เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 1435 ฉันกำลังบังคับนายอยู่



บทที่ 1435 ฉันกำลังบังคับนายอยู่

เดิมทีเจียงเสี่ยวไปยืนอยู่คนเดียว คิดไม่ถึงเลยว่าหาน จื่อจะเป็น ฝ่ายเดินเข้ามาคุยกับหล่อนก่อน และยังช่วยพูดปลอบใจให้อีก ด้วย

เห็นทีคงเป็นเพราะเห็นหล่อนยืนอยู่คนเดียวดูน่าสงสาร จึง

หวังดีเดินเข้ามาหา

หลังจากสัมผัสได้ถึงความรู้สึกอันหวังดีจากหานคู่จื่อ เจียง เสี่ยวไปจึงพยายามฝืนยิ้มออกมา ในความหม่นหมองนั้นจึงดูด สดใสขึ้นมาบ้าง

“อืม ฉันรู้ ขอบใจนะ”

เสี่ยวหมี่โต้วกระพริบตามองดูเจียงเสี่ยวไป แม้ว่าตอนนี้เจียง เสี่ยวไปอารมณ์ไม่ดีอยู่ แต่ตอนมองหน้าเสี่ยวหมี่โต้ว หล่อนยัง อดไม่ได้ที่จะทําท่าทางตื่นเต้นดีใจออกมา เพราะเสี่ยวหมี่โต้ว หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูมาก

เด็กน้อยน่ารักแบบนี้ พ่อแม่ต้องมียีนแบบไหนกันนะ

จากนั้นเจียงเสี่ยวไปก็เงยหน้ามองหานมู่จื่อ จึงสังเกตเห็นว่า หน้าตาของแม่เสี่ยวหมี่โต้วสวยและมีมิติ ต่างจากเสี่ยวหมี่โต้ว โดยสิ้นเชิง แต่ไม่ว่ายังไงสองคนแม่ลูกก็มีหน้าตาที่ดูดีเหมือนกัน เห็นได้ชัดว่าพื้นฐานของลูกต้องดูจากพ่อแม่จริงๆ
เจียงเสียวไปคิดพึมพำภายในใจ จากนั้นก็เบนความสนใจไป ที่เรื่องก่อนหน้าต่อ

เวลาค่อยๆเดินผ่านไป ยังไม่มีใครออกมาจากห้องฉุกเฉิน เช่ โม่เซินก็จัดการเรื่องทางนั้นเสร็จเรียบร้อยแล้ว และรีบตามมา เมื่อเขามาถึงก็รีบหาภรรยาของตัวเองเป็นอันดับแรก

เมื่อเห็นเย่ ไม่เซิน เจียงเสี่ยวไปจึงเหลือบมองดูเสี่ยวหมี่โต้วอีก

ครง

อืม แบบฉบับผู้ใหญ่หนึ่งหนึ่งคน แบบเด็กน่ารักหนึ่งคน เป็น ลูกของเขาแน่นอน

แต่ยืนของพ่อก็เด่นเกินไปรึเปล่า ทำยังไงให้ลูกเหมือนเขาได้ มากขนาดนี้ ไม่รู้ว่าถ้าต่อไปหล่อนตั้งท้อง ลูกที่เกิดออกมาจะ เหมือนพ่อกับแม่แบบนี้รึเปล่า?

ถ้าเหมือน คงต้องสนุกมากแน่ๆเลย!

นี่ๆ หยุดก่อน หล่อนจะคิดเรื่องนี้ต่อไม่ได้อีกแล้ว วันนี้โมโหมา ทั้งวันแล้ว! เซียวซู ไอ้ซื่อบื้อ รอให้เขาตื่นขึ้นมาก่อน หล่อนจะ ต้องด่าเขาให้สาสม!

คนเจ็บสามคนที่ส่งไปรักษา อันที่จริงเสี่ยวเหยียนเป็นคนที่เจ็บ น้อยที่สุด เซียวซูเจ็บหนักสุด และยังถูกส่งไปรักษาช้าที่สุดอีก ด้วย เดิมทีทุกคนคิดว่าเขาคงออกมาเป็นคนสุดท้าย

แต่กลับคิดไม่ถึงว่าหานชิงจะฟื้นขึ้นมาแล้ว เซียวซูก็ฟื้นขึ้นมาแล้วเช่นกัน แต่เสี่ยวเหยียนกลับยังไม่ฟื้นขึ้นมา

หลังจากที่ฝ่ายชายทั้งสองตื่นขึ้นมาก็ลงเดินทันที ไม่ฟังคำ แนะนำของหมอและพยาบาลแม้แต่น้อย เมื่อคนที่เฝ้าอยู่หน้า ประตูห้องฉุกเฉินได้ยินว่าเสี่ยวเหยียนยังต้องให้การช่วยเหลือ อยู่ ทั้งสองจึงเงียบไปทันที

และหลังจากที่หานซิงเจอหน้าเซียวซู จึงเพิ่งจะรู้ว่าเขาก็เข้าไป ในเพลิงไฟเช่นกัน ไม่ว่ายังไง คนที่มีความกล้าเช่นนี้มีน้อยมาก จริงๆ ดังนั้นหานซิงจึงเม้มปากลง และสุดท้ายก็ยังพูด “ขอบคุณ” กับเขา

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เซียวซูชะงักไปทันที พูดตอบกลับด้วยท่าที นิ่งขรึม “ไม่เป็นไร ยังไงก็ไม่ได้ทำเพื่อคุณ

เหมือนเป็นการประกาศให้รับรู้ หานชิงกลับพูดต่ออย่างไม่

สะทกสะท้านอะไร: “ผมรู้ แต่หล่อนเป็นภรรยาของผม ผมแค่พูด

แทนหล่อน”

หลังจากที่พูดออกไปเช่นนี้ เซียวซูสะอึกไปทันที พูดอะไรไม่ ออก

และในขณะเดียวกัน มีเสียงหัวเราะเยาะดังขึ้นมาจากด้านหลัง จากนั้นเจียงเสี่ยวไปยื่นมือมาหยิกหูของเซียวซู: “นายกำลังทำ อะไรอยู่? เพิ่งรักษาหายก็ลงมาเดินเลยนะ อยากตายหรือไง?

ก่อนหน้านี้ที่ยังไม่ได้คบกัน เมื่อหูของเซียวแดงขึ้นมา เจียง เสี่ยวไปก็อยากจะเข้าไปบิดจับ แต่ตอนนั้นเซียวซูไม่ยอม เจียง เสี่ยวไปจึงทําได้แค่มอง
ต่อมาหลังจากกันแล้ว หล่อนจึงข้ออ้างแฟนของเขา และในฐานะที่เขาเป็นแฟน จึงต้องยอมจำนน เงื่อนไขของตัวเอง และคอยพูดถึงของเขาตลอด

แต่นั่นคือไม่คนอื่นดังตอนแรกเขาค่อยเท่าไหร่นัก แต่ตอนนี้เขา

แต่ตอนคนเยอะแยะเต็มไปหมด หล่อนกลับทำแบบนี้ต่อหน้า

ทุกคน….

เหมือนดังคิดไว้ หลังจากเจียงเสี่ยวไปพูดจบ สายของ ทุกคน

เซียวซูรู้สึกโมโหเล็กน้อย แต่ไม่ได้เจียงเสี่ยวไป แค่พูดหล่อนด้วยเสียงแผ่วเบาเธอปล่อยก่อน

ปล่อยทําไมล่ะ นายเจ็บหนักขนาดนี้ กลับไปนอนซะดีๆ นอน

แล้วค่อยปล่อยออก

เจียงว่าเขาต้องขาย ตอนนี้หล่อนไม่อยากไว้หน้าเขาแฟนหล่อนคนอื่น แค่ถือเป็นการลบล้างศักดิ์ศรีของเธอออกไปหมด แล้ว

หล่อนได้โมโหอาละวาดใส่ก็ถือใจดีมากแล้ว

เซียวซูรู้สึกหมดหนทาง แต่เหมือนว่าเจียงเสี่ยวไปไม่ท่าที จะปล่อยมือออก จึงทำได้เพียงจับแขนของเธอและดึงหล่อนไปที่ซอกมุมหนึ่ง

“ทําอะไร? อยากพูดอะไร? ไม่กล้าให้คนอื่นได้ยินนั้นเหรอ?” เจียงเสี่ยวไปยิ้มเย้ยใส่ “เมื่อครู่นายบุกเข้าไปช่วยผู้หญิงคนอื่น ในเพลิงไฟอันลุกโชนต่อหน้าแฟนของตัวเอง ทำไมไม่คิดถึง ความรู้สึกของฉันบ้างล่ะ?”

เรื่องนี้ทำให้เซียวซูดูเป็นคนไร้เหตุผลมากจริงๆ ทำให้หล่อน

ต้องขายหน้า

แต่บทที่เห็นไฟที่ลุกโซนนั้น เขาไม่ได้คิดอะไรมากเลย เพียง แค่รู้สึกได้ว่าต้องเกิดเรื่องขึ้นกับเสี่ยวเหยียนแน่นอน ดังนั้นแม้ว่า สุดท้ายเขาจะเป็นลมหมดสติไป แต่หลังจากเข้ารับการรักษาแล้ว เขาก็ฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว จนลงมาเดินอย่างไม่สนใจอะไร

เรื่องนี้เป็นสิ่งที่เจียงเสี่ยวไปให้ความสำคัญมาก

เซียวแทบไม่อยากสบตาหล่อน จึงพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งขรึม “ขอโทษที่ทำให้เธอต้องเสียใจกับเรื่องนี้นะ กลับไปฉันจะชดเชย ให้เธอนะ”

“ชดเชย?”

เจียงเสี่ยวไปเบ้ปากพลางหัวเราะเยาะ จากนั้นสูดหายใจเข้า ลึกๆ ยืนพิงกำแพงอยู่ครึ่งตัว น้ำเสียงฟังดูขี้เกียจ: “เซียว นาย จะเอาอะไรมาชดเชยให้ฉัน? ในฐานะที่เป็นแฟนคนหนึ่ง แม้แต่ ใจของนายยังมีผู้หญิงคนอื่นอยู่ คนอย่างนาย จะมีอะไรมาชดใช้ ให้แฟนอย่างฉันได้?”
เขียวไม่พูดอะไรต่อ

“ตอนแรก นายเป็นคนเริ่มพูดก่อนใช่ไหม? ฉันบอกว่าฉันไม่ ถือ นายบอกนายถือ อยากรับผิดชอบ ให้ฉันให้โอกาสนาย ตอน นี้ฉันก็สามารถให้โอกาสนายได้”

เซียวซูเงยหน้าขึ้น มองหล่อนโดยไม่พูดอะไร “กลับไปนอนที่ห้องคนไข้ของนายซะ”

เจียงเสี่ยวไปอยู่ในท่าทีที่ไม่สามารถต่อรองอะไรได้ ตอนแรก ยังหัวเราะเยาะใส่ ตอนนี้กลับไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่เลย หล่อน จ้องมองเซียวซูด้วยสีหน้าจริงจัง “จะไปหรือไม่ไป?”

เขาไม่ปฏิเสธ และไม่ได้ตอบตกลง เจียงเสี่ยวไปเห็นเขายืนอยู่ ตรงนั้นอยู่นานครูใหญ่ เม้มริมฝีปากและมองตัวเองด้วยสายตา ดำสนิท เพราะบนใบหน้ามีแผลใหม่เพิ่มขึ้น ดังนั้นจึงทำให้แผล เป็นที่มีก่อนหน้านี้ดูน่าเกลียดมากขึ้นกว่าเดิม

ไม่ น่าจะดูเด่นชัดมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ทำให้ใครเห็นก็ต้อง ตกใจ

ทั้งสองยืนคุมเชิงกันอยู่นาน จู่ๆเจียงเสี่ยวไปก็เข้าใจบางอย่าง ขึ้นมา จึงฉีกยิ้มขึ้น “เห็นที่ คงเป็นเพราะฉันบังคับนายใช่ไหม?

“เสี่ยวไป ฉัน…

“โอเค” เจียงเสี่ยวไปปัดมือ ทำสีหน้าไม่สนใจอะไร: บทที่ นายบุกฝ่ากองไฟเข้าไป ฉันยังห้ามไว้ไม่ได้ ฉันกับนายไม่เหมือน กัน ไม่มีทางวิ่งเข้าไปในกองไฟเพื่อไปหานายโดยไม่สนใจอะไรขนาดตอนเผชิญหน้ากับเหตุการณ์อันตรายมากเช่นนั้น นายยัง ไม่สนใจความรู้สึกของฉันเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนี้?

เมื่อพูดจบ เจียงเสี่ยวไปก็ลุกขึ้น ค่อยๆจัดเสื้อผ้าของตัวเอง ด้วยสีหน้าอันเย็นชา

“นายจะไปก็ได้ ฉันไม่บังคับให้นายกลับไปที่ห้องคนไข้ แต่ฉัน เจียงเสี่ยวไปรักศักดิ์ศรี ไม่มีทางอยู่เป็นเพื่อนนายอีกต่อไป

หล่อนหันไปทางเซียวซูทำท่าทางบอกลา เอ่ยปากพูดขึ้น “ฉัน กลับบ้านก่อนนะ ขอให้นายหายไวๆ สู้ๆนะ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ