างเถอะ ถ้าเขาอยากจะเก็บคน เขาเอาไว้จริงๆ แม่ก็คุมเขาเอาไว้ไม่อยู่หรอก เสี่ยววิ่ง หลังจากนี้ ลูกจะต้องเป็นเด็กดี จะต้องเชื่อฟัง อย่าได้ด่าว่าพ่อของลูกเหมือน อย่างก่อนหน้านี้อีกเด็ดขาด ไม่ว่าจะยังไง เขาก็เป็นพ่อของลูก เข้าใจมั้ย?”

“ผมไม่มีพ่ออย่างนี้!”

“ระวังคำพูดด้วย ต่อจากนี้ไม่อนุญาตให้ลูกพูดอย่างนี้อีก!

“เขาไม่ใช่พ่อของผม ผมไม่มีพ่ออย่างนี้!!
เพียะ

เห้อเหลียนจึงถูกตบไปที่นั่ง ถอยออกไปอยู่นาน จากนั้นก็นั่ง ลงไปบนพื้น มองแม่ของตัวเองไปอย่างไม่อยากเชื่อ

“เสี่ยวจิ้ง หลังจากนี้ไปถ้าลูกพูดว่าเขาไม่ใช่พ่อของลูกอย่างนี้ อีก แม่จะไม่ต้องการลูกแล้วจริงๆ!

ทำไม? เหอเหลียนจึงไม่เข้าใจ เผชิญกับพ่อที่ชอบทุบตีท่านอยู่ เป็นประจำท่านยังหนักแน่นไม่ได้ เอาแต่ร้องวิงวอน เอาแต่หวัง อยู่ไม่หยุดว่าพ่อของเขาจะขึ้น แต่พอกับตัวเอง แม่กลับแข็งกร้าว อย่างนี้ออกมา นี่ตกลงแล้วมันทําไมกันแน่?

เห้อเหลียนจึงหลังจากที่ถูกแม่ของเขาตบไป เจ้าตัวก็ได้ เปลี่ยนไปจนไม่ชอบพูดขึ้นมา

หลังจากนั้นอีก เขาก็บังเอิญเจอกับฉากที่พ่อของเขากำลังออก กำลังกายในห้องรับแขกอยู่กับผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนนั้นมอง เขา ส่งยิ้มให้เขาอย่างถือดี หลังจากจบเรื่องไปก็ยังเจอเขา จึง พูดเยาะหยันเขาออกมา “เห็นแล้วใช่มั้ยล่ะ? ตอนนี้เขาไม่ใช่พ่อ แกแล้ว ทำไมแกกับแม่ของแกยังไม่ไปอีก? อยู่ที่นี่รอให้ฉัน คลอดลูกแล้วไล่พวกแกออกไป? หน้าด้าน นี่แกใช้สายตาอะไร มองฉันกันหา?”

เห้อเหลียนจึงจ้องมองอีกฝ่ายอย่างโหดเหี้ยม ใช้สายตาฆ่า ฟันมองออกไป ผู้หญิงคนนั้นถูกเขาจ้องอย่างนั้นก็โกรธขึ้นมา ยื่น มือออกไปตบหน้าเขา

“ไอ้เด็กเฮงซวย ถ้ายังใช้สายตาอย่างนี้มองฉันอีก ฉันจะควักลูกตาแกออกมาเชื่อมั้ย? อายุยังน้อยแต่สายตากลับร้ายกาจ ขนาดนี้ ไม่แปลกใจเลยที่เป็นของพรรค์นั้นที่ผู้หญิงคนนั้นตลอด ออกมา รอให้ฉันคลอดลูก ถึงตอนนั้นจะไล่พวกแกสองแม่ลูก ออกไปซะ!”

พูดจบ ผู้หญิงคนนั้นก็ยังถีบลงไปที่ท้องของเห้อเหลียนจึงหนึ่ง ไม่พอใจเลยจริงๆ

พลั่ก!

เห้อเหลียนจึงยังเด็กจะทนฝีเท้าที่ทั้งรุนแรงทั้งไม่ปรานของ ผู้ใหญ่คนนึงได้ยังไงไหว? ร่างเล็กหงายตัวล้มไปข้างหลังทันที ผู้ หญิงคนนั้นแสยะยิ้มออกมาอย่างได้ใจมันร่างเตรียมที่จะลงไป ชั้นล่าง

เห็นเธอลงบันได นัยน์ตาของเห้อเหลียนจึงก็มีประกายของ ความเหี้ยมเกรียมอันแรงกล้าแวบผ่านออกมา มีความคิดที่น่า กลัวอย่างนึงก่อขึ้นมาในหัวอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็ค่อยๆลุก ขึ้น จ้องมองเบื้องหลังของผู้หญิงคนนั้น

วินาทีต่อมา ร่างเล็กเริ่มขยับ วิ่งพุ่งไปข้างหน้าอย่างแรง ด้วย ความเร็วที่รวดเร็วอย่างมาก เห้อเหลียนจึงชนผู้หญิงคนนั้นตก บันไดไป

“อ๊ะ!!!”

ความเร็วของเขา แรงที่ทั้งไร้ความปรานีและทั้งแม่นยำ เอว ของผู้หญิงคนนั้นถูกปะทะเข้าไปอย่างแรง ไม่ทันได้ตอบสนอง ออกมา ร่างก็ได้พุ่งไปข้างหน้าอย่างควบคุมเอาไว้ไม่อยู่
สุดท้าย เธอก็กลิ้งลงบันไดไปด้วยความเร็ว

ในขณะเดียวกันกับที่มีเสียงดังขึ้น ก็ยังมีเสียงกรีดร้องของผู้ หญิงดังขึ้นเช่นกัน

เห็นภาพที่เกิดขึ้นนี้แล้ว ใจของเห้อเหลียนจึงก็รู้สึกสบายใจ ขึ้นมาได้สักที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ