บทที่ 852 นี่เป็นการเข้าใจผิด

ในลิฟต์ก็ปรากฏฉากแบบนี้แล้ว

เพราะว่าหลัวกับหานมู่จื่อยืนอยู่ด้วยกัน แม้ว่าเฉียวจื้อจะอยู่ ใกล้กับหลัวลี่ แต่ตอนที่เขาถลกเสื้อขึ้น คือได้อยู่ต่อหน้าผู้หญิง ทั้งสองคน

ดูแล้วเหมือนกับพวกโรคจิต

หลังจากที่ประตูลิฟต์เปิดออก ได้เห็นถึงเยโม่เป็นที่ยืนอยู่ด้าน นอกประตู ด้วยใบหน้าที่ขมับ เสียงร้องของหลัวก็ได้จุกอยู่ที่ คอแล้ว

“นายกำลังทําอะไร?

น้ำเสียงที่เยือกเย็นเหมือนกับส่งมาจากนรก ในชั่วพริบตาก็ได้ เฉียวซื้อถูกล้อมไว้แล้ว เขาทั้งคนเหมือนกับถูกฝังให้ยืนอยู่ในนั้น มีเพียงสมองที่ได้ขยับแล้วครู่หนึ่ง และได้หันหัวเข้ามาช้าๆ

ในชั่วพริบตาที่ได้เผชิญหน้ากับลูกตาดำของเฮโมเซิน เฉียว จื้อได้รีบวางเสื้อเชิ้ตในมือลง จากนั้นก็ได้ยิ้มพร้อมพูด: “คือ เธอฟังฉันอธิบาย นี่คือการเข้าใจผิด…….

“ออกมา”

เย่โม่เซินกลับเลี่ยงสายตาของเขา และได้มองไปยังอีกคน หนึ่งด้านในตรงๆ
หานมู่จื่อยืนอยู่ตรงที่เดิม และได้กะพริบตามองเย่ ไม่เซิน จาก นั้นก็ได้มองหลัวที่อยู่ข้างๆ

จิตใต้สำนึกของหลัวได้หดตัวไปด้านข้าง ในสายตาได้เขียน คำว่าหวาดกลัวไว้ และพูดเสียงเบาๆ “ฉันไม่เป็นไร เธอไปเถอะ

หานคู่จื่อกังวลว่าเฉียวจื้อคนนี้จะไม่มีการแยกแยะ อย่าทําให้ หลัว สะดุ้งตกใจ ก่อนที่จะไปจึงทำได้เพียงพูดกับเฉียวจื้อ: “นาย ก็อย่ากลั่นแกล้งคนอื่นมั่วซั่ว”

หลังจากนั้นถึงได้เดินออกไปจากในลิฟต์

ออกจากลิฟต์ไปไม่นานนัก ประตูลิฟต์ก็ได้มีเสียงยิ่งใหม่อีก ครั้งและได้ปิดแล้ว

มองเยโมเซนตรงหน้าไว้ หานมอก็ได้ไอเบาๆออกมาเสียง

หนึ่ง “คือว่า เมื่อ…….

คำพูดของน้ำเสียงยังไม่ทันออกมา เย็ไม่เป็นก็ได้ยื่นมือไป โอบเอวของเธออุ้มขึ้นมาอย่างกะทันหันแล้ว การกระทำที่ตั้งตัว ไม่ติด ป้องกันไว้ไม่ทันทำให้หานจื่อตกใจไปหมด และได้มี ปฏิกิริยาตอบโต้ในการโอบคอของเขาเอาไว้ และได้มองเขาไว้ อย่างทีมเซอ

“นาย นี่นายทําอะไร?

รูปร่างที่สูงเพรียวของเย่ ไม่เซิน ริมฝีบางๆได้เม้มปิดสนิทเป็น เส้นตรง เมื่อมองจากตำแหน่งนี้ของเธอ อวัยวะบนใบหน้ารูปงาม ที่ลึกซึ้งของเขาก็ไม่ได้เด่นชัดขนาดนั้น ลูกตาดำได้ลดลงเล็กน้อยมองมาทางเธอ

“ก็ออกไปกับเฉียวจื้ออีกแล้ว?”

เมื่อเปิดปากก็คือแรงกดอากาศต่ำ อากาศนี้ก็หนาวพอแล้ว แต่ว่าความเย็นชาจากบนตัวของเย่ไม่เป็นกลับยังต่ำกว่าอากาศ อีก หาน จื่อได้หดคอ และพูดเบาๆ “มีเรื่องต้องจัดการนิด หน่อย”

“เรื่องอะไร?” เขาถาม

หานผู่จื่อ:

แม้ว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับเย่ไม่เป็น แต่ว่าเธอกลับไม่อยาก

ให้เขารู้ถึงอย่างไรเสียก็มีคำพูดมากมายที่ไม่สามารถพูดได้ ด้วยเหตุนี้หาน จื่อจึงได้เลือกที่จะลดสายตาลง “ก็ไม่ใช่เรื่อง

ใหญ่อะไร นาย…….

”

“เหอะๆ” เย่ไม่เซินหัวเราะอย่างเย็นชา และได้หรี่ตามองเธอ ไว้อย่างอันตราย: “ดูท่าแล้วเธอคือไม่ได้ตัดสินใจบอกฉัน?”

หานคู่จื่อกัดริมฝีปากล่างเอาไว้ กำลังลังเลว่าจะเปิดปากยังไง เยโม่เป็นก็ได้เดินก้าวเท้าใหญ่ๆไปยังทิศทางของห้องทำงาน อย่างกะทันหัน

และในลิฟต์เวลานี้

เฉียวซื้อกับหลัวต่างก็มองหน้ากันเลิกลัก

หลัวรู้สึกว่าตัวเองนั้นซวยจริงๆ เพียงแต่ว่าประจวบเหมาะกับได้พบกับหานจื่อก็เท่านั้น ผลสุดท้ายเพราะว่าการก่อความ วุ่นวายของเฉียวจื้อ เธอก็ได้ลืมกดลิฟต์แล้ว ลิฟต์ตัวนี้ก็ได้ไปยัง จุดหมายปลายทางที่มีจื่อต้องการไป และยังได้พบกับประธานที่ มีสีหน้า มืดมีไอเย็นพุ่งออกมาทั้งตัวคนนั้น

เพราะว่าเมื่อกี้ถูกทำให้ชะงัก เฉียวซื้อก็เพิ่งจะมีท่าที่โต้ตอบ เข้ามา ตัวเองเมื่อมีความถ่อยแค่ไหน เขาได้ลูบจมูกด้วยเอง ด้วยความอึดอัดวางตัวไม่ถูก จากนั้นได้มองหลัวไว้พร้อมพูด “คือว่า……ที่จริงปกติฉันไม่ได้เป็นแบบนี้ เมื่อกี้เป็นแค่สมองเลอะ เลือนไปชั่วขณะ เธออย่ากลัว!

เห็นเขาเข้าใกล้ตัวเอง หัวคิ้วที่สวยงามของหลัวก็ได้ขมวด ขึ้นและได้พูดขับไล่ด้วยน้ำเสียงที่แสบแก้วหู

“นายอย่าเข้ามา

เฉียวจื้อได้หยุดฝีเท้าลงภายใต้น้ำเสียงที่เฉียบขาดของเธอ หลัว “ห่างจากฉันไปไกลหน่อย!”

เมื่อพูดจบ ตัวเธอเองก็ได้เดินไปถึงในมุม ห่างให้ไกลๆจาก เฉียวจื้อ และได้มองเขาไว้ด้วยความระมัดระวัง

เฉียวซื้อเดิมทีก็มีใบหน้าที่จนปัญญา หลังจากที่ได้เห็นถึง กิริยาท่าทางพวกนี้ของหลัว จึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “เธอไม่ใช่ ว่าให้ฉันห่างจากเธอไกลหน่อยเหรอ? ฉันยังไม่ได้เริ่มลงมือทำไม ตัวเธอเองก็จากไปก่อนแล้ว?

หลัวได้ถลึงตาใส่เขาทีหนึ่งอย่างโหดร้าย และไม่ได้พูดอะไรตอ

เฉียวจื้อไม่ตายใจ หยั่งเชิงก้าวเท้าสั้นๆ เคลื่อนย้ายไปทางด้าน หน้า “เมื่อกี้ที่ฉันพูดก็ล้วนเป็นเรื่องจริง ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นจริงๆ เมื่อกี้ก็แค่ล้อเล่นกับเธอเท่านั้น ไม่อย่างนั้นฉันเลี้ยงข้าวเธอ เพื่อ เป็นการขอโทษเธอ?”

“เชอะ ไม่จําเป็น!” หลัวก็ปฏิเสธตรงๆอย่างไม่ได้คิด

เขา แม้ว่าน้ำเสียงไม่ดี แต่น้ำเสียงกลับยังมีความอ่อนช้อยน่า รักเป็นพิเศษของผู้หญิง “นายคิดว่าฉันไม่รู้ว่าข่าวลือของนายแย่ แค่ไหนเหรอ? นายก็อย่าคิดทำลายฉัน ฉันยอมตายดีกว่ายอม ก้มหัวให้

ข่าวลือแย่ๆของเฉียวจื้อ นี่เป็นเรื่องที่เป็นที่รู้กันไปทั่ว

เป็นไปตามนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าของเฉียวจือจางขึ้นบ้าง ภายใต้สายตาก็มีความขมฝาดมากขึ้นที่ส่วน “นั่นเป็นเพียงโฉม ภายนอกของนิสัยที่ใจร้อนเหี้ยมโหดของฉัน บนความเป็นจริง ฉันไม่ได้เป็นแบบนี้”

บนคิ้วและตาของเขาได้เปล่าเปลี่ยวขึ้นหลายส่วน: “ฉันก็ไม่ ต้องการให้เป็นแบบนี้ แต่ว่า…….

ก็ไม่รู้ว่าเป็นอารมณ์ของเขาที่มากมายเกินไปหรือว่าอะไร คาด ไม่ถึงว่าหลัวก็ได้ถูกเขาล่อลวงใจที่อยากรู้อยากเห็นขึ้นมาแล้ว อดไม่ได้ที่จะมองไปทางเขา

“แต่ว่าอะไร?”
เฉียวจื้อเงยหัวขึ้น มองเด็กผู้หญิงที่ระมัดระวังแต่กลับมีสายตา ที่อยากรู้อยากเห็น และอดไม่ได้ที่จะขยิบตาไปทางเธอ “หากว่า เธออยากรู้แล้วละก็ ก็เลี้ยงข้าวฉัน ฉันก็จะบอกเธอ

เมื่อหลัวลี่ได้ฟัง ก็ได้ถลึงตา ใส่เขาอย่างโหดเหี้ยมทันที

“ฉันคือได้ถูกทำให้เลอะเลือนแล้ว ถึงได้รู้สึกว่านายคนนี้มี ความลำบากใจ ยังจะให้ฉันเลี้ยงข้าวนายอีก นายเป็นถึง คุณชายของตระกูลเฉียว ไม่กระดากใจเหรอ? ฉันก็เป็นเพียง พนักงานตัวเล็กๆคนหนึ่งเท่านั้น เลี้ยงข้าวนายมื้อหนึ่ง อีกกี่เดือน ข้างหน้าฉันก็ทำโดยเปล่าประโยชน์แล้ว อยู่ให้ไกลจากฉัน หน่อย!”

เฉียว อ: “….

อารมณ์ของผู้หญิงคนนี้รุนแรงจริงๆ

เฉียวซื้อคิดในใจ แต่ทำไมตอนที่เขาปฏิบัติต่อพี่สะใภ้ หัวเราะได้อย่างอ่อนโยนเช่นนั้นล่ะ?

อัตราความแตกต่างแบบนี้ทำให้เขารู้สึกไม่สบายจริงๆ เฉียว จื้อพูด: “เช่นนั้นก็ได้ ฉันเลี้ยงเธอ ไปไหม?”

หลัวมองเขาทีหนึ่ง

เฉียวจื้อ “ฉันเลี้ยงอาหารมื้อใหญ่เธอ” อาหารมื้อใหญ่…….

เมื่อหลัวคิดถึงปกับทั้งประเภทต่างๆ การทำอาหารก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย

เดิมที่ตัวเธอก็คือคนชอบกินคนหนึ่ง ของพวกนี้เมื่อก่อนก็มีคน ทําเสร็จส่งมาถึงตรงหน้าเธอ โดยเฉพาะ แต่ตั้งแต่หลังจากที่เธอ ออกนอกประเทศไปใช้ชีวิตคนเดียว ก็มักจะผ่านไปอย่างมีกิน อาหารไม่ครบมือ

มีบางครั้งที่ไม่มีเงินจริงๆ ทำได้เพียงแทะหมั่นโถว หรือต้ม บะหมี่น้ำใสกินด้วยตัวเอง ไม่เพียงแต่คนหิวจนผอมแล้ว แต่ก็ แทบจะใกล้ขาดสารอาหารแล้ว

เมื่อคิดถึงตรงนี้ หลัวก็ได้มองไปที่เฉียวซื้อที่หนึ่ง ไม่ได้ ไม่สามารถรับการยั่วยวนได้

ข่าวลือของผู้ชายคนนี้ตรงหน้าแย่ขนาดนั้น เขาเล่นสนุกกับผู้ หญิงมากขนาดนั้น ที่วันนี้เลี้ยงข้าวเธอ ก็จะต้องคืออยากให้เธอ ใช้ร่างกายมาแลกเปลี่ยนแน่ๆ

ความคิดจนถึงเวลานี้ หลัวได้ส่งเสียงไม่พอใจอย่างเย็นชา ออกมา จากนั้นก็ได้พูดตรงๆ “หากว่านายคิดว่าเลี้ยงอาหารมื้อ ใหญ่กับฉันแล้ว ฉันจะเหมือนกับผู้หญิงพวกนั้นอยู่ด้วยกันกับ นายแล้วละก็ ถ้าเช่นนั้นฉันแนะนำนายว่าอย่าคิดเพ้อเจ้อ และ ไสหัวออกไปทันที”

“เห้ย!” เฉียวซื้อถูกคำพูดนี้ทำให้สับสนมึนงง “แม้ว่าข่าวลือ ของฉันจะแย่ แต่ฉันก็ไม่ใช่ว่าจะลงมือได้กับทุกคนโอเคไหม?”

เหมือนกับผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอ เมื่อเห็นก็คือยังไม่เคยผ่านโลก ทั้งหัวแข็งทั้งดื้อรั้นประเภทนั้น หากว่าฉันลงมือกับเธอ เธอก็ ไม่จัดการฉันจนตายเหรอ?

เฉียวจื้อเล่นแต่กับพวกที่ยินยอมพร้อมใจพวกนั้นเท่านั้น อีก ทั้งทุกคนก็คือคนที่โอบอุ้มยินยอมพร้อมใจในการเล่นสนุก คน ประเภทนี้อย่างพวกเขาจะกล้าเล่นสนุกกับผู้หญิงที่เพิ่งออกมา จากสังคมได้ที่ไหน ผู้หญิงหัวแข็งพวกนี้มักจะยืนกรานในเหตุผล บางอย่าง โดยไม่รู้จักปรับเปลี่ยนตามความเป็นจริง หากว่าทำให้ ฝ่ายตรงข้ามเป็นอะไรแล้ว คาดเดาว่าตัวเองก็จะถูกพัวพันไปจน ตาย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ