บทที่ 1248 ฉันไม่มีทางทำร้ายเธอ

เสี่ยวเหยียนซะงักอยู่ที่เดิมโดยแท้จริง มองเขานิ่งๆ

ไม่ ไม่ไปโรงพยาบาล

อย่างนั้นความหมายของเขาคือ? แก้มที่เคยขาวซีดแป๊บเดียว ก็เห่อแดงขึ้นมา เสี่ยวเหยียนเม้มริมฝีปากแดง ดวงตาทั้งคู่เบิก กว้าง เหมือนกับกระดิ่งอย่างไรอย่างนั้น

“หม?”

เขานั้นย่อตัวลงมาอีกนิดหนึ่ง ริมฝีปากแทบจะแตะโดนเธอ อยู่แล้ว เสี่ยวเหยียนรู้สึกลมหายใจของตัวเองเกือบจะหยุดไป แล้ว

เธอกำลังคิด ถ้าเกิดเขาจูบขึ้นมาในตอนนี้ อย่างนั้นเธอจะต้อง

ไม่มีทางปฏิเสธแน่

ไม่ไปโรงพยาบาลก็ไม่ไปโรงพยาบาล

ยังไงเสียพวกเขาก็เป็นแฟนกันอยู่แล้ว เมื่อก่อนเธอนั้นวิตกแต่ ผลได้ผลเสียของตัวเอง ก็ไม่ใช่เพราะว่านานขนาดไหนหานซึ่งไม่ เคยแสดงท่าที่ต้องการต่อตัวเองเหรอ?

อย่างนั้น ในตอนนี้ก็รีบใช้โอกาสนี้ คบกันไปเลยจริงๆก็ดี เหมือนกัน!

และในตอนที่เสี่ยวเหยียนกำลังคิดถึงการพลีชีพและความหาญกล้า กลับได้ยินเสียงของท่านซึ่งถามขึ้นมาค่หนึ่ง “กลัว” ฟังจบ เสี่ยวเหยียนก็ส่ายหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย ปฏิเสธ

“ถ้าเกิดว่าไม่กลัว แล้วทำไมถึงไม่พูด?”

“คือว่า…….. เสี่ยวเหยียนอยากจะอธิบาย หานซิงกลับ หัวเราะขึ้นมาเบาๆ บีบคางของเธอไว้เบาๆ จากนั้นถึงเคาะจมูก ของเธอ “เด็กโง่ เธอกลัวอะไรกัน? ฉันเองก็ไม่มีทางทำร้ายเธอ ดึกแล้ว รีบไปอาบน้ำเถอะ จากนั้นค่อยนอน พรุ่งนี้พวกเรายังมี กิจกรรมอีกนะ”

“???” เสี่ยวเหยียนมองเขาอย่าไม่เข้าใจ ในตอนนี้เขากลับสั่ง ให้ตัวเองไปอาบน้ำนอน? เขาคงจะไม่ใช่คนโง่ใช่ไหม? เธอไป อาบ นอนแล้ว เขาจะทำยังไง?

แถมเมื่อกี้เขาพูดว่า เขาไม่มีทางทำร้ายตัวเอง หมายความว่า

แตะต้องเธอ ใช่หรือเปล่า? เขาไม่แตะต้องเธอ เพราะนึกว่าเธอนั้น

กลัว??

ในตอนที่กำลังใช้ความคิด หานซิงก็เตรียมตัวที่จะหมุนตัว ออกไป เสี่ยวเหยียนเองก็ไม่รู้ว่าภายในใจของตัวเองคิดยังไง รู้ แค่ว่าสมองของเธอยังตั้งสติไม่ได้ ฝีเท้าพุ่งออกไปตั้งนานแล้ว จากนั้นก็กดเอวของเขาเอาไว้

“ฉ………..ฉัน…ฉัน…ฉันไม่ไปอาบน้ำ ฉันจะอยู่เป็นเพื่อน

คุณ!”

พูดประโยคนี้จนจบด้วยความตะกุกตะกักติดอ่าง ศีรษะของเสี่ยวเหยียนซุกอยู่ที่หลังของหานซิง แล้วก็ไม่ได้เงยขึ้นมาอีก เพียงแค่กอดอยู่ที่เอวเพรียวบางของเขามือคู่นั้นเริ่มเพิ่มน้ำหนัก ขึ้นเรื่อยๆ

เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเอาความกล้ามาจากไหน แต่ว่าจาก ไหวพริบและความฉลาดของหานซิง ก็คงจะรู้เรื่องทั้งหมดตั้งนาน แล้ว หลินชินเอ๋อเคยมาพบเขาก่อนแล้ว อย่างนั้นเธอกลับมามือ เปล่า หานซิงเองก็ต้องรู้หลินชิ้นเอ๋อนั้นได้ไปหาตัวเองมาแล้ว ดัง นั้นเมื่อตอนที่ตัวเองนั้นพูดอะไรผิดออกไป เขาถึงได้ใช้แววตาที่ เหมือนยิ้มเยาะแต่ไม่ใช่พร้อมกับสายตาพิฆาตมองมาที่เธอ

คิดถึงตรงนี้ มือของเสี่ยวเหยียนก็เพิ่มแรงบีบขึ้นมาอีก ประมาณหนึ่ง กอดเอวของหานซิงเอาไว้แน่น “ฉัน ฉันอยู่เป็น เพื่อนคุณ ไม่ไปไหนทั้งนั้น

มือนุ่มนิ่มของเด็กสาวกำลังกอดอยู่ที่เอวของเขา ถึงแม้ว่าจะ

โอบเอวไว้แน่น แต่กลับไม่ได้ทรมานเลยแม้แต่น้อย

กลิ่นหอมหวานของเด็กสาวที่ไหลเวียนอยู่ในอากาศ หานชิงที่ ตอนแรก โดนวางยาเข้าไป อาการก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ซึ่งการอาบ น้ำเย็นมาช่วยขจัดความร้อนรุนแรงพวกนั้น หลังจากที่เด็กสาว ติดขึ้นมา ความร้อนที่แผดเผาก็กลับมาโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

แต่เดิมหานชิงที่มีเหงื่อซึมออกมาที่หน้าผากอยู่แล้ว ในตอนนี้ เส้นเลือด กลับโผล่ออกมาเล็กน้อย เหมือนกับว่ากำลังควบคุม อะไรอยู่ เด็กสาวอายุน้อยขนาดนี้ ไหนเลยที่จะยอมสูญเสียสิ่ง สำคัญมากบางอย่างสำหรับเธอ เพราะว่าคำพูดที่ผิดชั่วครั้งชั่วคราวของคนอื่นล่ะ?

คิดถึงตรงนี้ หานซิงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอดกลั้น เย็นชา “ปล่อย เสี่ยวเหยียนอย่าดื้อ เป็นเด็กดี ไปอาบน้ำ เสร็จแล้วก็เข้า นอน”

“ไม่เอา” เสี่ยวเหยียนกอดเขาแน่นยิ่งขึ้นไปอีก กัดปากตัวเอง เอาไว้แน่น คาดว่าแทบจะกัดปากของตัวเองจนเลือดออก เธอ เหมือนกับว่าได้ทําการตัดสินใจที่สำคัญอะไรลงไป “ฉัน ฉันเป็น แฟนของคุณ 2. ฉ.ฉันฉัน…..ฉันสามารถช่วยคุณได้……….

หานชิง ”

คำพูดของเธอน้ำเสียงดูประมาณว่าเขินอาย ดังนั้นยิ่งถึงช่วง หลังๆยิ่งเล็กลง เหมือนกับแมวอย่างไรอย่างนั้น แถมเจ้าพวกนี้ก็ เหมือนกับกรงเล็บที่เกาเบาๆอยู่บนหัวใจของหานชิง ทำให้เขา นันทรมานขึ้นอีก

“เด็กโง่ เมื่อฉันไม่ได้บอกแล้วเหรอ ฉันไม่มีทางทำร้ายเธอ เป็นเด็กดี ”

พูดจบ หานชิงก็แกะมือที่เกาะเอวตัวเองเอาไว้แน่นของเธอ เมื่อกี้ตอนกอดเขาเสี่ยวเหยียนแรงออกแรงตั้งมากมาย ใน ออก เม ตอนนี้หลังจากโดนหานซึ่งผลักออก ภายในพริบตาก็ไร้ที่พึ่งพิง ภายในพริบตาก็ไม่มีความกล้าที่ก้าวไปด้านหน้า ทำได้เพียงแค่ ยืนมองตัวของหานชิงอยู่ที่เดิมนิ่งๆ กัดปากเอาไว้อยากจะพูด ออกไปแต่ก็ยังเอาไว้

ในหัว คิดถึงคำพูดพวกนั้นที่หลินชิ้นเอ๋อพูดกับเธอ
ผู้ชายไม่ได้สนใจในแฟนของตัวเอง นี่หมายความว่ายังไง น้องเองคงจะรู้ใช่ไหม?

ไม่ใช่ ในตอนนี้เธอห้ามคิดอะไรไปเรื่อย เธอก็พูดกับหลิน น เอ๋อไปอย่างชัดเจนแล้ว จะมาโดนเธอยุแยงในตอนนี้ไม่ได้ คิดถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนเดินไปหาหานชิงช้าๆ เธอไม่ได้ยก

แขนไปกอดเขาอีก แต่กลับเดินไปอยู่ข้างหลังเขา แล้วค่อยๆพูด

ขึ้น

“ฉัน……..ไม่คิดว่านี่คือการทำร้ายนะ ฉันเป็นแฟนของคุณนะ ไม่ใช่คนอื่น…..แถม……….

เธอหยุดไปครู่หนึ่ง มือทั้งสองข้างที่ตกลง กังวลจนกำหมัด แน่น สูดหายใจเข้าลึกๆครั้งหนึ่ง แล้วพูดขึ้นช้าๆ “แถม คือ ฉัน….เสนอตัวเองด้วย……

คําสุดท้ายนั่น เสี่ยวเหยียนเอ่ยขึ้นเสียงเบา ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า

หานจึงได้ยินไหม

หานซิงตัวกระตุกไปแบบหนึ่ง

แน่นอนว่าเขาเข้าใจความหวังดีของเด็กสาว รู้มาตั้งแต่ก่อน หน้านี้แล้ว

หลังจากที่เสี่ยวเหยียนบอกออกไป เห็นว่านานแล้วแต่หานชิง ก็ยังไม่ตอบ เธอก็รวบรวมความกล้าก้าวไปด้านหน้าอีกครั้ง แล้ว ยื่นมือออกไปกอดเอวเขาอีกครั้ง เอาหน้าซุกเข้าไปที่หลังของเขา อีก
“ดังนั้น คุณไม่ต้องเป็นห่วงฉัน”

อยู่ๆข้อมือถึง โดนจับเอาไว้ เสี่ยวเหยียนโดนหานซึ่งจับให้มา อยู่ด้านหน้า หรี่ตาลงแล้วมองเธอด้วยสายตาอันตราย

” ตกลงว่าคุณรู้ไหมว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่? ในสถานการณ์ แบบนี้ คุณมาบอกกับผมว่าคุณยินดี?”

ระหว่างคิ้วของเขาอยู่ๆก็เหมือนกับโดนย้อมไปด้วยความ โกรธ ทำให้เสี่ยวเหยียนไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ริมฝีปากเปิดอ้า ขึ้น สุดท้ายก็พยักหน้าโดยไม่ได้ส่งเสียงอะไร

จากการหยอกล้อของเธอครู่หนึ่ง เสี่ยวเหยียนสัมผัสได้ว่า ความร้อนจากมือของหานซึ่งสูงกว่าก่อนหน้านี้มาก ในตอนที่จับ ข้อมือของเธอ เหมือนกับว่าเอาข้อมือของเธอไปแขวนอบในไฟ อย่างไรอย่างนั้น

อารมณ์ของเสี่ยวเหยียนเองก็ปะทุแล้วเหมือนกัน เธอกัดริม ฝีปากล่าง อยู่ๆก็เงยหน้าขึ้น

“ฉันเต็มใจ! ฉันเป็นแฟนของคุณนะ ที่จริงแล้วเรื่องพวกนี้ก็ เป็นเรื่องปกติ ฉันก็พูดแล้วว่าฉันเต็มใจ ทำไมคุณถึงไม่เต็มใจ หรือเพราะว่าคุณยังไม่ได้ชอบฉันมากพอ เพราะฉะนั้นก็เลยยอม ที่จะทรมานตัวเอง ในสถานการณ์แบบนี้ แต่กลับไม่แม้แต่จะแตะ ต้องฉันเลยสักนิด!”

หานชิง “

“เหมือนกับที่หลินชิ้นเอ๋อบอกฉันแบบนั้นหรือเปล่า คุณไม่ได้สนใจในตัวฉัน เพราะฉะนั้นก็ไม่อยากจะมาแตะต้องฉัน ถ้าเกิด ว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆล่ะก็ อย่างนั้นฉัน……….

ประโยคหลังนั่นยังไม่ทันพูดจบ หานซึ่งก็โน้มตัวลงมาอุ้มเอา ของเธอเอาไว้ แล้วก้าวยาวๆเข้าไปในห้องนอนที่ข้างเตียง

แค่การหมุนเพียงรอบเดียว แผ่นหลังของเสี่ยวเหยียนก็ไปโดน กับฟูกนุ่มๆ ต่อจากนั้นหานซิงกดทับตัวลงมา

เธอเบิกตากว้าง ลมหายใจหยุดลงกะทันหัน

นี่ นี่มัน………

หาเชิงจับข้อมือขาวเรียวของเธอกดลงไปที่ข้างท้ายทอย ดวงตาสีดำเป็นทะเลเพลิงไปแล้ว เสียงแหบพร่านั้นแหบจนฟังไม่ ออก

“เด็กโง่ เธอไม่รู้เหรอว่าคำพูดพวกนี้กำลังทำให้ฉันโมโห

เมื่อกี้เสี่ยวเหยียนยังพูดจาฮึกเหิมอยู่เลย ตอนนี้พละกำลังของ ชายหนุ่มได้แผ่ไปทั่วเหนือร่างกายของเธอ แป๊บเดียวเธอก็กลัว แล้ว

“ฉัน…….อื้อ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ