บทที่1526 จุดจบที่เลวร้ายมาก

บทที่1526 จุดจบที่เลวร้ายมาก

เชื่ออย่างนั้นเหรอ

เจียงเสี่ยวไปลองขยับริมฝีปาก ที่ถูกฟันของเขาพูดจนแตก การจูบในครั้งนี้ไม่มีความรักแฝงอยู่เลย

ตอนนี้ในสมองของเธอมีแต่ความโกรธ ไม่มีอย่างอื่นเลย ดังนั้นเธอจึงยิ้มเยาะ “ฉันไม่เชื่อและไม่อยากฟังคำพูดของคุณ ด้วย”

ตอนที่คนเรากำลังโมโห ก็มักจะพูดอะไรโดยไม่ทันได้คิด

“ไม่ฟังอย่างนั้นเหรอครับ”เซียวซูมองหน้าเธอ หมายความว่า ไม่ว่าผมจะทำอะไรคุณก็ไม่เชื่อผมแล้วใช่ไหม หรือคุณจะอยาก ให้ผมควักหัวใจออกมาให้คุณดู

ประโยคหลังทำให้เจียงเสี่ยวไปรู้สึกไม่สบอารมณ์ เธอมอง หน้าเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ เหมือนกำลังมองคนบ้า แล้วไม่ สนใจเขาอีกเลย

“ใช่ไหมครับ”

เซียวจับข้อมือของเธอ แล้วเค้นถาม

เจียงเสี่ยวไปพยายามสะบัดมือเขาออก แต่เขายังคงจับมือเธอ ไว้แน่น และถามเธอไม่หยุด “ใช่ไหมครับ อยากจะให้ผมควักหัวใจออกมาให้คุณดูจริงๆ ใช่ไหม”

“เซียวซูคุณบ้าไปแล้วหรือไง ปล่อยฉันนะ”

“บ้าผมก็ยอม คุณจะทิ้งผมกับลูกไปแล้ว ถ้าผมไม่ทำอะไรสัก อย่าง จะยุติธรรมกับผมหรือไง” พอพูดจบเซียวซูก็จูงมือเจียง เสี่ยวไปไปที่ห้องครัว

เขาคิดแผนเจ็บตัวเรียกร้องความสงสารไม่ออก แต่กลับคิดวิธี ที่ใกล้เคียงได้ จะบอกว่าเขาคิดสั้นก็ได้ บอกว่าเขาทำอะไรไม่คิด ก็ดี เขาอยากจะลองดูสักครั้ง

เขาได้ยินเจียงเสี่ยวไปพูดไว้ ถ้าหากวันนั้นเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เขาจะรู้สึกเสียใจไหม เซียวซูก็สำนึกผิดแล้ว

สำนึกผิดมากจริงๆ เขาจะสูญเสียเสี่ยวไปไปไม่ได้จริงๆ

“เซียวซู คุณคิดจะทำอะไรกันแน่ ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉันเดี่ยว

เจียงเสี่ยวไปถูกเขาลากมาจนถึงห้องครัว เธอเริ่มมีลาง สังหรณ์ไม่ดีอย่างประหลาด

เขาบอกว่าจะควักหัวใจออกมาให้เธอดู เขาคงไม่คิดจะทำ จริงๆหรอกใช่ไหม

ถ้าหากเขาทําจริงๆ เจียงเสียวไปคงอยากจะตีเขาให้ตาย เธอ รวบรวมความกล้า แล้วถามขึ้นด้วยความโมโห “ถ้าคุณกล้าทำ อะไรบ้าๆเหมือนเด็ก ฉันจะไม่ให้อภัยคุณไปตลอดชีวิตแน่นอน”
“ผมต้องทำยังไงเหรอครับ”เซียวซูมองหน้าเธอด้วยท่าทาง สับสนไร้หนทาง น้ำเสียงของเขาทุ่ม “ไม่ว่าจะต้องทำยังไง คุณก็ไม่ยอมอยู่กับผมแล้ว ส่วนผมก็อยู่โดยขาดคุณไม่ได้ ถ้าเป็น อย่างนี้ ก็ให้ผมควักหัวใจออกมาให้คุณดูเลยจะดีกว่า”

เซียวซูเปิดลิ้นชัก สีหน้าและแววตาของเขาโศกเศร้ามาก ไม่ ว่าสุดท้ายแล้วคุณจะเห็นอะไร ขอแค่ผมทำแบบนี้คุณก็คงจะเชื่อ ที่ผมพูดสักทีนะ”

เจียงเสี่ยวไปเห็นว่าเขาเปิดลิ้นชักออกมาจริงๆ และใกล้จะ คว้ามีดได้แล้ว เธอตกใจมากจนวิญญาณแทบจะหลุดออกจาก ร่าง เธอรีบคว้ามือของเขาไว้ “หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”

แต่ดูเหมือนเซียวซูจะไม่ฟังที่เธอพูด เขายังคงจะทำตามเดิม

ในตอนที่เขาถือมีดไว้ในมือ สีหน้าของเจียงเสี่ยวไปก็ซีดเผือด ไปทันที แต่เธอยังคงสงบสติตัวเองได้ แล้วพูด “เซียวซู่ ถ้าคุณ กล้าทําจริงๆ ฉันรับรองว่าจะทำแบบเดียวกับคุณ คุณคิดว่าคุณ ร้ายได้คนเดียวหรือไง”

พอได้ยินแบบนั้น มือของเซียวซูก็ชะงักงัน

ได้ผลจริงๆด้วย

“คุณจะควักหัวใจออกมาใช่ไหม มาค่ะ คุณควักของฉันก่อน ดู ว่ามันเป็นอย่างไร หลังจากคุณควักของคุณเสร็จฉันจะได้ไม่ต้อง ลงมือเอง”

พอพูดจบ เจียงเสี่ยวไปก็เข้าไปแย่งมีดจากเขา เซียวเห็นเธอเดินพุ่งเข้ามา จึงตกใจ รีบวางมืดลงลิ้นซักตามเดิม

“เอามีดมาให้ฉันค่ะ”เจียงเสียวไปห้าวหาญเหมือนโจรสาว พยายามจะแย่งมีดไปจากมือเขา

ตอนแรกเซียวซูคิดจะใช้แผนนี้บีบบังคับเลี้ยงเดี่ยวไป เขา ตั้งใจจะจับมีดไว้แล้วถามเสี่ยวไปว่าเธอจะจากเขาไปอีกไหม แต่ เขาไม่เคยคิดจะล้อเล่นกับชีวิตของตัวเองจริงๆ

พอตอนนี้เห็นท่าทางดุร้ายของเสี่ยวไป เซียวถึงได้รู้ว่าตัวเอง ทําอะไรโดยไม่คิดเลยจริงๆ

เขารีบปิดลิ้นชัก แล้วดึงเจียงเสี่ยวไปเข้ามากอดไว้แน่น

“ขอโทษ เป็นความผิดของผมเอง ผมไม่ควรจะใช้แผนที่ห่วย แตกแบบนี้เพื่อรั้งคุณไว้ แต่ว่านะเดี๋ยวไป คุณบอกผมหน่อยว่า ผมต้องทำยังไง คุณถึงจะยอมยกโทษให้ผม เรื่องนั้นผมทำผิดไป แล้ว ผมสาบาน ผมไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับเธอแล้วจริงๆ”

“ตอนนี้ในหัวใจของผมมีแค่คุณคนเดียว มองแค่คุณคนเดียว”

ถ้าหากเขาพูดประโยคนี้กับเธอเร็วกว่านี้ เจียงเสี่ยวไปคงจะ เชื่อเขา แต่ตอนนี้พูดออกมา เธอได้แต่คิดว่าเขาอยากจะรั้งเธอไว้ ถึงได้พูดแบบนี้ออกมา

แต่ตอนนี้อารมณ์ของเธอยังไม่คงที่ ดังนั้นเธอจึงพยายามสูด หายใจเข้าลึกเพื่อสงบสติอารมณ์ตัวเอง หลังจากผ่านไปได้สัก พัก เธอถึงได้สงบลง แล้วเงยหน้าขึ้นมองเซียวซู

“คุณบอกว่าตอนนี้ในหัวใจของคุณมีแค่ฉันคนเดียวอย่างนั้นเหรอคะ”

เซียวมองหน้าเธอด้วยตาเคร่งเครียดและจริงจัง ก่อนสามนิ้วมาสาบาน “ผมสาบาน

หลังจากเขาวางมือลง แล้วค่อยหน้าเข้าใกล้เธอ เมื่อก่อนผมเคยชอบเธอ แต่มันเป็นเรื่องอดีตไปแล้ว วันนั้น ผมเห็นว่าเธอบาดเจ็บ จิตใจไม่อยู่เนื้อกับตัว โรงฐานะเพื่อน ว่าผมชอบเธอถึงแบบนั้น แต่ถ้าอะไรจริงคงต้อง เจ็บปวดราวตายเป็น เสี่ยวแล้ว คุณมั่นใจในตัวเองบ้าง ได้ไหมครับ”

พูดถึงสุดท้าย น้ำเสียงของเซียวเหมือนขอร้องอย่าง ถ่อมตน ระยะห่างของทั้งสองคนใกล้กันมาก ทำให้เจียงเสียวสามารถมองเห็นเงาของตัวเองจากในแววตาของเขา จึงนึกถึง คำประโยคหนึ่งขึ้นมา

ถ้าหากระหว่างรักคนหนึ่งต้องยอมถ่อมตนอยู่ตลอด นั่นหมายความว่าความจะมีจุดที่เลวร้าย

น้ำเสียงของเซียวซูในวันทำให้เจียงเสี่ยวไปนึกเรื่อง ระหว่างสองคนมา

ก่อนหน้าเป็นที่ทุ่มเท แต่เธออยู่กับเซียวซูเธอกลับอำนาจมากกว่า เคยปฏิบัติอย่างให้เกียรติเลยสักครั้ง แต่เซียวซู่กลับต้องยอมให้เธอทุกครั้ง
แบบนี้มันหมายความว่าอย่างไรกัน

เจียงเสี่ยวไปรู้สึกอารมณ์เสียขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ เธอผลัก เขาออกห่าง ก่อนจะหันหลังให้เขา “ขอเวลาให้ฉันคิดหน่อยค่ะ วันนี้ฉันยังไม่อยากจะคุยกับคุณ เรื่องนี้

“ได้ครับ”เซียวซูที่เพิ่งทำให้เธอโมโห ตอนนี้เขาจึงไม่กล้า ทำให้เธอโมโหอีก จึงได้แต่ยอมตามที่เธอต้องการ

สุดท้ายหลังจากที่เจียงเสี่ยวไปกลับเข้าห้องไป เซียวซูก็นั่งอยู่ ที่ห้องรับแขกเพียงคนเดียว ใบหน้าข้างที่โดนตบยังคงรู้สึกเจ็บ เล็กน้อย เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ยังคงโผล่เข้ามาในสมอง ของเขาวนเวียนไปมา

ต้องยอมรับเลยว่าวันนี้เขาทำเรื่องที่โง่เง่าที่สุดลงไปแล้ว ทำไมเขาถึงได้ทำเรื่องแบบนี้ไปได้นะ

ถ้าตามนิสัยของเสี่ยวไป เธอคงจะเกลียดการกระทำในวันนี้ ของเขามากเลยล่ะมั้ง

พอคิดถึงตรงนี้ เซียวซูก็ยิ้มเศร้า ก่อนจะลูบหน้าตัวเองเบาๆ พอคิดถึงคนต้นคิด เขาจึงรีบส่งข้อความไปหาเย่ไม่เป็นทันที

“คุณชายเย่ครับ วิธีที่คุณแนะนำให้ผมมันใช้ไม่ได้เลยครับ แถมผมยังโดนตบหน้าอีกต่างหาก

ตอนที่เยโม่เซินเห็นข้อความเป็นตอนที่เขานั่งอยู่กับภรรยาของตัวเอง พอเห็นว่าคนที่ส่งข้อความมาเป็นเซียวซู เขาก็ยัด โทรศัพท์กลับเข้ากระเป๋ากางเกง โดยไม่แม้แต่จะเปิดเข้าไปอ่าน

รอจนตอนที่ภรรยาของเขาไปเข้าห้องน้ำ เย่ไม่เป็นถึงได้หยิบ โทรศัพท์ขึ้นมา แล้วส่งข้อความตอบกลับไปอีกครั้ง

“นั่นคงเป็นเพราะนายยังบาดเจ็บไม่หนักพอ ถ้านายบาดเจ็บ สาหัส เธอจะตบหน้านายได้ยังไงกัน พอเห็นข้อความนี้ เซียวซู เหมือนจะนึกอะไรดีๆขึ้นมาได้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ