บทที่995 ให้ฉันห่วงใยเธอสักหน่อย

เขียว มองไปทางเธอด้วยสายตาอ่อนโยน ภายใต้แสงไฟที่ ตกกระทบยิ่งทำให้ดูลึกซึ้งกว่าเดิม ในนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ อัดแน่นที่มีต่อเธอ เมื่อก่อนเสี่ยวเหยียนไม่เคยรู้ แต่หลังจากที่ได้ ฟังเขาบอกความในใจ เสี่ยวเหยียนตอนนี้ก็เริ่มดูออกแล้ว

หลังจากเห็นชัดแล้ว เสี่ยวเหยียนก็ตกใจจนต้องก้าวถอยหลัง ไปสองก้าว

จากนั้นก็หันหลัง

“คุณออกไปเถอะ”

ในเมื่อเธอไม่เต็มใจให้ฉันอยู่ ฉันก็จะออกไปแล้วกัน”

สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ หลังจากที่เธอหันหลังแล้ว แสงที่อยู่ในแวว ตาของเซียวซูก็มืดลงทันที หลังจากที่พูดคำพูดเหล่านั้นกับเสี่ยว เหยียนแล้ว เขาก็หันหลังเดินออกจากห้องครัวไป

ปัง!

หลังจากที่ประตูห้องครัวปิดลง รอบตัวก็เงียบสงบลงอีกครั้ง เสี่ยวเหยียนถึงได้หันกลับมา

เธอจ้องประตูอย่างเหม่อลอยอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเก็บสายตา กลับมาอย่างอ่อนล้า

เซียวซูเป็นคนที่ไม่เลว แต่เรื่องความรู้สึกมันฝนกันไม่ได้ ก็เหมือนที่เธอฝันหวานซึ่งไม่ได้

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนก็สูดหายใจเข้าลึก เนิ่นนานกว่า จะพ่นลมหายใจออกมา แล้วเริ่มก้มหน้าล้างผัก

หลังจากที่หานจื่อลากตัวเฉียวซื้อออกมาแล้ว เฉียวซื้อ เปลี่ยนไปเหมือนเด็กขี้สงสัยในชั่วพริบตา “พี่สะใภ้ เธอกับฉือมี ลูกกันแล้วเหรอ หน้าตาแบบไหน ตอนนี้อยู่บ้านหรือเปล่า ให้ฉัน เห็นหน้าหน่อยได้ไหม ให้ตายสิ

” หานมู่จื่อพบว่าคนตรงหน้าตื่นเต้นเหมือนตัวเองเป็นพ่อ อย่างไรอย่างนั้น จนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วงาม “คุณตื่นเต้นขนาด นั้นทําไม”

เมื่อถูกเธอพูดใส่แบบนี้ เฉียวซื้อก็พบว่าตัวเองตื่นเต้นเกินเหตุ แล้วเกาหัวตัวเองอย่างเก้อเขิน แล้วหัวเราะแห้งๆ “ฉันก็แค่ดีใจ แทนเพื่อนไง อีกอย่าง ฉันก็แค่รู้ว่าเธอกับฉือเคยเกี่ยวข้องกัน อยู่ช่วงหนึ่ง ไม่รู้ว่าพวกเธอมีแม้กระทั่งลูกแล้ว โตแค่ไหนแล้ว

“ห้าขวบ” หาน จื่อบอกตัวเลขออกไป จากนั้นก็คิดอีกครั้ง เพราะรู้สึกว่าไม่ถูก ก่อนจะเปลี่ยนคำพูดว่า “พ้นปีใหม่แล้ว ก็ ถือว่าหกขวบแล้วล่ะมั้ง

เมื่อฟังตัวเลขของอายุจบ เฉียวซื้อก็พูดไม่ออกทันที ผ่านไปครู่ใหญ่ เขาถึงได้ดึงเสียงตัวเองกลับมาได้ แล้วพูด แห้งๆว่า

“โต โตขนาดนี้แล้วเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า เร็วจังเลยนะ ไม่ใช่สิ! “เขาตบหัวตัวเอง ทําหน้าเหมือนได้ค้นพบแผ่นดินผืนใหม่ “ตอน แรกเธอบอกฉันว่า พวกเธอเพิ่งจะเริ่มคุยเรื่องแต่งงานกัน จาก นั้นคือก็เกิดเรื่องขึ้นในตอนนั้น ระยะเวลาก็ไม่ได้ห่างจากตอนนี้ มากนัก ทำไมถึงได้มีเด็กอายุหกขวบเพิ่มขึ้นมาได้

พูดถึงตรงนี้ ในหัวของเฉียวซื้อก็เริ่มคิดเพ้อฝันถึงเรื่องราว มากมายขึ้นมา จากนั้นเขาถูกความคิดของตัวเองทำให้ตกใจ เบิกตาโตแล้วมองไปทางหานคู่จื่อ “เด็กคนนั้น…..หรือว่าจะ ไม่ใช่ลูกของยูฉือ”

หานมู่จื่อ

เธอถูกความคิดแปลกประหลาดในหัวเขาทำให้ตกตะลึง อยากจะถามเขามากว่า เขาคิดไปถึงขนาดนั้นได้อย่างไร แต่เธอยังไม่ทันได้เปิดปากอธิบาย ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นก่อน

“คุณชายน้อยเป็นลูกที่คุณชายเยู่กับคุณนายน้อยคลอดก่อน

หน้านี้ คุณผู้ชาย ข้าวกินไปเรื่อยได้ แต่คำพูดจะพูดไปเรื่อยไม่ได้ นะครับ”

หานคู่จื่อหันไปมองตามเสียง ก็พบว่าเซียวซูเดินออกมาแล้ว เอ๊ะ ? เขาอยู่ช่วยเสี่ยวเหยียนอยู่ในห้องครัวไม่ใช่หรือ

เมื่อสบตาเข้ากับเซียวซู่ เฉียวซื้อก็หรี่ตาเป็นเส้นตรงเพื่อ ประเมินเขาทันที ก่อนหน้านี้เขายังสงสัยฐานะของเซียวซูอยู่ ตอน นี้พอเขาเปิดปากพูด เฉียวจื้อก็รู้ฐานะของเขาแล้ว

“ที่แท้ ก็คนของยูฉือนี่เอง”
เซียวซูรู้ว่าพอเย่ไม่เป็นมาอยู่ที่นี่ก็ถูกเปลี่ยนชื่อ ชื่อว่า ถือเป็น ดังนั้นตอนนี้พอได้ยินเฉียวจื่อเรียกฉือ ก็เดาได้ว่าเขาคงพูดถึง คุณชายเย

เขาไม่ได้พูดต่อ เฉียวซื้อถอนสายตากลับมา แล้วพูดยิ้มๆว่า “อยากจะเจอหน้าลูกของฉือจังเลย เขาน่าจะต้องเรียกฉันว่าคุณ ลุงสินะ แล้วเขาอยู่ไหนล่ะ พี่สะใภ้

หานคู่จื่อ “เสี่ยวหมี่โต้วตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่นี่ เขาอยู่กับคุณ ตาทวดเขา ถ้าคุณอยากจะเจอ ก็ไปหาเขาที่บ้านตระกูลยถือได้ พอเฉียวจื้อได้ฟังแล้ว ก็รู้สึกกลัวขึ้นมาทันที ก่อนจะโบกมือ

“ถ้าอย่างนั้นก็ช่างเถอะ ถ้ามีโอกาสค่อยเจอแล้วกัน ให้ฉันไป บ้านตระกูลคือ คุณปู่จื่อเจอเข้าก็คงบ่นฉันยกใหญ่แน่ ไม่แน่ ว่าอาจจะฟ้องไปถึงชายชราที่บ้านฉันด้วย ถึงตอนนั้นฉันก็คงถูก กักบริเวณอีกแน่ อีกสามวันพวกเธอก็จะกลับประเทศแล้ว ถ้า ตอนนี้ฉันถูกกักบริเวณอีก ก็จะไม่ได้อยู่กับพวกเธอแล้วน่ะสิ”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เฉียวซื้อก็นึกถึงเรื่องที่เหมือนถูกเผาทั้งเป็น เมื่ออาทิตย์ก่อน ก็เลยเริ่มระบายความทุกข์อีกครั้ง

หาน จื่อก่อนหน้านี้ฟังผ่านวีแชทมารอบหนึ่งแล้ว เมื่อเห็นว่า เขากำลังจะเริ่มพูดอีกครั้ง ก็เลยยิ้มบางๆ “ฉันขอไปนอนพักที่ ห้องสักหน่อยนะ”

จากนั้นก็ทิ้งเฉียวจื้อไว้แล้วเดินกลับห้องนอนไปทันที
เฉียวจื้อ “……

บ้าจริง ? พี่สะใภ้รังเกียจเขาขนาดนี้เลยหรือ ฮือ…….

แต่พี่สะใภ้ไปแล้ว ในห้องครัวก็ยังมีอีกคนไม่ใช่หรือ แล้ว เฉียวจื้อก็หันไปมองทางเซียว ไม่รู้ทำไม เมื่อถูกเฉียวจื้อหันมา มองแบบนี้ เซียวซูถึงได้รู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมา

“ทำไมเหรอครับ ?” เซียวเลิกคิ้ว

เฉียว อเดินเข้ามาโอบไหล่เขา “น้องชาย นายเป็นคนของ คือใช่ไหม ตอนนี้นายไม่มีอะไรทำใช่ไหม งั้นพวกเรามาคุยกัน หน่อยเป็นไง”

เซียวซูใจกระตุกวูบ มุมปากก็เผลอกระตุกขึ้นมาทีหนึ่ง

จากนั้น เซียวซูก็ได้ฟังเฉียวซื้อระบายความทุกข์อยู่อย่างนั้น กล้ามเนื้อบนใบหน้าแทบจะไม่สามารถรักษาสภาพได้อีกต่อไป

เฉียวจื้อพูดอย่างน่าฟังว่า จะคุยกัน แต่ที่จริงก็แค่กำลังเล่า เรื่องความหลังของตัวเอง และเซียวซูก็ทำตัวเป็นผู้ฟังที่ดี เพราะ ไม่มีที่ไป ก็เลยนั่งฟังเขาพูดจนจบ โดยไม่ปริปากบ่นเลยแม้แต่ น้อย

จนเฉียวจื้อพูดจบอีกครั้ง ในใจรู้สึกโล่งสบายแล้ว พบว่าคน ตรงหน้ายังนั่งนิ่งอยู่กับที่ ไม่ขยับเขยื้อน เฉียวซื้อก็รู้สึกซาบซึ้งใจ ขึ้นมาทันที แล้วเข้าไปโอบเซียวซูพร้อมน้ำตา

“น้องชาย นายช่างมีความอดทนจริงๆ ฉันพูดมากขนาดนี้นาย ก็ยังไม่หนีไปไหน นายชื่ออะไร ต่อไปพวกเราก็เป็นพี่น้องกันแล้ว”

เมื่อพูดจบ เฉียวจื้อก็ยกมือขึ้นทุบอกตัวเอง เพื่อแสดงต่อเชียว

เซียวซูชำเลืองมองเขาทีหนึ่ง แล้วขยับปากพูดว่า “เซียวซู” “เซียวซู่ เป็นชื่อที่ดี ฉันชื่อเฉียวจื้อ ต่อไปนี้พวกเราก็เป็นพี่น้อง ที่ดีต่อกันแล้ว”

เซียวซู “..

“นายกับเด็กผู้หญิงคนเมื่อกี้เป็นคู่รักกันเหรอ ไม่สิ พวกนายไม่

น่าจะเป็นคู่รักกัน นายคอยปกป้องเธอ เพราะนายชอบเธอสินะ” เซียวซูเม้มปาก แล้วพูดอย่างไม่ค่อยพอใจว่า “คุณยังมีนิสัย ชอบสอดเรื่องส่วนตัวของคนอื่นอีกด้วยเหรอ”

“เฮ้อ อย่าพูดแบบนั้นสิ นี่ไม่เรียกสอด นี่เรียกว่าเป็นห่วง เฉียวจื้อพูดแก้ตัวกับเขาหน้าตาเฉย

เซียวซูถูกเขาตอกจนพูดอะไรไม่ออกอีก

“ในเมื่อพวกเราเป็นพี่น้องกันแล้ว ฉันก็ต้องเป็นห่วงนายสิ เรื่องปกตินี่ ถูกไหม ?”

เซียวซูเบือนหน้าหนี แล้วผลักมือเขาออก “คุณคิดจะทำอะไร

“ทำไม ? กลัวว่าฉันจะแย่งผู้หญิงของนายเหรอ ฉันนะบอก นายนะ ฉัน เฉียวซื้อคนนี้ไม่เคยแย่งผู้หญิงของเพื่อนมาก่อน ยิ่ง ไม่ต้องพูดถึงพี่น้องเลย อีกอย่างระหว่างผู้หญิงฉันก็เคารพกฎการยินยอมพร้อมใจกันก่อนด้วย

เขียว “.……….

เมื่อฟังจากคําพูดของคนๆนี้แล้ว ทำไมถึงได้รู้สึกว่า…….คนๆนี้ กะล่อนมาก อีกอย่างเขายังพูดอย่างภาคภูมิใจขนาดนี้อีก คุณ ชายเย่ไปสนิทกับเขาได้อย่างไรกัน อีกอย่างก็เห็นว่าพี่สะใภ้จะดี กับเขาไม่น้อยด้วย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ