เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่698 แดดดี้ของลูกเขาขอแต่งงานเรียบร้อยแล้ว



บทที่698 แดดดี้ของลูกเขาขอแต่งงานเรียบร้อยแล้ว

เห็นข้อความวรรคยาวๆนั้นแล้ว เย่ ไม่เป็นอ่านอยู่หลายรอบ อย่างตั้งอกตั้งใจ

ส่วนทุกคนที่เห็นผู้จัดการฝ่ายบุคคลเสนอแผนการของตัวเอง ออกมา ดังนั้นแล้วจึงทำตามกันออกมาเป็นจํานวนมาก เขียนวิธี เอาใจเด็กกันออกมามากมาย แย่งกันพิมพ์ออกไป

เย่ไม่เป็นอ่านอยู่เป็นเวลานานจนรู้สึกปวดหัวขึ้นมา

ดังนั้นแล้วเขาจึงโทรหาเซียวทันที

แต่เซียวซูก็กำลังอาบน้ำอยู่ไง ในตอนที่ได้ยินเสียงวีแชทใน โทรศัพท์ดังขึ้นมาเขาก็ไม่ได้สนใจ แต่ต่อมาก็มีเสียงการแจ้ง เตือนวีแซทดังขึ้นมาไม่หยุด เร่งมาเหมือนอย่างกับจะมีใครตาย ยังไงอย่างนั้น

เขายังคิดว่าไอ้ตัวไหนที่มันวอนตายกัน นึกไม่ถึงว่าในห้อง สนทนากลุ่มจะทำการส่งข้อความตัวกันเข้ามาขนาดนี้ ถ้าเขาออก ไปจะต้องบล็อกไอ้คนนั้นแน่!

แต่ผลสุดท้าย…ก็มีสายโทรเข้ามา

ปกติแล้ว ในสถานการณ์แบบนี้คนที่โทรหาเขานั้นมีเพียงแค่ สองประเภท ประเภทแรกคือคนส่งของ ประเภทที่สองคือ… เขียวนุ่งผ้าเช็ดตัวออกจากห้องน้ำมารับโทรศัพท์ด้วยสภาพที่ยังไม่ทันได้ล้างฟองสบู่บนร่างออกหมดเลยทีเดียว

“คุณ…คุณชายเย?”

“เดี๋ยวนายช่วยท่าสรุปข้อมูลในกลุ่มออกมา แล้วส่งมาที่อีเมล ฉันหน่อย”

“ข้อมูล ในกลุ่ม? สรุป?”

เมื่อกี้เขากำลังอาบน้ำอยู่ จึงไม่เห็นข้อมูลในกลุ่ม ดังนั้นแล้ว ในตอนที่ได้รับคำสั่งนี้จากเย่ ไม่เช่นนั้น ตัวของเซียวซูนั้นก็ยัง งุนงงไม่รู้อะไรเลย

แต่ไม่รอให้เขาได้ตอบอะไรออกไป ทางฝั่งของเย่ ไม่เป็นก็ได้ วางสายไปเรียบร้อยแล้ว

เสียงดๆดังออกมาจากโทรศัพท์ เซียวจำต้องวางสายไป แล้วเข้าไปในกลุ่มวีแชท ไถเลื่อนจากด้านล่างขึ้นไปด้านบน เลื่อนอยู่นานกว่าจะพบต้นตอของเรื่องที่เกิดขึ้น

เชียเอ๊ย!

คนพวกนี้บ้าไปแล้วหรือไง? ถือโอกาสตอนเขาอาบน้ำส่งกัน มามากมายขนาดนี้!

นึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองอาบน้ำยังไม่ได้ล้างตัวเสร็จเรียบร้อยดี เซียวซูก็เลยต้องรีบวางโทรศัพท์ลง กลับไปยังห้องอาบน้ำล้างตัว จนสะอาดเอี่ยมอ่อง

หลังจากที่เขาออกมา ก็พบว่าข้อความก็เด้งขึ้นมาอีกครั้ง
เขียว “…”

ไอ้พวกเลว!

ดังนั้นแล้วเซียวซูจึงไม่ทันได้กินข้าวด้วยซ้ำ ก็จำต้องขลุกอยู่ กับการจัดการเรียบเรียงข้อมูลที่เย่ไม่เป็นต้องการอยู่อย่างนั้น

ทางด้านอีกฝั่งนึงนั้น

ในตอนที่เสี่ยวหมี่โต้วเข้าไปหาหาหมอ หานมอยังคงกำลัง นอนคลุมโปงหลับยาวอยู่เลย ในตอนที่เสี่ยวหมี่โต้ววิ่งเข้าไปหา เธอ ก็เอาแต่ร้องเรียกเธอหม่าม เรียกอยู่หลายครั้งต่อหลายครั้ง กว่าทานจื่อจะลืมตาขึ้นมา

เห็นเสี่ยวหมี่โต้วยืนอยู่ตรงหน้าเธอ หาหมอกะพริบตาออก มาเล็กน้อย คล้ายกับว่าจะไม่คาดคิดสุดๆ

“เสี่ยวหมี่โต้ว ลูกมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงกันหา? แด๊ดดี้ของลูกไป รับลูกมาใช่มั้ย?”

พูดจบ เธอเลิกผ้าห่มผืนบางออกพลางส่งสัญญาณให้เสี่ยวหมี่ โต้วซุกตัวเข้ามา

การกระทํานี้เป็นสิ่งที่พบเห็นบ่อยครั้งระหว่างสองคนแม่ลูก ในอดีตที่ผ่านมาเสี่ยวหมี่โต้วจะนอนด้วยกันกับหานคู่จื่อ มีบาง ครั้งที่เด็กน้อยตื่นขึ้นมาเข้าห้องน้ำกลางดึก ในตอนที่กลับเตียง นั้นหาน จื่อจะเห็นเขาเลิกมุมผ้าห่มออกไปเล็กน้อยแล้วก็ปีนขึ้น

มา เป็นอย่างที่คิด เมื่อเห็นว่ามุมผ้าห่มเพิ่มขึ้นมา เสี่ยวหมี่โต้วก็รีบถอดรองเท้าออกไปอย่างรวดเร็ว แล้วซุกเข้าไปนอนกับหา นมู่จื่อทันที

มือเล็กกลมป้อมที่นุ่มนิ่มราวกับขนมสายไหมกอดลงมาบนเอา บางของเธอ ความอบอุ่นที่แผ่ออกมาทำให้ทานออดไม่ได้ที่จะ ยิ้มออกมาเล็กน้อย เอื้อมมือออกไปบีบจมูกของเสี่ยวหมี่โต้ว

เสี่ยวหมี่โต้วกลับทำราวกับว่ากำลังไม่พอใจออกมา ย่นจมูก ออกมาเล็กน้อย เชิดหน้าไปทางอื่นพร้อมทั้งเอ่ยออกมาว่า “หม่า มีนิสัยไม่ดี ถ้าเขาไม่มารับผม หม่ามีก็ไม่ต้องการเสี่ยวหมี่โต้ว แล้วใช่มั้ย? เสี่ยวหมี่โต้วปรากฏตัวที่นี่ หม่ามีเหมือนกับว่าจะไม่ ดีใจเลยสักนิด!”

หานมู่จื่อ “… ใครบอกว่าหม่าไม่ดีใจล่ะ? ดวงตาข้างไหนของ เสี่ยวหมี่โต้วที่เห็นความรู้สึกของหม่ามีกันล่ะ?”

“แต่หม่ามีถามเสี่ยวหมี่โต้วว่ามาอยู่ที่นี่ได้ไงนี่นา”

“นั่นก็เพราะว่าหม่ามอยากรู้มั้ยล่ะครับ อีกอย่างหม่ามีก็เพิ่ง ตื่นนอน สมองยังสะลึมสะลืออยู่เลย ถ้ามันทำให้เสี่ยวหมี่โต้ว เสียใจ เสี่ยวหมี่โต้วก็อย่าคิดเล็กคิดน้อยกับหม่าเลยนะ

พูดจบ หาน จอโน้มองเข้าไปข้างหน้า แก้มคลอเคลียลงบน ใบหน้าของเด็กน้อย ทั้งสองคนดูสนิทสนมกันเป็นอย่างมาก

“ได้มั้ย? ทีม?”

เธอกดเสียงต่ำา ปลอบโยนเด็กน้อยที่กำลังกอดเอวของเธออย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน

เด็กน้อยช่างตัวเล็กจริงๆ ปกติเวลาที่เขาพูดจานั้น หาน อมักจะคิดว่าเสี่ยวหมี่โต้วใดแล้ว ดังนั้นแล้วจึงอยากให้เขาเป็น อิสระสักหน่อย ก็เลยให้เขานอนห้องเดี่ยวของเขาไป แต่ในตอน นี้เห็นสภาพที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของตนแล้วนั้น เห็นได้ชัดว่า เขายังเป็นเจ้าตัวน้อยน่ารักคนนึง

เมื่อก่อนเธอมักจะคิดอยู่เสมอว่าเสี่ยวหมี่โต้วขาดความรัก จากพ่อของเขาไป ถึงแม้ว่าจะเติบโตมาด้วยการดูแลด้วยความ รักความเอาใจใส่ของตน แต่มันก็ยังไม่สมบูรณ์

แต่ต่อไปไม่ต้องกลัวอีกแล้ว เสี่ยวหมี่โต้วมีแดดดี้รักใคร่ดูแล เขาแล้ว ถึงแม้ว่ามันจะช้าไปห้าปี…

แต่ก็ไม่นับว่ามันสายเกินไป

“เฮอะ หม่ามีนิสัยไม่ดี…เห็นแก่ที่หม่ามีข้อผมขนาดนี้หรอกนะ งั้นผมก็จะยกโทษให้หม่ามีแล้วกัน”

เสี่ยวหมี่โต้วพูดออกมาด้วยท่าทางยิ้มแย้ม จากนั้นก็เข้าไปจับ แก้มหานจื่อไปหนึ่งที

สองแม่ลูกสนิทสนมชิดเชื้อกันขึ้นมาอีกหลายเท่า ผ่านไปได้ สักพักนึง หานมอก็เอ่ยถามออกมา “จริงสิ วันนี้ลูกเรียกแดด แล้วหรือยัง?”

เด็กน้อยในอ้อมกอดนิ่งเงียบไปสักพักนึง จากนั้นก็ส่ายหน้า ออกมา
หานจื่อ “ทำไมไม่เรียกล่ะ? ลูกยังไม่ยอมรับเขาอีกหรอ?”

เสี่ยวหมีโค้วยู่ปากออกมา พร้อมเอ่ยออกไปอย่างไม่พอใจว่า “เสี่ยวหมี่โค้วไม่เห็นจะอยากเรียกเขาสักหน่อย แต่…เมื่อก่อน ใครกันนะที่ร้องหาแอ๊ดกับหม่ามีตลอดเลย

ตอนนี้หม่ามีได้พาแด๊ดดี้มาหาให้ลูกแล้ว แต่ลูกกลับไม่เรียก? นี่

มันเป็นเพราะอะไรกัน?

เมื่ออยู่ต่อหน้าของหาน จื่อนั้น เสี่ยวหมี่โต้วจึงพูดไม่ออกเลย ว่าทำไมมันถึงเป็นอย่างนี้ไปโดยปริยาย ทําได้เพียงแค่เอ่ยออก มาอย่างฮึดฮัด “หม่ามีมีแต๊ดแล้วใช่มั้ย ก็เลยเริ่มไม่ชอบเสียว หมี่โต้วตัวปัญหาน้อยคนนี้แล้ว เพราะว่าเสี่ยวหมี่โต้วหาเงินไม่ ได้ แล้วยังต้องใช้เงินหม่ามีเรียนหนังสืออีก แต่คุณลุงคนนั้นมี เงินเยอะมาก เพราะงั้นหม่ามีก็เลยเริ่มไม่ชอบเสี่ยวหมี่โต้วขึ้นมา แล้ว?”

เพราะคำพูดนี้ จึงทำเอาทานออดไม่ได้ที่หัวเราะออกมา เธอเอื้อมมือเข้าไปลูบศีรษะของเสี่ยวหมี่โต้วอย่างจนใจสุดๆอยู่ สักพักนึง

“มา ลูกบอกหม่ามมาว่า มีอะไรอยู่ในหัวลูกกัน? ทำไมถึงคิด ว่าหม่ามีเป็นอย่างนั้นได้ล่ะ? ลูกเป็นเด็กน้อยที่หม่ามีตั้งท้องอยู่ เป็นสิบเดือนแล้วคลอดออกมาอย่างยากลำบากเลยนะ เรียกได้ เลยว่าเป็นก้อนเนื้อชิ้นหนึ่งบนร่างของหม่ามีเลยก็ว่าได้ แล้วหมา จะไม่ชอบลูกได้ยังไงกัน?

เสี่ยวหมีโค้วยู่ปากออกมา แต่พอผมไม่อยากเรียกเขาว่าแคตตี้ หม่ามีก็ไม่พอใจแล้ว

“ไม่อยากเรียกจริง?” หาน อเล็กคิ้วออกไปเล็กน้อย “ลูกไม่ คิดหรอว่า ถ้าลูกเรียกเขาว่าแต๊ดแล้ว พอเขามีความสุขก็จะให้ ของขวัญลูกเยอะๆไง?”

“ไม่เห็นจะอยากได้ของขวัญพวกนั้นสักหน่อย!” เสี่ยวหมี่โค้วยู่ ปากอย่างไม่สบอารมณ์ “ผมแค่อยากให้เขาดีกับหม่ามีก็พอ”

พูดจบ เด็กน้อยก็กอดเอวของเธอแน่น พร้อมทั้งฝังตัวอยู่ใน อ้อมกอดของเธอ “เสี่ยวหมี่โต้วจะไม่ให้ใครมารังแกหม่ามีได้ทั้ง นั้น หม่ามี…ถ้าหากเขาทำไม่ดีกับหม่ามี หม่ามีจะต้องบอกเสียว หมีโต้วนะครับ”

“เด็กโง่เอ๊ย ถ้าเขาทำไม่ดีกับหม่าม หม่ามีจะต้องออกไปจาก ชีวิตเขาตั้งนานแล้ว แต่เพราะว่าเขาดีต่อหม่ามีไง หม่ามีก็เลยอยู่ กับเขา และได้ให้ลูกเรียกเขาว่าแอ๊ดดี้ไง ลูกเข้าใจหรือยัง?”

เธอรู้ว่าลูกของเธอเทียบกับเด็กทั่วๆไปไม่ได้ พูดอธิบาย เหตุผลกับเขาไป พูดถึงเรื่องหลักความจริงของชีวิตส่วนใหญ่เขา ก็สามารถเข้าใจมันได้เกือบทั้งหมด ดังนั้นแล้วหานคู่จื่อจึงได้ ทอดถอนหายใจออกมาเบาๆ จากนั้นก็เอ่ยออกไปว่า “เมื่อก่อน หม่ากับแจ๊ดดี้ของลูกมีเรื่องที่เข้าใจผิดกันมากมาย แต่ตอนนี้ ก็ได้คลี่คลายกันไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หม่ามีจึงอยากใช้ชีวิตที่ เหลืออยู่กับเขา ตอนนี้ลูกยังไม่อยากเรียกเขาว่าแอ๊ดดี้ก็ไม่ เป็นไร ลูกกับเขาสองพ่อลูก…ยังมีเวลาอยู่ด้วยกันอีกนาน ตอนนี้ ลูกยังไม่อยากเรียกเขา มันจะต้องมีสักวัน…ที่ลูกจะยอมเรียกออกมา

เสี่ยวหมี่โต้วกะพริบตาปริบๆออกมา “ความหมายของหม่ามี คือจะแต่งงานกับเขาใช่มั้ย? เมื่อพูดถึงเรื่องการแต่งงาน หานเอกอดไม่ได้ที่จะเอาแหวน

บนมือให้เสี่ยวหมี่โต้วดู “อือ แอ๊ดดี้ของลูกขอหม่ามีแต่งงานแล้ว


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ