เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่641 ฉันไม่ได้รังเกียจอยู่แล้ว



บทที่641 ฉันไม่ได้รังเกียจอยู่แล้ว

“อะ” หานมู่จื่ออุทานออกมา ยังไม่ทันได้ หนีก็ถูกเขารวบมือทั้งสองข้างเอาไว้แล้ว เย่ โมเซินที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จยังคงหลงเหลือ ความชื้นและไอร้อนอยู่ ท่อนบนเขาเปล่า เปลือย เบียดลงบนตัวเธอทั้งอย่างนั้น

หาน จื่อรู้สึกเหมือนหัวใจกำลังจะพุ่ง ออกมาจากลำคอ เธอมองคนที่อยู่ตรงหน้า อย่างประหม่า

“คุณ คุณจะทําอะไร…..

พูดจบ หานมู่จื่อประหม่าจนเลียริมฝีปาก

หารู้ไม่ การเลียริมฝีปากต่อหน้าผู้ชาย กลับกลายเป็นการเชื้อเชิญอย่างหนึ่ง โดย เฉพาะตอนที่อยู่ในระยะใกล้ และในตำแหน่ง แบบนี้

เยโม่เซินก้มลงไปจูบทันที ความร้อนแรง ของจูบยิ่งกว่าไอร้อนบนตัวเขาเสียอีก กลืนกิน เธอในชั่วพริบตา

“อื้ม” หานมู่จื่อเบิกตาโต ยืดมือออกไป หมายจะดันเขาออก

ตาบ้า ……

เธอยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ ทำงานมาทั้ง วัน เธอรู้สึกว่าตัวเองเต็มไปด้วยกลิ่นเหงื่อ

แต่เย่ไม่เป็นไม่เหมือนกัน เขาอาบน้ำ เรียบร้อยแล้ว ถ้าตอนนี้หานมูจื่อมีอะไรกับเขา เธอก็เสียเปรียบ

เพราะบนตัวเธอ…….มีกลิ่นเหม็นอยู่

เมื่อคิดถึงตรงนี้ หานมู่จื่อก็ทำได้แค่ พยายามหลบเลี่ยงจูบของเขา และพูดว่า “เดี่ยว เดี๋ยวก่อน…….ฉันยังไม่ได้อาบน้ำ

ริมฝีปากบางของเย่ไม่เซ็นเลื่อนไปที่ข้าง สําคอของเธอ “อาบน้ำอะไร ยังไงฉันก็ไม่ รังเกียจอยู่แล้ว” “ฉัน ฉันรังเกียจ ! คุณรีบปล่อยฉันก่อน” เขาจับตัวเธออยู่สักพัก แล้วจู่ๆก็อุ้มเธอ ขึ้นมา

“ก็ได้ ฉันอุ้มเธอไปอาบน้ำเอง

โดยไม่รอให้เธออนุญาต อุ้มเธอแล้วพา เข้าไปในห้องน้ำทันที

ปิ้ง !

ในห้องอาบยังหลงเหลือไอร้อนหลัง จากที่เย่อาบไปอยู่ เย่เชินพาเธอ เข้าไปพร้อมกับปิดประตูลงด้วย เหมือนกลัว เธอว่าเธอจะวิ่งหนี

คนตัวสูงมือก็ยาวด้วย มือข้างหนึ่งยังอุ้ม เธออยู่ มืออีกข้างก็ยื่นไปเปิดฝักบัว น้ำไหลพุ่ง ออกมาจากฝักบัวทันที ไหลลงบนหัวของหา นมู่จื่อพอดี หาน จื่อตาตื่นในพริบตา

เธอเริ่มดิ้นรน “คุณปล่อยฉันก่อน ฉันจะ อาบเอง คุณออกไป เย่ไม่เซินปล่อยเธอลง แต่ไม่ได้ออกไป กลับดันตัวเธอไปติดกับกําแพงแทน ทําให้ หลังของเธอไปติดกับกำแพงเย็นเฉียบ

ด้านหน้าคือน้าร้อนไหลกระทบ ด้านหลัง เป็นแพงอันหนาวเย็น

ความรู้สึกทั้งร้อนทั้งหนาวแบบนี้…….

หานมู่จื่อลืมหายใจไปชั่วขณะ ชายตา ขึ้นมองตาของเย่โม่เซิน แต่กลับพบว่าภายใน ดวงตาเขามีแต่ความมืดมิด ราวกับหุบเขาลึกที่ มองไม่เห็นเบื้องล่าง

หานมู่ลี่อลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย แต่ก็คาด หวังอยู่นิดๆด้วย เธอมองไปรอบๆด้วยสายตา ว่างเปล่า รู้สึกว่างเปล่าไร้ที่พึ่ง

จนกระทั่งเสื้อผ้าทั้งหมดร่วงไปกองที่พื้น

มองมาที่ฉัน”

เย่ไม่เขินจับคางของเธอไว้ เป็น สัญญาณบอกเธอว่าห้ามมองไปที่อื่น “ในเวลาแบบนี้ เธอมองแค่ฉันก็พอ”

“อืม ?”

ในใจลนลานเล็กน้อย แต่คำพูดของเขา ราวกับมีเวทมนตร์ ทำให้เธอเผลอพยักหน้ารับ โดยไม่รู้ตัว

หานมู่จื่อเห็นเงาของตัวเองสะท้อนอยู่ ในดวงตาสีเข้มของเขา

หน้าแดง ผมเผ้ายุ่งเหยิง คิ้วงามราวกับ ผ้าไหม ตัวเองที่มีเสน่ห์ขนาด……….

การอาบน้ำครั้งนี้ใช้เวลานานมากกว่าจะ อาบเสร็จ

หลังจากออกมาแล้ว เย่ไม่เซ็นก็ช่วยหา นฟูจ่อเป่าผม เป่าไปพลางอีกด้านก็เหลือบไป เห็นรอย บนคอของเธอ แล้วก็อดไปได้ที่จะ ก้มลงไปจูบเธอ

จูบไปจูบมา ทั้งสองคนก็เริ่มที่โซฟากัน อีกรอบ จากนั้น…..จากโซฟาก็ย้ายไปที่เตียง ทั้งคืน……..เหนื่อยจนหมดแรง

ทั้งสองคนกอดกันนอน หานมู่จื่อเหนื่อย จนไม่ไหวแล้ว ตอนที่หลับยังหายใจแรงอยู่ ส่วนเย่โม่เช่นถึงแม้จะเหนื่อย แต่กลับไม่รู้สึก ง่วงเลยแม้แต่น้อย

สวมกอดคนที่เหนื่อยจนหมดแรงไว้ใน อก เย่โม่เซินประทับจูบลงบนหน้าผากเธอด้วย ความรู้สึกอิ่มเอมใจ จากนั้นจากหน้าผากก็หน้า ผากก็เลื่อนลงมาเป็นเปลือกตา แล้วเลื่อนลง ไปเป็นปลายจมูก

แล้ว……..

ดวงตาของเย่ไม่เชินมืดลงเล็กน้อย จะ ลงไปอีกไม่ได้แล้ว

ไม่อย่างนั้น…….เขาก็จะห้ามตัวเองไม่ ไหวจนต้องหาอีกรอบแน่ เขายังมีแรงเหลือ แต่คนบางคนพรุ่งนี้ อาจจะลุกจากเตียงไม่ไหว

สุดท้ายก็อดเห็นใจเธอไม่ได้ เยโม่เซ็น หยุดปากไม่ให้เลื่อนต่ำลงไปอีก แต่กลับจูบลง บนหน้าผากเธออีกครั้ง แล้วพูดกับเธอเบาๆว่า “ฝันดี”

จากนั้นก็ปิดตาลง แล้วหลับไปพร้อมกับ

เธอ

ครั้งนี้หาน จื่อหลับลึกมาก วันต่อมาเย โม่เซินก็เป็นคนปลุกให้ตื่น แล้วก็ฟื้นคืนสติ ทันทีที่ลืมตา จากนั้นเธอก็รู้สึกได้ทันทีว่าขา ทั้งสองข้างของเธออ่อนปวกเปียก ไร้เรี่ยวแรง ขนาดจะยกมือขึ้นยังยากลำบาก

“ตื่นแล้วเหรอ ดื่มน้ำอุ่นก่อนสิ” ใบหน้า หล่อเหลาของเย่โม่เขินเลื่อนเข้ามา พยุงเธอ ให้ลุกขึ้น แล้วสอดหมอนด้านหลังสองใบให้ เธอนั่งพิง จากนั้นก็ยกแก้วน้ำไปป้อนถึงปาก ของเธอ

หานมู่จื่อกำลังกระหายน้ำ ก็เลยไม่ ปฏิเสธ ดื่มน้ำจากแก้วที่เขายื่นมาให้สองสาม คําเพื่อให้ชุ่มคอ ผ่านไปครู่ใหญ่เธอถึงได้รู้สึก

“เหนื่อยมากไหม ? วันนี้ก็พักอยู่ที่ โรงแรมวันหนึ่งก่อนดีไหม”

…….ให้ฉันมาต่างประเทศกับนาย เพื่อ ให้มาพักที่โรงแรมอย่างเดียวเหรอ ?” หา นมู่จื่อถลึงตาใสเย่โม่เซ็น

“ต้องไม่ใช่อยู่แล้ว ฉันจำเรื่องนั้นได้ เพียงแต่ว่า…….ตอนนี้เธอมีแรงเหรอ ?”

“ถึงแม้ว่าฉันจะไม่มีแรง นั่นก็เป็นเพราะ ผลงานของคุณด้วย !

“ใช่” เย่โม่เซินยิ้มแล้วขยับเข้าไปใกล้ ด้วยท่าทางประจบประแจง “เป็นเพราะฉันห้าม ใจตัวเองไม่ไหว อยากจะรังแกเธอ เลยทําให้ เธอเป็นแบบนี้” หานมู่จื่อดันหน้าเขา พยายามไม่ให้เขา เข้ามาใกล้กว่านี้ จากนั้นก็พูดว่า “ฉันหิวแล้ว คงไม่ใช่ว่าคุณไม่ได้เตรียมอะไรให้ฉันกินเลย ใช่ไหม ?”

” ต้องมีแน่นอนอยู่แล้ว ให้ฉันอุ้มเธอไป แปรงฟันก่อนไหม

“ไม่ต้อง ฉันไปเอง

หาน จื่อผลักเขาออก อยากจะลงจาก เตียงด้วยตัวเอง แต่พอเท้าสัมผัสโดนพัน เธอ ก็อ่อนยวบลงไปทันที จนเกือบจะล้มลงกับพื้น

แต่เย่โม่เซินก็เข้ามาพยุงเธอไว้ก่อน จากนั้นก็อุ้มเธอขึ้นมา แล้วเดินเข้าไปในห้อง อาบนํ้า

หาน จื่อคิดในใจ สิ่งที่น่าอายที่สุดใน ชีวิตคือการถูกอุ้มให้แปรงฟัน

ดังนั้นเธอก็เลยไม่ยอม เพียงแค่ให้เย่ไม่ เชินคอยพยุง ไม่ให้เธอลัมเท่านั้น แล้วเธอก็ ยืนแปรงฟัน หลังจากทําความสะอาดร่างกายแล้วหา นมูจื่อก็ถูกเย่ไม่เขินอุ้มไปที่โต๊ะอาหาร เพิ่งได้ กินอาหารเช้าเลิศรสเข้าไปได้คำเดียว เธอก็ รู้สึกหิวจนทนไม่ไหว ขณะที่กินก็ยังจ้องเขม็ง ไปทางเย่โมเงินด้วย

เยโม่เชินยิ้มพร้อมมองสายตาที่เธอส่ง มา แล้วพูดขึ้นด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “ยังมีแรง จ้องฉันแบบนี้ หมายความว่าฉันยังพยายามไม่ มากพอเหรอ ?

ถ้ายังมองเขาต่อ หานมู่จื่อคงต้องเปลี่ยน นามสกุลแล้ว

เธอก้มหน้ากินอาหารเช้าเงียบๆ ต้องใช้ ความพยายามเป็นอย่างมากเพื่อเต็มกระเพาะ ตัวเองให้เต็ม จากนั้นก็เช็ดปากพลางพูดขึ้นว่า “คุณจะพาฉันไปเจอผู้หญิงคนนั้นตอนไหน

รอยยิ้มมุมปากของเยโม่เชินชะงักไป ทันที จากนั้นก็เลิกคิ้ว “รับขนาดนั้นเลยเหรอ อีกอย่าง…..ตอนนี้เธอมีแรงเหรอ ?”

เมื่อได้ยินแบบนั้น หานมอก็หัวเราะ เสียงเย็น “ทำไมจะไม่มี แรงที่จะไปเจอคนแค่ คนเดียวยังไงฉันก็มีอยู่แล้ว แรงที่จะพูดก็ยังมี อยู่ด้วย”

การเดินทางครั้งนี้เขาพาตัวเธอมาเพื่อ พบกับผู้หญิงที่ชื่อตวนมเสว ที่จริง…..ตอนชั่ว ขณะที่เธอถูกเขาลากขึ้นเครื่องบินมา หานมู่จิ อก็เชื่อใจเขาไปแล้ว

จะพูดว่า เธอไม่ได้สงสัยในตัวเขาก็ได้ ก็ แค่รู้สึกว่าหากเขาจัดการกับเรื่องความสัมพันธ์ ของตัวเองไม่ได้ ไม่สามารถมอบความรู้สึก ปลอดภัยให้เธอได้เต็มที่ เธอก็ไม่จำเป็นที่จะ ต้องเสียเวลากับการใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับเขา อีกแล้ว


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ