บทที่237 คําเตือนจากฝัน
เส้นเฉียวเองก็ยังสับสน เหมือนว่าได้ฟังคําแกล้งจากเยโม่เซิน เงยหน้า ขึ้นมองเขา ก็เห็นท่าทางที่แสดงถึงการแกล้งของเปโม่เซิน
ชัดเจนมาก เขาตั้งใจ!
เส้นเฉียวกัดปากตัวเอง พูดอย่างโมโห “ฉันไม่ต้องการให้นายช่วยทา ฉันทาด้านหน้าเองก็ได้แล้ว”
พูดเสร็จ เธอก็เข้าไปเอายาไว้
แต่คิดไม่ถึงว่าเปโม่เซินจะยื่นมือไปดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดของเขา ใช้ มือข้างเดียวกอดตรงเอวเธอไว้: “วิ่งอะไร? ทั้งตัวของเธอมีที่ไหนบ้างที่ผมยังไม่ เคยจับ?เวลานี้เพิ่งรู้สึกอายหรอ?”
คําพูดนี้ทําให้เสื่นเฉียวตกใจตาโต “นาย…”
“เร็วๆ พอทายาเสร็จผมจะไปอาบน้ํา” เยโม่เซินก็เร่งเธออีก เห็นเธอไม่ ขยับตัว ก็ยกยิ้มตรงมุมปาก พูดด้วยน้ําเสียงอ่อนๆที่ข้างๆเธอ: “หรือว่า…เธอ อยากให้ฉันช่วยเธอถอด?”
เส้นเฉียวเขาอย่างโมโห! “ปล่อยฉันนะ”
เยโม่เซินไม่ปล่อย เสิ่นเฉียวก็ทําได้แค่ขอร้อง พูดขอร้องเขาเสียงเบา: “นายกอดเอวฉันแบบนี้ มันแตะโดนแผลของฉันแล้ว”
พอได้ยิน สายตาของเยโม่เซินถึงอ่อนลง แล้วก็ปล่อยเธอออกบ้าง “รู้ว่า เจ็บ ยังไม่เร็วหน่อย ฉันช่วยทายาให้เธอ”
เพิ่งพูดเสร็จ เส้นเฉียวยังไม่ทันได้ตั้งตัว เยโม่เซินก็ยื่นมือออกมาแล้ว แกะกระดุมเสื้อเธอออก
วันนี้เสิ่นเฉียวใส่เสื้อเชิ้ตกระดุมสีฟ้า ตอนที่เขายื่นมือมาแกะกระดุม เธอ ถึงเพิ่งรู้สึกตัว กดมือของเขาไว้: “จริงๆนะฉันทาเองได้”
ถูกเธอปฏิเสธหลายรอบ ตอนนี้เปโม่เซินก็ไม่พอใจแล้ว พอเธออย่าง อันตราย: “พูดใหม่อีกรอบสิ?” เส้นเฉียว: “…” ช่างเถอะ ดูก็ดูเถอะ สุดท้ายเสิ่นเฉียวก็หลับตาลง ปล่อยให้เขาถอดเสื้อออกด้วยสีหน้าที่ไม่เต็มใจ เยโม่เซินเห็นเธอทําหน้าแบบนี้ แม้แต่ตัวของเธอก็สั่น ก็ยิ้มขึ้นมา
เขาอยากจะทายาให้เธอเองจริงๆ เพราะว่าทั้งตัวของเธอก็เป็นแต่แผล เขาเองก็ทําอะไรไม่ลงหรอก
เสิ่นเฉียวหลับตาลงนานมาก จนรู้สึกว่ายาเย็นๆทาลงบนผิวของเธอ เธอ ถึงค่อยลืมตาขึ้นมา จากนั้นก็เห็นเปโม่เซินก้มหน้าไว้ ตั้งใจบีบยาออกมาที่นิ้ว แล้วก็ทายาตรงแผลของเธอ
ท่าทางของเขาระวังมาก และตั้งใจมากๆ ทาลงบนผิวอย่างกับถูกขนปัด ไปมา กลัวว่าจะทําให้เธอเจ็บ “โม่เซินก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกอะไรกับเธอเลย”
ทันใดนั้น คําพูดที่สังอานพูดกับเธอเมื่อตอนกินข้าวเย็นก็โผล่ออกมา เส้นเฉียวมองด้านหลังของเยโม่เซิน รู้สึกว่าในตอนนี้ใจของเธอก็ถูกเติมเต็ม หมดแล้ว
ไม่ชอบเธอก็ไม่เป็นไร ก็แต่มีความรู้สึกดีๆก็พอแล้ว ที่เหลือ….ให้เธอมาเติมเต็มคนเดียวก็ได้แล้ว เส้นเฉียวคิดแบบนี้ จากนั้นเธอก็ยิ้มอ่อนๆ
เยโม่เซินก็ทาเพิ่ม เห็นว่าผู้หญิงเงียบแบบแปลกๆ และรู้สึกมีสายตาอัน หนึ่งมอง ตอนที่เงยหน้าขึ้นมาก็สบตากับเธอพอดี
ยังไม่รอให้ดูชัดเจน เส้นเฉียวก็รีบดูไปทางอื่น เหมือนกับกวางน้อยในป่า ที่เจอกับนายพราน ตกใจจนรีบหนี แต่ก็เร่งรีบจนไม่ดูทาง
“เมื่อกี้เธอมองผม?” เยโม่เซินถาม เส้นเฉียวรีบส่ายหน้า ทําท่าปฏิเสธ แต่เยโม่เซินไม่เชื่อ เขาจับคางเธอไว้ บังคับให้เธอสบตากับเธอ: “ผมเห็นแล้ว ยังไม่ยอมรับอีกหรอว่าชอบผม?”
“ฉัน…” เส้นเฉียวเม้มปาก แต่ก็พูดอะไรไม่ออก
เธอก็ยังไม่กล้ายอมรับว่าชอบเขา หลังจากที่ยอมรับแล้ว จะถูกหัวเราะ เย้ยมั้ย?
สมมุติว่าเขาชอบเธอจริงๆสักนิด แต่ถ้ารู้ว่าเธอคิดแบบนี้ เขาจะเริ่ม เกลียดเธอไหม
พอนึกถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวก็กัดฟันแน่น ไม่ยอมพูดอะไร เยโม่เซินแค่อยากได้ยินเธอพูดเท่านั้นเอง ทุกครั้งที่พูดถึงปัญหานี้ ผู้หญิงคนนี้ก็จะทําท่าทางไม่ชอบเขาอยู่ตลอด หรือว่าท่าทางที่ไม่พูดอะไรเลย
“ช่างเถอะ” เขาปล่อยมือลง แล้วก็ทายาให้เธอต่อ แล้วก็พูด: “เพราะยัง ผมก็ไม่มีทางชอบเธออยู่ดี” เส้นเฉียวไม่ได้โมโห เพราะวันนี้เธอรู้สึกสุขใจมาก
ยังมีเวลาอีกหลายเดือน อาจจะรอหน่อย…เยโม่เซินก็จะชอบเธอนิด หน่อย!
หลังจากที่ทายาเสร็จ เยโม่เซินก็ทิ้งยาให้เธอ: “เสร็จแล้ว ไสหัวไปนอน เถอะ”
เสียงของเขาเย็นชามาก แม้แต่สายตาก็ดูมั่นใจมาก เสิ่นเฉียวรับยาไว้ ตอบคําสั้นๆ จากนั้นก็เตรียมจะใส่เสื้อ เปโม่เซินกลับกดมือเธอไว้ พูด: “เสื้อตัว นี้ใส่มาทั้งวันแล้ว ไม่รู้จักเปลี่ยนหรอ? ไปเปลี่ยนเสื้อแล้วค่อยนอน”
พอได้ฟัง สายตาก็เสิ่นเฉียวก็สว่างขึ้น สว่างเหมือนกับดาว เยโม่เซินหยุดนิ่งไปสักพัก แล้วก็พูดอย่างโหดๆ: “ไม่ได้เป็นห่วง ก็แค่ไม่ อยากให้แผลหนักกว่าเดิม ถึงเวลาจะเดือดร้อนถึงงาน เข้าใจไหม?”
“อ๋อ” เส้นเฉียวพยักหน้า แสดงว่าเข้าใจแล้ว แต่ว่าสายตาของเธอก็ยัง สว่างไสวอยู่ ดูจนเปโม่เซินรู้สึกแปลกๆ
จากนั้นเงินเฉียวก็ลุกขึ้นจับยาไว้ไปเปลี่ยนเสื้อ แล้วก็นอนลง จากนั้นเย่ โม่เซินไปทําอะไรเธอก็ไม่สนใจแล้ว
หลังจากนั้นในตอนกลางคืนเธอก็ฝัน
ในฝันเยโม่เซินพูดคําหวานข้างๆหูของเธอเยอะมาก จากนั้นยังเอาตุ้มหู สีชมพูนั้นออกมา และใส่ให้เธอ จากนั้นก็มาข้างหูของเธอจูบเธอเบาๆ
“เส้นเฉียว เธอเป็นของผม” เยโม่เซินที่อยู่ในฝัน ดูโรแมนติกเหมือนกับคนที่ตามจีบเธอมานานหลาย ปี ความเย็นขาตามเวลาปกติก็อ่อนโยนลง เส้นเฉียวรู้สึกว่าตัวเองตกอยู่ใน ภวังค์ความฝันนั้น แขนก็รู้สึกเจ็บขึ้นมา
พอเธอรู้สึกตัว ก็เห็นว่าเปโม่เซินใช้มีดกรีดตรงแขนของเธอ แล้วก็มี เลือดไหลออกมา เส้นเฉียวตกใจมากจับแขนของตัวเองไว้ ถามเขาเพราะ อะไร?
เยโม่เซินใช้สายตาที่เย็นชามองเธอ เสียงเย็นชามาก “ผู้หญิงแบบเธอเนี่ยนะ ที่เหมาะสมที่จะได้ความรักของผมเปโม่เซิน?”
จากนั้นมีดก็ฟันลงมา เสิ่นเฉียวตกใจจนร้องออกมา แล้วก็ลืมตาตาลุก ขึ้นนั่งอย่างตกใจ
สิ่งที่เห็นคือแสงแดด เส้นเฉียวมองรอบๆ เพิ่งรู้ว่าเช้าแล้ว และเรื่องที่เกิด ขึ้นเมื่อกี้ เป็นแค่ฝันเท่านั้น เส้นเฉียวถอนหายใจ แล้วก็ยื่นมือมาเช็ดเหงื่อตรงหัว ตกใจมากเลย นึกว่าเป็นความจริง ที่แท้แล้วก็แค่ฝันเท่านั้นเอง
แต่ว่าในฝันท่าทางที่โหดร้ายของเปโม่เซินทําให้เธอตกใจมาก เหมือน กับเป็นความจริง
พอตั้งสติได้ เสิ่นเฉียวก็ลุกขึ้นไปล้างหน้าที่ห้องอาบน้ํา จากนั้นก็มองเธอ ในกระจก
เธอไม่สวยพอ จากหน้าตาเทียบกับผู้หญิงคนอื่นแล้วธรรมดามาก และ ไม่ชอบแต่งตัวอีก หุ่นก็ไม่แซ่บพอ แต่ว่าเยโม่เซินหล่อเหลามาก ความฝัน นั้นกําลังเตือนอะไรเธอรึเปล่า?