บทที่1509 แบบนี้ก็ดี

ก็ได้ เจียงเสี่ยวไปไม่พูดแก้ต่างให้เขาแล้ว

ชายแท้คนนี้ถูกคุณแม่เขาด่าสักคำสองคำ พอด่าจนได้สติแล้ว ต่อไปคงจดจำขึ้นมาได้บ้าง

พูดตามความจริงครั้งนี้เจียงเสี่ยวไปถูกทิ้งไว้ก็โกรธเหมือนกัน แต่ว่าคนท้องไม่ควรโมโห เธอเข้าใจเหตุผลนี้ดี ดังนั้นเลยไม่ ปล่อยให้ตัวเอง โกรธ

อีกอย่างเธอก็รู้สึกว่า ถ้าหากผู้หญิงคนนั้นบาดเจ็บที่เท้าจริงๆ ส่งเธอไปที่โรงพยาบาลก็ไม่ใช่เรื่องที่ไม่สมควรให้อภัยอะไร

ขอแค่พอเซียวซูกลับมาแล้วยอมรับความผิดกับเธอก็พอแล้ว

เพราะอย่างไรก็ต้องใช้ชีวิตด้วยกันสองคน เรื่องบางเรื่องก็ไม่

จําเป็นต้องทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ ไม่อย่างนั้นจะเป็นการ

ทำร้ายกันและกันซึ่งไม่ใช่เรื่องดี

เหลียงหย่าเหอเองก็ดูออกว่าในด้านนี้เจียงเสี่ยวไปโอบอ้อม อารมาก ก็เลยพูดเตือนเธอ

“เธอจะตามใจเขาแบบนี้ไม่ได้นะเดี๋ยวไป ถ้าสามีตัวเองทำผิด ก็ต้องด่า แม่จะต้องยืนอยู่ข้างเธออยู่แล้ว”

“คุณแม่คะ หนูรู้ค่ะ อย่าได้เป็นห่วงหนูเลยค่ะ พอเขากลับมา แล้วหนูจะพูดให้ชัดเจนเองค่ะ”
“แต่ว่าเธอก็ห้ามโมโหเกินไปนะ ตอนนี้เธอใกล้จะคลอดเต็มที่ แล้ว อย่าทำให้ตัวเองได้รับบาดเจ็บล่ะ ช่างเถอะช่างเถอะ เธอ อย่าไปถามดีกว่า ฉันจะรออยู่ที่นี่แหละ พอเขากลับมาแล้วฉันจะ ถามให้ชัดเจนเอง

สุดท้ายทั้งสองคนก็รอจนถึงช่วงกลางคืน เซียวถึงได้กลับมา

เซียวซูเปิดประตูเข้ามาในห้องรับแขก เห็นว่าบนโซฟามีผู้ หญิงสองคนนั่งอยู่ หนึ่งในนั้นยังกอดอกด้วยท่าทางโมโหแล้ว จ้องมาทีเขา ทําเอาตกอกตกใจไปหมด

“คุณแม่ ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะครับ ?”

เหลียงหย่าเหอหัวเราะเสียงเย็น “นายยังมีหน้ามาถามฉันอีก เหรอ นายไปตายที่ไหนมาหะ ?”

ดูโกรธเกรี้ยวมาก เซียวซูหันไปมองเจียงเสี่ยวไปที่หนึ่ง แต่

เจียงเสียวไปกลับไม่โมโห ท่าทางดูปกติดี

เขาครุ่นคิดก่อนพูดว่า “ฉันกลับไปหาเธอ แต่พนักงานขาย บอกว่าเธอออกไปแล้ว”

ไม่รอให้เจียงเสี่ยวไปตอบ เหลียงหย่าเหอก็เริ่มด่าอีก “ถ้าไม่ อย่างนั้นล่ะ ? จะให้รอนายอยู่ตรงนั้นจนนายกลับมาเหรอ นายรู้ ไหมว่าเสี่ยวไปเป็นคนท้องนะ ให้เธอรออยู่ข้างนอกไม่เหนื่อย หรือไง เซียวซู นายมีจิตสำนึกในฐานะคนเป็นสามีบ้างไหม นายรู้ ไหมว่าเมียตัวเองเป็นคนท้องโต ใกล้จะคลอดอยู่เต็มที่แล้ว นาย ยังวิ่งออกไปแบบนั้นอีก ถ้าเกิดอะไรขึ้นมานายจะรับผิดชอบไหว ไหม!
เซียวซูรู้สึกผิด ไม่พูดไม่จา พอฟังคำด่าเหล่านี้เขาก็ไม่มีข้อ แก้ตัวเลย

“ทําไมนายไม่พูดอะไรบ้างล่ะ นายทิ้งเสี่ยวไปไว้ตรงนั้นคน

เดียว นายไม่ควรขอโทษเธอสักค่เหรอ ?”

“แม่คะ……. เจียงเสียวไปถึงมือของเหลียงหย่าเธอไว้ “เอา เถอะค่ะ ที่จริงหนูก็ไม่ได้รอนานเท่าไหร่ อีกอย่างตอนนั้นถ้าพาตัว คนไปส่งโรงพยาบาล หนูเองก็สามารถเข้าใจได้ค่ะ

เซียวซูถามด้วยความประหลาดใจว่า “ทำไมเธอถึงรู้ว่าฉันไป โรงพยาบาลล่ะ”

“ฉันรู้สึ ก็ฉันถามเรื่องราวกับพนักงานขาย จากนั้นฉันก็คาด เดาเอาเองนิดหน่อย ว่านายน่าจะพาคนไปส่งที่โรงพยาบาล แล้ว”

ฟังจากน้ำเสียงของเสี่ยวไปแล้ว ดูเหมือนจะไม่รู้ว่าเขาส่งใคร

ไปที่โรงพยาบาล

“คือแบบนี้ ตอนอยู่ที่ซูเปอร์มาร์เก็ต เสี่ยว……

เขากำลังจะพูดว่าเสี่ยวเหยียนเข้ามาชนเขา จากนั้นน่าจะเกิด เรื่องขึ้นเขาเลยพาเธอไปส่งที่โรงพยาบาล

จากนั้นเหลียงหย่าเหอก็ตัดบทเขาก่อน ไม่ว่าจะสถานการณ์ แบบไหน เมียก็สำคัญที่สุดนายเข้าใจไหม นายทิ้งเสี่ยวไปไว้ตรง นั้นคนเดียว ถ้าเกิดอะไรขึ้นนายรับผิดชอบได้ไหม ? ได้ไหม ?”

เหลียงหย่าเหอยังคงโมโหอยู่ พอเธอเห็นท้องโตๆของเจียงเสี่ยวไป แล้วนึกถึงภาพตอนเธอถูกทิ้งไว้ในซูเปอร์มาร์เก็ตคน เดียว จากนั้นก็กลับมาบ้านด้วยตัวคนเดียวอีก

เลยยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห

เจียงเสี่ยวไปเลยทำได้แค่พูดปลอบเธอ “คุณแม่คะ อย่าโมโห ไปเลยค่ะ เขาส่งคนไปที่โรงพยาบาลก็เป็นเรื่องปกติ อีกอย่าง ชายแท้อย่างเดียว จะต้องไม่คิดอะไรรอบคอบเหมือนผู้หญิง อย่างพวกเราแน่ ถ้าหากหนูเป็นเขา ก็น่าจะทำแบบเดียวกับเขา เหมือนกันค่ะ”

เจียงเสี่ยวไปพูดกล่อมอยู่นาน ถึงได้กล่อมเหลียงหย่าเหอจน อยู่หมัด

รอจนเหลียงหย่าเหอกลับไปแล้ว เจียงเสี่ยวไปถึงได้พูดกับ เซียวซูว่า “เรื่องในวันนี้ ฉันไม่ถือสานาย แต่ว่าครั้งหน้าถ้านาย หายไปคนเดียวแบบนี้อีก ฉันจะโกรธจริงๆแล้วนะ

เดิมทีเซียวซูอยากจะอธิบายมาตลอดแต่ไม่มีโอกาสให้ อธิบาย ตอนนี้พอได้ยินคำพูดของเสี่ยวไปแล้ว จู่ๆเขาก็รู้สึกว่า ถึงตัวเองจะพูดอธิบายไปก็คงไม่มีความจำเป็นอะไรแล้ว

ยังไงเขาก็แค่ส่งเสียวเหยียนไปที่โรงพยาบาล จากนั้นก็ไม่มี เรื่องอะไรเกี่ยวข้องกับเขาแล้ว อีกอย่างตอนนี้เสี่ยวไปก็ใกล้ คลอดเต็มที่แล้ว อย่าเพิ่งพูดอะไรที่ทำให้เธอกังวลใจจะดีกว่า

พอคิดถึงตรงนี้ เซียวซูก็เลยไม่ได้พูดเรื่องนั้นออกมา กลางคืนพอถึงเวลานอน เสี่ยวไปนอนอยู่บนเตียง เซียวซูนวดน่องให้เธอ

“วันนี้ตอนกลางวันนายพาคนไปส่งที่โรงพยาบาล แล้วเท้า ของคนๆนั้นไม่เป็นไรใช่ไหม”

พอได้ยินแบบนั้น การกระทำของมือเซียวซูก็หยุดชะงักไป เขา มองดูเสี่ยวไปทีหนึ่ง รู้สึกลังเลเล็กน้อย

“ทำไมล่ะ ?” เจียงเสี้ยวไปหรี่ตา “พอกลับมาแล้วนายก็ทำท่า ทางแปลกประหลาด คงไม่ใช่ว่าวันนี้นายไปสร้างปัญหากับผู้ หญิงคนไหนที่ซูเปอร์มาร์เก็ตหรอกใช่ไหม ผู้หญิงที่ชนนายเป็น ใคร นายชอบเธอคนนั้นเข้าแล้วเหรอ ?”

เซียวซู …..เธอพูดจาไร้สาระอะไรของเธอ

พอถูกเฉียงเสี่ยวไปถามแบบนี้ ทันใดนั้นเซียวซูก็รู้สึกว่า ความ คิดของหญิงตั้งครรภ์นั้นแปลกมาก เขาเลยยิ่งไม่อยากบอก ความจริงกับเสี่ยวไปเข้าไปใหญ่

“ฉันพูดจาไร้สาระเหรอ ตรงไหนกัน ทั้งๆที่ตัวนายเองแปลก ประหลาดแท้ๆ แถมยังซ้ำๆอึ้งๆ เหมือนว่ามีอะไรลับลมคมใน

“ไม่มี” เซียวถอนหายใจออกมาทีหนึ่ง แล้วบีบนวดน่อง

ของเธอเบาๆ “ไม่ใช่อย่างที่เธอคิด ตอนนั้นสถานการณ์ค่อนข้าง คับขัน ฉันคิดว่าพอถึงโรงพยาบาลแล้วค่อยโทรมาบอกเธอ แต่ กลับพบว่าโทรศัพท์อยู่กับเธอ ตอนที่กลับไปหาเธอ เธอก็ไม่ได้ อยู่ที่นั่นแล้ว ดังนั้น..……….…..

“เอาเถอะเอาเถอะ ฉันรู้แล้วว่าเป็นสถานการณ์คับขัน ดังนั้นก็เลยได้โทษ

เสี่ยวไปของเขาเบาๆ เป็นสัญญาณเขามือออก ไป เซียวห่มผ้าห่มให้เธอ หลับไปอย่างรวดเร็ว

เซียวซูได้สังเกตว่าเธอแล้ว ตัดสินใจบอกเรื่องจริงทั้งหมดให้เสี่ยวไปฟัง พูดว่า คือว่า เสี่ยวไป จริงเจอวันไม่ใช่คนอื่น เป็น……………

พูดอยู่นาน ยังสามารถพูดชื่อออกมาได้อย่างเป็น ธรรมชาติ

ผ่านครู่ใหญ่เขาถึงพูดว่า จริงวันคนเหยียน ข้อเท้าแพลง อย่างเธอจะโรงพยาบาลหาทานชิงหานซิงเกิดอุบัติเหตุรถยนต์ ฉันไม่ได้ตั้งใจทิ้ง เธอนะ แต่ว่าตอนนั้นสถานการณ์

พอพูดเรื่องพวกจบ ได้รับเสียงตอบรับ

เซียวซูคิดว่าเจียงเสี่ยวไปโกรธเพราะได้ยินชื่อของเสียวเห ยียน เพราะเสี่ยวเหยียนนั้นเป็นเหมือนบาดแผลระหว่างพวก เขาทั้งสองคน

ถึงแม้เสี่ยวไปกับเสี่ยวเหยียนนี้ทั้งจะสนิทกันดี แต่ ตราบใดที่เอ่ยเรื่องเก่าๆ ยากจะไม่คิดมาก

ถึงแม้เขาจะว่าเสี่ยวกว้าง เพราะตอนนี้เธอกำลังท้องอยู่ เซียวซูก็เลยกังวลว่าเธอจะคิดมาก

เห็นเธอไม่ยอมตอบ เซียวซูก็คิดว่าเธออาจจะโกรธ ก็เลยรีบ ร้อนอธิบาย

“แต่ว่าไม่ใช่แบบที่เธอคิดนะ ฉันไม่ได้มีความรู้สึกแบบเมื่อ ก่อนกับเธออีกแล้ว ตอนนี้ใจของฉันอยู่กับเธอทั้งหมด……

คำพูดของเซียวซูหยุดลงกะทันหัน สายตาไปตกอยู่ที่ใบหน้า ของเสียวไป

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่เสี่ยวไปนอนหลับไปแล้ว นอนอยู่ตรง นั้นอย่างสงบนิ่ง เซียวซูมองดูเธอแล้วชะงักไปครู่ใหญ่ แล้วค่อย ถอนหายใจออกมา จัดผ้าห่มให้เธออย่างเรียบร้อย จากนั้นก็ โน้มตัวลงไปจูบที่หน้าผากอันกระจ่างใสของเธอที่หนึ่ง

หลับแล้วก็ดี ไม่ได้ยินก็ดี เอาแบบนี้ก็แล้วกัน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ