บทที่1512 คุณรู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นห่วงคุณขนาดไหน

อันที่จริงเสี่ยวเหยียนไม่ได้ความรู้สึกช้าหรอก ก็แค่กำลังคิดเรื่อง อื่นอยู่เท่านั้นเอง ก็เลยตอบสนองกลับไปค่อนข้างช้านิดหน่อย

เธอมองหานซึ่งไปอย่างน้อยอกน้อยใจเล็กน้อย

หลุดสีหน้านี้ออกไปก็ทำเอาหานชิงแข็งค้างไป ทันใดนั้นเองก็ ถอนหายใจอย่างหน่ายใจออกมาเล็กน้อย

นึกไม่ถึงเลยจริงๆว่าเวลาจะผ่านไปได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้ สาวน้อยของเขาได้กลายเป็นแม่ลูกสองไปแล้ว ส่วนเขาก็ขยับขึ้น มาเป็นพ่อ

หานชิงที่เคยคิดว่าทั้งชีวิตนี้เขาไม่มีวันจะแต่งงาน วันนี้มี ครอบครัวแล้ว

คิดมาถึงตรงนี้ หานซึ่งก็ได้ยื่นมือออกไปดึงเธอเข้ามาสู่อ้อม แขน จากนั้นก็ไปบนหน้าผากที่ถูกตัวเองเขาจนเจ็บไปเมื่อกี้ให้ เธอ พร้อมเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอันอ่อนโยน

“ขอโทษ เมื่อกี้ใจร้อนไปหน่อย เจ็บใช่มั้ย?”

เสี่ยวเหยียนนึกไม่ถึงว่าเขาจะขอโทษตนออกมา ทั้งยังนวด ตรงบริเวณที่เจ็บให้เธอ ในระหว่างนั้นเองก็รู้สึกแปลกใจขึ้นมา เล็กน้อย แต่เธอก็โหยหาอ้อมกอดของเขา

อยากซุกอยู่ในอ้อมกอดของเขา ทั้งยังกลัวอีกว่าเขาบาดเจ็บพละกำลังไม่ค่อยดีนัก ก็เลยพึ่งเขาไปครึ่งหนึ่งพร้อมส่ายหน้า ออกไป “ไม่ได้เจ็บแล้ว ถ้าเจ็บจริงๆล่ะก็ ฉันไหนเลยจะตอบสนอง ออกมาช้าขนาดนั้น?

เธอกลัวว่าหานซึ่งจะโทษตัวเอง ก็เลยบอกว่าไม่เจ็บ

บวกกับนิ้วมือที่อ่อนโยนของเขา ลูบหน้าผากให้เธออย่างนิ่ม นวล ความเจ็บเมื่อก่อนหน้านี้ก็ได้หายวับไปก่อนแล้ว

พูดจบ เสี่ยวเหยียนก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้อีก เงยหน้าขึ้นมอง เขาพร้อมถามออกไป “คุณเพิ่งฟื้นขึ้นมา ไม่ต้องไปเรียกหมอให้ มาตรวจดูอาการสักหน่อยจริงๆหรอ? ถึงยังไงคุณก็สมองถูก กระทบกระเทือนมา ถึงแม้ว่ามันจะแค่นิดหน่อย แต่ฉันคิดว่าก็ยัง ต้องตรวจดูสักหน่อยนะ

จะว่ายังไงเสี่ยวเหยียนก็รู้สึกเป็นห่วงอย่างมาก

หานซึ่งมองท่าทางอย่างนั้นของเธอ คิดว่าถ้าไม่เรียกหมอให้ มาตรวจล่ะก็ เธอไม่มีทางจะสบายใจได้ ก็เลยพยักหน้าตอบรับ

ไป

“ก็ได้ งั้นก็รบกวนเธอช่วยเรียกหมอมาให้ฉันหน่อยก็แล้วกัน”

“รบกวนอะไรกัน” เสี่ยวเหยียนจ้องหน้าเขา ปากเอ่ยออกมา “ฉันเป็นภรรยาของคุณนะ คุณกำลังพูดอะไรอยู่?”

จากนั้นก็ลงจากเตียงไปหาคุณหมอ ระหว่างทางที่ไปเสี่ยวเหยี ยนก็ยังจำคำว่ารบกวนที่เขาพูดกับเธอออกมา ให้ความรู้สึกที่ เกรงอกเกรงใจกันเอามากๆ จะยังไงก็รู้สึกไม่ดีทั้งนั้น
หลังจากนั้นคุณหมอก็มา ตรวจดูอาการทานวิ่งไปรอบนึง เมื่อ แน่ใจแล้วว่าเขาไม่เป็นอะไรแล้วก็ได้กำชับเรื่องที่ควรระวัง ให้ นอนอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อดูอาการอีกสามวัน ถ้าเขาไม่มีอาการ อะไรอื่นแล้วก็สามารถออกจากโรงพยาบาลกลับไปพักผ่อนที่ บ้านได้

“ขอบคุณมากค่ะ”

หลังจากที่คุณหมอออกไปแล้ว เสี่ยวเหยียนก็ยืนอยู่ไกลๆ ไม่ เข้ามา

หานซึ่งนั่งพิงเข้ากับหมอน มองไปทางสาวน้อยที่ได้กลายเป็น แม่ไปแล้วอยู่ห่างจากตัวเองไกลๆ อดสงสัยขึ้นมาไม่ได้ “เป็น อะไรไป? ไปยืนอยู่ไกลขนาดนั้น ฉันไปทำอะไรขัดใจเธอ?”

ได้ยินอย่างนั้น เสี่ยวเหยียนก็มองเขาไปอย่างไม่สบอารมณ์ นัก ส่งเสียงฮึดฮัดออกมา

“ไม่มี คุณพูดเสียเกรงอกเกรงใจกันตั้งขนาดนั้น จะมาทำอะไร ขัดใจฉันได้ยังไงกัน?

เขาพูดจาเกรงอกเกรงใจ?

ชายสูงวัยอีกคนนึกย้อนกลับไปคิดเล็กน้อย ก็นึกถึงที่พูดกับ เธอไปเมื่อกี้นี้ว่ารบกวนเธอไปเรียกคุณหมอมาหน่อยคำนี้ออกไป

หรือว่าเธอจะคิดว่าคำพูดนี้ของเขาจะดูเกรงใจกันเกินไป ก็ เลยโกรธ?

“ก็แค่คำพูดคำเดียว มันคุ้มให้เธอต้องโกรธมั้ย?” หานซึ่งมองเธอพร้อมยิ้มออกไปด้วยความจนใจอยู่บ้าง “รีบเข้ามา

เสี่ยวเหยียนขึ้นอยู่กับที่ ไม่เข้าไป หลังจากที่ได้ยินคำพูดเขา แล้วก็ยิ่งแสดงสีหน้าไม่สบอารมณ์ออกมาเสียยิ่งกว่าเดิม

“ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ประโยคเดียว แต่มันอยู่ที่คุณเหมือนกับ ว่าจะไม่ได้เห็นฉันเป็นคนของตัวเองเลยต่างหาก

ถ้าเป็นคนของตัวเอง เขาจะพูดว่ารบกวนกับตัวเองออกมาได้ ยังไงกันล่ะ?

หานซึ่งไม่พูด เสี่ยวเหยียนก็นึกว่าเขาจะหมดคำที่จะพูด รออยู่ สักพักก็พบว่าหานซึ่งได้เตรียมที่จะลงจากเตียง ทำเอาเธอตื่น ตกใจออกมา รีบเข้าไปประคองเขาทันที

“คุณไม่ได้ยินคำพูดพวกนั้นที่เมื่อกี้นี้คุณหมอเขาพูดกับคุณ หรอ? ว่าให้คุณนอนอยู่พักนิ่งๆอยู่สักพัก ทำไมเพิ่งจะพูดไป หยกๆคุณก็ลืมเสียแล้ว คุณยังต้องการร่างตัวเองอยู่อีกมั้ย?”

“ไม่ได้ลืม” หานชิงกุมมือขาวนุ่มของเธอ มือก็ใช้แรงเพื่อดึง เธอเข้ามาสู่อ้อมแขน เสี่ยวเหยียนอยากจะลุกขึ้นอย่างร้อนรน หานซิงจึงรัดช่วงเอวของเธอแน่น กักเธอเอาไว้อยู่ในที่ของตัวเอง แน่น ลมหายใจของทั้งสองคนใกล้ชิดกัน

“ก็แค่อยากคุยกับเธอเท่านั้นเอง แต่เธอก็อยู่ห่างจากฉันเกิน ไป เธอไม่ยอมเข้ามา ฉันก็เลยทำได้เพียงแค่ต้องเข้าไปเอง”

ตอนที่เขาพูดค่านี้น้ำเสียงนั้นทุ่ม โจมตีเข้ามาที่ใจของเสียว เหยียนอย่างจัง บนใบหน้าของเธอก็ร้อนขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว ตอนที่พูดความมั่นใจเองก็ลดน้อยลงอยู่หลายส่วน “ฉันไม่ยอมเข้ามาที่ไหนกัน ฉันก็แค่…

“ก็แค่อะไร?” หานซิงประชิดเข้ามาอีก หรี่ตาจ้องมองเธอ ก็ แค่เพราะว่าคำพูดของฉันมันเกรงใจกันเกินไป ก็เลยโกรธฉัน?”

เสี่ยวเหยียนกัดริมฝีปากล่าง อยากจะพูดแก้ตัวออกไป แต่ก็ ไม่รู้ว่าจะแก้ตัวออกไปยังไง

ก่อนหน้านี้เธอก็โมโหอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ถึงกับโกรธอะไรทำนอง นั้น ก็แค่เกิดความไม่สบอารมณ์ขึ้นมานิดหน่อยเท่านั้นเอง แต่ เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องหนักหนาอะไร

ดังนั้นแล้วในตอนที่เขาเตรียมจะลงจากเตียง เธอก็ไม่สนอะไร อีกแล้ว รีบเข้าไปทันทีเลย

แต่ตอนนี้ท่าทางการพูดของหานซึ่งก็ถูกดดันกัน ยิ่งใกล้กัน

มากขึ้น ก็เหมือนกับว่าจะไม่คิดที่จะปล่อยเธอไป

“หม?”

“เอาล่ะๆ” เสี่ยวเหยียนเงยหน้าขึ้นมาอย่างยอมรับชะตากรรม

เอ่ยพูดออกไปอย่างกำปั้นทุบดิน “ฉันแค่คิดว่าคุณพูดจาเกรงอก

เกรงใจกันเกินไป พวกเราเป็นสามีภรรยากัน ฉันคลอดลูกสอง

คนให้คุณ เมื่อวานพอคุณเกิดเรื่องฉันก็รีบมาด้วยความร้อนใจ

ถึงขนาดที่ตัวเองได้รับบาดเจ็บก็ยังอยู่เป็นเพื่อนคุณที่นี่ แต่ฉันทำ

เรื่องพวกนี้ไปไม่ใช่ว่าอยากจะได้รับการขอบคุณจากคุณหรอก

แต่เป็นเพราะฉันเป็นห่วงคุณ ภรรยาเป็นห่วงสามีของตัวเอง ฉันก็เลยไม่ว่าพวกนี้ฉันทำลงจะกลายคุณ ฉันคิดว่าระหว่างพวกเราสามารถปล่อยร้องให้เข้าไปช่วยเหลือคุณอย่างเป็นธรรมชาติที่ควรเป็นได้ กลับกันฉันเองก็เหมือนกัน สามีภรรยาใช่ว่าจะต้องเฝ้าดูแล คอยช่วยเหลือกันกันหรือไง? คุณเกรงอกเกรงใจฉัน ตั้งขนาดนี้ ทำให้กังวล

คำตรงท่อนหลังไม่ทันได้เอ่ยปากพูดออกไป ถูกของหานซิงกดวางลงมาบนริมฝีปาก ไม่โอกาสพูดออกไป

“อย่ากังวล ซัวเลยซึ่งเหมือนกับกำลังหน่ายใจนวดท้ายทอยของเธอพร้อมเอ่ย ออกไป เธอทำเพื่อมาเป็นห่วงเสียมากจากไปเกรงใจ แต่แค่อยากให้เธอต้องมาทุ่มเทเพื่อฉันมากไป ฉัน ควรจะดูแลหน้าที่นี้ได้อย่างสมบูรณ์ กลับต้องมาทำให้เธอบาดเจ็บ แล้วยังให้เธอต้องวิ่งปลีกตัวไปไหนไม่ได้เพราะอีก

พวกเขาสองคนมีสองความความจริงทั้งหมดต่างก็เป็น ความเป็นห่วงอีกฝ่ายเท่านั้นเอง

เสี่ยวเหยียนแล้ว ว่าความคิดทั้งสองคนก็เหมือนกัน ไม่อะไรดีที่จะต้องเถียงกันต่อ
ทําได้เพียงดึงมือของเขาเอาไว้ เอ่ยเสียงค่อยออกไป ฉันคุณอยากดูแลพวกแต่ร่างกายของคุณได้มาจากอย่างฉันโตแล้ว สามารถช่วยแบ่งเบาภาระคุณได้

หานซึ่งมองเธอพร้อมหัวเราะออกมา

“คุณหัวเราะ?” เสี่ยวเหยียนยื่นมือออกไปจิ้มคางของเขา เอ่ยออกไปด้วยความฉุนเฉียว คุณรู้หรือเปล่าว่า คุณเกิดเรื่องไม่คาดฝันอะไรขึ้นมาสักนิด ฉันมีชีวิตต่อไปไม่ ได้แล้ว

พูดจนจบ ขอบตาเธอแดงออกมา เขาไปพร้อมน้ำตา ไหลริน

เห็นท่าทางอย่างของเธอแล้ว หานรู้สึกว่าใจของเขาถูก อะไรอย่างที่แหลมคมทิ่มแทงเข้ามาอย่างแรง ทิ่มแทงเขานานไม่ได้สติกลับคืนมาเสียที

รอจนเขาสติกลับมา ได้ลงประกบเข้ากับปากของเธอไปเสียแล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ