บทที่ 1569 กระดาษเปล่า

“พี่ชายก็อยู่ด้วย?”

เงินจึงหาวยิ้มออกมาเสียจนดูอ่อนโยนอย่างมาก กระซิบ กระชาบออกมาเบาๆ

“ใช่แล้ว ฉันกับพี่ชายเธอเป็นเพื่อนกัน งานวันเกิดฉัน เขาจะ

ต้องมาอยู่แล้ว”

กลัวว่าถางหยวนหยวนจะไม่เชื่อ เงินจึงหวก็เลยคิดอยู่เล็ก น้อย แล้วก็ได้เสริมไปอีกประโยคนึง แล้วยังมี เฟิงก็อยู่ด้วย นะ”

“พี่ฉู่เฟิงก็อยู่ด้วย?”

ถางหยวนหยวนค่อนข้างที่จะเชื่ออยู่บ้าง เพราะว่าพี่สาวคน ตรงหน้ายิ้มให้เธออ่อนโยนมากเลย อีกอย่างกลิ่นน้ำหอมบนร่าง เธอก็หอมมากด้วย

แต่จางเสี่ยวลู่ก็ได้เอ่ยเยาะออกมา “แค่คำพูดไม่กี่คำก็คิดจะ มาพิสูจน์ว่าเป็นเพื่อนของพี่ชายหยวนหยวนแล้ว อย่างนี้มันก็ตื้น เป็นเกินไปไม่มีแรงโน้มน้าวใจเลย? ถ้าเธอเป็นเพื่อนพี่ชายเธอ จริงๆก็ดีอยู่ แต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ? ถึงตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกับหยวน หยวน พวกเราอยู่กับเธอ จะบอกกับคนในครอบครัวเธอยังไง?

หยวนเท่านั้นเองก็สุดยอดเหมือนกัน ตอนนี้ได้เอ่ยคล้อยตาม กันออกมาทันที “ใช่ๆ พวกเราออกมากับเธอ ถ้าเธอจะพาเธอไปถึงตอนนั้นพวกเราจะอธิบายออกไปยังไง?

เห็นผู้หญิงตรงหน้าสองคนที่แต่งตัวเสียทันสมัยสวยสุดๆนี้ แล้ว รูปร่างหน้าตาดูฉลาดไม่เหมือนกับกางหยวนหยวนเลย แม้แต่น้อย

ถ้าเป็นไปได้ล่ะก็ เงินจึงหวก็ไม่ได้อยากจะสนใจพวกเธอเลย แต่เห็นท่าทางไม่ค่อยจะเต็มใจนักของทั้งสองคนนี้แล้ว เธอก็ได้ เอ่ยพร้อมยิ้มจางๆออกไป “พวกเธอเป็นเพื่อนของหยวนหยวน งั้นก็ไปด้วยกันเถอะ? อย่างนี้พวกเธอก็จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง แล้ว?”

หยวนเย่าหันกับจางเสี่ยวมองหน้ากัน มองเห็นแววตาของ การบรรลุผลสําเร็จในดวงตาของอีกฝ่าย

“รถจอดอยู่ข้างนอก พวกเธอสามคนนั่งด้วยกันที่เบาะหลัง ไม่มีปัญหาใช่มั้ย? จริงสิ พวกเธอมีชุดเข้าร่วมงานวันเกิดกันหรือ เปล่า?”

“จะว่ามีก็มี แต่ต้องกลับหอไปเอา

“งั้นก็ช่างเถอะ นี่มันยุ่งยากเกินไป เดี๋ยวฉันให้คนหาให้เธอสัก สองสามตัวแล้วกัน”

“งั้นก็ต้องขอบคุณพี่สาวแล้ว”

ถางหยวนหยวนยังลังเลอยู่เลย นึกไม่ถึงว่าหยวนเท่านั้นกับ จางเสี่ยวลู่จะตอบรับเธอออกไปเร็วขนาดนั้น ถึงขนาดที่พูดกับ เธอออกมาว่า “อย่ากลัวไปเลยหยวนหยวน ขอแค่มีพวกเราอยู่ด้วย ถึงแม้ว่าหล่อนจะเป็นนักต้มตุ๋นก็ไม่กล้าจะทำอะไรเธอ หรอก”

“ใช่ พวกเราสองคนจะปกป้องเธอเอง

“พวกเราต้องไปกันจริงๆหรอ?”

“ไปสิ งานเลี้ยงวันเกิดสนุกนะ อีกอย่างพี่ชายเธอก็ไป เธอก็จะ ต้องไปสิ

“ใช่ ไม่อย่างนั้นถ้าเกิดพี่ชายเธอแอบเธอหาแฟนขึ้นมาจะทำ ยังไง?”

ได้ยินคำว่าแฟนคำนี้ ในดวงตาของถางหยวนหยวนก็เผยแวว ตาของความสับสนออกมา “พี่ชายหาแฟน?”

“อืม พี่ชายเธอหล่อเสียขนาดนั้น อยู่ที่โรงเรียนจะต้องมีผู้หญิง มากมายมาชอบเขา อยากจะจีบเขาแน่ๆ ผู้หญิงคนเมื่อกี้นี้แค่ มองก็รู้แล้วว่าสนใจพี่ชายเธออยู่ ไม่อย่างนั้นก็คงไม่วิ่งแจ้นมา เชิญเธอไปร่วมงานวันเกิดหลอนหรอกนะ

ถางหยวนหยวนกัดริมฝีปากล่างของตัวเองด้วยความ กลัดกลุ้มใจ ในใจของเธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าพี่จะหา แฟน? แต่ที่พวกเธอพูดมามันก็ถูก พี่ชายหล่อขนาดนั้น มีผู้หญิง มากมายมาชอบเขาก็เป็นเรื่องปกติ

อีกอย่างไม่ช้าก็เร็วเขาก็จะมีแฟน แต่…ในใจของเธอ ทำไม มันถึงได้รู้สึกหดหู่ใจอย่างนี้กัน?
ดังนั้นถางหยวนหยวนจึงนั่งเงียบตลอดทางไปงานวันเกิด

แต่ผลสุดท้ายหลังจากที่มาถึงงานวันเกิดแล้ว เห็นอาหาร

อร่อยวางอยู่เต็มโต๊ะ ความรู้สึกหดหู่ใจของเธอก็ได้หายไปจน

เกลี้ยง แม้แต่ชุดก็ยังไม่อยากจะเปลี่ยน ก็อยากจะกินอาหารขึ้น มาแล้ว หยวนเยาหันกับจางเสี่ยวลู่ต่างก็ไปเปลี่ยนชุดกัน แต่เธอกลับ

กอดเค้กกัดลงไป แล้วเล่า

เงินจิ่ง รัวนั่งลงตรงหน้าเธอ

“หยวนหยวน ถึงยังไงวันนี้ก็เป็นงานวันเกิดของพี่สาว เธอไม่ คิดจะไปเปลี่ยนชุดกับพวกเธอหน่อยหรอ? อีกเดี๋ยวจะมีคนมา เยอะเลยนะ”

ได้ยินอย่างนั้น ถางหยวนหยวนก็โคลงศีรษะออกไป “พี่สาว ไม่ต้องหรอก”

รูปร่างเธอไม่ดี อ้วนกลมดึกไปหมด คาดว่าคงจะไม่มีชุดที่

เหมาะกับเธอหรอก

แต่เงินจิ่งหรัวนั้นกลับชอบเด็กน้อยที่ผิวขาว ทั้งยังอมชมพูตรง หน้าเธอจริงๆ ขาวนวล น่ารัก บริสุทธิ์เสียจนประหนึ่งน้ำก็ไม่ปาน

ช่างเหมือนกับน้ำจริงๆเลย เห็นเธอนั่งกินอยู่ตรงนั้นอย่างไม่ คิดอะไรทั้งนั้น เป็นจึงหวก็คิดถึงตัวเองในตอนนี้ เธอกับเด็กสาว คนตรงหน้าช่างต่างกันลิบลับเลยจริงๆ

ไม่รู้ว่าเด็กน้อยอย่างนี้เมื่อตอนที่อายุเท่าเธอ จะเป็นยังไงกัน?
เธอยื่นมือออกไปลูบหัวของถางหยวนหยวนเบาๆ เอ่ยพูดยิ้มๆ ออกไปเบาๆ “ไม่อยากเปลี่ยนก็ไม่เป็นไร งั้นก็นั่งอยู่อย่างนี้เถอะ เธอนั่งกินอยู่ตรงนี้ พี่สาวจะไปดูแขกสักหน่อยว่ามากันครบแล้ว หรือยัง?”

“ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่สาว

จากนั้นเป็นจึงหวก็ลุกขึ้นไปด้านนอกห้องโถง หาที่เงียบๆ โทร หายฉือ ซู

แน่นอนว่าเธอไม่มีเบอร์ของฉือซู จึงโทรไปยังเบอร์ของจง เฟิงแทน

จงเฟิงตอนที่โทรศัพท์ดังขึ้น เหลือบมองเลขท้ายที่ปรากฏขึ้น มา ก็รู้ได้ทันทีว่าคนนี้เป็นใคร อันที่จริงทุกครั้งที่เธออยากจะหาย ซูก็จะโทรมาหาเขาทันที

หลังจากที่ผ่านเรื่องครั้งที่แล้วมา จงเฟิงก็หมดความอดทน กับผู้หญิงพวกนี้แล้วจริงๆ หลังจากที่รับไม่รอให้อีกฝ่ายได้พูด อะไรออกมาก็ได้พูดออกไปว่า “อย่าโทรมาอีก ต่อจากนี้ไปฉันจะ ไม่รับสายเธออีก ผู้หญิงคนเดียวกันทั้งวันไม่เบื่อบ้างหรือไง?

“จงเฟิง นายไม่อยากรู้หรอว่างานวันเกิดฉันพาใครมา?”

“เหอะๆ เธอจะพาใครมาแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน ฉันสนใจ หรือไงว่าเธอจะพาใครมา?”

“เธอตอนนี้ กำลังนั่งกินเค้กอยู่ตรงนั้นน่ะ เด็กที่เห็นของกิน แล้วตาเป็นประกายออกมา ฉันเรียกให้เธอไปเปลี่ยนชุด เธอก็ไม่สนใจ จงเฟิง นายคิดว่าเธอเป็นใครกันนะ?

เดิมจงเฟิงก็คิดจะต่เธอออกไปอีก แต่หลังจากที่ได้ยินเธอ พูดจบแล้ว ก็ยืนแข็งค้างอยู่ตรงนั้น นานกว่าจะมีการตอบอะไร กลับออกไป “แม่งเอ๊ย เงินจึงทรัวเธอว่าใครนะ?”

“นายว่าไงล่ะ? ก็คงจะเป็นคนที่นายคุ้นเคยที่สุด เธอน่ารัก จริงๆเลยนะ ใสสะอาด เหมือนกับกระดาษเปล่าไม่มีผิด บนโลกนี้ มีผู้หญิงอย่างนี้ได้ยังไง จงเฟิงนายคิดว่าไงล่ะ?”

จงเพิ่งที่จากเดิมยังมีสายตาที่ไม่จริงจังนัก แต่หลังจากที่ ได้ยินว่าทางหยวนหยวนอยู่กับทางเว้นจึงหวที่นั่น ตัวเขาก็ เปลี่ยนมาจริงจังขึ้นมา

“เธอแม่งหมายความว่าอะไรกันแน่ เธอคิดจะทำอะไร? เงินจึง ครัวฉันขอเตือนเธอเอาไว้ ถ้าเธอกล้าทำอะไรซัวขึ้นมา อย่าว่า แต่พี่ซูจะว่ายังไงเลยนะ ฉันจงเพิ่งจะเป็นคนแรกที่ไม่ปล่อยเธอ ไปแน่”

“จะกังวลขนาดนี้ไปทำไม? ฉันก็แค่เชิญเธอมาร่วมงานวันเกิด ของฉันเท่านั้นเอง จงเฟิง นายช่วยบอกซูสักหน่อยแล้วกันนะ ฉันรอเขามาอยู่”

พูดจบ เวินจิ่งหรัวก็ไม่พูดไร้สาระกับจงเฟิงอีกวางสายไป ทันที

จงเฟิงยังคิดที่จะพูดอะไรอีก ก็ได้ยินเสียงสัญญาณไม่ว่างดัง ออกมาจากโทรศัพท์ โกรธจนเขาอยากจะทุบโทรศัพท์ไปเสีย ตรงนั้นเลย ตอนที่หันกลับไปก็เห็นฉือซูมองเขามาอย่างเย็นขา

“เป็นอะไรไป?”

“สายของเงินจึงหว…

ได้ยินคำว่าเงินจึงหวสามค่านี้แล้ว คิ้วของฉือยก็อดไม่ ได้ที่ขมวดเข้าหากัน รู้สึกไม่สบอารมณ์ขึ้นมาเล็กน้อย ทำไมถึง เป็นเธออีกแล้ว?

“เธออยากให้นายไปร่วมงานวันเกิดเธอ” จงเฟิงลังเลอยู่สัก พักกว่าจะเล่าเหตุการณ์ที่ชัดเจนออกไป

ได้ยินอย่างนั้น เฉือยก้มลงสวมรองเท้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“หยวนหยวนถูกเธอพาไปที่งานวันเกิดคำพูดตรงท่อนหลัง กลับทำให้การกระทำของฉือยี่หยุดอยู่กับที่

ผ่านไปสักพักนึง กว่าเขาจะเงยหน้าขึ้นมองไปทางจงเพิ่ง “เมื่อกี้นายว่าไงนะ? ใครถูกพาไปงานวันเกิดนะ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ