บทที่ 683 รีบลงมือเมื่อสบโอกาส

หลังจากวางสาย เสี่ยวหมี่โต้วหันกลับไปมองสายตาคู่หนึ่งที่อยู่ นอกประตู เป็นสายตาของเสี่ยวเหยียนที่จ้องมองมา

“คุณน้าเสี่ยวเหยียน คุณแอบฟังผมคุยโทรศัพท์เหรอครับ?

เมื่อถูกจับได้ว่าแอบฟัง เสี่ยวเหยียนก็ถึงกลับทำหน้าไม่ถูก ได้ เพียงแต่ประหลาดใจกับความรู้สึกตื่นตัวของเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ แม้ว่าเธอจะระมัดระวังขนาดไหนก็ยังถูกพบจนได้

“เปล่านะ” เสี่ยวเหยียนกระโดดออกมาจากหลังประตู ก่อนจะ โบกมือ ให้เสี่ยวหมี่โต้วอยากขัดเขิน “คุณอาแค่จะมาถามเราว่า โทรแจ้งหมาของเราหรือยัง คุณอาไม่ได้ตั้งใจจะมาแอบฟังเรา คุยโทรศัพท์นะ~”

พูดจบ เสี่ยวเหยียนก็เอื้อมมือไปลูบหัวเสี่ยวหมี่โต้วเบาๆ พลางมองเขาด้วยรอยยิ้ม

เสี่ยวหมี่โต้วกะพริบตามองดูเธออยู่สักพัก “คนโกหก คุณน้า เสี่ยวเหยียนแค่มาแอบฟังเสี่ยวหมี่โต้วคุยโทรศัพท์

เสียวรอยยิ้มบนใบหน้าของเสี่ยวเหยียนถึงกับแข็งค้างไป หลังจากนั้นก็ยอมรับอย่างตรงๆ ” โอเคโอเค คุณน้าเสี่ยวเหยีย นมาแบบฟังเราคุยโทรศัพท์โอเคยัง? แล้วหม่าให้เรารอไข่ ไหม?”
เมื่อเห็นว่าเธอกล้าที่จะยอมรับ เสี่ยวหมี่โต้วก็ไม่ได้ถามอะไร เพิ่มเติมอีก เขาเพียงพยักหน้ากลับไป

มุมปากเสี่ยวเหยียนอดกระตุกไม่ได้ “ความจริงแล้วคุณน้า เสี่ยวเหยียนก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะแอบฟังเสี่ยวหมี่โต้วคุยโทรศัพท์ เพียงแต่….เวลาที่อยู่ต่อหน้าคุณลุงจำไว้ว่าอย่าเปิดเผยเรื่องของ หม่ามีรู้ใช่ไหม?”

“ทำไมล่ะครับ?” ดวงตาสีดำเข้มของเสี่ยวหมี่โต้วมองไปที่ เสี่ยวเหยียนอย่างไม่เข้าใจ

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสายตาใสซื่อที่ถูกส่งมา เสี่ยวเหยียน โกหกไม่ลง ทําเพียงหลับตาแล้วกระซิบเสียงเบา “ไม่ต้องถาม เยอะหรอก หลังจากนี้เดี๋ยวเราจะเข้าใจเอง แต่ว่าตอนนี้ เสี่ยวหมี โต้ว คุณน้าเสี่ยวเหยียนรู้ว่าเราแตกต่างจากเด็กทั่วไป และก็รู้ ด้วยว่าเราน่ะฉลาดมาก เพราะงั้นครั้งนี้เราสัญญากับอาได้ไหม? เรื่องนี้ปล่อยให้หม่ามีของเราเป็นคนจัดการเองเถอะ

พูดจบ เสี่ยวเหยียนใช้สายตามองเสี่ยวหมี่โต้วอย่างจริงจัง เสี่ยวหมี่โต้วเองก็จ้องเธอกลับ

ทั้งคู่สบสายตากันอยู่สักพัก เสี่ยวหมี่โต้วเอียงคอมอง “แต่ว่า ผมก็เห็นรู้อะไรเลยครับ ผมจะคุยอะไรกับคุณลุงเหรอ?”

“ระ เราจะไม่รู้ได้ยังไง ก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าแอ๊ด…”

พูดมาถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนก็มีปฏิกิริยาอย่างรวดเร็ว รับ เข้าไปกอดเสี่ยวหมี่โค้าที่อยู่ตรงหน้าเอาไว้
“เสี่ยวหมี่โค้ว เราฉลาดจริงๆ คุณน้าเสี่ยวเหยียนชอบเธอ มากเลย”

เมื่อได้ฟังอย่างนั้น เสี่ยวหมี่โต้วก็แสดงออกอย่างเป็นเฉย ก่อนจะยื่นมือออกไปผลักเสี่ยวเหยียนออก แล้วพูดว่า “เสี่ยวหมี่ โต้วชอบแค่หม่าม ก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าคุณน้าเสี่ยวเหยียนชอบ คุณลุงมากกว่า!”

เมื่อถูกเด็กพูดความในใจของตัวเองออกมา เสี่ยวเหยียนก็ถึง กับลูบจมูกตัวเองแก้เก้อ พลางกระซิบเสียงเบา “เอาล่ะ ไม่ว่าจะ ชอบเราหรือว่าคุณลุงมากกว่ากัน มันก็ไม่ต่างกันหรอก เพราะงั้น ไงก็ชอบเสี่ยวหมี่โต้ว ใครใช้ให้เสี่ยวหมี่โต้วของเราทั้งฉลาด และน่ารักแบบนี้ล่ะ?”

เสี่ยวหมี่โต้วไม่สนใจการพูดจาประจบประแจงของเสี่ยวเห ยียน เพียงวางโทรศัพท์ลงแล้วตั้งหน้าตั้งตารอหม่ามี

ไม่รู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับหม่ามีและแด๊ดดี้จะให้อภัยแด๊ดดี้ ง่ายๆอย่างนั้นเหรอ? ที่เขาไม่ให้

เมื่อก่อนแดดดี้รังแกหม่าม ยังจะมาหวังให้หม่ามีให้อภัยเร็วๆ อย่าได้คิดเรื่องนี้เลย!!

ในตอนที่ท่านจื่อออกมาจากวิลล่าไม่เจียงเป็นคนขับรถที่มา ส่งเธอถึงหน้าประตู ก่อนที่หาน จื่อจะให้คนขับรถกลับไปก่อน ในตอนแรกคนขับรถไม่วางใจยืนกรานที่จะอยู่รอเธอ

เมื่อได้ทางเลือกหาน จื่อจึงได้แต่บอกไปเพียงว่าเยโม่เป็นจะ เป็นคนมารับเธอเอง คนขับรถจึงแสดงสีหน้าสำนึกผิดก่อนจะยอมล่าถอยขับรถออกไป

หลังจากที่รอให้คนขับรถจากไป หาหมอก็ถอนหายใจออก มาอย่างโล่งอก ก่อนจะเดินขึ้นอาคารไป

เมื่อเข้ามาในห้องแล้วหลังจากนั้นหาน จื่อก็ตะโกนเรียกชื่อ เสี่ยวหมี่โค้ว

หลังจากนั้นเธอก็เห็นเสี่ยวหมี่โค้ววิ่งลงมาจากชั้นบนอย่าง รวดเร็ว ความเร็วนั้นมันมากจนสีหน้าของหาน จื่อแปรเปลี่ยน เป็นสีม่วง มองดูเขาที่วิ่งมาหาตัวเองด้วยความเป็นกังวล อยาก จะร้องบอกให้เขาหยุด ทว่าก็กลัวเขาจะตกใจจนหกล้มไป

ดังนั้นเมื่อเสี่ยวหมี่โต้ววิ่งเข้ามากระโจม ใส่อ้อมกอดของเธอ สิ่งแรกที่หานมู่จื่อ คือเอื้อมมือไปจับหูของเสี่ยวหมี่โต้ว

“ใครให้ลูกวิ่งเร็วขนาดนี้กันเนี่ย? บันไดสูงขนาดนี้ ลูกวิ่งมา เร็วๆ ไม่กลัวหกล้มเลยเหรอ? เสี่ยวหมี่โต้ว ลูกคิดว่าเลยเหรอ ว่าร่างกายเราจะเป็นอะไร?

น้ำเสียงของเธอฟังดูดุดัน แค่มองดูก็รู้ว่าไม่ได้ล้อเล่น

เสี่ยวหมี่โต้วไม่กล้าแย้ง เพียงแลบลิ้นออกมา พลางทำหน้าน สงสาร “ขอโทษครับหม่ามี เป็นเพราะเสี่ยวหมี่โต้วไม่ดีเอง เสี่ยว หมี่โต้วเห็นมาหม่ามีก็เลยรีบร้อน…..

พูดจบเสี่ยวหมี่โต้วก็เงยหน้าขึ้นมา มองเธอด้วยแววตาน่า สงสาร พร้อมแสดงท่าทางอ้อนวอนของความรัก

เมื่อเห็นเสี่ยวหมี่โต้วเป็นแบบนี้ เรื่องที่หานมู่จื่อกำลังจะตำหนิต่อก็พลางทลายหายไป

เสี่ยวหมี่โต้วชี้มือที่ดูราวกับอุ้งเท้าเล็กๆ ไปที่หูของตัวเอง “หม่ามี เจ็บครับ”

หานมู่จื่อรีบปล่อยมือตัวเองอย่างเผลอตัว หลังจากนั้นก็ก้มลง ไปลูบหูให้เขา “เจ็บมากไหม? เป็นหม่ามีใช้แรงเกินไปหรือ เปล่า?”

“อื้ม!” เสี่ยวหมี่โต้วเม้มปากแน่น มองเธอด้วยน้ำตาที่กำลัง เอ่อคลอ สายตาแบบนั้นยิ่งทำให้หานคู่จื่อรู้สึกเป็นทุกข์ใจอย่าง มาก

“โอเคครับ เป็นหม่ามีผิดเอง อย่าโกรธหม่าเลยนะครับ ไป ล้างหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วครับ เดี๋ยวเราจะไปหาคุณลุงที่บ้านกัน

เสี่ยวหมีโค้วพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “งั้นหม่ามีรอเสี่ยวหมี่โต้ว แป๊บหนึ่งนะครับ”

หลังจากนั้นเสี่ยวหมี่โต้วก็หมุนตัวขึ้นด้านบน ในตอนที่เขา กำลังจะวิ่งไปก็พูดหาน จื่อพูดขึ้นมาอีกประโยค จึงทำได้เพียง ค่อยๆ เดินขึ้นไป

บังเอิญกับเสี่ยวเหยียนที่ยืนอยู่ด้านบนมองเห็นเหตุการณ์ ทั้งหมด หลังจากที่รอให้เสี่ยวหมี่โต้วเดินจากไปแล้ว เธอก็ได้พูด ขึ้นมา

“ความสามารถในการแอ๊บของเสี่ยวหมี่โต้วยิ่งโตยิ่งดูซับซ้อน

ขึ้นเรื่อยๆ เลยนะ”
หาหมอ ……..……..

เธอมองไปที่เสี่ยวเหยียนอย่างทำอะไรไม่ถูก แม้ว่าเธอจะรู้อยู่ แล้วว่าเมื่อครู่เป็นเสี่ยวหมี่โต้วที่แสร้งแอ๊บให้ดูน่าสงสาร แต่ใคร ให้เขาเป็นลูกชายเธอกันละ? เป็นลูกชายที่ตัวเองหวงมากด้วย

“จู่ๆ หานซึ่งก็เรียกเธอกลับไป กลับไปทำไม? ไม่ใช่ว่าเขารู้ เรื่องของเธอกับเย่ ไม่เซ็นแล้วเหรอ?”

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้สีหน้าของหาน จื่อก็ยังดูสงบนิ่งราวกับไม่ได้ กังวลใจเลย

เสี่ยวเหยียนอดไม่ได้ที่จะแปลกใจ “ทำไมเธอยังสงบได้อยู่ กอ่ะ? นั่นพี่ชายเธอเลยนะ ไม่กังวลเลยเหรอ?”

หานมู่จื่อเงยหน้ามองเธอนึ่ง ก่อนจะพูดออกมาเสียงเบา “ฉัน กังวลไปแล้วจะมีประโยชน์อะไรล่ะ? ยังไงเรื่องนี้ ไม่ช้าก็เร็วเขาก็ ต้องรู้อยู่แล้ว ดังนั้นจะรู้ช้าหรือเร็วก็คงไม่ต่างกัน

เมื่อฟังอย่างนี้ เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกว่าที่เธอพูดมาก็มีเหตุผล

ถ้าหาน จ๋อกับเย่ไม่เป็นอยู่ด้วยกัน ไม่ช้าก็เร็วยังไงหานซิงค์ ต้องรู้เรื่องนี้แน่ ดังนั้นรู้ตอนนี้ กับรู้ตอนหลัง…… ผลลัพธ์ก็คงไม่ ต่างกัน

คิดได้อย่างนี้เสี่ยวเหยียนก็พยักหน้า “งั้นเธอคิดจะพูดกับพี่ ขายเธอยัง?”

พูดยังไง?
นึกถึงเรื่องที่ตัวเองจะพูดกับหวานซึ่งในวันนี้ อ้อนวอนขอร้อง หานคู่จื่อก็รู้สึกว่าหลังของตัวเริ่มที่จะเย็นเหยียบขึ้นมา แต่ว่า…… ดูเหมือนจะไม่มีทางเลือก

เธอหัวเราะ “ถึงเวลานั้นก็มาดูกัน มีโอกาสก็ต้องทําแล้วล่ะ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ