บทที่ 832 คนที่ไม่ได้เรื่องได้ราว

ตอนที่สวนมู่เลวเข้าไปหาเย่ ไม่เซ็น เย็ไม่เป็นกำลังยืนอยู่ตรง หน้าหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศส กำลังครุ่นคิด ที่นี่ตึกสูงมาก ตัวอยู่ที่ นี่เขาแทบจะมองเห็นสิ่งมากมายที่คนอื่นในเมืองนี้ ไม่สามารถ มองเห็นได้

แต่ว่า ในใจยังคงสับสนยิ่งนัก

ทั้งหมดนี้สำหรับเขาแล้ว ยังคงเป็นเรื่องแปลกมาก แต่กลับ เป็นหานคู่จื่อ ที่ให้ความรู้สึกที่แตกต่างกับเขา

ถ้าคุณตายืนยันที่จะให้เขาหมั้นกับสวนเสร่ ถ้าอย่างนั้น ข้อ เสนอของ เฉียวจื้อ…… ก็ดูดีทีเดียว แม้ว่าสำหรับเขาแล้ว เขา รู้สึกว่า ไม่จําเป็นต้องทำแบบนี้

คนที่เขาเย่ไม่เป็นต้องการ ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถหยุดเขาได้ ที่เขาไม่ต้องการ ก็ไม่มีใครบังคับเขาได้

ขณะที่เขากำลังครุ่นคิด ประตูห้องทำงานก็ถูกเคาะดังขึ้น เช่ ไม่เซ็นดึงสติกลับมา พูดอย่างเย็นชา เข้า

แต่ไม่ได้หันกลับมามอง ดังนั้นเขาจึงไม่รู้เลยว่าคนที่เข้ามาคือ ใคร

หลังจากที่ตวนเสวีเข้ามา ก็เห็นเต่ไม่เป็นยืนอยู่คนเดียวตรง หน้าหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศส พร้อมกับหันหลังให้พวกเธอ เธอเหลือบมองไปที่พนักงานแผนกต้อนรับ ส่งสัญญาณให้เธอออก

ไปก่อน

สาวพนักงานต้อนรับกะพริบตา แล้วเดินออกไป

ตั้งแต่ประตูถูกเปิดออก ดูเหมือนจะเงียบอยู่ตลอด เย่ไม่เป็น ขมวดคิ้วเล็กน้อย หรือว่าไม่ใช่พี่หลินคืออ

ในขณะที่เขากำลังจะหันหน้ากลับ ร่างที่นุ่มละมุนก็สวมกอด เขาจากด้านหลังกะทันหัน มือที่นุ่มนวล โอบเอวของเขาไว้ โดยตรง ในเวลาเดียวกัน กลิ่นหอมที่ไม่คุ้นเคย ก็พุ่งเข้าสู่ลม หายใจของเขา โดยไม่ทันตั้งตัว

กลิ่นอายที่แปลกประหลาดนี้……..

ม่านตาของเย่ ไม่เซ็นขยายทันที ร่างกายตอบสนองอย่าง รวดเร็ว บีบมือนั้นไว้โดยตรง แล้วผลักเธอออกไป

อ๊ะ!”

ตวนเสวี เพิ่งสวมกอดจากด้านหลัง ก็รู้สึกว่ามือของตัวเอง ถูกจับไว้แล้ว เธอแอบดีใจ แต่ทันทีที่ส่งเสียงร้องออกมา ก็ถูก โยนออกไป

เธอกรีดร้องด้วยความตกใจ ถอยหลังไปหลายก้าว แต่เพราะ เธอสวมรองเท้าส้นสูงไว้ สุดท้ายก็ไม่สามารถทรงตัวไว้ได้ ทั้งตัว กระแทกล้มลงบนพื้นแข็งที่เย็นยะเยือก

วินาทีที่บั้นท้ายกระแทกลงบนพื้น ตวนเสวรู้สึกว่า ความเจ็บ ปวดทั้งร่างกาย ถูกปลุกขึ้นมาทันที เจ็บปวดจนเธออยากจะแยกเขียวยิงฟัน

แต่เมื่อนึกถึงว่า เย่ไม่เป็นยังอยู่ที่นี่ ภาพการแยกเขี้ยวยิงฟัน นั้นน่าเกลียดเกินไป ดังนั้นจึงต้องควบคุมการแสดงออกทาง สีหน้าของตัวเอง เงยหน้าขึ้นเรียกเย่ ไม่เป็นด้วยหน้าตาน่าสงสาร

“พี่เซน คือฉันเอง…………คือเสียวเส

เย่ไม่เงินได้หันหน้ากลับมาแล้ว มองเธออย่างเคร่งขรึมเยือก เย็น ดวงตานั้นมืดสนิทไม่มีแสงสว่างสักนิด ซึ่งทำให้คนรู้สึก หวาดกลัวจากใจ

เมื่อเห็นสายตาน ตวนเสวรู้สึกขาดความมั่นใจเล็กน้อย บีบ นําตาไหลออกมา “พี่เชน…….. เสี่ยวเยว่ ล้มเจ็บมากเลย”

ทะนุถนอมอ่อนโยนต่อสตรี เป็นสัญชาตญาณของผู้ชาย

โดยทั่วไปแล้ว ต่อให้จะเป็นผู้ชายที่เย็นชามากแค่ไหน เมื่อ เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ล้มลงต่อหน้าเขา เขาก็น่าจะแสดงท่าทาง สุภาพบุรุษของตัวเอง ต่อให้จะไม่ชอบเธอ แต่อย่างน้อยก็จะต้อง ช่วยพยุงตัวเธอนะ?

แต่เย่ไม่เป็นไม่เพียงแต่ไม่ก้าวไปช่วยพยุงเธอแล้ว กลับยัง ชำเลืองมองเธออย่างเย็นชา แล้วถามว่า “ใครให้คุณเข้ามา ควนเสว่ รู้สึกว่า หัวใจของตัวเองแตกสลายในทันที เป็นแบบนี้ได้ยังไง?

ทั้งที่ตัวเองล้มลงแล้ว และยังเป็นเขา ที่ผลักตัวเองออกไป ถ้าไม่ใช่เขาผลักออก ตัวเองจะไม่ล้มแน่นอน เขาไม่เพียงแต่ไม่ช่วย พยุงเธอขึ้นมา ยังใช้สายตาที่เย็นชาเช่นนี้ จ้องมองตัวเอง

หัวใจของ ตวหมู่เลวเจ็บจี๊ด ในทันที เธอกัดริมฝีปากล่างไว้ ข้อ งมองเย่โม่เซิน ด้วยแววตาแดงก่ำ “ฉันอยากจะมาหาพี่เซิน เลย ให้คนในบริษัทของพี่ พาฉันเข้ามา พี่เป็น……..ล้มเจ็บมากเลย พี่ช่วยพยุงฉันหน่อยได้ไหม?

หลังจากพูดจบ เธอยังยื่นมือไปให้เย็ไม่เป็น

ในขณะนี้ หานมู่จื่อก็ได้มาถึงหน้าประตูห้องทำงานแล้ว เธอ อยากจะมาดูเสียหน่อย แต่เธอไม่ได้คิดที่จะเข้าไป แค่อยาก ได้ยินสถานการณ์เท่านั้น

แต่ไม่คาดคิดว่า ประตูห้องทำงานไม่ได้ปิดไว้ เธอเพิ่งจะเดิน เข้าไปใกล้ ก็ได้ยินเสียงที่อ่อนแอและสะอึกสะอื้นของตวนเสว่ “พี่เซิน ฉันล้มเจ็บมากเลย พี่ช่วยพยุงฉันหน่อยได้ไหม?

เมื่อได้ยินประโยคนี้ รอยเท้าของหาน จื่อก็หยุดชะงัก จากนั้น สองมือกอดอกไว้ เริ่มครุ่นคิด

เท่าที่จำได้ ดูเหมือนเธอจะไม่เคยพูดกับเย่ ไม่เซ็น ด้วยน้ำเสียง แบบนี้

คิดไม่ถึงว่า ตวนเสนี้ ถึงกับ…….

เธอหวังจะให้เยโม่เซ็นทะนุถนอมกับเธอเหรอ? หานมอเม้ม ริมฝีปาก พึงประตูฟังเสียเลย

หลังจากที่ตวนเสพูดจบ ดวงตาคู่นั้น แม้จะเปื้อนน้ำตายังคงงดงาม กำลังจ้องมองเขา ดวงตามืดสนิทของเย่ ไม่เซิน หรี่ลง เล็กน้อย จากนั้นก็ก้าวไปหาเธอ

เมื่อเห็นเช่นนี้ ตวนมู่เลว ดีใจยิ่งนัก

เป็นไปตามคาด สําหรับผู้หญิงแล้ว…….สัญชาตญาณของ ผู้ชาย ยังคงรู้จักทะนุถนอม

ควนเสวก้มหน้าลง หยดน้ำตาค้างอยู่ในขนตา ทำให้ท่าทาง ของตัวเองในเวลานี้ ดูน่าสงสารน่าเอ็นดูมากขึ้น

และตอนที่เย่ ไม่เซินเดินไปถึงตรงหน้าเธอ ตวนเสวก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้น แต่ก็ได้เห็นเย่ ไม่เช่นเดินผ่านเธอไป ด้วยสีหน้าเป็น ชา ไปที่โต๊ะทํางานโดยตรง

ดวนมู่เสน่ตกตะลึง เบิกตากว้าง หันมองไปที่เย่ไม่เซ็น

มือของเขากำลังปลดกระดุมเสื้อสูทของตัวเอง จากนั้นก็ถอด เสื้อสูทออกอย่างหงุดหงิด ในตอนแรก ตวนเลวไม่เข้าใจว่าเขา กําลังทําอะไร

แต่ต่อจากนั้น เย่ โมเงินก็หยิบผ้าเช็ดหน้าที่สะอาดผืนหนึ่งออก มาจากลิ้นชัก เช็ดมือของตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างจริงจัง

ตวนมเสว่

เธอรู้ตัวอย่างรวดเร็ว ใบหน้าที่สวยงามสีหน้าซีดเซียว

เขากำลังขยะแขยงตัวเอง ดังนั้นจึงถอดชุดสูทที่เธอสัมผัสออก เพราะเคยจับแขนของเธอ ดังนั้นตอนนี้จึงเช็ดฝ่ามือของตัวเองอยู่ตรงนั้น

ความเลว่เคยได้ยินว่าเขามีนิสัยรักความสะอาดเกินเหตุ แต่

ไม่คิดว่า…….เขาถึงกับเป็นมากขนาดนี้ สำหรับตัวเองแล้ว ก็ยัง เป็นเหมือนกัน ในใจเจ็บปวดอย่างรุนแรง ควนเสากัดริมฝีปากล่างของตัว

เองไว้อย่างหนัก รู้สึกได้ถึงกลิ่นความหวานที่มาจากริมฝีปาก

“ฉันจะให้เวลาคุณสิบวินาที ออกไปจากที่นี่

หลังจากที่เย่ไม่เซ็นเช็ดนิ้วสุดท้ายเสร็จ ก็โยนผ้าเช็ดหน้าลง ถังขยะข้างๆอย่างไม่แยแส ราวกับว่าไม่เห็นตวนเสานั่งอยู่ที่นั่น เลย

ตวนเสวกล้าที่จะไม่ออกไปหรือ?

เดิมทีเธอก็ไม่ได้รับเชิญเลย แอบมาด้วยตัวเอง ตั้งใจแน่วแน่ ว่าจะมายั่วยวนเย่ ไม่เซ็น ครั้งหนึ่งไม่สำเร็จก็ครั้งต่อไป

แต่เย่ไม่เป็นเย็นชาเช่นนี้ และดวงตาของเขาในเมื่อกี้ ดูเหมือน จะสังหารคน ถ้าภายในสิบวินาที เธอไม่ได้ออกไปจากที่นี่ คาด ว่าเขาจะต้องหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนมาโยน เธอออกไป

ถึงเวลานั้น คนทั้งบริษัท ก็จะต้องรู้เรื่องของเธอตวนเสว แน่นอน

ครั้งหน้าเธอจะมาหาเย่ ไม่เขิน นั้นก็จะไม่มีโอกาสที่จะได้ขึ้น มาอีกเลยสินะ?
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ควนเสร่ ก็ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว ลุกขึ้นจาก พื้น แล้วพูดด้วยเสียงอ่อนหวาน “พี่เซิน อย่าโกรธเลยนะ ฉัน จะไปตอนนี้ทันทีเลย

หลังจากพูดจบ เธอก็เดินกะเผลกออกไป

หลังจากที่เธอจากไป ในห้องทำงาน ยังคงมีกลิ่นของผู้หญิง คนนั้น เย่ ไม่เป็นขมวดคิ้วอย่างอึดอัด ดึงเนคไทที่หน้าอกของตัว เอง แล้วโทรเรียกพี่หลิน

“ต่อไปคนที่ไม่ได้เรื่องได้ราว อย่าพาเข้ามาในห้องทํางานของ ฉัน”

“หือ?” พี่หลินยังไม่ไม่ทันตอบสนอง อีกฝ่ายก็วางสายไปแล้ว

เอฟังสายไม่ว่างจากอีกปลายสาย ใบหน้าของพี่หลิน ยังคง รู้สึกมึนงงเล็กน้อย

“นี่…….เกิดอะไรขึ้น? ตระกูลตวน กับ ตระกูลคือ มีความ สัมพันธ์ที่ดีงามหลายชั่วโคตรไม่ใช่เหรอ?

ทําไมถึงกลายเป็นคนที่ไม่ได้เรื่องได้ราว………

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ