บทที่1519 เดิมทีพวกคุณก็ไม่ได้มีอะไรกันอยู่แล้ว

จากนั้นเซียวซูก็ตามเจียงเสียวไปเข้าห้องคลอดไปด้วย พ่อแม่ ของเซียวซูกับเสี่ยวไปทั้งสองฝ่ายต่างพากันรออยู่ด้านนอกด้วย ความร้อนใจ ตอนที่ได้ยินเซียวซูบอกว่าจะตามเข้าห้องคลอดไป ด้วยนั้น ตู้เชียวหยูก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูกขึ้นมาเล็กน้อย

“เฮ้ย ผู้หญิงคลอดลูก ให้สามีเข้าไปมันจะเหมาะหรอ?”

เหลียงหย่าเหอที่อยู่ข้างๆรีบพูดต่อออกมาทันที “เหมาะสิมัน เหมาะอยู่แล้ว ไม่เข้าไปจะรู้ถึงความเจ็บปวดในการคลอดลูกของ ผู้หญิงอย่างเราได้ยังไงกัน? ยิ่งไปกว่านั้นเดิมทีก็เป็นสามีภรรยา กันอยู่แล้ว ไม่มีอะไรไม่เหมาะหรอก วางใจเถอะ”

ถึงแม้ว่าการคลอดลูกจะเป็นหนทางพื้นฐานที่ผู้หญิงจะต้อง ผ่านกันอยู่แล้ว เมื่อก่อนตัวตู้เชียวหยูเองก็เคยผ่านมาแล้ว เหมือนกัน แต่พอมาถึงตาลูกสาวของตัวเอง ตู้เซียวหยูก็ร้อนใจ จนนั่งไม่ติดที่ เดินไปเดินมาอยู่นั่น

สุดท้ายก็ยังคงเป็นเจียงเหม็นเคอที่ดึงเธอให้นั่งลง

“อย่าเดินไปเดินมาสิ ผมเวียนหัวไปหมดแล้ว”

“ฉันไม่ได้เดินไปเดินมา ฉันก็แค่เป็นห่วงลูก เสี่ยวไปเด็กคน นั้นกลัวเจ็บน่ะสิ โธ่”

“วางใจ ตั้งแต่วันนี้ไปมันไม่ใช่เด็กน้อยแล้ว มันเป็นแม่คนแล้ว จะต้องเข้มแข็งอยู่แล้ว”
“จะว่าไปก็ไข่”

“คุณแม่ยายเอ๋ย ไม่ต้องกังวลไปหรอก เซียวซูก็อยู่ด้านในเป็น

เพื่อนเสี่ยวไปแล้ว คุณแม่เสี่ยวไปก็ต้องปลอดภัย คลอดลูกอย่าง ราบรื่นไร้ซึ่งปัญหาใดๆแน่ ตอนที่คุณหมอกำลังเตรียมพร้อมอยู่นั้น เซียวซูก็อยู่เป็นเพื่อน

อยู่ใกล้ๆเจียงเสี่ยวไป

เจียงเสียวไปจับมือเขา ทันใดนั้นเองก็นึกเรื่องบางอย่างขึ้นมา ได้ เอ่ยออกไปกับเซียวซู่ด้วยเสียงเบา “คุณเข้ามาหน่อย ฉันมี เรื่องอยากถามคุณ”

เซียวซูมีความยอมเชื่อฟังและคล้อยตามต่อเจียงเสี่ยวไปใน ตอนนี้ทุกอย่าง ได้ยินอย่างนั้นแล้วก็รีบเข้าไปหาทันที “ว่าไง?”

“คนคนนั้นที่คุณไปส่งที่โรงพยาบาลวันนั้น คือใครกันนะ?

ได้ยินอย่างนั้น ร่างของเซียวซูก็แข็งค้างไปเล็กน้อย มองเสียว ไป๋ไปอย่างไม่อยากที่จะเชื่อ ทำไมเธอถึงถามเรื่องนี้ในเวลานี้ กัน?

หรือว่าเธอจะรู้ว่าคนในวันนั้นคือเสี่ยวเหยียน

“ทำไม? วันนั้นคุณบอกเองไม่ใช่หรอว่าเป็นคนแปลกหน้า คนแปลกหน้าจริงๆน่ะหรอ? ไม่ใช่ว่าเป็นดอกไม้ที่คุณลูบไล้หรือ ไม่ก็ทุ่งหญ้าที่คุณเหยียบย่ำไปทั่วที่ด้านนอกหรอกหรอ?”

เจียงเสี่ยวไปเอยเข้าไปคำนึง จากนั้นสีหน้าก็แปรเปลี่ยนจนดู เจ็บปวดออกมาทันใด “ฉันแค่ถามคำถามเดียวเอง คุณคงไม่ได้ไม่อยากตอบฉันหรอกมั้งนะ?”

เห็นสีหน้าของเธอ เซียวซูก็ร้อนรนอย่างมาก เขาอยากเล่า เรื่องวันนั้นออกไปมาก ความจริงเขาเองก็เคยพูดไปแล้วครั้งหนึ่ง เพียงแต่ตอนนั้นเสียวไปนอนหลับไปแล้ว

ในตอนหลังเขาก็เลยไม่ได้เอ่ยถึงมันขึ้นมาอีก

ถึงยังไงมันก็แค่เรื่องทั่วไปเรื่องหนึ่ง พูดออกมาซ้ำๆ เสี่ยวไป จะต้องคิดมากแน่ๆ

ถึงยังไงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเสี่ยวเหยียนเดิมทีมันก็ ค่อนข้างจะละเอียดอ่อนอยู่แล้ว

ตอนนี้เจียงเสี่ยวไปใกล้จะคลอดแล้ว เซียวซูเองก็ไม่อยากให้

ปัญหา ใหม่สอดเข้ามาอีกในตอนนี้ ดังนั้นเขาก็เลยเอ่ยไปอย่าง

รวดเร็วว่า “แน่นอนว่าไม่ใช่อยู่แล้ว เธอถามฉันก็จะตอบ วันนั้นก็

แค่คนแปลกหน้าคนหนึ่งเท่านั้นเอง เธอไม่ระวังจนชนฉันเข้า

แล้วเธอก็ล้มลง ตอนแรกฉันก็อยากบอกเธอสักหน่อยอยู่หรอก

แต่เธอก็รีบไปโรงพยาบาลอีก ฉันทนไม่ไหวก็เลยเข้าไปพาเธอ

ไปเอง”

พูดจบ เซียวซูย่อตัวลง มองตาของเธอ “เสี่ยวไป ฉันพูดความ จริงทั้งนั้นเลยนะ นี่มันเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้ว วันนั้นไม่ได้ตั้งใจทิ้ง เธอโดยที่ไม่สนใจเลยจริงๆนะ หลังจากนั้นฉันก็ยังไปหาเธอที่ เปอร์มาร์เก็ตอีกทีนะ”

“อืม” เจียงเสี่ยวไปยิ้มจางๆออกมา พลางพยักหน้า “โอเค ฉัน เข้าใจแล้ว”
เธอดูเหมือนว่าจะไม่มีความผิดปกติใดๆ เหมือนกับว่าได้ ยอมรับคําอธิบายของเขาแล้ว แต่ไม่รู้ว่าทำไม ในใจของเซียวซู ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่เลย

เขากุมมือของเสียวไปแน่น ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เธอก็สำคัญ ที่สุด อย่าคิดมากเลย ตกลงมั้ย?”

“อืม”

ความไม่สบายใจของเซียวซูยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ

จวบจนเจียงเสี่ยวไปคลอดลูกเสร็จแล้ว เจียงเสี่ยวไปกลัวเจ็บ ก็เลยไม่ยอมผ่าคลอด เพราะว่าพอคิดว่าเธอจะต้องเปิดปากแผล ที่ท้อง เธอก็เหงื่อไหลอาบออกมาแล้ว

ดังนั้นแล้วครั้งนี้ก็เลยเลือกคลอดแบบธรรมชาติ

แต่เพราะว่าท้องใหญ่เกินไป กระบวนการคลอดจึงไม่ราบรื่น ในระหว่างที่จนปัญญาอยู่นั้นเองก็เลยต้องเลือกการผ่าคลอด แทน

จนเด็กคลอดออกมาได้อย่างราบรื่น เจียงเสี่ยวไปยังสลบไม่ ได้สติ คุณหมอเอาลูกมาให้เซียวซูดู แต่ใครจะรู้ว่าเซียวซูจะไม่ หันมามองเลยแม้แต่แบตาเดียว มัวแต่จับมือของเจียงเสี่ยวไป แน่นไม่ยอมปล่อย มองเธอไปอย่างเป็นกังวล

เธอทุ่มเทลงไปเยอะมาก เยอะมากจริงๆ

เจียงเสี่ยวไปนอนหลับไม่ได้สติอยู่นาน ในระหว่างนั้นเองสติ ของเธอก็เอาแต่ว้าวุ่นอยู่ตลอด เหมือนกำลังลอยคว้างอยู่ในมหาสมุทรก็ไม่ปาน แต่ในระหว่างนี้เองเธอก็รู้สึกว่ามีคนคนหนึ่ง กำลังดึงมือเธออยู่ตลอด ดึงเอาไว้แน่นมาก

เหมือนกับกลัวว่าเธอจะหายไปไม่มีผิด

จวบจนเจียงเสี่ยวไปตื่นขึ้นมา เซียวซูก็ยังกุมมือเธอแน่นอยู่ เหมือนเดิม พอลืมตาออกมาก็สบเข้ากับตาของเขาพอดี

เห็นเธอตื่นขึ้นมาแล้ว เซียวซู่เหมือนกับเซอร์ไพรส์ทั้งยัง เหมือนกับซาบซึ้งใจไปด้วย เบ้าตาแดงออกมาเล็กน้อย

“เธอตื่นขึ้นมาสักทีนะ

เห็นเซียวซูที่อยู่ตรงหน้า ภายในใจของเจียงเสี่ยวไปก็เกิด ความรู้สึกที่ปนเปกันไปหมด ส่งยิ้มจางๆออกไป

“ตื่นแล้ว คุณคงไม่ได้เฝ้าอยู่ตรงนี้ตลอดหรอกใช่มั้ย?”

เซียวไม่ได้ตอบออกไป

เจียงเสี่ยวไปถามไปอีกครั้ง “คงไม่ได้อยู่ท่านี้มาตลอดเลย หรอกมั้ง ใช่มั้ย?”

เซียวซู่เดิมอยากบอกว่าไม่ใช่ แต่ขยับเพียงเล็กน้อยขาก็ชาไป ถึงกระดูกแล้ว อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงอู้อี้ออกมาไม่ได้ เพียงเสี่ยวไป เผยสีหน้าหน่ายใจออกมา

“คุณนี่มันจริงๆเลย ที่คือโรงพยาบาล ถ้าฉันมีอะไรคุณก็ไม่ได้ เฝ้าฉันอยู่ตรงนี้หรอกนะ ทำไมถึงต้องกังวลขนาดนั้นด้วย?

เซียวไม่ได้พูดต่อออกมา ค่อยๆยันตัวไปนั่งลงข้างเตียง ขาของเขาขาไปหมดแล้ว แต่ก่อนหน้านี้ยังไม่รู้สึกอะไรออกมาเลย จริงๆ หลังจากที่เจียงเสี่ยวไปพูดขึ้นมา เขาก็รู้สึกชาและปวดขึ้น มาทันที

“โอเคมั้ย? คุณนวดดูสักหน่อย

“อืม โอเค ไม่เป็นไร

เซียวซูคิดว่า ความรู้สึกซาปวดนิดๆหน่อยๆนี้ เมื่อเทียบกับ ความเจ็บปวดในการคลอดลูกของเจียงเสียวไปแล้ว มันช่างเล็ก น้อยมากจนไม่มีค่าพอที่จะเอ่ยถึงเลยด้วยซ้ำ

จิตใจเธอตอนนี้ดีขึ้นมาแล้ว เซียวซูคิดว่าบางอย่างก็ควรจะ บอกเธอไปตอนนี้ “ก่อนหน้านี้เธอถามฉันไม่ใช่หรอว่าคนที่เจอที่ซูเปอร์มาร์เกต

คือใคร?”

เจียงเสี่ยวไปนึกไม่ถึงว่าเขาจะเป็นฝ่ายพูดเรื่องนี้ขึ้นมาเอง เธอยังนึกว่าเขาจะไม่อยากพูดเสียอีก หายใจค่อนข้างแรงอยู่ซัก พัก จากนั้นเธอก็เป็นฝ่ายเอ่ยออกไปเองว่า “ใช่ แต่คุณก็เคยพูด แล้วไม่ใช่หรอ? เรื่องนี้ก็ไม่ต้องคุยกันอีกแล้วล่ะมั้ง

เธอไม่อยากพูดถึงเรื่องนั้นขึ้นมาอีก

เธอได้เคยถามไปออกไปแล้ว แต่เขาก็ไม่ได้พูดความจริง เป็น ความรู้สึกที่ใจอยู่ไม่เป็นสุขก็ดี อะไรอื่นมันก็ดีไปหมด

เธอตัดสินใจไปเรียบร้อยแล้ว ไม่คิดจะเปลี่ยนอีกแล้ว
“ไม่ จำเป็นต้องคุย” เซียวซูมองเธอไปด้วยความจริงจังและ เข้มงวด “นี่มันเป็นเรื่องร้ายแรงเรื่องหนึ่งเลยนะ ก่อนหน้านี้เธอ ถามมาแล้วฉันไม่ได้ตอบเพราะกลัวว่าเธอจะคิดมาก ตอนนี้ฉัน คิดว่าควรจะบอกเธอสักหน่อยน่าจะดีกว่า”

“ฉัน…”

ไม่รอจนเจียงเสี่ยวไปพูดจบ เซียว เล่าเรื่องนั้นออกไปตรงๆ

“คนที่ชนฉันวันนั้นก็คือเสี่ยวเหยียน หานซิงเกิดอุบัติเหตุ ตอน เธอชนฉันตัวเธอก็ขาแพลง เดิมทีฉันก็อยากจะเข้าไปหาเธอ แต่ เธอเหมือนจะขาดสติไปแล้ว รีบออกไปข้างนอกอย่างกับคนบ้า ฉันกลัวว่าจะเกิดเรื่องกับเธอ ก็เลยพาเธอไปส่งโรงพยาบาล แต่ ฉันสาบานนะว่าระหว่างฉันกับเธอไม่ได้มีอะไรแล้ว

เขาพูดออกไปด้วยความจริงจัง ตั้งอกตั้งใจ เกิดความกลัวว่า ตัวเองพูดออกไปไม่ดีแล้วจะทำให้เจียงเสียวไปโกรธขึ้นมา

เจียงเสี่ยวไปเก็บเอาท่าทางน้ำเสียงของเขาเข้ามาในสายตา

“ระหว่างคุณกับเธอ ไม่ใช่ว่าเดิมทีแล้วก็ไม่ได้มีอะไรเลยอยู่ แล้วหรือไงกัน?”

เธอไม่เคยชอบคุณเลย เป็นคุณเองที่ไปชอบเขา ไปหลงรักเขา ข้างเดียว แล้วยังไปดื่มเหล้าที่ร้านเหล้าเพื่อให้ลืมความทุกข์อีก

พวกคุณไม่ได้มีอะไรกันอยู่แล้ว

เจียงเสี่ยวไปกำลังคิดอยู่ในใจ แต่ถึงแม้ว่าจะไม่มีอะไรเลย เขาก็ยังเลือกเธอก่อนเสมอ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ