เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 1502 กล่าวขอโทษสักค่า



บทที่ 1502 กล่าวขอโทษสักค่า

“ไม่เป็นไรค่ะ เด็กน้อยยังไร้เดียงสาอยู่ พอง่วงแล้วก็นอนเท่านั้น เอง”

เด็กหญิงน่ารักอย่างถางหยวนหยวน ทำให้หาหมอนึกภาพ เสี่ยวโต้วหยาตอนโต เธออดไม่ได้ที่จะให้คุณนายถางกล่าวโทษ เธอ ดังนั้นจึงเปิดปากพูดขึ้นมา

เสี่ยวหมี่โต้วเดินตามหลังถางหยวนหยวนมา

พอประธานถางกับคุณนายถางเห็นเสี่ยวหมี่โต้วเข้า ก็มีสีหน้า ตื่นตกใจ ที่จริงด้วยยีนเด่นของเยโม่เซินกับหาน จื่อทั้งสองคน แล้ว จะให้กำเนิดเด็กที่สวยงามออกมาก็ไม่ใช่เรื่องผิดปกติอะไร

แต่ว่าเสี่ยวหมี่โต้วคนนี้กลับเหมือนพ่อของเขาราวกับแกะ

เหมือนเกินไปแล้ว

ดังนั้นโดยไม่ทันรู้ตัว คุณนายถางก็เลยเผลอจ้องเสี่ยวหมี่โต้ วอยู่เสียนาน จนตอนที่ถางหยวนหยวนถึงชายเสื้อของเธอ เธอ ถึงได้สติกลับมา

“คุณนายเย่คะเด็กคนนี้เหมือนคุณชายเย่มากจริงๆ ดูดีเหลือ เกิน ทั้งสูงทั้งผอม ไม่เหมือนหยวนหยวนของพวกเราเลย ตัวอ้วน กลมขนาดนี้ แถมยังหยุดปากตัวเองไม่ได้อีก

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” หาน จื่อยิ้มบางๆ “เด็กตัวเล็กกินเก่งเป็น เรื่องปกติค่ะ เด็กผู้หญิงพอโตแล้ว รักสวยรักงามแล้ว ก็จะรู้เองแหละค่ะว่าอะไรกินมากไม่ได้

“จะว่าไปก็ใช่คะ”

“เอาเถอะค่ะ วันนี้พวกเราก็มารบกวนเป็นเวลานานมากแล้ว คงต้องกลับแล้ว คุณนายเยคะ วันนี้ต้องขอบคุณมาก หยวน หยวนมารบกวนให้พวกคุณแล้วจริงๆ วันนี้ดึกมากแล้ว พวกเรา ขอพาเขากลับก่อนนะคะ”

หานอกะพริบตาปริบๆ แล้วยิ้มบางๆ “ที่จริงก็ไม่เป็นไร หรอกค่ะ เด็กตัวเล็กแค่นี้จะไปรบกวนอะไรกัน อีกอย่างเธอก็เข้า กับเสี่ยวหมี่โต้วของพวกเราได้ดีมาก ถ้าหากเธออยากอยู่ต่อล่ะก็ ฉันก็เตรียมห้องใหม่ให้เธอได้นะคะ”

อะไรนะ ? สองสามีภรรยาบริษัทตระกูลถางตกใจมาก นึกว่า ตัวเองหูฝาดไปเองเสียอีก เพราะว่าพวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่าหา นมู่จื่อจะเป็นกันเองขนาดนี้ ยังจะเตรียมห้องให้ลูกสาวของพวก เขาอีก ปกติแล้วครอบครัวแบบนี้ ควรจะต้องดูถูกพวกเขาไม่ใช่ หรือ ?

แล้วทำไมถึงยัง………

“ไม่ต้องค่ะ ไม่ต้องค่ะ ถ้าอยู่ต่อองเกรงใจแย่ หยวนหยวน รีบ ขอบคุณคุณน้ากับพี่ชายเร็ว

ถางหยวนหยวนกล่าวกับหานมู่จื่อและเสี่ยวหมี่โต้วอย่างมี มารยาทว่า “ขอบคุณค่ะคุณน้าคนสวย ขอบคุณค่ะพี่ชาย

ช่างปากหวานเสียจริง หาน จื่อรู้สึกว่าเธอช่างน่าเอ็นดูจริงๆ
“ไม่เป็นไรจะ ถ้าอย่างนั้นต่อไปก็มาเที่ยวบ่อยๆนะ

ทั้งสองฝ่ายแสดงความเกรงใจต่อกันแล้ว จากนั้นสองสามี ภรรยาบริษัทตระกูลถางก็พาตัวถางหยวนหยวนกลับไป

หลังจากขึ้นรถแล้ว ถางหยวนหยวนก็พิงขาของหม่ามีตัวเอง แล้วเล่าเรื่องที่ประสบพบเจอมาในวันนี้ สามีภรรยาบริษัทตระกูล ถางคอยฟังที่เธอเล่า คุณน้าให้เธอกินบัวลอย เสี่ยวหมี่โต้วพา เธอไปซื้อช็อกโกแลตกับสายไหม แล้วยังพาเธอไปเล่นเกมอีก ต่อมาเธอก็หลับแล้วเสี่ยวหมี่โต้วก็เป็นคนแบกเธอออกมา

สองสามีภรรยาต่างก็ตื่นตกใจมาก

“คุณคะ เมื่อก่อนได้ยินมาว่าคุณชายเย่ของบริษัทตระกูลเย่ไม่ น่าคบหาไม่ใช่เหรอ ทุกคนต่างก็กลัวเขา แล้วทําไมถึงไม่ค่อย เหมือนกับที่เขาลือกันเลยล่ะ”

“เฮ้อ คุณชายเยก็คือคุณชายเย วันนี้ก็เห็นคุณชายเยู่แล้ว ไม่ใช่เหรอ เขาเป็นบุคคลแบบไหน ภรรยาที่แต่งด้วยก็ต้องทั้ง สวยทั้งใจกว้างอยู่แล้วสิ เด็กคนนั้นก็ช่างถูกอบรมสั่งสอนมาดี จริงๆ”

“เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้เป็นเรื่องจริงใช่ไหม ทำไมฉันถึงได้รู้สึกว่า เหมือนเรื่องจินตนาการเลย

“อย่าว่าแต่เธอรู้สึกเหมือนจินตนาการเลย วันนี้ตอนที่คุณชาย เย่ไปหาฉัน ฉันยังรู้สึกเหมือนไม่ใช่เรื่องจริงเลย”

“หยวนหยวนของพวกเรา มีบุญมากเลยใช่ไหม แต่ดูยัยนี่สิรู้จักแต่เรื่องกิน กินเยอะขนาดนั้นถ้าต่อไปโตขึ้นแล้ว จะทำยังไง ล่ะทีนี่”

“ก็เด็กนี่นา อยากกินก็กินเถอะ ถ้าโตขึ้นมาแล้วแต่งไม่ออก อย่างมากพวกเราก็เลี้ยงเธอตลอดชีวิตไง

ทั้งสองสามีภรรยามีลูกสาวแค่คนเดียว ก็เลยตามใจเธอเข้า กระดูก

ส่วนอีกด้านหนึ่ง หาน จื่อรอจนพวกเขาไปแล้ว จึงได้ถาม เสี่ยวหมี่โต้ว

“เป็นยังไงบ้าง ลูกพอใจกับเพื่อนเล่นที่แดดดี้ลูกหามาให้ ไหม” พอได้ยินแบบนั้น เสี่ยวหมี่โต้วก็นิ่งอึ้งไป “แดดดี้เป็นคนหามา

เหรอ ?”

“ใช่สิ เขาได้ยินว่าบริษัทตระกูลถางมีลูกสาวคนหนึ่งน่ารัก มาก ดังนั้นก็เลยอยากแนะนำให้พวกลูกรู้จักกัน เห็นวันนี้ลูกก็เข้า กับเธอได้ดีเลยนี่นา”

ที่จริงหานมู่จื่อสังเกตเห็นว่าเสี่ยวหมี่โต้วค่อนข้างชอบถาง หยวนหยวน ดังนั้นก็เลยอยากพูดสถานการณ์นี้ให้ฟัง ปกติพวก เขาสองพ่อลูกต่างก็เอาแต่ตั้งแง่ใส่กัน หวังว่าความสัมพันธ์ ระหว่างทั้งสองคนจะอบอุ่นขึ้น

แต่คิดไม่ถึงว่าหลังจากพูดออกมาแล้ว หน้าของเสี่ยวหมี่โต้วก็บึ้งตึงขึ้นมาทันที
พอสังเกตเห็นว่าสีหน้าของเขาไม่ปกติ หานมอก็เลยรีบหยุด แล้วเดินไปตรงหน้าเสี่ยวหมี่โต้วก่อนจะยื่นมือไปลูบหัวเขา ลูก กับแดด อย่าเอาแต่ตั้งแง่ใส่กันเลย เขาเป็นห่วงลูกจริงๆนะ”

เสี่ยวหมีโก้วเบ้ปากอย่างไม่สบอารมณ์ ผ่านไปครู่ใหญ่ถึงพูด ขึ้นว่า “หม่ามี แดดที่สำคัญกว่าเสี่ยวหมี่โต้วเหรอ ?”

พอได้ยินแบบนั้น หานมู่จื่อก็ชะงักไปครู่หนึ่ง ไม่ได้คิดไว้ก่อน ว่าจะอธิบายปัญหานี้กับเสี่ยวหมี่โต้วยังไง

แต่เสี่ยวหมี่โต้วกลับปัดมือเธอทิ้ง แล้วหันหลังเดินจากไป หาหมออยากจะไล่ตามไป แต่กลับไม่ได้ตามไป และในเวลา นั้นเอง หานมู่จื่อถึงได้พบว่า ลูกของเธอนั้นโตขึ้นแล้วจริงๆ

เสี่ยวหมี่โต้วในตอนนี้ตัวสูงขายาว เดินได้เร็วมาก คิดว่าอีกไม่ กี่ปี เขาก็คงโตขึ้นจนสูงเท่าตัวเองแล้ว

เขาได้รับสืบทอดยืนมากจากเยโมเงิน ดังนั้นส่วนสูงของหา

นอก็เลยเทียบกับเขาไม่ได้เลย

พอคิดถึงท่าทาง โกรธเคืองของเขาเมื่อครู่แล้ว หานมอก็ถอน หายใจอย่างเหนื่อยหน่ายอีกครั้ง ดูท่าว่าคืนนี้เธอคงต้องหา โอกาสคุยกับเสี่ยวหมี่โต้วหน่อยแล้ว

ก่อนเข้านอน เสี่ยวหมี่โต้วนั่งอยู่ริมหน้าต่าง ทอดมองวิวด้าน นอกหน้าต่าง แต่ในใจกลับคิดถึงเรื่องเมื่อตอนกลางวัน

เขาชอบถางหยวนหยวนจริงๆ ก็เพราะเธอเป็นเด็กอวบอ้วนตัว น้อยแสนน่ารัก ไม่ว่าใครเห็นก็คงชอบ แต่ว่ากลับกลายเป็นคนที่แตด ของเขาหามา แดดดี้หมายความว่าอย่างไรกัน เพราะรู้สึก ว่าเขาเกาะติดหม่ามี้เกินไปอย่างนั้นหรือ ?

ส่วนหม่ามีก็ยังเห็นด้วยอีก แถมยังพูดเรื่องดีๆของแดดต่อ หน้าเขาด้วย

ตอนนี้หม่ามีคิดว่าเขาเกาะติดตัวเองมากไปใช่ไหม รู้สึกว่าเขา น่ารําคาญมาก แต่ว่าเมื่อก่อน พวกเขาสองแม่ลูกพึ่งพากันและ กัน หม่าไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย

ก๊อก ก๊อก

“เสี่ยวหมี่โต้ว นอนแล้วเหรอ ?”

เสียงของหม่ามี้ เสี่ยวหมี่โต้วนิ่งไปครู่หนึ่ง ไม่ได้พูดอะไร

“หม่ามี้มีเรื่องอยากคุยกับลูกนิดหน่อย ขอเข้าไปได้ไหม ?”

หานมู่จื่อยืนถามเสียงเบาอยู่นอกประตู หากไม่ได้รับอนุญาต จากเสี่ยวหมี่โต้วก่อน เธอก็จะไม่ดันประตูเข้าไป

เสี่ยวหมี่โต้วไม่ยอมตอบ เธอก็ยืนรออยู่ตรงนั้นเงียบๆ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว ถึงได้ยินเสียงซึมๆเสียงหนึ่งดังขึ้น

“เข้ามาสิครับ”

หานมู่จื่อยิ้มออกมา แล้วดันประตูเข้าไป

“ยังไม่นอนเหรอ ?” หานมู่จื่อปิดประตูตามเบาๆ เธออาบน้ำ มาแล้ว เปลี่ยนเป็นชุดนอน พอเข้าไปก็ขึ้นไปนั่งบนเตียง จากนั้นกวักมือเรียกเสี่ยวหมี่โต้ว “มานี่สิ”

เสี่ยวหมีโต้วนั่งอยู่ริมขอบหน้าต่าง พอเห็นท่าทางของเธอแล้ว ก็ถามอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “อะไรครับ

“มาสิ หม่ามีไม่ได้คุยกับลูกนานแล้ว วันนี้มาคุยเป็นเพื่อนหมา มีหน่อยนะ ได้ไหม ?”

ถึงแม้ในใจของเสี่ยวหมี่โต้วจะยังงอนอยู่ แต่พอเห็นหาน จื่อ ปลอบเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เขาก็ยอมแพ้อย่างรวดเร็ว สุดท้ายก็อิดออด เดินไปที่ข้างเตียง แต่ก็ไม่ได้ขึ้นเตียง

หาน จื่อดึงมือเขา ดึงให้เขาขึ้นไป

เสี่ยวหมี่โต้วนั่งอยู่ข้างเธอด้วยท่าทางงอนๆ

“เรื่องในวันนี้ หม่ามีต้องขอโทษลูกด้วยนะ”

ได้ยินแบบนั้น เสี่ยวหมี่โต้วก็เงยหน้าขึ้นมาทันที หม่ามีมาเพื่อ ขอโทษอย่างนั้นหรือ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ