บทที่ 1162 ทดสอบ

อันดับแรกหล่อนเป็นแม่

ต่อมายังเป็นผู้สนับสนุนด้านความรักของเสี่ยวเหยียน

ถ้าเขาชอบเสี่ยวเหยียน งั้นทั้งสองก็ไม่ต้องสนใจความคิดของ คนอื่น ใครจะว่ายังไงก็ไม่เป็นไร ขอเพียงแค่พวกเขาใช้ชีวิต อย่างมีความสุขก็พอ

แต่ทว่า ตั้งแต่ที่หล่อนรู้เรื่องนี้จนถึงตอนนี้ เสี่ยวเหยียนต้อง เป็นทุกข์เสียใจไปแล้วกี่ครั้ง? หล่อนก็เห็นอยู่ ตอนนี้

“แม่ ตอนนี้อย่าเพิ่งถามอะไรก่อน สุดท้ายถ้าผลออกมายังไง หนูจะบอกแม่เองค่ะ”

เพราะหล่อนก็สัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของหานชิง แต่ก็ ยังไม่แน่ใจ เพราะเขาไม่พูดออกมาอย่างชัดเจน หล่อนก็ไม่กล้า ถาม

ช่วงนี้เขาส่งข้อความหาหล่อนเพื่อถามเรื่องความเป็นอยู่ตรง เวลาทุกวัน เหมือนแฟนที่คอยห่วงใยตลอดเวลา

หล่อนคงกลัวมาก จนถึงตอนนี้ยังไม่กล้าถามเขาว่าจูบนั้น หมายความว่าอย่างไร?

หล่อนรู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจ ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด ดังนั้นจึง ตัดสินใจออกไปเดินเล่น จะได้ไปหาหาน จื่อที่กำลังใกล้คลอดที่บ้านด้วย หล่อนนัดเวลากับเสี่ยวหมี่โต้วไว้เรียบร้อยแล้ว วันนี้เป็ ไม่เป็นไม่อยู่ที่วิลล่าพอดี หล่อนไปที่นั่นจะได้แก้เบื่อให้ท่านอ ได้อีกด้วย

“โอเค ลูกมีความคิดและวิธีแก้ไขของลูกเอง ทำตามใจของตัว เองก็พอ พ่อกับแม่ไม่ใช่คนที่ไร้เหตุผล อีกอย่าง หลังจากที่พ่อ ประสบอุบัติเหตุ ตอนนี้เขาเพียงแค่คาดหวังให้ลูกมีความสุขก็ พอ แม้ว่ารู้จะตกที่นั่งลำบากยังไง คนเป็นพ่ออย่างเขาไม่มีทาง ขัดขวางอะไรลูกแน่นอน

เสี่ยวเหยียน: ” ”

“ไปเถอะๆ ไปหาเขาเถอะ ดูแลตัวเองให้ดี

“หนูไม่ได้…

ช่างเถอะ หล่อนขี้เกียจพูดอธิบายอีก ยังไงแล้วหลัวหุ้ยเหม่ย คงไม่มีทางฟัง

เสี่ยวเหยียนแต่งตัวให้เรียบร้อย จากนั้นเดินออกจากประตูไป

ทั้งสองไม่ถึงกับว่าไม่ได้เจอกันนาน ตอนที่เปิดร้านใหม่ อ ยังเคยไปหนึ่งครั้ง เพียงแต่ท้องของหล่อนใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จึง ทำให้ตอนนี้ไม่สะดวกไปแล้ว

เมื่อได้เจอเสี่ยวเหยียน หานมู่จื่ออดไม่ได้ที่จะระบายความ ทุกข์ออกมา

“เมื่อก่อนตอนอยู่ต่างประเทศ เขาไม่ได้อยู่เคียงข้างฉัน ฉัน ท้องก็ไม่ได้ลำบากเหมือนตอนนี้ ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเหมือนกันรู้สึกว่าฉันกลายเป็นคนเจ้าอารมณ์ เสี่ยวเหยียน หรือเป็นเพราะ ว่าฉันท้องลูกสาว ถึงได้เป็นคนเจ้าอารมณ์และอ่อนแอแบบนี้

เรื่องนี้เสี่ยวเหยียนรู้ดี ท้องนี้ของหาน จื่อเป็นลูกสาว เมื่อรู้ว่า หล่อนท้องลูกสาวก็ดีใจมาก เพราะที่บ้านมีเสี่ยวหมี่โต้วแล้วหนึ่ง คน เมื่อได้ลูกสาวก็ครบคู่พอดี

หานคู่จื่อรู้สึกพอใจกับการได้ลูกสาวครั้งนี้มาก แม้แต่ชื่อเล่น ของลูกสาวก็ตั้งไว้ให้เรียบร้อยแล้ว

“เด็กผู้หญิงก็ต้องเจ้าอารมณ์บ้างแหละ ไม่เป็นไรหรอก ยังไง อีกไม่นานเธอก็จะคลอดแล้ว ถึงตอนนั้นคลอดเสร็จ เธอก็จะได้มี ลูกสาวลูกชายครบคู่ ดีจะตายไป

ตอนแรกหาน จื่อกำลังกลุ้มใจกับเรื่องของตัวเอง เมื่อได้ยิน น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความอิจฉาของเสี่ยวเหยียน จึงอดไม่ได้ที่จะ แอบเหลือบมองหล่อน เสี่ยวหมี่โต้วเกิดมาจากเลือดเนื้อของ หล่อน ดังนั้นเรื่องของเสี่ยวเหยียน เขาจะไม่บอกตัวเองได้ อย่างไร? หล่อนรู้เรื่องระหว่างหานชิงและเสี่ยวเหยียนที่เกิดขึ้น ในช่วงนี้

เมื่อมองดูท่าทีในตอนนี้ของเสี่ยวเหยียน ปากของหาน จื่ออด ไม่ได้ที่จะกระตุกยิ้มขึ้นมา เรื่องพรหมลิขิต มันเป็นเรื่องแปลก ประหลาดมากไม่ใช่หรือไง?

เธอคิดว่ามันถูกตัดขาดไปแล้ว แต่ในความจริงไม่รู้ว่ามันถูก ร้อยเรียงกลับคืนมาตั้งแต่เมื่อไหร่

เสี่ยวเหยียนกับหานซึ่งก็เป็นเช่นนี้
“แล้วเธอล่ะ? ฉันลูกสาวลูกชายหนึ่งคู่แล้ว เธอก็ต้องพยายาม เข้านะ รีบหาข่าวดีมาให้ทันวันที่ฉันคลอดล่ะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เสี่ยวเหยียนหน้าแดงขึ้นมาทันที ทำอะไรไม่ ถูกต่อหน้าหานมู่จื่อ

“ฉันกับพี่ชายของเธอไม่มีทางหรอก เธอไม่ต้องพูดถึง หาน จื่อยิ้มเริงร่า “ฉันไม่ได้บอกว่าใครสักหน่อย เธอพูดของ เธอเองนะ?”

เสี่ยวเหยียน:

หล่อนร้อนใจจนกระทืบเท้า หน้าและหูแดงขึ้นมา: “เสี่ยวหมี่ โต้วบอกเธอใช่ไหม? เขาพูดมั่วๆ เรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้

“พูดมั่วจริงเหรอ? เธอไม่อยากพยายามอีกสักครั้ง?”

“ฉัน…” เสี่ยวเหยียนลังเลสักพัก “อยาก”

“งั้นก็พยายามเข้าสิ ฉันว่าพี่ชายของฉัน…ก็ดูเหมือนจะหวั่น ไหวแล้ว”

เมื่อได้ยินคำว่าหวั่นไหว ใจของเสี่ยวเหยียนก็เต้นแรงขึ้นทันที เขาหวั่นไหวจริงเหรอ? หล่อนไม่ได้คิดมากไปเองใช่ไหม?

จู่ๆหานคู่จื่อก็เข้ามาใกล้ กระพริบตาลง “เขาจูบเธอแล้วยัง?”

เสี่ยวเหยียน: “!!!”

เสี่ยวเหยียนหน้าแดงมาก พูดอะไรไม่ออกสักคำ
“เห็นทีคงมีแล้ว?”

“ปะ…เปล่า” เสี่ยวเหยียนตก ใจจนพูดติดๆ ขัดๆ ลิ้นพันกันมั่ว ลังเลอยู่นานสักพัก ในที่สุดหล่อนก็ก้มหัวลง เหมือนกำลัง ยอมรับสารภาพ

“ก็ได้ เคยจูบ แต่นี่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาชอบฉันสักหน่อย

อาจจะแค่อยากจูบเพื่อปลอบใจฉัน?”

หาน จื่อฟังไม่เข้าใจ: “ปลอบเธอ?”

จากนั้นเสี่ยวเหยียนก็เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนนั้น หลังจาก ที่หานมู่จื่อฟังจบหล่อนก็ทำหน้าเหวอไปทันที

“นี่เธอ ใจกว้างขนาดไหน? คิดว่านิสัยอย่างพี่ชายฉันจะทำ เรื่องแบบนั้นเพื่อปลอบใจเธอ? คิดให้ดีๆแล้วกัน ถ้าเป็นเธอ เธอ จะจูบคนอื่นเพื่อปลอบใจไหมล่ะ? ความรักไม่ใช่การแบ่งปัน นิสัยของพวกเธอเป็นยังไงฉันรู้ดี ถ้าเธอไม่มั่นใจ เธอก็ลองถาม ดู”

“หรือว่า กดดันให้เขายอมรับ

กดดัน? กดดันทานชิงให้ยอมรับว่าชอบตัวเองเหรอ? จะต้อง ทํายังไงล่ะ?

หานมู่จื่อยิ้ม “ง่ายมาก ตอนที่เขามาหาเธอ เธอก็ลองทำเป็น เย็นชาใส่เขา ดูว่าเขามีปฏิกิริยายังไง หรือบอกเป็นนัยว่าตัวเอง เหนื่อยแล้ว ไม่อยากเป็นฝ่ายเข้าหาแล้ว

เสี่ยวเหยียน: “นี่มันความคิดแปลกประหลาดอะไรกัน ต้องเผชิญหน้ากลับคนเย็นชาอย่างหานซิง ตัวเองก็ต้องแสร้งทำเป็น เย็นชา?”

แต่ทว่า คิดไปคิดมา ดูเหมือนจะเป็นวิธีที่ดีเหมือนกัน? ตอน แรกตัวเองเย็นชาใส่เขาก่อน เขาก็รออยู่หน้าร้านทั้งวัน เขาคง ชอบการโดนลงโทษแบบนี้?

ขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่ ใครบางคนก็มาเคาะประตู

“น้าเสี่ยวเหยียน” เมื่อเสี่ยวหมี่โต้วเห็นเสี่ยวเหยียนก็รีบวิ่งเข้า มากอดขาไว้ พลางพูดขึ้น: “ผมช่วยน้าเรียกคุณลุงมาให้แล้ว

???

หานซึ่งจะมาที่นี่ เสี่ยวเหยียนพูดติดอ่าง “นะ….หนูคงไม่ได้ อ้างชื่อน้าเรียกเขามาใช่ไหม?”

เสี่ยวหมี่โต้วส่ายหน้า “อ้างชื่อหม่าม น้าเสี่ยวเหยียนอยู่ทาน

อาหารกลางวันกับพวกเราก่อนนะครับ”

เรื่องระหว่างทานชิงกับเสี่ยวเหยียน หาน จ่อกับเสี่ยวหมี่โต้ว

ใจตรงกันอยู่แล้ว อีกทั้งไม่ต้องออกแรงอะไรมาก พยายามให้ทั้ง สองคบกันให้ได้ เพราะที่บริษัทมีเรื่องต้องให้จัดการ หานซึ่งจึงมาช้า ขณะที่

อาหารเพิ่งวางลงบนโต๊ะ เขาก็มาถึงหน้าประตูพอดี

เมื่อเขาเข้ามาเห็นเงาที่คุ้นเคยนั่งอยู่ในห้องด้วยท่าที กระวนกระวายใจ เขาหยุดชะงักทันที จากนั้นก็ทำตัวเป็นปกติ
“คุณลุง มาถึงแล้วเหรอครับ?”

เสี่ยวหมี่โต้ววิ่งเข้าไปกอดเขา หานซึ่งค่อยๆอุ้มเข้าขึ้นมา เดิน ไปที่โต๊ะอาหาร พูดอธิบายด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “เพิ่งทำงาน เสร็จก็รีบมาหาเลย รอนานแค่ไหนแล้ว?”

หาน จื่อที่นั่งท้องโตอยู่ เมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ตอบขึ้น “เพิ่งนั่ง

กัน รอไม่นาน

เสี่ยวเหยียนที่นั่งอยู่ด้านข้างทำตัวเสแสร้งว่าไม่ได้ยินอะไรเลย นั่งก้มหน้าลงไม่พูดอะไร

หาน จื่อมองหล่อนด้วยสายตาโกรธเคือง

หล่อนเป็นแบบนี้ ยังจะหวังให้หล่อนไปทดสอบพิสูจน์อะไรได้อีกล่ะ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ