บทที่1296 แค่ล้อเล่น ต้องขนาดนั้นเลยหรือ

เจียงเสี่ยวไปวิ่งหนีไปพร้อมกับใบหน้าแดงระเรื่อ

เซียวซูยืนอยู่กับที่ แล้วลูบแก้มตัวเองด้วยความรู้สึกที่อธิบาย ไม่ถูก

ทั้งๆที่ตอนเธอฉวยโอกาสเขานั้นทำเหมือนมันเป็นเรื่องที่สม เหตุสมควร แต่พอเธอจะฉวยกลับบ้าง ทำไมพอเขาเริ่มขยับ เธอ กลับกลัวเสียอย่างนั้น

ดูท่าว่า ก็คงจะเป็นคนที่กล้าคิดไม่กล้าทำ แล้วยังแสร้งทำเป็น เก่งกล้าต่อหน้าเขาอีก

ใครจะไปรู้ว่าเขาแค่เข้าไปใกล้เพียงนิดเดียว ก็ทําเอาเธอ

ตกใจจนวิ่งหนีไปแล้ว

หลังจากเจียงเสี่ยวไปวิ่งหนีไปแล้ว ตัวของเซียวซูเองก็ไม่ได้ รู้ตัวเลยว่า ริมฝีปากของเขานั้นมีรอยยิ้มบางอยู่ตลอดเวลา

ส่วนประธานจ้าวเองก็ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหน เดินมาอยู่ด้าน หลังของเซียวซู่ แล้วเปิดปากอย่างมีเลศนัยว่า “คนหนุ่มสาวนี่ดี จังเลยนะ พละกำลังเยอะดี ผู้ช่วยเชียว สายตาไม่เลวเลยนะ เด็ก สาวคนนั้นสวยจริงๆ”

ประธานจ้าวกำลังชมเจียงเสี่ยวไปอยู่ บนใบหน้ามีรอยยิ้ม บางๆ
เขียว กวาดสายตาไปมองเขา แล้วตอบรับด้วยสีหน้าเรียบ เฉย “ขอบคุณครับ

ประธานจ้าวเลิกคิ้ว “นี่ผู้ช่วยเชียวยอมรับแล้วหรือ ว่าเด็กคน นั้นเป็นแฟนคุณจริงๆ

“ครับ” เซียวซูพยักหน้ารับ

ถึงแม้เขาจะรู้ว่าเป็นแค่เรื่องโกหก แต่ในเมื่อประธานจ้าวคนนี้ ใกล้ชิดกับตระกูลเจียงแล้ว คำตอบของทางเขาเองก็สำคัญเช่น กัน เพื่อไม่ให้ชายชราจ้าวคนนี้ไปพูดจาไร้สาระต่อหน้าคนใน ตระกูลเจียง ถึงตอนนั้นเดี๋ยวยัยเจียงเสี่ยวไปจะมาหาเรื่องกับตัว เองอีก

“ไม่เลวไม่เลว ยินดีด้วยนะ ดูแล้วความสัมพันธ์ของทั้งสอง ท่านคงไม่เลวเลย เป็นเพราะจะมีข่าวดีเร็วๆนี้หรือเปล่า”

เซียวซูยิ้มแต่ไม่ตอบ และประธานจ้าวเองก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ

หลังจากจบงานเลี้ยงวันเกิดครั้งนี้แล้ว ก็ไม่รู้ว่าประธานจ้าวไป พูดอะไรกับลูกคนโตตระกูลเจียง หลังจากที่ประธานจ้าวกับเซียว กลับไปแล้ว ลูกคนโตตระกูลเจียงก็เรียกตัวชายสามของตระกูล เจียงมาพบตัวเองทันที

“ชายสาม เสี่ยวไปมีแฟนที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ ทำไมนายถึงเก็บ ไว้ไม่ยอมบอกพวกเราล่ะ”

เจียงเหนเคยทำสีหน้ามึนงง “พี่ใหญ่ พี่กำลังพูดเรื่องอะไร
“ชายสาม อย่าแกล้งทําเป็นรู้อีกเลย นายต้องการปิดบัง อำนาจชื่อเสียงต่อไปจริงๆเหรอ คุณเฑียวคนนั้นที่มาในวันนี้ถึง แม้จะปกปิดฐานะของตัวเอง แต่ฉันรู้ดีว่าบริษัทตระกูลจ้าวอยาก จะร่วมงานกับบริษัทตระกูลเย่ขนาดไหน ดูจากท่าทางของ ประธานจ้าวในวันนี้แล้ว ท่าทางที่เขามีต่อคุณเชียวคนนั้น เห็นได้ ชัดเลยว่าคุณเชียวคนนั้นคงมีฐานะที่ไม่ธรรมดาแน่”

เจียงเหย็นเคอ “แต่ว่า แล้วเรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับเสี่ยวไปด้วยล่ะ อ๋อ ที่บอกว่าเสี่ยวไปรู้จักเขาด้วยใช่ไหม คุณเฑียวคนนั้นก็บอก แล้วไม่ใช่เหรอ ว่าเขากับเสี่ยวไปเป็นแค่เพื่อนกัน

“พูดไปแบบนั้น นายก็เชื่อด้วยเหรอ คิดถึงท่าทางของเขาก่อน จะพูดคำนั้นออกมาสิ ฉันเห็นเขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งด้วย ลังเลอยู่ ครูใหญ่ก่อนจะพูดออกมา อีกอย่างเมื่อฉันได้ยินจากประธาน จ้าวว่า เขาสนใจในตัวเสี่ยวไปมาก”

“อืม ?” เจียงเหย็นเคอรู้สึกสับสนมาก ในเมื่อเป็นแบบนั้น แล้วทำไมเขาถึง……..

“ต้องเป็นเพราะเสี่ยวไปไม่ได้แนะนำตัวแน่ ดังนั้นเขาเลยไม่ กล้าพูดไปเรื่อย นี่แสดงให้เห็นว่าคุณเชียวนั้นเป็นคนที่ใส่ใจ ความรู้สึกของเสี่ยวไป๋

เจียงเหย็นเคอถูกเฉียงเหย็นหมิงพูดใส่จนสับสนไปหมด ไม่ เข้าใจจริงๆว่ามันเรื่องอะไรกันแน่

แต่เจียงเหย็นหมิงกลับตบบ่าเขา แล้วพูดด้วยสีหน้าชื่นชมว่า “ไม่เลวจริงๆเลยนะชายสาม เลี้ยงลูกสาวได้ดีจริงๆ นายกลับไปช่วยพี่ชายสืบหน่อย ว่าคุณเซียงช่วงนี้มีเวลาว่างไหม เดี๋ยว ตระกูลเจียงของพวกเราจะเลี้ยงข้าวเขาสักมื้อ

เจียงเหยืนเดอ “………….”

จนถึงตอนทีงานเลี้ยงสิ้นสุดแล้ว ทุกคนต่างก็กลับบ้านหมด แล้ว เจียงเหย็นเคอก็ยังสับสนอยู่ ลูกสาวของเขากับเซียวซูคน นั้นเป็นแฟนกันอย่างนั้นหรือ

ดังนั้นตอนที่เจียงเหนเคยกำลังเตรียมจะไปหาลูกสาวเพื่อจะ ถามให้แน่ชัดนั้น ก็ได้รับข้อความว่าเจียงเสี่ยวไปกลับไปก่อนตั้ง นานแล้ว

เดิมทีเจียงเสี่ยวไปนั้นเตรียมจะนั่งแท็กซี่กลับด้วยตัวเอง เพราะเธอรู้ว่าหากจบงานเลี้ยงนี้แล้ว จะต้องมีคนมากมายมารุม ถามคำถามเธอแน่ ดังนั้นเธอเลยรีบปลีกตัวกลับมาก่อน

แต่พอเธอเดินมาถึงริมถนน รถคันหนึ่งก็จอดลงตรงหน้าเธอ จากนั้นกระจกรถก็เลื่อนลง ใบหน้าของเซียวซูปรากฏอยู่ตรงหน้า

“ขึ้นรถสิ”

“เซียวซู่ ?” เจียงเสี่ยวไปเบิกตาโต “คุณกลับไปแล้วไม่ใช่เห รอ”

เซียวซูเม้มริมฝีปากบาง ไม่ได้ตอบคำถามนี้ของเธอ เพียงแค่ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “รีบขึ้นรถ ที่นี่จอดรถไม่ได้
หมดคําพูด เจียงเสี้ยวไปมองไปรอบๆที่หนึ่ง และทำได้แค่รีบ ก้าวขึ้นรถไปนั่งตรงที่นั่งข้างคนขับ จากนั้นเธอก็คาดเข็มขัด นิรภัยให้ตัวเอง แล้วถามไปด้วยว่า “ทำไมคุณถึงมาอยู่ตรงนี้ จากที่ฉันรู้มา คุณกลับไปก่อนพร้อมกับประธานจ้าวแล้วไม่ใช่เห รอ”

เซียวเหลือบมองเธอที่หนึ่ง “เธอรู้ความเคลื่อนไหวของฉันดี จริงๆเลยนะ สนใจฉันขนาดนั้นเลยเหรอ” เจียงเสี่ยวไป๋ “.………….

เธอมองเซียวซูเงียบๆอย่างหมดคำพูด อาจเป็นเพราะคิดไม่ ถึงว่าเขาจะพูดคำพูดพวกนี้ออกมา เลยทำให้อึ้งไปชั่วขณะ ก่อน จะได้สติกลับมา แล้วเริ่มพูดอย่างเชื่องช้าว่า “ใครใช้ให้คุณเป็น แขกพิเศษในวันนี้ล่ะ ดึงดูดสายตาของคนทั้งหมด ถึงแม้ฉันจะไม่ อยากสนใจ ก็ต้องถูกบังคับให้ไปสนใจอยู่แล้วสิ

“งั้นเหรอ ?”

เซียวเห็นว่าเธอคาดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อยแล้ว เลยไม่ได้พูด อะไรอีก มองตรงไปด้านหน้าแล้วตั้งใจขับรถไป

ที่จริงเขากลับไปก่อนแล้วจริงๆ แต่พอคิดดูอีกทีแล้ว ยังไงก๊วน กลับมาดูอีกรอบดีกว่า เพราะว่าเจียงเหมยคนนั้นดูท่าทางหา เรื่องเก่งมาก ดังนั้นเขาเลยกลับมาดู แล้วก็เจอกับเจียงเสี่ยวไปที่ ออกมาพอดี

แน่นอน ว่าเรื่องพวกนี้เซียวไม่มีทางบอกเฉียงเสียวไปแน่
แต่ก็เห็นได้ชัด ว่าเจียงเสี่ยวไปไม่คิดจะปล่อยให้คำถามนี้ผ่าน ไปง่ายๆ เห็นเขาไม่ยอมตอบ ก็ถามต่ออีกว่า “คุณยังไม่ได้บอก ฉัน ว่าคุณกลับมาอีกทำไม

“ลืมของบางอย่าง เลยกลับมาเอา” เซียวซูตอบกลับเสียง

เรียบ

“ลืมของ ? ของอะไรเหรอ”

เจียงเสี่ยวไปกะพริบตาปริบๆ แล้วมองท่าทางของเขา แล้วจู่ๆ ก็หรี่ตาแล้วมองเขา “คงไม่ใช่ว่าคุณตั้งใจกลับมารับฉันหรอก นะ”

ถ้าไม่อย่างนั้นจะไปบังเอิญขนาดนี้ได้อย่างไร เธอเพิ่งจะเดิน ออกมาครู่เดียว รถของเขาก็จอดอยู่ตรงหน้าเธอพอดี

พอได้ยินแบบนั้น เซียวซูก็หันไปมองเธอที่หนึ่ง แววตานั้นคือ

รู้สึกหมดค่จะบรรยายแล้วจริงๆ

“โลกสวยเกินไปแล้ว

“ค่านี้อีกแล้ว คุณไม่เต็มใจยอมรับก็ช่างเถอะ ยังไงแค่ฉัน เข้าใจก็พอแล้ว ว่าคุณตั้งใจขับรถกลับมารับฉัน”

เซียวซูเองก็ไม่ได้คิดที่จะโต้เถียงอะไร เพราะว่าเขาก็ตั้งใจ กลับมาหาเธอจริงๆ

“นี่ ฉันว่านะเซียวซู คงไม่ใช่ว่าคุณคิดจะจริงจังกับฉันหรอกใช่ไหม”
เอี๊ยด

จู่ๆรถยนต์ก็ส่งเสียงดังแสบแก้วหูออกมา รถของเซียวจอด อยู่ริมข้างทาง “เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ” เจียงเสี่ยวไปถูกเสียงแหลมบาดแก้วหูนั้นทำเอาสะดุ้งเอาใจ

ตอนที่รถจอดลงก็ยังรู้สึกว่ายังไม่ค่อยได้สติเท่าไหร่

“ทําบ้าอะไรของคุณเนี่ย ถึงจะตกใจยังไงก็ไม่ต้องทำขนาดนี้ ก็ได้”

เขียว ขมวดคิ้ว “ต่อไปอย่าล้อเล่นแบบนี้อีก”

คิ้วงามของเจียงเสียวไปขมวดกันแน่นทันที “ก็แค่ล้อเล่น คุณ ต้องเป็นถึงขนาดนั้นเลยเหรอ”

เขียวไม่พูดจา

เห็นท่าทางของเขาแล้ว เจียงเสี่ยวไปก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้รู้สึก โมโหขึ้นมา เธอหัวเราะเสียงเย็นสองที จากนั้นก็พูดว่า “แน่นอน ว่าฉันรู้อยู่แล้วว่าความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับคุณเป็นแค่การ แสร้งทำ ดังนั้นฉันก็แค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง ถ้าคุณรู้สึกว่าฉันพูดไม่ ถูก งั้นคุณก็บอกให้ฉันหุบปากก็พอแล้วนี่ ไม่เห็นจำเป็นต้องทำ ถึงขนาดนี้เลยนี่นา”

“อย่าพูดเลยว่าดิฉันเจียงเสี่ยวไปไม่ได้ชอบคุณ ถึงแม้ว่าวัน ไหนดิฉันเจียงเสี่ยวไปชอบคุณขึ้นมา แค่ในใจคุณไม่มีฉัน ฉันก็ ไม่ใช่คนที่ชอบตามตื้อไม่ยอมปล่อยอยู่แล้ว แค่แสดงก็แค่แสดง สี ชีวิตจริงก็คือชีวิตจริง การแสดงกับชีวิตจริงฉันแบ่งได้ชัดเจนอยู่แล้ว ดังนั้นคุณเฑียวไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องนี้หรอกค่ะ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ