บทที่ 1336 ออดอ้อนเขา

แต่ก็ไม่กล้าถามออกไปตรงๆ ทำได้เพียงเดินตรงจากข้างๆออก ไป

“คุณบอกมาตรงๆเลยนะ ฉันเมาแล้วน่าเกลียดมากใช่มั้ย? หรือว่า…ฉันพูดอะไรที่ไร้สาระไป หรือไม่ก็ทำเรื่องแปลกๆออกมา กัน?”

คำพูดตรงท่อนสุดท้ายนั้น เจียงเสียวไปถามออกไปอย่าง ชัดเจน เธอคิดว่าเซียวซูก็ควรจะพูดออกมาให้ชัดเจน ถึงจะถูก

แต่เซียวซูนั้นแท้จริงแล้วตอนแรกก็นึกไม่ถึงว่าเธอจะถามตน ออกมา คิดว่าเธอจะอาย แล้วอยากจะมาขอโทษเขา แต่ตอนนี้ ล่ะ?

เซียวซู่หยุดกินไป แล้วมองเธอเข้าไปอย่างลึกซึ้ง

“ดูเหมือนว่าเรื่องเมื่อคืนเธอจะลืมมันไปหมดแล้ว?”

เจียงเสี่ยวไปนิ่งตะลึงไปเล็กน้อย ตอบโต้กลับไปด้วยรอยยิ้ม ทันที “เปล่าค่ะๆ ฉันจะลืมมันได้ที่ไหนกัน ฉันก็แค่อยากลองถาม ความคิดเห็นของคุณดูเท่านั้นเองมั้ยล่ะ ก็เลยลองถามดูสักหน่อย เอง”

เฮอะ…เซียวหัวเราะอยู่ในลำคอ ก้มหน้ากินบะหมี่ต่อ ไม่ได้ ตอบคําถามของเธอออกไปเลย
“เธอว่ายังไงล่ะ”

“เฮ้…คุณพูดมาสิ!” เจียงเสียวไปเอื้อมมือออกไปผลักแขนของ

เขา “คุณอย่ามัวแต่กินมื้อเช้าอยู่เลยได้มั้ยคะ? ฉันกำลังถามคุณ อยู่นะ ตอบอะไรมาสักหน่อย! เซียวซูเงยหน้าขึ้นมา มองเธออย่างเอาจริงเอาจังแล้วเอ่ยพูด

ออกมา “เจียงเสี่ยวไป ฉันว่า…ต่อจากนี้ไปเธออย่าเมาอีกเลยดี

กว่า”

พูดจบ เขาก็เอียงหัวเหมือนกับว่าจะกำลังขบคิดอย่าง เคร่งเครียดอยู่ คิดเสร็จก็พูดเสริมออกมาอีกครั้ง “คนทั่วไปเขา รับไม่ไหวกันแล้ว”

อะไรนะ?

เจียงเสียวไปตกตะลึง

คนทั่วไปเขารับไม่ไหวกันแล้ว?

คำพูดนี้ มันหมายความว่าอะไรกัน? หรือจะบอกว่าเมื่อคืนเธอ แสดงกิริยาน่าเกลียดออกมางั้นหรอ? ตกลงเมื่อคืนเธอแสดง กิริยาน่าเกลียดจนกลายเป็นแบบไหนออกมากันแน่?

อ้วก? หรือว่าจะอาละวาด ร้องเพลง? หรือว่าจะกอดเซียวซู แล้วทิ้งเสื้อผ้าของเขา

จากที่กล่าวมาข้างต้นไม่ว่าจะเป็นแบบไหน เจียงเสียวไปล้วน แล้วแต่ไม่อาจรับได้ทั้งนั้น
เธอจับแขนเสื้อเซียวแน่น ไม่ยอมปล่อย

“หมายความว่าอะไรหา…คนทั่วไปรับไม่ได้? เมื่อคืนฉันทำ

อะไร?” เขียวมองท่าทางของเธอ แววตาและสีหน้าที่แสดงออกมา ต่างก็ดูไม่สบายใจอย่างมาก เหมือนกับว่าจะไม่รู้ว่าเมื่อคืนเกิด

เรื่องอะไรขึ้นจริงๆ ดูเหมือนว่าเธอจะลืมเรื่องเมื่อคืนไปหมดแล้ว

จริงๆ

ตรงจุดนี้เซียวซูนั้นรู้สึกแปลกใจสุดๆ ทั้งๆ ที่เป็นเรื่องที่เธอก่อ เองแท้ๆ ทำไมเธอถึงได้ลืมมันไปจนหมด นึกไม่ออกเลยสักนิด เดียว?

“คุณบอกมาสิ?” เจียงเสียวไปเห็นเขาเอาแต่มองเธออยู่อย่าง นั้น แต่กลับไม่พูดอะไรออกมา ในใจก็ยิ่งรู้สึกร้อนรนขึ้นมา เขย่า แขนเซียวซูไปไม่หยุด

“เธอนึกไม่ออกสักนิดเลยจริงๆน่ะหรอ?” เซียวซูถาม

เจียงเสี่ยวไปส่ายหน้าออกมา “นึกไม่ออกจริงๆ ถ้าฉันนึกออก ฉันจะยังถามคุณอีกหรอ?”

“นึกอะไรไม่ออก?” ริมฝีปากของเซียวซูแสยะยิ้มออกมา “ถ้า นึกไม่ออกก็ไม่ต้องไปคิดถึงมันแล้ว ไม่มีประโยชน์อะไรกับเธอ หรอก”

พูดจบ เซียวซูก็ลุกยืนขึ้น ตบไหล่เพื่อเป็นการปลอบใจเจียง เสี่ยวไป “ไม่เป็นไร สภาพเธอเมื่อคืนไม่มีใครเห็น และฉันก็ไม่ได้ถ่ายมันเอาไว้ ดังนั้นก็วางใจเสียเถอะ” จากนั้นก็เดินออกไปใน ระหว่างที่เจียงเสี่ยวไปกำลังตื่นตะลึง

เจียงเสี่ยวไปนิ่งตะลึงอยู่นานกว่าจะได้สติกลับมา จนในตอนที่ เธออยากจะไปถามเซียวซูให้ชัดอีกที ก็ได้พบว่าเซียวซูได้ออกไป ทํางานเสียแล้ว!

“อ๊าก! ไอ้ผู้ชายสันดานเสีย!” เจียงเสี่ยวไปโกรธเสียจนต่อว่า เซียวซูออกไปเสียงดัง “ถามคุณอยู่ตั้งนานแต่คุณกลับไม่พูด อะไรออกมาสักคำ พูดสักหน่อยมันจะตายหรือไง? น่าโมโห จริงๆ!”

เธอพุ่งตัวกลับห้องไปหาโทรศัพท์ของตัวเองด้วยอารมณ์ ฉุนเฉียว หลังจากที่หยิบโทรศัพท์มาแล้วนั้นก็ได้พบว่าโทรศัพท์ ของตัวเองหมดแบต เจียงเสียวไปก็เลยต้องเสียบสายชาร์ต จาก นั้นก็โทรหาฟางถังถังไปทันที

ในตอนที่ปลายสายรับนั้น เสียงหัวเราะเยาะของฟางถังถังก็ ดังออกมาจากปลายสาย

“ทาดา~ สหายเจียงเสี่ยวไป เมื่อคืนรู้สึกเป็นยังไงบ้างยะ? ได้ ทำอะไรจริงๆกับแฟนหลอกๆของเธอหรือเปล่า? วันนี้ได้เปลี่ยน เขาเป็นแฟนจริงๆแล้วหรือยังหา?”

ได้ยินคำพูดเย้าแหย่น เจียงเสี่ยวไปก็พอจะคาดเดาเรื่องที่เกิด ขึ้นเมื่อคืนหลังจากที่เธอเมาขึ้นมาได้ทันที

“ฟางถังถัง เธอบอกมาสิ เธอไม่อยากมีชีวิตอยู่ยาวๆแล้วใช่ มั้ย?” เจียงเสี่ยวไปกัดฟันเอ่ยออกมา “เมื่อคืนเธอเป็นคนเรียกเขียวมาใช่มั้ย?”

“เพื่อนสาว เธอฟังฉันอธิบายก่อนมั้ย? ฉันเห็นเธอดูหดหู่ใจ เพราะความรัก แล้วยังดื่มเหล้าเพื่อให้ลืมความทุกข์จนกลายเป็น อย่างนั้นด้วยอีก ฉันก็เลยเรียกเขามาให้เธอ มีอะไรไม่ดีกันล่ะ?”

“เหอะๆ งั้นเธอก็ทำเรื่องที่ดีจริงๆเลยนะ”

“แน่นอนอยู่แล้ว ถึงยังไงพวกเราก็เป็นเพื่อนรักกัน ฉันจะต้อง คิดเพื่อเธออยู่แล้ว”

ฟางถังถังตื่นเต้นดีใจออกมาเสร็จ ก็พูดบ่นออกมาอีกครั้ง “ยิ่ง ไปกว่านั้นเมื่อคืนเธอก็ดื่มเสียจนเมามาก ลำพังแค่กำลังของฉัน คนเดียวไม่มีทางจัดการเธอได้ อีกอย่าง…เธอเมาจนกลายเป็น อย่างนั้น ฉันจะไปหาพ่อเทพบุตรของฉันอย่างสบายใจได้ยังไง? ฉันก็เลยต้องเรียกเซียวซูมา เพื่อจะได้ช่วยให้พวกเธอได้สมหวัง กันด้วยเลยไง”

“เมื่อคืน ตกลงฉันเมาจนเป็นยังไงกันแน่? เธอรู้หรือเปล่า?” เจียงเสี่ยวไปไม่อยากพูดไร้สาระกับเธออีก เธออยากรู้ว่าหลัง จากที่เธอเมาเธอทําอะไรไปบ้าง

ฟางถังถังถูกคำถามนี้ทำเอางงงวยไปเล็กน้อย แล้วก็ได้ตอบ คําถามไปตามความจริง

“รู้สิ ก็แดงไปทั้งตัว แล้วก็เอาแต่แสดงท่าทางใสซื่อไร้เดียงสา ยืนก็ยืนไม่ตรง แล้วยังเชื่อฟังเป็นพิเศษ ฉันบอกให้เธอนั่งนิ่งๆอยู่ ตรงเคาน์เตอร์บาร์ เธอก็นั่งอยู่ตรงนั้นไม่ขยับไปไหน
ได้ยินคำบรรยายของเพื่อนรักแล้ว เจียงเสี่ยวไปก็รู้สึกว่าฟังไป แล้วเหมือนกับว่ามันก็ปกติดีอยู่นี่

แต่จากปฏิกิริยาของเซียวซู่แล้ว ก็คิดว่ามันคงไม่ได้ง่ายขนาด

นั้น

“ไม่สิ เธอโกหกฉันใช่มั้ย?” เจียงเสี่ยวไปเสียงดออกมา “เธอ บอกฉันมาตรงๆเลยเถอะว่าตอนฉันเมาฉันมีสภาพยังไงกันแน่?

“ก็อย่างที่ฉันเพิ่งพูดไป นอกจากนี้ก็ไม่มีแล้วนะ เป็นอะไรไปล่ะ เสี่ยวไป? หรือว่าเธอยังทำเรื่องอะไรที่น่าอับอายอะไรเอาไว้อีก?”

“ถ้าฉันรู้ก็คงไม่ต้องถามเธอแล้ว!” เจียงเสี่ยวไปโมโหขึ้นมา “ที่เธอว่ามาเมื่อทั้งหมดมันจริงหรือ? หลังจากที่ฉันเมาก็ว่าง่าย ขนาดนั้นเลย? ทำไมฉันถึงได้รู้สึกว่าฉันจะเหมือนกับผู้หญิงบ้าคน นึงเลยล่ะ?”

“คิดมากไปแล้วเสี่ยวไป นั่นมันเป็นสิ่งที่อยู่ในละครทั้งนั้น ชีวิต จริงจะเป็นไปได้ยังไง? เธอวางใจเถอะ ฉันเห็นเธอปกติเอามากๆ จะต้องไม่มีทาง… พูดมาถึงตรงนี้ จู่ๆฟางถังถังก็เหมือนจะนึก อะไรบางอย่างขึ้นมาได้คำพูดก็เลยหยุดชะงักไป “อ้า ที่เธอว่ามา อย่างนี้ ฉันก็เหมือนจะนึกเรื่องอะไรขึ้นมาได้

“อะไร?” เจียงเสี่ยวไปกุมโทรศัพท์แน่น คิ้วสวยขมวดเข้าหา กันพร้อมเอ่ยถามออกไปอย่างแวดระวัง

“หลังจากที่เซียวซูมา ฉันก็ไป แต่ตอนหลังฉันก็ยังรู้สึกไม่ค่อย วางใจเท่าไหร่ใช่มั้ยล่ะ ก็เลยกลับไปดูพวกเธอสักหน่อย แล้ว ตอนที่ฉันไป ก็เห็นว่าเธอกอดเก้าอี้พูดอะไรไม่รู้กับเซียวซูอยู่พอดีหลังจากนั้นเซียวซูก็นั่งลง แล้วเธอก็กระโจนไปบนหลังของเขา อย่างกับเสือร้ายตัวนึงไม่มีผิด ไม่ใช่อะไรแต่ฉันว่านะ…เดี๋ยวไป เธอนี่หยาบคายเกินไปจริงๆ ตอนนั้นฉันเห็นเซียวเกือบจะถูก เธอชนล้มไปกับพื้นแล้ว พละกำลังของเธอ ก็คือจะทำตัวเอง เป็นวัวเลยหรือไง?”

เจียงเสี่ยวไป …….

เธอกระโจนเข้าไปที่หลังของเซียว? แล้วยังเกือบจะชนจน เซียวซูล้มอีก?

“จริงสิ ตอนนั้น ในตอนที่เธอคุยกับเซียวซู สีหน้าอันที่เรียกว่า เขินอายอันนั้น เป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลย ฉันว่าเธอกำลัง ออดอ้อนเซียว อยู่?”

“ฉัน? ฉันอ้อนเซียวซู

เจียงเสี่ยวไปได้ยินก็รู้สึกว่ามันไม่น่าจะเป็นความจริงไปได้ จึง หัวเราะเหอะๆอย่างเย็นชาออกมา “จะเป็นไปได้ยังไง? ฉันเจียง เสี่ยวไปจะไปอ้อนเขาได้ยังไงกัน?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ