เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 1403 ไม่มีทางเสียใจภายหลัง



บทที่ 1403 ไม่มีทางเสียใจภายหลัง

เมื่อพูดออกมาเช่นนี้ เซียวหยุดชะงักเหมือนสะอึกไปในทันที พูดอะไรไม่ออก

เขามองเจียงเสี่ยวไปแปลกๆ สีหน้าอารมณ์บิดเบี้ยวเล็กน้อย เจียงเสี่ยวไปพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ทำไมทำสีหน้าแบบนั้น ล่ะ หรือว่าฉันพูดผิด? ถ้าเมื่อคืนนายเอาแต่ใจเหมือนวันนี้ พวก เราจะมีความสัมพันธ์กันเหรอ?”

เซียวซูรู้สึกว่าเธอพูดถูก ถ้าเมื่อคืนเขาควบคุมตัวเองให้ดีกว่า นี้ คงไม่เกิดเรื่องที่ตามมาภายหลัง ทั้งสองมีความสัมพันธ์กัน แล้ว และเป็นแฟนกันจริงจังแล้ว เขายังเป็นแบบนี้อีก ช่างเอาแต่ ใจจริงๆ

เมื่อคิดถึงตอนนี้ เซียวซูจึงค่อยๆเดินกลับมาเงียบๆ จากนั้นนั่ง

ลงข้างเตียง

เงียบไปสักพัก จู่ๆเขาก็พูดขึ้น: “ต่อไปเวลาเธอพูดอะไรไม่ต้อง

พูดตรงขนาดนี้ได้ไหม?”

“หมายความว่ายังไง?

“หมายความว่าเวลาพูดเรื่องที่ไม่ค่อยสะดวกใจ ให้อ้อมค้อม หน่อย”

“ฉันไม่อ้อมค้อมตรงไหน? อีกอย่างตรงนี้มีแค่นายกับฉัน นายมีอะไรกับฉันแล้ว ยังต้องให้อ้อมค้อมอีกเหรอ?”

เซียวซู: “เธอคิดซะว่าเมื่อครู่ฉันไม่ได้พูดอะไร

เขาไม่ควรเถียงกับหล่อนเรื่องนี้ เจียงเสียวไปปากเก่งมาก และเขาก็ไม่ได้เป็นคู่ปรับของเธอเลย เอาเป็นว่าหล่อนว่ายังไงก็ ว่าตามแล้วกัน

อันที่จริงเจียงเสี่ยวไปไม่ได้เป็นคนโผงผาง เพียงแต่เมื่อเจอ กับคนอย่างเซียวซู จึงปลุกความกล้าในตัวหล่อนขึ้นมา มีคำพูด หนึ่งที่กล่าวไว้ว่า ถ้าฝ่ายหนึ่งแข็งอีกฝ่ายก็จะอ่อน ถ้าฝ่ายหนึ่ง อ่อนอีกฝ่ายก็จะแข็ง

เจียงเสี่ยวไปกับเซียวซูก็เป็นเช่นนี้ เดิมทีนิสัยของเซียวเมื่อ ต้องเผชิญหน้ากับเรื่องความรู้สึกจะกลายเป็นคนลึกซึ้ง ไม่ แสดงออก แต่ในความรู้สึกนี้ก็ทำให้เป็นง่ายเช่นกัน ถ้าได้เจอผู้ หญิงที่ตัวเองชอบมากๆก็จะเป็นฝ่ายเข้าหามากกว่า

แต่เมื่อเจอคนดื้อรั้นอย่างเจียงเสี่ยวไป เขาจึงจำต้องยอมทน การคบกันระหว่างเจียงเสี่ยวไปกับเขา เขาถือเป็นฝ่ายที่ถูก กดดัน

เช่น หลังจากที่เซียวซูยอมนอนกับหล่อนร่วมเตียงเดียวกัน เมื่อเซียวซูเป่าผมแห้งแล้วเตรียมตัวจะนอน เจียงเสี่ยวไปกลับ เป็นฝ่ายเข้าหาเขา และบังคับให้เขาจูบฝันดี

มือคู่นั้นที่ทั้งนุ่มทั้งเนียนกอดรัดแขนของเขาไว้ พูดด้วยน้ำ เสียงแผ่วเบา จนทำให้เซียวซูนอนตัวเกร็ง จนขยับไม่ได้
“นายไม่ได้ยินเหรอ?” เจียงเสียวไปเห็นเขานอนไม่ขยับ จึงยื่น มือออกไปผลักเขา “คนอื่นคบกันก็มีจูบฝันดีกันหมดไม่ใช่เห รอ?”

เซียวซูรู้ดีว่าถ้าตัวเองไม่ทำตามสิ่งที่หล่อนอยากให้ทำ เจียง เสี่ยวไปคงจะกอดรัดตัวเองไว้และพูดบ่นไม่หยุด

จากนั้นเขาจึงหลับตาลง และลืมตาขึ้นมาอีกครั้งด้วยความ

เหนื่อยใจ “จูบตรงไหน?”

“นายยอมแล้วเหรอ?” เจียงเสี่ยวไปชี้ไปที่หน้าผากของตัวเอง “จูบฝันดีต้องจูบตรงนี้สิ จะให้จูบที่ไหนล่ะ?”

เซียวซูหันหน้าไปมองหล่อน ยกแขนขึ้น ค่อยๆ โน้มตัวเข้าไป มองดูเขาค่อยๆ โน้มตัวใกล้เข้ามา ใจของเจียงเสี่ยวไปเต้น แรงจนแทบจะหลุดออกมา กลิ่นเฉพาะตัวของผู้ชาย โอบล้อมตัว ของหล่อนไว้

แม้ว่าเมื่อวานทั้งสองจะมีความสัมพันธ์กันแล้ว แต่เจียงเสี้ยว ไปกลับคิดไม่ออกเลยว่าตอนนั้นเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น เพราะ หล่อนดื่มจนเมา จึงลืมเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น

จนตื่นขึ้นมาตอนเช้าเพิ่งจะรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ตอนนี้เซียวซู เป็นฝ่ายเข้ามาใกล้หล่อน เจียงเสี่ยวไปจึงเริ่มรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา

แต่หล่อนไม่ได้แสดงออกมา เพราะหล่อนไม่อยากทำตัว ขลาดต่อหน้าเซียว มือที่ซ่อนอยู่ในผ้าห่มจับผ้าปูที่นอนไว้ มอง หน้าเซียวซู่ที่โน้มตัวเข้ามาจูบบนหน้าผากหล่อนด้วยสีหน้านิ่งเรียบ

ท่าทางของเขาอ่อนโยนมาก เหมือนแมลงปอบินเดี่ยวบนน้ำ

เจียงเดี่ยวไปกระพริบตา จู่ๆก็นึกถึงรอยจูบนั้นที่ใต้ตึก ทำไม เขาในตอนนั้นถึงดูกล้าหาญ แต่ตอนนี้กลับเขินขึ้นมาแล้วล่ะ? หรือผู้ชายคนนี้ต้องตกอยู่ในสถานการณ์คับขันจึงจะสามารถ

เข้มแข็งและกล้าหาญได้?

เมื่อคิดถึงตอนนี้ เจียงเสี่ยวไปจึงลูบไปที่หน้าผากของตัวเอง ส่วนเซียวห่มผ้าเรียบร้อยแล้ว “นอน!”

กลาง ก

เซียวซูนอนอยู่บนเตียง ฟังเสียงลมหายใจของคนข้างกาย พูด ไม่ถูกว่าตอนนี้รู้สึกอย่างไร

เด็กผู้หญิงที่ยังทะเลาะกับเขาอยู่เมื่อครู่ ตอนนี้มานอนหลับอยู่ ข้างกายเขาแล้ว อีกทั้งตอนที่หล่อนนอนหลับดูเหมือนไม่มีความ รู้สึกปลอดภัยเลย นอนขดตัวกลม และหันหน้ามาทางเขาพอดี

ทำให้เซียวซูรู้สึกว่าหล่อนพึ่งพาตัวเองเป็นอย่างมาก

หลังจากเกิดเรื่องขึ้น จนถึงตอนนี้ใจของเขายังคงรู้สึก กระวนกระวาย นอนไม่หลับ

กระทั่งใกล้ถึงเวลาเที่ยงคืน เซียวซูจึงจะนอนหลับไป

หลังจากที่สวีเย็นหวั่นออกจากโรงพยาบาล ก็เริ่มยุ่งกับเรื่องก่อตั้งบริษัทตระกูลสวี่อีกครั้ง

หลินสวี่เจิ้งเห็นแก่มิตรภาพในอดีต จึงมักจะมาช่วยหล่อนบ้าง

ส่วนเสี่ยวเหยียนกับทานซึ่งได้จองแบบชุดแต่งงานไว้ เรียบร้อย เพียงแค่ต้องใช้เวลาในการปรับแต่งเท่านั้น ตอนที่วัด ตัว ดีไซน์เนอร์ยังบอกให้เสี่ยวเหยียนดูแลรูปร่างของตัวเองให้ดี ห้ามทานเยอะเด็ดขาด ถึงตอนนั้นถ้าอ้วนจนใส่ชุดไม่ได้ จะทำให้ เจ็บปวดใจมาก

ตอนแรกเสี่ยวเหยียนคิดจะตอบตกลงทันที แต่เมื่อคิดถึง สภาพร่างกายตัวเอง จึงบอกให้ดีไซน์เนอร์ช่วยขยายให้ตัวเอง นิดนึง เมื่อดีไซน์เนอร์ได้ยินเช่นนั้นรู้สึกประหลาดใจ จนต้องถาม เธอ “นี่คุณเตรียมจะทานให้อ้วนแล้วเหรอ?”

เสี่ยวเหยียนตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม: “เวลาฉันทานอะไรมัก จะหยุดไม่ได้ ฉันเกรงว่าถึงตอนนั้นเกิดปัญหาอะไรขึ้นมา หลวม นิดหน่อยคงไม่เป็นอะไร

“งั้นก็คงไม่มีปัญหาอะไร คุณผอมขนาดนี้ คนอ้วนก็ใส่ได้เช่น กัน เมื่อก่อนฉันเคยเจอเจ้าสาวให้ฉันทำชุดให้เล็กลง ก่อนงาน แต่งงานลดความอ้วนอย่างดุเดือดมาก เพื่อหวังว่าถึงวันงานจะ ได้ใส่ชุดสวย แต่คุณกลับหวังว่าตัวเองจะทานมากขึ้น ไม่กังวล อะไรเลยเหรอคะ?”

เสี่ยวเหยียนถูกอีกฝ่ายพูดจนตอบกลับไม่ถูก แต่หล่อนอยาก ทานมากขนาดนั้นที่ไหนล่ะ หล่อนก็หวังว่าตัวเองจะได้สวมชุด สวยในงานแต่งงาน แต่ตอนนี้หล่อนท้องอยู่จะทำอย่างไรได้ล่ะไม่ใช่คลอดลูกก่อนแล้วค่อยแต่งสักหน่อย ทำได้เพียงเท่านี้ แหละ

อีกอย่างหลังจากท้องแล้ว เสี่ยวเหยียนคงไม่กล้ากินตามใจ ปากเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว กินให้น้อย ลดความอ้วนเป็นหลัก ตอนนี้หล่อนคิดเพียงแค่สนใจเรื่องของโภชนาการ เพื่อลูก ของตัวเอง

เรื่องอื่นวางไว้ก่อน

หลังจากจองชุดแต่งงานเสร็จ หานซึ่งจึงไปทำพิธีสู่ขอที่บ้าน เสี่ยวเหยียน เพราะหานชิงไม่มีใครแล้ว ดังนั้นวันที่สู่ขอ หานมู่จื่อ จึงไปพร้อมกับหานซึ่ง

เมื่อสองสามีภรรยาตระกูลโจวทราบเรื่องของหานชิงกับเสี่ยว เหยียน ในวันที่สู่ขอ หลัวหุ้ยเหม่ยจึงดึงเสี่ยวเหยียนเข้าไปถาม ในห้อง

“ลูกแน่ใจแล้วเหรอว่าจะแต่งงานกับเขา?” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เสี่ยวเหยียนจึงตกใจตะลึงขึ้นมา “แม่ ทำไม แม่ถามแบบนี้ล่ะคะ?”

“ไม่ถามให้แน่ใจได้ยังไงล่ะ? ถ้าครั้งต่อไปลูกยังเป็นแบบครั้ง ก่อน บอกว่าจะเลิกกับเขา งั้นแม่ก็ตอบตกลงไม่ได้นะ เรื่อง แต่งงานเป็นเรื่องใหญ่ ต้องคิดให้รอบคอบ ลูกคิดให้ดีนะ ตอน สู่ขอกับแต่งงานไม่สบายเหมือนตอนนี้ที่ลูกคบกันเป็นแฟนนะ ถึง ตอนนั้นถ้าพวกเธอเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมา ต้องแบกรับความกดดันมหาศาลเลยนะ”

“แม่ หนูไม่มีทางเปลี่ยนใจแน่นอน” เสี่ยวเหยียนส่ายหน้า “หนูเคยบอกแล้วไง ชีวิตนี้นอกจากเขาแล้ว หนูจะไม่แต่งงานกับ ใครอีก ถ้าหนูไม่สามารถแต่งงานกับเขาได้ หนูก็จะไม่แต่งงาน อีก”

“นี่ๆ พูดอะไรเพ้อเจ้อ” หลัวหุยเหมียยื่นมือออกไปตีปากเธอ เบาๆ “คำพูดไม่เป็นมงคลแบบนี้อย่าชั่วพูด ลูกอยากแต่งก็แต่ง แม่อวยพรให้พวกเราอยู่กันอย่างมีความสุขนะ!”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ