บทที่ 1515 เธอกําลังแคร์อะไรอยู่

“คลอดก่อนแล้วค่อยออกไป?” เจียงเสี่ยวไปประคองเอวของตัว เอง ใช้แรงไปมากกว่าจะนั่งลงบนโซฟาได้ พลางพูดออกไป อย่างไม่พอใจ “รอให้คลอดแล้วฉันเกรงว่าจะไม่มีโอกาสนะสิ ถึง ตอนนั้นก็ยังต้องอยู่เดือนอีก อีกอย่างหลังจากที่คลอดลูกแล้วก็ ต้องเลี้ยงลูกอยู่ทุกวัน ฉันจะไม่สามารถทิ้งเขาไว้ที่บ้านแล้วออก ไปเองได้หรอก”

“ได้สิ” เสี่ยวเหยียนให้คำแนะนำเธอไปด้วยรอยยิ้ม “ถึงตอน นั้นเธอให้ลูกดื่มนม แล้วให้พ่อแม่เธอช่วยดู เธอออกไปเดินเล่น ข้างนอกเป็นครั้งคราว เป็นไง?

พูดไปแล้ว เจียงเสี่ยวไปก็รู้สึกมีความสุขมาก

พ่อแม่ของเธอต่างมีชีวิตแข็งแรงดีอยู่กันทั้งคู่ พ่อแม่ของเซียว ซูเองก็ด้วย ถึงตอนนั้นถ้าคลอดฝาแฝดมาคู่นึง ก็มีญาติๆ กลุ่ม ใหญ่เข้ามาช่วยเลี้ยงอยู่แล้ว

เจียงเสี่ยวไปกับเซียวซู่ทั้งสองฝ่ายต่างก็เป็นลูกชายลูกสาวคน เดียวกันทั้งคู่ เด็กที่คลอดออกมาก็เลยจะต้องเป็นสิ่งมีค่าใน สายตาของผู้ใหญ่ทั้งสี่คนนี้แน่ๆ

ฟังมาจนถึงตรงนี้แล้ว เจียงเสี่ยวไปคิดว่าที่เธอพูดมาเหมือน จะไม่เลวเลย

“ที่เธอพูดมาก็ถูก แต่ฉันก็ยังอยากออกไปเดินเล่นข้างนอกก่อนที่จะเข้าห้องคลอดอยู่เลย เธอออกไปเป็นเพื่อนฉันเถอะนะ?”

“ไม่ได้จริงๆ!” เสี่ยวเหยียนส่ายหน้า ปฏิเสธเธอไปอย่างแน่ว แน่มาก “ตอนนี้เธอมีโอกาสคลอดลูกได้ตลอดเวลา ถ้าเกิดออก ไปเดินกันอยู่แล้วเธออยากคลอดขึ้นมาจะทำไง? ดังนั้นแล้วเธอก็ อยู่บ้านดีๆน่าจะกว่านะ? จริงสิ เซียวซูล่ะ?” พูดกันมาอยู่นาน เสี่ยวเหยียนเพิ่งจะสังเกตได้ว่าเซียวซูไม่อยู่บ้าน

“ออกไปแล้วล่ะมั้ง ที่บ้านมีแค่ฉันคนเดียว อีกอย่างวันนี้เขา ต้องออกไปทั้งวันกว่าจะกลับมา ฉันอยู่บ้านคนเดียวมันน่าเบื่อ มาก ก็เลยอยากให้เธอออกไปเดินเล่นกับฉัน”

ที่แท้เซียวซูก็ไม่อยู่นี่เอง

เสี่ยวเหยียนเอาของขวัญวางลงบนโต๊ะ

“งั้นก็ดูเหมือนว่าฉันจะหมดหนทางที่จะเอาของขวัญขอบคุณ ส่งให้ถึงมือเขาแล้วสิ”

“ของขวัญขอบคุณ?”

เจียงเสี่ยวไปไม่เข้าใจ “อยู่ดีๆทำไมถึงให้ของขวัญขอบคุณเขาล่ะ?”

“ช่วงก่อนหน้านี้หานซิงเกิดอุบัติเหตุ”

“อะไรนะ?” เจียงเสี่ยวไปได้ยินเสี่ยวเหยียนบอกว่าสามีของ เธอเกิดอุบัติเหตุ ก็เกิดความกังวลขึ้นมาทันที “ไม่เป็นอะไรใช่ มั้ย?”
หลังจากที่กังวลออกมาเสร็จ ก็สูดหายใจเข้าลึกๆอีกครั้ง “ไม่ใช่สิ ดูจากท่าทางเธอตอนนี้แล้ว คงจะไม่เป็นอะไรเสีย มากกว่า เมื่อกี้ฉันกังวลนิดหน่อย ขอโทษนะ

“ไม่เป็นไร เธอเองก็เป็นห่วงฉันเหมือนกัน คุณหมอบอกเขา แล้วว่าแค่สมองกระทบกระเทือนนิดหน่อยพักผ่อนให้ดีก็ไม่มี ปัญหาแล้ว”

“งั้นก็ดีแล้ว”

“วันนั้นตอนที่ฉันอยู่ที่ซูเปอร์มาเก็ตก็บังเอิญเจอกับเซียว เขา ช่วยพาฉันไปส่งที่โรงพยาบาล แต่เรื่องวันนั้นมันเยอะเกินไป แล้วฉันก็รีบร้อนที่จะไปหาทานชิงด้วยอีก ก็เลยไม่มีโอกาสได้ ขอบคุณเขาเลย จนช่วงสองวันมานี้พอมีเวลาว่างขึ้นมา ถึงได้นึก ขึ้นมาได้ว่าซื้อของสักหน่อยแล้วกัน”

หม?

เจียงเสี่ยวไปฟังมาจนถึงประเด็นหลัก

หลายวันก่อนหานซิงเกิดอุบัติเหตุ ส่วนเสี่ยวเหยียนบังเอิญเจอ เซียวซูที่ซูเปอร์มาร์เก็ต เซียวซูไปส่งเธอที่โรงพยาบาล

งั้นวันนั้นสาเหตุที่เซียวซูทิ้งเธอที่ซูเปอร์มาร์เก็ต ก็เพราะว่า เสี่ยวเหยียน?

ไม่รู้ว่าทำไม เจียงเสี่ยวไปรู้สึกว่าน้ำลายในปากเหมือนว่ามัน จะเปลี่ยนมาเป็นขมพร่าขึ้นมา วันนั้น…เซียวซูบอกเองไม่ใช่หรือ ไงว่าไปส่งผู้หญิงคนหนึ่งที่โรงพยาบาล?”
เขายังบอกว่า เธอเจ็บขา

ไม่สิ นี่เป็นสิ่งที่เขาพูดมา หรือว่าเป็นเธอที่คาดเดาไปเอง? เจียงเสียวไปจู่ๆก็สับสนขึ้นมา ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ข้างหูก็มีเสียง ระเบิดตูมดังขึ้น

ในนาทีนั้นเอง รู้สึกว่าสมองเหมือนกับถูกอะไรทุบลงมา

“เสี่ยวไป เสี่ยวไป?”

เจียงเสี่ยวไปได้สติกลับมา เห็นเสี่ยวเหยียนมองเธอด้วยสีหน้า เป็นกังวล เธอถึงได้เผยรอยยิ้มออกมาใหม่อีกครั้ง

“เป็นอะไรไป?”

“คำพูดนี้ควรจะเป็นฉันที่เป็นฝ่ายถามเธอมากกว่านะ”

เสี่ยวเหยียนมองเธอไปด้วยความกังวล “เมื่อกี้นี้หลังจากที่ฉัน พูดเรื่องเซียวซูไปสีหน้าเธอ เธอก็แปลกไป ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย? ฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า?”

“เปล่า ไม่มี!” รอยยิ้มของเจียงเสี่ยวไปกลับมาอีกครั้ง โบกมือ พูดอธิบายออกไป “ฉันก็แค่คิดว่าสามีของเธอไม่เป็นไรก็ดีแล้ว เธอไม่ได้พูดอะไรผิด วางใจเถอะ”

“งั้นก็ดีแล้ว”

ถึงแม้ว่าจะพูดไปอย่างนี้ แต่สายตาของเจียงเสี่ยวไปเมื่อกี้นี้ เสี่ยวเหยียนกลับคุ้นเคยกับมันมาก นั่นมันเหมือนกับสีหน้าที่ผิด หวังมากและทั้งคาดไม่ได้อยู่บ้าง หรือว่าเสียวไปจะไม่รู้เรื่องที่เซียวซูพาเธอไปส่งโรงพยาบาล

หรือว่าเซียวซูจะไม่ได้บอกเธอ?

ถ้าอย่างนี้ล่ะก็ มันก็ทําให้พวกเขาเกิดความเข้าใจผิดกันง่ายเลย ?

เสี่ยวเหยียนไม่ว่าตัวเองพูดอธิบายออกไปหรือเปล่า ในตอนนี้ยิ่งไปอีกกลายเป็นเปิดเผยให้โลกมากกว่าเดิมมาอีก

ถ้าไม่ถ้าเกิดเข้าใจผิดขึ้นมาจะไง?

คิดคิดมาแล้ว ไปสักหน่อยกว่า

ตอนนั้นซื้อของอยู่ซูเปอร์ รับสายว่าหานซิงเกิด อุบัติเหตุสติไม่อยู่กับเนื้อตัว ตั้งใจอยากไปโรงพยาบาล จากนั้นตอนที่มาล่างก็ชนว่าเขาคงเห็นว่าขาฉันบาดเจ็บ เลยไม่กล้าปฏิเสธ ถึงได้พา ฉันล่ะ”

ค่โน้มน้าวของเธอเหมือนกับวิธีมีผิด

เจียงเสี่ยวไปเลยฟังออกได้อย่างรวดเร็วว่าเธอได้โกหก

เพียงแต่ ในใจของเธอมันก็รู้สึกเสียใจนิดหน่อย
ทำไม เซียวถึงไม่บอกเธอว่าคนนั้นก็คือเสี่ยวเหยียนกันล่ะ?

ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเดิมทีมันก็ค่อนข้างจะละเอียด อ่อนอยู่แล้ว ตอนนี้รู้ว่าคนที่เขาไปส่งวันนั้นแท้จริงแล้วเป็นเสี่ยว เหยียน ในใจของเจียงเสี่ยวไปเอง….

“ไม่เป็นไร” เจียงเสี่ยวไปส่ายหน้าพร้อมฝืนยิ้มออกมา “ฉันไม่ ได้คิดมากมายอย่างนั้น แล้วขาเธอไม่เป็นอะไรแล้วใช่มั้ย? หาย ตีหมดแล้วใช่มั้ย?”

“อืม หายดีหมดแล้ว ให้เธอเป็นห่วงแล้ว”

“ของขวัญวางไว้ตรงนี้ก็ได้ รอตอนที่เขากลับมา ฉันจะช่วยเอา ให้เขาแน่นอน”

ต่อจากนั้นการแสดงออกของเจียงเสี่ยวไปก็ดูเหมือนว่าจะไม่มี ปัญหาอะไรอีก เสี่ยวเหยียนคุยกับเธออยู่สักพักกว่าจะกลับไป

รอจนหลังจากที่เสี่ยวเหยียนกลับไป ภายในห้องก็กลับมา เงียบอีกครั้ง เจียงเสี้ยวไปแบกท้องโตยืนอยู่ด้านนอกประตู เงียบๆ

ในหัวก็คิด ทั้งหมดล้วนแล้วจะเป็นภาพที่เซียวซูส่งเธอไปโรง พยาบาลวันนั้นทั้งนั้น

เธอเดินออกมาจากห้องลองชุด แต่ผลสุดท้ายกลับไม่เห็น แม้แต่เงา เธอรออยู่ตรงนั้นอยู่นาน เขาก็ไม่กลับมา

เธอรู้ว่าตอนนี้ ตัวเองไม่ควรไร้เหตุผล แต่เรื่องวันนั้นความจริง แล้วเธอก็ไม่ได้ใส่ใจ
เธอไม่ได้เก็บมาใส่ใจ

แต่ตอนนี้หลังจากที่เธอรู้ว่าคนนั้นเป็นเสี่ยวเหยียน ในใจของ เจียงเสี่ยวไปก็ไม่ได้สบายใจอย่างนั้นขึ้นมา

เธอไร้เหตุผลเกินไปงั้นหรอ? ทำไมเธอรู้สึกว่า ในใจมันโหวงๆ เซียวซูเขายังมีความรู้สึกต่อเสี่ยวเหยียนอย่างกับรักเก่าที่ยาก

จะลืมใช่มั้ย?

ถ้าไม่อย่างนั้นแล้ว ทำไมพอเขาเห็นเธอบาดเจ็บแล้ว ก็ทิ้งเธอ เอาไว้ข้างหลัง จากไปโดยที่ไม่ได้ทิ้งคำพูดอะไรเอาไว้แม้แต่คำ เดียว?

ไม่มๆ!

เจียงเสี่ยวไปพยายามส่ายหน้าออกมา พยายามไล่ความคิด ฟุ้งซ่านพวกนั้นออกไปจากหัว เธอไม่ควรคิดฟุ้งซ่าน

เซียวซู่ไม่ใช่คนอย่างนั้น อีกอย่างตอนที่เธอแต่งให้เขาก็รู้ถึง ความรู้สึกที่เขามีต่อเสี่ยวเหยียนอยู่แล้ว

เธอรู้มาโดยตลอด แล้วเธอกำลังแคร์อะไรอยู่?

เจียงเสี่ยวไปยืนอยู่นานอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว จนสองขาของเธอ รู้สึกเมื่อยไปหมด เธอถึงได้สติกลับมา รีบเดินไปนั่งลงบนโซฟา ตาร้อนขึ้นมาเล็กน้อย จมูกก็รู้สึกแสบขึ้นมาเล็กน้อย

ยิ่งเจียงเสี่ยวไปพยายามควบคุมไม่ให้ไปคิด ก็ยิ่งไปคิดทาง เรื่องที่ว่าเซียวซูจะยังคงมีความรู้สึกประมาณว่าเป็นรักเก่าที่ยากจะลืมต่อเสี่ยวเหยียนอยู่

วันทั้งวัน เอาแต่คิดแต่เรื่องนี้

ทำไมเขาไม่บอกเธอล่ะ? ถ้าบอกเธอมาตรงๆ เธอก็ไม่ถือสา อะไรแล้ว เขาไม่กล้าพูด หรือว่าคิดว่าไม่จำเป็นจะต้องพูด

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ