บทที่172 หล่อนเป็นใครกัน
เสิ่นเฉียวกวาดสายตามองเธอ แต่ไม่ได้ตอบรับ “แกได้ยินรึเปล่า? ฉันกำลังคุยกับแกอยู่”
ฟังเธอพูดจบ เสิ่นเฉียวก็ยิ้มกริ่ม “คุณตะโกน เสียงดังขนาดนี้ คุณคิดว่าคนอื่นไม่ได้ยินหรือคะ?”
กาวหยุนมองเธอด้วยความโมโห “แล้วแกยังไม่ ตอบฉันอีก”
“ไม่ใช่ว่ามีเรื่องจะพูดด้วยหรือไงคะ? เร็วหน่อย ฉันอยากจะเลิกงานแล้ว”
กาวหยุนโมโหจนแทบจะทนไม่ไหว อยากจะเดิน ไปแล้วฉีกเธอให้เป็นชิ้นๆ แต่ว่าคิดถึงแผนของตัวเอง เลยทำได้แค่อดทน
“เรื่องเมื่อก่อนที่พวกเราเคยทำ เป็นฉันที่ผิดเอง ฉันจะมาขอโทษแก”
เสิ่นฉียวนิ่งไปแป๊บหนึ่ง แล้วเลิกคิ้วคิ้วมองอีก ฝ่าย เห็นแค่กาวหยุนที่ปั้นหน้าหาเรื่องใส่ แววตาเต็ม ไปด้วยประกายของความโกรธแค้นที่อยากจะมาจัดการ ตบให้เธอหน้าหงาย เธอยกยิ้มมุมปาก “คุณกาวมา ขอโทษด้วยฉันด้วยสีหน้าท่าทางของคนที่เกลียดกัน ก่อนที่คุณจะพูดประโยคนี้ ฉันนึกว่าคุณแค้นฉันเสียอีก”
“แก!”
“พูดจริงๆนะคะ ฉันไม่สนใจว่าคุณจะมีจุดประสงค์อะไร แต่ว่าพวกเราเป็นแค่พนักงานทั่วไป ถ้าคุณทำร้าย ฉันมันไม่มีประโยชน์อะไรหรอกค่ะ ส่วนที่มาขอโทษ เรื่องอะไร ระหว่างพวกเราไม่มีอะไรเหมือนกัน คงไม่ ต้องพูดอะไรกันอีก ฉันขอตัวก่อน”
พูดจบ เสิ้นเฉียวก็หมุนตัวแล้วเดินจากไป
รอจนเธอเดินไปแล้ว ชุยหมิ่นลี่ก็เดินออกมาจาก ที่ซ่อนของตัวเอง “กาวหยุน แกอย่าโมโหนะ นังนั่นมัน เป็นใครกัน ที่ถึงกับกล้าไม่ยอมรับคำขอโทษจากแก แก วางใจได้ ต่อให้นางไม่เชื่อพวกเรา พวกเราก็มีวิธีที่จะ กำจัดนาง”
วันเวลาเดินไปอย่างรวดเร็ว แค่กะพริบตาก็มาถึง หนึ่งวันก่อนเปิดม่านกิจกรรมวันครบรอบปี
หานเส่โยวมาหาเสิ่นเฉียว
“ได้ยินมาว่าบริษัทของแกมีงานครบรอบ พอถึง เวลานั้น ฉันมาร่วมงานในฐานะญาติของแกได้ไหม?”
” เรื่องนี้ฉันก็ไม่เคยได้ยินเหมือนกัน แต่ว่าถ้า
เกิดอยากจะเข้ามาร่วม ฉันจะลองถามดูให้ว่าเคยมีเรื่อง
แบบนั้นบ้างหรือเปล่า”
หานเส่โยวกอดแล้วจับเธอ “เฉียวเฉียวแกนี่ดีสุดๆ ไปเลย”
เสิ่นเฉียวก็ยิ้ม “แกมีความสุขก็ดีแล้ว” แล้วเธอก็นิ่งไป คิดถึง หานชิง พี่ชายของหานเส่โยว
ครั้งก่อนที่ทั้งสองคนเพิ่มกันเป็นเพื่อนบนวีแชท จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เคยคุยกัน ค่อนข้างน่าอาย ตอนที่ เธอกำลังลังเลว่าจะบอกเรื่องนี้กับหานเส่โยวดีไหม เส่ โยวกลับผละออกจากตัวเธอแล้วไปเลือกของขวัญ
จริงๆคืนวันนั้นเสิ่นเฉียววางแผนไว้ว่าจะใส่แค่ชุด ธรรมดาทั่วไปก็พอแล้ว แล้วทำให้ตัวเองกลืนไปกับฝูง
ชน ที่บริษัทเธอมีคนที่ตั้งตัวเป็นศัตรูมากเกินไปแล้ว
ที่งานเลี้ยงวันนั้นควรจะแต่งตัวเรียบๆถึงจะดี
แต่ใครจะไปคิดว่าหานเส่โยวจะเลือกชุดราตรีสี
แดงให้กับตัวเอง “นี่มันไม่ดึงดูดสายตาไปหน่อยเหรอ? ไม่เอา”
เสิ่นเฉียวปฏิเสธไปตรงๆ
แต่หานเส่โยวกลับรั้งเอวของเธอไว้ แล้วพูดขึ้น เสียงเบา “แกกลัวอะไรล่ะ? แกเป็นถึงคุณนายเย่เชียวนะ ต่อให้วันนั้นเธอมีแต่คนจับตามองแล้วจะยังไง ยังกลัว ว่าสถานะของแกจะรับเกียรตินั้นไว้ไม่ได้อีกหรือไง?”
“แต่ว่า….ไม่ได้จริงๆ”
คนในบริษัทไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นภรรยาของเย่โม่
เซิน
อีกอย่างเธอกับเย่โม่เซินก็จะต้องหย่ากัน เธอเอง ก็ไม่ถือว่าเป็นภรรยาของเย่โม่เซิน
ไม่เป็นไรหรอก ถ้าเกิดว่าแกกังวลเรื่องราคา ฉัน ซื้อให้เธอ” หานเส่โยวผลักเธอเข้าไปในห้องลองชุด ยัง ไงก็อยากให้เธอลองสวมออกมาให้เธอดู
เสิ่นเฉียวถือชุดราตรีสีแดงยืนอยู่ในห้องลองเสื้อ จำใจถอดชุดที่สวมอยู่แล้วลองชุดนั้น ในห้องลอง เสื้อผ้าไม่มีกระจก พอเสิ่นเฉียวสวมชุดเรียบร้อยแล้วเธอ รู้สึกว่าชุดออกจะโป๊เกินไปหน่อย เธอยื้อเวลาอยู่ในห้อง ลองชุดอยู่พักใหญ่ จนหานเส่โยวที่อยู่ด้านนอกต้องเร่ง
“เฉียวเฉียวเป็นยังไงบ้าง แกออกมาให้ฉันดู หน่อยสิ”
“เส่โยว คือว่า…”
ประตูห้องลองชุดของเส้นเฉียวถูกแง้มออก หาน เส่โยวก็เลยรีบเบียดตัวเข้าไปทันที พอเห็นเธอ เธอก็ ตะลึงไป
สีแดงสดขับให้ผิวขาวซีดของเธอยิ่งดูขาวและ เปล่งประกายมากขึ้นจนคนมองต้องใจสั่น แถมคอชุดก็ ถูกออกแบบมาแบบคอวี ทำให้ทรวดทรงของเธอปรากฏ ออกมาชัดเจน แถมเธอยังมีแววตาเย็นชา ท่าทางแบบนี้ ทำให้เธอดูมีเสน่ห์ที่เป็นเอกลักษณ์แต่เพียงหนึ่งเดียว
ยิ่งทำให้หานเส่โยวคิดถึงผู้หญิงในรูปภาพที่เธอ เห็นที่บ้านตระกูลหาน
ก็คือคนที่เคยเป็นเจ้าของบ้านตระกูลหาน คุณนายหาน
แววตาของหานเส่โยวก็เริ่มสับสนขึ้นมา ถ้าเกิดให้เธอสวมชุดๆนี้เข้าไปในงานเลี้ยง อย่างนั้น…
“เส่โยว แกเป็นอะไรไป?” คำถามของเสิ่นเฉียว ทำให้เส้่โยวได้สติกลับมา ตอนที่มองตาของเสิ่นเฉียว แววตาของเธอยังคงมีประกายของความสับสนอยู่ เธอ สายหน้า “ไม่ ไม่มีอะไร ก็แค่แกสวมชุดๆนี้แล้วสวย มากๆ ทำให้ฉันตะลึงไปเลย”
เสิ่นเฉียวก้มหน้าอย่างเขินๆ ยื่นมือออกมาปิดตรง ช่วงหน้าอกของตัวเองเอาไว้ “ฉันคิดว่าชุดๆนี้มันโป๊ไป หน่อย เปลี่ยนเป็นชุดอื่นไหม?”
“เปลี่ยนอะไรล่ะ ชุดนี้ก็ดีแล้ว” หานเส่วหมุน ตัวออกไป “ฉันไปจ่ายเงิน”
เสิ่นเฉียวอยากดึงตัวเธอไว้ แต่ว่าหานเส่โยวเดิน เร็วมาก
รอจนเสิ่นเฉียวเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วออกมา เธอก็ ซื้อชุดทั้งสองชุดเสร็จแล้ว
“เฉียวเฉียว ฉันจัดการเอาชุดใส่ถุงเรียบร้อยแล้ว ไปกัน”
เส้นเฉียวมองพนักงานอย่างงงๆ สุดท้ายก็ต้อง ตามเธอออกไป
หลังขึ้นรถ หานเส่โยวก็เอ่ยขึ้น “เพื่อป้องกันไม่ ให้แกแอบเปลี่ยนชุด ดังนั้นฉันตัดสินใจว่าฉันจะเก็บชุด ไว้กับตัวเอง พรุ่งนี้ตอนเที่ยงฉันจะไปหาแก ถึงตอนนั้น ค่อยเอาชุดไปให้แกนะ”
“เส่โยว…”
“เถอะน่า -ฉันไปส่งแกที่ประตูบ้าน”
หานเส่โยวมาส่งเธอจนถึงประตูบ้านของบ้านตระ กูลเย่ แล้วพบกับเย่โม่เซินที่เพิ่งกลับมาจากบริษัทเข้า พอดี
หานเส่โยวพอเห็นเย่โม่เซินเข้า เธอก็มองเขาอยู่ แป๊บหนึ่ง เสร็จแล้วก็โบกมือทักทาย “คุณชายเย!”
เยโม่เซินไม่แม้แต่จะมอง แต่อยู่ๆก็คิดอะไรขึ้นได้ อยู่ๆร่างของเขาก็หยุดลง
วินาทีถัดไปก็หันมา สายตามองผ่านเสิ่นเฉียว มา หยุดลงบนใบหน้าหานเส่โยว แล้วก้มหัวเบาๆ
รอยยิ้มบนใบหน้าของหานเส่โยวนิ่งไป แล้วก็ เปลี่ยนเป็นเปล่งประกาย
“คุณชายเย่ ฉันมาส่งเสิ่นเฉียวค่ะ”
“อือ” เย่โม่เซินตอบว่าอือ ก็ถือว่ารับรู้แล้ว
หลังจากนั้นเขาก็กลอกตาไปมา อยู่ๆก็พูดขึ้น “ดึก มากแล้ว ให้เซียวซู่ไปส่งคุณเถอะครับ”
“คะ? ไม่เป็นไรค่ะเฉันขับรถกลับไปเองได้ค่ะ” หานเส่โยวตอบด้วยความเกรงใจ
เซียวซู่ที่ได้ยินคำสั่งของเย่โม่เซิน ทำได้แค่เดิน มาด้านหน้า “คุณหนูหาน ผมไปส่งครับ”
อย่างนี้ หานเส่โยวถึงได้ส่งกุญแจรถให้กับเขา”อย่างนั้นก็รบกวนผู้ช่วยเซียวด้วยนะคะ”
ไม่เป็นไรครับ คุณหนูหานมาส่งคุณนายน้อย สอง ในฐานะผู้ช่วยของคุณชายเย่ ผมไปส่งคุณหนูหาน ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ควรทำ” เซี่ยวซูรับกุญแจมาเงียบๆ แล้วเอ่ยขึ้น
คำพูดนี้ ทำให้สีหน้าของหานเส่โยวเปลี่ยนไป
ไปกันเถอะครับ คุณหนูหาน”
เซียวซูไปส่งหานเส่โยว เสิ่นเฉียวยืนมองรถที่ ห่างออกไปเรื่อยๆอยู่ที่เดิม ได้ยินเสียงรถเข็นขยับไป อยู่ทางด้านหลัง หันไปก็เห็นว่าเยโม่เซินไถรถเข็นตัว เองเข้าไปแล้ว
เธอคิดอะไรได้ รีบเดินตามไป
“ดีๆอยู่แล้ว คุณสั่งให้เซียวซู่ไปส่งหานเส่โยวคือ อะไรกันคะ? ตกลงคุณคิดจะทำอะไร?”
เยโม่เซินเข็นตัวเองไปด้านหน้าต่อไม่เอ่ยอะไร
ออกมา ราวกับว่าไม่ได้ยินเธอกำลังพูด ในใจของเสิ่นเฉียวร้อนรน กัดริมฝีปากของตัวเอง
แล้วตามเขาไป “คุณบอกมาสิคะ ตกลงคุณทำอะไรกับเส่ โยว?”
เวลาปกติเห็นเขามีน้ำใจกับคนอื่นเสียที่ไหน อยู่ๆวันนี้ก็สั่งให้เซียวซู่ไปส่งหานเส่โยว
เสิ่นเฉียวก้าวไปขวางหน้าเย่โม่เซินเอาไว้
“นี่คุณตั้งใจจะทำให้ฉันโมโหใช่ไหม? เพราะว่าฉันไม่เห็นด้วยที่จะให้คุณกับเสี่ยวสนิทกัน คุณตั้งใจสั่ง ให้เซียวซู่ไปส่งเธอต่อหน้าฉัน เยโม่เซิน คุณมีความคิด นี้อยู่ใช่ไหมล่ะ?”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
