บทที่ 837 มีปัญหาทางจิต

กินปูนร้อนท้อง?

รอยยิ้มบนใบหน้าของ ควนเจอชะงักไปชั่วขณะ เหมือนกับ นึกอะไรออก เขาขวางคนรับใช้ที่เดินผ่านไปตรงหน้า ถามด้วย เสียงเคร่ง “ฉันถามเธอ วันนี้คุณหนูไปไหนทั้งวัน?”

หลังจากที่คนรับใช้ถูกขวางไว้หน้าดูสับสนเล็กน้อย คิด ทบทวนครู่หนึ่ง แล้วส่ายหน้า “คุณชายเจ๋อ ฉันไม่รู้ว่าวันนี้คุณหนู ไปไหน ฉันรู้แค่ว่า ตอนที่เธอออกจากบ้าน แต่งตัวสวยมาก ดู ท่าทางเหมือนอารมณ์ดีไม่น้อย ตอนที่เธอกลับมา ก็เป็นแบบนี้

ฟังดูแล้ว…….เหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ

แต่ถ้าไม่มีอะไรผิดปกติ แล้วทำไมเธอถึงรู้สึกร้อนรนเมื่อเห็น ตัวเอง? พูดเพียงไม่กี่ค่า ก็วิ่งกลับห้องโดยตรง?

น่าจะมีบางอย่างผิดปกติ ใบหน้าของตวนมู่เลือกลายเป็น เคร่งขรึม ในทันที เขาโบกมือให้กับคนตรงหน้า คนรับใช้ก็ออก

ไป

สวนเจ๋อ ยืนอยู่ที่เดิมสักพัก จากนั้นก็หันเดินขึ้นไปชั้นบน

ดวนเสวนั่งอยู่หน้ากระจก โต๊ะเครื่องแป้ง กำลังเช็ดเครื่อง สําอาง เตรียมจะอาบน้ำ แล้วได้ยินเสียงคนเคาะประตู เธอก็พูด อย่างไม่สบอารมณ์ “ใครกัน?”
“เสี่ยวเสา คือพี่ชาย

เสียงของความเจ๋อตั้งขึ้นด้านนอกประตู สีหน้าของ ตวนเส ก็เปลี่ยนไปทันที พี่ชาย? เข้ามาในตอนนี้ทำไม่กัน?

*สะดวก ให้พี่ชายเข้ามาไหม?”

“ไม่ ไม่ได้!” ตานมู่เสวร้องเสียงหลงด้วยความตื่นตระหนก จากนั้นเธอก็คว้าหวีไว้อย่างตกใจ สายหัวอย่างแรง

ให้พี่ชายเข้ามาไม่ได้ ถ้าให้เขารู้ว่าตัวเองไปหาเยโม่เป็น เขา จะต้องตำหนิตัวเองอีกแน่นอน หลายๆเรื่อง ตัวเองได้วางแผน เรียบร้อยแล้ว ถึงเวลานั้น เนื่องจากการแทรกแซงของตวน แล้วเกิดการเปลี่ยนแปลง จะทำยังไงดี?

ควนเนื้อที่ยืนอยู่นอกประตู ได้ยินถึงความตึงเครียดและ ความตื่นตระหนกในคำพูดของเธอ ขมวดคิ้วแน่นมากขึ้น

ดูเหมือนว่าเขาจะคาดเดาไม่ผิด ริมฝีปากบางของเขาเม้มแน่น แววตาเยือกเย็นลงเรื่อยๆ

ทำไมน้องสาวคนนี้ มักจะไม่เชื่อฟังขนาดนี้อยู่ตลอด เย่ไม่เป็น ผู้ชายคนนั้นมีเสน่ห์วิเศษอะไรกันแน่ ถึงทำให้เธอหลงใหลได้เช่น

สวนเจอยิ้มเยาะ “ทำไมไม่ให้พี่ชายเข้าไป เธอทำผิดอะไรใช่ ไหม?”

สวนเสา “ฉัน ฉันจะอาบน้ำแล้ว
ปรากฏว่าวินาทีต่อมา ตวนเจอได้เตะประตูออก โดยตรง ท่าทางที่ป่าเถื่อน ทำให้ความเลว ตกใจจนลุกขึ้นจากเก้าอี้ มองเขาด้วยความตกตะลึง

“พี่ พี่ชาย……

ความเจ๋อเหลือบมองเธอ เธอเช็ดเครื่องสำอางออกไปครึ่ง หนึ่ง ไม่ใช่ท่าทางที่กำลังจะไปอาบน้ำเลย เมื่อเห็นเขาเข้ามา ต วนเสว ก็ตื่นตระหนกยิ่งนัก

“ตื่นตระหนกขนาดนี้ทำไม?” ตวนเจอจ้องมองเธออย่างราบ เรียบ เดินเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ “จะไปอาบน้ำไม่ใช่เหรอ? เป็น อะไรไป? เครื่องสําอางยังเช็ดไม่หมดเลย? ต้องการให้พี่ชาย ช่วยเธอไหม?”

“พี่อย่าเข้ามา!” ทันใดนั้นตวนเสร่ ก็โยนหวีในมือ ไปทาง ต วนเจอ!

ปิ๊ง!!

หวีเป็นหวีแบบสาวน้อยที่สวยงามและประณีต ในนั้นฝังเพชร แวววาวจํานวนมาก แม้ว่าจะไม่หนักพอที่จะฆ่าคนได้ แต่เมื่อโยน ใส่ที่ร่างกาย ก็ยังคงรู้สึกเจ็บปวด

เสียงดังปัง หวีฟาดเข้าที่ใบหน้าของตวนเจ๋อ ดวนเจ๋อเจ็บปวดจนส่งเสียงครางออกมา ใบหน้าที่หล่อเหลา ไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ แต่ดวงตาเสมือนจิ้งจอกคู่นั้น ที่มักจะ ยิ้มอยู่ตลอดเวลา ในตอนนี้ เปื้อนไปด้วยความผิดหวัง เขายกมือ ขึ้นปิดตรงที่โดนฟาด จ้องมองไปที่สวนมู่เว่ยิ้มด้วยความขมขื่น

“พี่น่ากลัวมากขนาดนั้นเลยหรือ คุยกับเธอสักคำก็ไม่ได้ แล้ว?”

รอยยิ้มที่ขมขื่นบนใบหน้าของเขา ทำให้ ตวนเสวรู้สึกไม่ สบายใจเล็กน้อย แต่เมื่อนึกได้ว่า เขาเข้ามาในห้อง เพื่อจะห้าม เธอ ดวงตาของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดง ในทันที เอื้อมมือไปคว้า ของอีกชิ้นหนึ่งบนโต๊ะเครื่องแป้ง ก็ไม่สนว่ามันคืออะไร

“ฉันไม่อยากพูดกับพี่ พี่ออกไป

ดวงตาของ ตวนเจ๋อเย็นชาลงเล็กน้อย “เสี่ยวเสว ฉันเป็นพี่ ชายของเธอ เราเป็นครอบครัวเดียวกัน ฉันปล่อยให้เธอไปทํา เรื่องที่ทำร้ายผู้คนไม่ได้

“ไม่! ฉันไม่เคยทำร้ายใครเลย ฉันแค่ชอบคนคนหนึ่งเท่านั้น ฉันมีความผิดอะไร? พี่ชาย พี่เป็นพี่ชายของฉัน…..พี่ยืนอยู่ข้าง ฉันได้หรือเปล่า? ถือว่าเสียวเสวขอร้องพี่นะ ฉันแค่ชอบเขา เท่านั้น ฉันไม่คิดจะทำร้ายคนอื่นเลย

สวนเพื่อส่ายหัวอย่างจนปัญญา แววตาที่จ้องมองเธอ เต็มไป ด้วยความผิดหวัง

“ไม่ได้ทำร้ายคนอื่น? เธออาศัย ในช่วงเวลาที่เขาความจำ เสื่อม เข้าใกล้เขา เขาไม่อยากหมั้นกับเธอ แต่เธอยังจะบังคับให้ เขาอยู่กับเธอ นี่ไม่ใช่การทําร้าย คืออะไร? เสี่ยวเวความรักไม่ใช่การครอบครอง แม้ว่าสักวันหนึ่ง เธอจะได้มันมาจริงๆ เธอ ก็จะไม่มีความสุข”

ความเลว ส่ายหน้า พูดพิมพ์เหมือนคนบ้า ไม่เพียงแต่ฉัน ได้อยู่กับเขาฉันก็ต้องมีความสุข พี่ชาย…….” พี่ไม่ต้องมายุ่งกับ ฉันอีกต่อไป ต่อไปไม่ว่าฉันจะทําอะไร ฉันก็สามารถรับผิดชอบ เองทั้งหมด ไม่ว่าจะจบลงยังไง ฉันก็จะไม่เสียใจแน่นอน

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะภาพลวงตาของ ตวนเจ๋อหรือเปล่า เขามัก จะรู้สึกว่า น้องสาวของตัวเองคนนี้ ท่าทางที่แสดงออกในตอนนี้ เหมือนกับมีอาการผิดปกติทางจิต คิ้วของเขาขมวดไว้แน่น

ยัยเด็กนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่? หรือเป็นเพราะมีความปรารถนา มากเกินไป จนทําให้เกิดอาการผิดปกติทางจิต

สวนเจ๋อคิดในใจ ตัวเองจําเป็นต้องพาเธอไปพบนักจิตวิทยา

หรือไม่?

เมื่อคิดได้อย่างนี้ เขาก็ตัดสินใจได้อย่างรวดเร็ว “พี่ชายไม่ สามารถมองเธอทำตัวตกต่ำแบบนี้ได้อีก พรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไป พบจิตแพทย์ ให้คําปรึกษาหน่อย

จิตแพทย์?

เมื่อได้ยินคำนี้ ตวนเสวก็ค่อยๆเบิกตากว้าง มองเขาอย่าง เหลือเชื่อ

พี่คิดว่าฉันมีปัญหาทางจิต???”

ความเจ๋อ “เธอส่องกระจกดู ดูสภาพเธอในตอนนี้ ไม่เหมือนกับอาการผิดปกติทางจิตตรงไหน?

ความเร็ว หันหน้ามองดูตัวเองในกระจกอย่างเชื่อฟัง ดวงตา ของเธอเบิกกว้าง เครื่องสําอางถูกเปิดออกไปครึ่งหนึ่ง ดวงตา เต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยแดง มือกอดน้ำยาล้างเครื่องสำอาง ไว้แน่น ดูแล้วเหมือนผู้หญิงบ้ายิ่งนัก

เธอตกใจมากจนโยนขวด ในมือทิ้ง แล้วถอยหลังออกไปก้าว หนึ่ง

“เห็นหรือยัง เธอก็รู้สึกตกใจกับตัวเองในสภาพนี้ใช่ไหม? เสียวเสวี ในขณะที่เรื่องราวยังไม่ได้วุ่นวาย จนทุกคนรู้ไปทั่ว ปล่อยมือเถอะ อย่าเอาศักดิ์ศรีและเกียรติของตัวเองให้คนอื่น เหยียบย่ำอีก โลกกลวงใหญ่ขนาดนี้ เธออยากได้คนดีเลิศแบบ ไหน จะไม่มีหรือยังไง?”

แต่อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าตวนเจอจะพูดอะไรต่อตวนเสว ก็ไม่ ตอบสนองเขาอีก ตอนที่เขาอยากจะเข้าไปใกล้ ตวนเสวก็พูด ขึ้นอย่างแผ่วเบา “พี่ชาย พี่ออกไป ฉันอยากอยู่คนเดียวสักพัก

ดวนเจ๋อ ……..เสียวเสว่

“ถ้าพี่ไม่ออกไป ฉันก็จะตายต่อหน้าพ

เธอคว้าเศษชิ้นส่วนหนึ่ง ไปที่คอขาวละมุนของตัวเอง จ้องมอง สวนเจ๋อ ด้วยแววตาเศร้าๆ

ตวน เจ๋อ

“ออกไป!”
ความเจ๋อ ได้ เธออย่าใจร้อน ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้เลย อย่า ทําอะไรโง่……. เสียวเสว่

พูดจบ เขาก็มองเธออย่างลึกซึ้ง จากนั้นก็หันออกไปจากห้อง นอน ยังช่วยปิดประตูให้เธอ

สวนเจ๋อยืนอยู่หน้าประตู ยื่นมือลูบเหงื่อที่หน้าผาก หันมอง ประตูที่ปิดไว้มิด

น้องสาวของเขาคนนี้ กลายเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? หาก พูดว่า เมื่อก่อนเขาแค่สงสัยว่าเธอมีอาการผิดปกติทางจิตเล็ก น้อย

ตอนนี้ตอนเจอก็เกือบจะแน่ใจแล้วว่า น้องสาวของเขา…….. ปัญหาทางจิตจริงๆ

ต่อไปควรทําอย่างไร?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ