บทที่ 747 นี่คือสิ่งที่แกควรทําต่อคุณตาแท้ๆของแกเหรอ

“ไม่มีอาการเวียนหัวแล้วใช่มั้ยครับเช่นนั้นคงจะเริ่มเข้าที่เข้าทาง แล้ว ยาที่ผมให้คุณชายเป็นยังทานอยู่มั้ยครับ ทานยาตามเวลา และปริมาณ ก็จะเป็นผลช่วยให้ร่างกายของคุณชายเยกลับมา แข็งแรงปกติ”

เยโมเป็นพยักหน้า”ขอบคุณคุณหมอเห่าด้วยครับ”

“ในเมื่อคุณซายเป็นไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว อย่างนั้นผมก็กลับ ประเทศอย่างหายห่วงได้แล้ว วันนี้ขอขอบคุณนายท่านคือที่ ให้การต้อนรับ”

ฉือจีนไม้เท้ายืนขึ้น พยักหน้าอาเซน หลานไปส่งคุณหมอ ด้วยนะ”

“ไม่ต้องหรอกครับ ไม่ต้องไปส่งผม คนขับรถรออยู่ด้านนอก นี่เองครับ อีกทั้งเส้นทางแถวนี้ผมก็คุ้นชิ้นเป็นอย่างดี ผมออกไป เองได้ครับ”

ผู้อำนวยการเห่าพูดจบก็จากไป ราวกับเกรงว่าเย่ไม่เห็นจะ ตามไปส่งเขาจริงๆ

หลังจากรอให้เขาจากไปแล้ว ฉือจีนลูบที่หนวดของตนสัน เท้าของหมอเท่านทาน้ำมันอยู่หรือไง วิ่งเร็วขนาดนี้ อาเงินหรือ ว่า หลานหน้าตาน่ากลัวจนทำให้คนเขาตกอกตกใจจน

เย่ไม่เป็น ? ? ? ”
ฉือจีน ไม่อย่างนั้น ทำไมพอเขาได้ยินว่าจะให้หลานไปส่ง ถึงได้รีบร้อนออกไปขนาดนั้น

เย่ไม่เขินอึดอัดใจ คุณตาครับ นี่ไม่เกี่ยวกับผมเลยนะครับ

ฉือจีนเห็นใบหน้าเยือกเย็น ต้นของเขา พ่นเสียงอึดอัดใน จมูก “เห็นสีหน้าหลานแบบนี้ เหมือนคนอื่นเป็นหนี้หลานอย่างนั้น แหละ แล้วยังจะบอกว่าไม่เกี่ยวกับหลานอีกเหรอ”

“คุณตาเรียกหาผมมีธุระอะไรหรือครับ” เขาไม่แยแสอะไร แม้แต่น้ำเสียงยังเรียบเฉย พอยู่ อจินได้ยิน ก็ไม่พอใจทันที

“ไอ้นี่ นี่แกทำท่าทางแบบนี้กับคุณตาของแกเหรอ”

สิ้นเสียง ไม้เท้าในมือของฉือจีนก็ยกขึ้นลงไปที่เยโม่เซ็น เย่ โม่เซ็นหลบหลีกอย่างรวดเร็ว เอ่ยพลางขมวดคิ้วว่า “คุณตาจะทำ แบบนี้กับหลานแท้ๆเหรอครับ ยกไม้เท้าสูงขนาดนั้น ตีลงมาผมก็ พิการพอดี”

ฉือจีนมองเขาอย่างสนใจ “แกไม่ได้หลบไปแล้วเหรอ”

เย่ไม่เป็นสีหน้าเย็นเยือก “ผมหนี กับที่คุณตาจะตีผม มันเกี่ยว กันด้วยเหรอครับ”

ยิ่งเห็นใบหน้าเย็นยะเยือกของเขา เฉือจีนก็ยิ่งรู้สึกถูกชะตา หลานคนนี้ หน้าตาหล่อเหล่าแบบนี้ สมแล้วที่เป็นลูกชายของ ลูกสาวตนเอง
พอนึกถึงฉือนลูกสาวคนโตของตนเอง ใบหน้าฉือจีนก็ เผยให้เห็นความเจ็บปวด แกกับแม่หน้าตาเหมือนกันมาก แต่น่า เสียดาย…….

อก —

ตอนนี่เอง เสียงเคาะประตูห้องหนังสือดังขึ้น

“เข้ามา”

หลังจากผลักประตูเข้ามา คนรับใช้ก็ยืนที่ประตู เอ่ยอย่าง นอบน้อมว่า “คุณท่าน คุณชายเซ็น คุณหนูสวนมาแล้วครับ

“ต๊ะ”คิ้วสีดอกเลาของฉือจีนขมวด เสี่ยวเสมาแล้วเหรอ อา เซิน แกรีบลงไปชั้นล่าง ต้อนรับเธอแทนตาหน่อย

“ไม่ว่างครับ เย่โม่เซ็นตอบโดยไม่ต้องคิด ก็ปฏิเสธข้อเรียก

ร้องของฉือจินทันที

ยูฉือจีน”ไอ้หมอนี่ กล้าปฏิเสธตาแกเหรอ เสี่ยวเสมาแล้วไม่ ต้อนรับขับสู้ หมายความว่ายังไง ยิ่งไปกว่านั้นก่อนหน้านี้เสียวเส เป็นห่วงแกมากขนาดไหน แกรู้มั้ย…

ชายชราเริ่มบ่นขึ้นมาอีก เย่ไม่เป็นฟังจนปวดหัว นัยน์ตาสีน้ำ หมึกปิดลงแล้วลืมขึ้น มีเพียงความมืดมิด จากนั้นก็หมุนตัวเดิน ออกไป

ทำราวกับว่าไม่ได้ยินอะไรอย่างนั้น

ฉือจีนยังคิดจะตามไปบ่นให้เขาฟัง แต่เย่ ไม่เซ็นเพิ่งจะเดินออกไป ก็ได้ยินเสียงอ่อนหวานดังเข้ามา

เย่ ไม่เช่น…..”

ยูฉือจีนเผยให้เห็นรอยยิ้มที่สะใจออกมา เสียวเสวมาแล้วเห รอ เมื่อครู่ให้พี่เซ็นไปต้อนรับหนูแทน ไปเที่ยวให้สนุกนะ

ไอ้หมอนี่ สาวเจ้าวิ่งมาหามาถึงตรงหน้าแล้ว ดูสิแกจะปฏิเสธ

ยังไง

ตวนเสวยิ้มหวานพลางงพยักหน้าให้ฉือจีนขอบคุณคุณ ฉือนะคะ พี่เซิน วันนี้ร่างกายที่กลับมาแข็งแรงดีหรือยังคะ ดีขึ้น บ้างมั้ยคะ”

เธอรีบก้าวมาด้านหน้า คล้องแขนเย่ ไม่เป็นโดยไม่ลังเล จาก นั่นก็แนบล่าตัวเข้ามา

ท่าทางแบบนี้…..

เย่ไม่เซ็นสะบัดมือหล่อนออกอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ถอยไป ด้านข้าง วินาทีต่อมาถอดเสื้อสูทออก เอ่ยด้วยเสียงเย็นว่า “อยู่ ห่างๆผมหน่อย”

สวนเส…….พี่เซิน! ‘

หล่อนขอบตาแดงก่ำต่อหน้าฉือจีน

ปิ๊ง!

มือที่ถือไม้เท้าฟาดลงมาเกือบจะโดนแขนของเย่ไม่เป็น
“ไอ้นี่ แกจะทำแบบนี้กับเสี่ยวเสาได้ยังไง

ร้าย พี่เป็น! “ตวนเสเห็นฉากนี้ ก็ตกใจร้องออกมา คุณปู่ คะ อย่าทำแบบนี้กับพี่เป็นเลยนะคะ

“พี่เชิน พี่ไม่เป็นไรนะคะ”ตวนเสวก้าวตามาข้างหน้าอีก มอง เย่ ไม่เช่นด้วยความเป็นห่วง

เพราะเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ทำให้ครั้งนี้ตวนเสวไม่กล้า คล้องแขนเขาอีก แต่ยืนอยู่ข้างๆ ไม่ไกลมองเขาอย่างกังวล

“เสี่ยวเสว่ ไม่ต้องเป็นห่วงมัน เขาไม่รู้อะไรควรไม่ควรแบบนี้ ก็ สมควรต้องถูกลงโทษ อีกอย่างไม้เท้าของก็ไม่ได้ตีโดนมัน!

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ตวนเสวก็ยังคงมีท่าที่ห่วงใย

“คุณปู่คะ ก่อนหน้านี้พี่เงินได้รับบาดเจ็บ เพิ่งจะฟื้นตัว คุณ ทำแบบนี้ เสี่ยวเสวีเสียใจมากนะคะ คุณปู่อย่าทําแบบนี้กับพี่เป็น เลยนะคะ”

ตานเสวียงออดออ้อนกับยูฉือจีน

แต่เต่ไม่เป็นหันข้างมาทิ้งท้ายไว้ว่า “ผมยังมีธุระต้องทำแล้วก็ จากไป

“พี่เซ็น! “ตวนเสว่อยากจะตามไป แต่ว่าขาเรียวยาวของเ ไม่เซิน สาวเท้าอย่างรวดเร็ว ครู่เดียวก็ไม่เห็นเงาเขาแล้ว

ไม่มีทางที่จะตามได้ทัน ตวนเสวก็กลายเป็นรู้สึกพ่ายแพ้ หมดหวังทันท่
ดูแล้ว หล่อนอยากจะให้เย็ไม่เป็นเห็นหล่อนในสายตา คงต้อง ออกแรงอีกมาก

นี่มันนานขนาดไหนแล้ว ที่หล่อนมักจะมาที่บ้าน ถือเป็น ประจํา ก็เพื่อมาแสดงตัวต่อหน้าเขา ตอนที่เขาบาดเจ็บก็คอย ดูแลเขาอยู่ข้างๆ ถามไถ่อย่างห่วงใย แต่คิดไม่ถึงเลยว่า……..

“เสี่ยวเยว่ อย่าเพิ่งท้อแท้ หมดหวัง “ฉือจีนเห็นท่าที่พ่ายแพ้ สิ้นหวังของตวนมู่เสว่ ก็เอ่ยปลอบใจว่า “นิสัยของหลานชาย เหมือนกับแม่ของเขา ทิฐิสูงไม่ฟังใคร อยากจะเข้าไปอยู่ในใจ เขาไม่ง่าย หากหนูมีความรู้สึกดีๆกับเขาจริงๆ ก็ต้องเตรียมตัว ต่อสู้อีกยาวนาน”

ตวนเสวได้ยิน ก็แสดงท่าทีขวยเขินออกมา “คุณปู่คือ…….. ทําน อะไรคะ”

“ทำไม หรือว่าพูดอะไรผิด หนูไม่ได้รู้สึกดีๆกับเจ้าหลานชาย คนนี้ของปู่เหรอ”

ใบหน้าขาวของตวนเสวก็แดงเรือขึ้นมา คุณปู่จื่อ นี่คุณ แกล้งเสี่ยวเสวีเหรอคะ แล้วก็…….. พี่เซินกับเสี่ยวเสว……

“เมื่อกี้ก็บอกแล้วไง ถ้ารู้สึกดีจริงๆ ก็ต้องหนักแน่นอดทน หลานคนนี้…ไม่ได้จบง่ายๆนะ

เรื่องราวที่เกิดในช่วงนี้เขาได้ยินมาหมดแล้ว บรรดาผู้หญิงที่ เข้ามาจีบเขาล้วนถูกเย่ไม่เป็นหมางเมิน ไม่เพียงเท่านั้น…..เขา ยังอนามัยมาก ไม่ยอมให้ใครอื่นถูกตัวเขาเลย
หากวนเว่อยากจะอยู่กับเย่ไม่เป็น คงจะยาก

แต่ว่า ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

“เอาล่ะ ปู่ยังมีเรื่องต้องทำ เสี่ยวเสวี่เที่ยวเล่นเถอะ”

หลังจากที่ตวนเสวออกจากห้องหนังสือ ลงไปชั้นล่างแล้ว นึกถึงใบหน้าหล่อเหลาของเย่ ไม่เป็น มุมปากก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม

ยากก็ยาก แต่ว่า….ตอนนี้ก็ยังมีความหวัง

ไม่เหมือนกับเมื่อก่อน

ตวนมเสวรู้สึกว่า คุณปู่จะช่วยหล่อน ไม่อย่างนั้น………ส่งเ ไม่เขินมาถึงตรงหน้าตนได้อย่างไร ที่สำคัญที่สุดก็คือ ตระกูลตวนมและตระกูลฉือมีการหมั้น

หมายต่อกัน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ