เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 1060 ชอบคนที่เป็นไปไม่ได้



บทที่ 1060 ชอบคนที่เป็นไปไม่ได้

เมื่อเห็นว่าตอนนี้ในมือของเขายังถือของขวัญมาด้วย อีกทั้งดูเห มือนจื่อจะตั้งใจเว้นช่องว่างไว้ให้ เสี่ยวเหยียนจึงรู้สึกอายเกิน กว่าที่จะเพิกเฉยต่อเขาอีกต่อไป เธอจึงเป็นฝ่ายทักทายเขาก่อน

เซียวซูกลับมามีสติอีกครั้งด้วยความงุนงงเมื่อถูกเสี่ยวเหยียน เรียกชื่อ

เขามาวันนี้เพื่อมอบของขวัญ

และเขาเพิ่งทราบข่าวว่าวันนี้เสี่ยวเหยียนเปิดร้าน ดังนั้นเขาจึง เสนอตัวตามคุณชายเย่มา หลังจากที่เข้ามาก็พบว่าสาวน้อยที่ เขาเฝ้าคะนึงหาทุกวันผอมลงไปมาก แม้จะดูสวยกว่าเมื่อก่อน แต่ในใจของเซียวซูก็เต็มไปด้วยความเศร้าใจ

เขาพบว่าตัวเองยังชอบใบหน้าที่มีเนื้อหนังหน่อยๆของเสียว เหยียนมากกว่านี้อีก

ตอนนี้เธอผอมมากไปแล้ว

“ขอแสดงความยินดีกับการเปิดร้านใหม่ ผมเพิ่งทราบข่าววัน นี้ก็เลยรีบร้อนเลือกของขวัญมามอบให้ หวังว่าคุณจะชอบ”

เซียวซูก้าวมาข้างหน้าเพื่อมอบของขวัญของตัวเอง

แน่นอนว่าหาน จื่อที่กำลังขึ้นบันไดย่อมได้ยินคำพูดเหล่านั้น ของเซียวซู เธอกระตุกมุมปากเล็กน้อยพลางบ่นอุบกับสไตล์การพูดของเซียวซูอยู่ในใจอย่างเงียบๆ

คำพูดแบบนี้ฟังดูเป็นทางการมาก ราวกับว่าทั้งสองมีความ สัมพันธ์เป็นคนแปลกหน้า

หานจื่อหันกลับมามองเซียวซู่แต่เย่โม่เซินกลับยั้งเอวเธอไว้ “ระวังหน่อย เดี๋ยวล้ม

เมื่อได้ยินดังนั้น หาน จื่อก็ตั้งสติและหันมามองเย่ไม่เป็นพ ลางกระซิบบน

“ก่อนหน้านี้ฉันอยากคุยกับพี่ชายฉันเรื่องเสียวเหยียน แต่คุณ กลับไม่ให้ฉันเข้าไปยุ่งเรื่องของคนอื่น โดยคุณบอกว่าจะทำให้ เวลาของเราเหลือน้อยลง ตอนนี้เกิดอะไรขึ้นล่ะ? คุณไม่ให้ฉันยุ่ง แต่ตัวเองกลับช่วยเชียวแทน สองมาตรฐานใช่ไหม?

หลังจากข้ามบันไดขั้นสุดท้าย ทั้งสองก็ขึ้นไปถึงชั้นสอง มือ ของเย่ไม่เป็นที่กอดเอวเธออยู่คลายลงเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเขา จะไม่ได้กังวลอะไรมากนัก

แต่ในขณะนี้เขาเงยหน้าขึ้นมองเธออย่างเงียบๆพลางกระซิบ

“ใครบอกว่าผมเป็นคนพาเซียวซูมาล่ะ?”

“ทำไมจะไม่ใช่เป็นเพราะคุณพามา?”

“ถ้าเขาเอ่ยปากขอคุณ คุณจะปฏิเสธเหรอ?”

หานมู่จื่อ “.….

ข้างล่างเต็มไปด้วยบรรยากาศอันน่าอึดอัด
เมื่อเสี่ยวเหยียนได้ยินอีกฝ่ายพูดด้วยภาษาทางการก็ได้แต่รับ ของขวัญมาและยิ้มอย่างมีมารยาท “ขอบคุณ ฉันต้องชอบอยู่ แล้ว ”

การสนทนาระหว่างทั้งสองไม่ได้ทำให้สามีภรรยาจางนึก สงสัย บวกกับพ่อจางรู้จักกับเซียวซูอยู่แล้ว รู้ว่าเขาเป็นผู้ช่วย ของคุณชายเย่และออกไปไหนมาไหนกับคุณชายเย่แทบจะทุกที่

ดังนั้นวันนี้เมื่อคุณชายเย่มาที่ร้านลูกสาวของเขา เซียวที่ทำ หน้าที่เป็นผู้ช่วยจึงตามมาด้วย ในเมื่อเขามาที่นี่แล้ว การซื้อของ ขวัญเล็กๆน้อยๆก็เป็นเรื่องสมเหตุสมผล ดังนั้นพ่อจางจึงไม่ได้ คิดอะไรมาก

หลังจากที่มอบของขวัญ พ่อจางก็ทักทายเซียวซูแล้วนั่งลง

เมื่อเผชิญหน้ากับพ่อแม่ของเสี่ยวเหยียน เซียวซูก็ทำตัวไม่เป็น ธรรมชาติ ทำอะไรไม่ถูก นั่งอยู่ต่อหน้าทั้งสองอย่างเก้ๆกังๆ

“ผู้ช่วยเชียว ประธานเย่น้อยทำงานอยู่ที่นี่ คุณชายเย่คงไม่ โกรธ ใชไหม?”

ขณะที่เซียวซูเพิ่งนั่งลง พ่อจางก็แอบกระซิบถามด้วยความ

หวาดระแวง

เขาไม่มีทางเข้าใจอารมณ์ประธานเท่านนี้ของพวกเขาเลย เดาไม่ออกแต่ก็ไม่กล้าถาม ซึ่งต่างจากผู้ช่วยเชียวที่เขาคุยได้ ง่ายกว่า

หลังจากได้ยินคําถามของเขาแล้ว เซียวซูก็อธิบายให้เขาฟังอย่างจริงจังด้วยท่าทางเคร่งขรึม

“ผู้จัดการจาง ไม่ต้องกังวลไป เสี่ยวหมี่โต้วรู้จักกับเสี่ยวเหยีย นมานานมากแล้วและยังสนิทกันมาก คุณชายเย่ไม่โกรธหรอก ครับ”

คุณชายเยจะกล้าโกรธได้อย่างไร ในเมื่อคุณนายน้อยก็อยู่ที่นี่ อย่าว่าแต่โกรธเลย ขนาดเมื่อกี้นี้เขาพูดมาแค่ประโยคเดียวก็ โดนคุณนายน้อยห้ามไว้ แล้วยังพูดแก้ตัวลุกลี้ลุกลนอยู่เลย

นี่คือสิ่งที่เซียวซู่เห็น

พอพ่อจางได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าด้วยความโล่งอก จากนั้นก็ หรี่ตายิ้ม “งั้นก็ดีๆ ผมกลัวว่าจะเป็นการล่วงเกินประธานเ

“พวกคุณคุยกันเถอะค่ะ ฉันขอตัวเข้าไปทำงานข้างในก่อน

เมื่อเสี่ยวเหยียนเห็นว่าเซียวซูคุยกับพ่อของตัวเองเข้ากันได้ดี เสี่ยวเหยียนก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปข้างใน หลัวหุ้ยเหม่ยก็ลุก เดินตามไป

“เหยียนเหยียน มาให้แม่ช่วยเถอะ

เซียวซูจ้องมองร่างเสี่ยวเหยียนแล้วนั่งเหม่ออยู่นาน

เดิมทีเขาไม่ควรมา หลังจากที่เธอพูดคำพูดเหล่านั้นแล้ว อย่างน้อยเขาก็ควรรักษาระยะห่างกับเธอสักช่วงหนึ่ง แต่ ว่า…พอได้ยินชื่อของเธอ ท้ายที่สุดเซียวซูก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ จากนั้นก็ซื้อของขวัญมามอบให้
เขาเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำลงไปถูก หรือไม่…

แต่อย่างไรก็ตามเชียว รู้ดีว่าเขาควรจะทำอะไรสักอย่าง มี ฉะนั้น…จะไม่มีความหวังอะไรเลย

ตอนที่พ่อจางเงยหน้าขึ้น เขาก็พบว่าเซียวซูจ้องมองไปยัง สถานที่บางแห่งอย่างเหม่อลอย พอเขาหันไปมองก็พบว่าเป็น ทิศทางที่ลูกสาวของเขาเดินหายไป ในฐานะที่ตัวเองเคยผ่าน โลกมาแล้ว เขาก็กะพริบตาและรู้สึกเหมือนตัวเองได้ค้นพบเรื่อง อะไรบางอย่างเข้าแล้ว

“พี่เสี่ยวเหยียน”

หลังจากที่เสี่ยวเหยียนเดินเข้าไป ลูกมือสองคนที่เธอจ้างมาก ทักทายเธอ

“อืม พวกเธอทํางานของตัวเองไปเถอะ”

พอพูดเสร็จ เธอก็เริ่มลงมือทำงานของตัวเอง ในเวลานี้หลว หุ้ยเหม่ยก็เดินไปข้างๆเธอแล้วกระซิบ “เพื่อนแกคนนั้นโชคดีจัง”

“ต๊ะ?”

ประโยคที่เอ่ยขึ้นมากะทันหันแบบนี้ทำให้เสี่ยวเหยียนถึงกับ ประหลาดใจ โดยเธอไม่เข้าใจว่าแม่ตัวเองกำลังพูดถึงอะไร

“แม่คะ? แม่หมายความยังไง?

“ก็เพื่อนแกคนนั้นที่ชื่อจื่อไง”
“เธอทําไม?”

“ก็ไม่มีอะไร แม่แค่ปลงนิดหน่อย เธอแต่งงานได้ถูกคนแล้ว” หลัวหุยเหม่ยเข้าไปประชิดตัวเสี่ยวเหยียนแล้วพูดด้วยน้ำเสียง จริงจัง “ปกติเคยได้ยินพ่อแกบอกว่าประธานเยคนนั้นไม่ใช่คนที่ จะเข้าไปยุ่งได้ อีกอย่างฉันก็เห็นว่าผู้ชายคนนั้นทั้งหล่อทั้งรวย แต่กลับโดนเพื่อนแกคาบไปกิน ไหนแกบอกมาว่าเธอโชคดี หรือไม่ โชคดี?”

เสี่ยวเหยียนซะงักไปสักพัก ที่แท้ก็พูดถึงมู่จื่อนี่เอง

ดูเหมือนว่าตอนนี้มจื่อจะมีความสุขมาก แต่ก่อนหน้านั้นเธอก็ พบเจอปัญหาอะไรมาไม่น้อย เรื่องระหว่างหานจื่อกับคุณชายเย่ เธอรู้แทบจะทุกเรื่อง อุปสรรคเหล่านั้นทั้งลำบากยากเข็ญ

แต่เสี่ยวเหยียนก็ไม่คิดจะเล่าเรื่องพวกนี้ให้หลัวหุ้ยเหมยฟัง เธอจึงได้แต่พยักหน้าตาม

“อืม โชคดีมากจริงๆ

“การได้แต่งงานกับคนที่ใช่ถือว่าเป็นเรื่องสำคัญมากต่อชีวิต ของผู้หญิงเรา การแต่งงานเป็นชีวิตที่สองของผู้หญิง ถ้าแต่งงาน กับคนที่ไม่ดีก็เท่ากับกระโดดลงไปในหลุมไฟ เพราะฉะนั้นเสี่ยว เหยียน…แม่คิดว่าต่อจากนี้แกจะต้องหาใครสักคนที่เหมือน ประธานเย่ให้ได้ ต้องเข้าใจเมียและยินดีปกป้องแก”

เสี่ยวเหยียนไม่ได้เก็บคำพูดเหล่านี้มาคิดเพราะเป็นความจริง ที่ทุกคนเข้าใจดีกันอยู่แล้ว
แต่ไม่ใช่ทุกคนจะโชคดีแบบนั้น

เธอไม่ใช่หานมู่จื่อ เธอจึงไม่พบเย่ไม่เป็นที่เป็นของเธอ เธอเป็นเพียงแค่เสี่ยวเหยียนที่ชอบคนที่เป็นไปไม่ได้

“แม่พูดกับแกอยู่ แกได้ยินบ้างไหม?”

“ได้ยินแล้ว”

“งั้นแกคิดว่ายังไง?”

“หนูจะคิดอะไรได้ล่ะ? แม่ลองดูคุณงามความดีของลูกสาวตัว เองก่อนได้ไหม เงินก็ไม่มี หน้าตาก็ไม่ดี หนูไม่มีอะไรสักอย่าง…

พอพูดถึงตรงนี้ก็ดูเหมือนว่าเสี่ยวเหยียน โดนอะไรบางอย่าง กระทบจิตใจให้เจ็บ ขอบตาแดง

เมื่อหลัวหุยเหม่ยเห็นว่าเธอขอบตาแดงเล็กน้อยจึงหยุดนิ่งไป สักพัก เสี่ยวเหยียนเริ่มตระหนักได้ว่าตัวเองสูญเสียการควบคุม ไปจึงพยายามฝืนยิ้มออกมา “เอาล่ะ แม่ไม่ต้องกังวลเรื่อง แต่งงานของหนู หนูมีวิธีของตัวเอง”

ถ้าหากวันหนึ่งเธอสามารถปล่อยวางเรื่องหานชิงได้ เธอจะ ลองชอบใครสักคนดู


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ