บทที่ 546 อย่าชอบฉัน

เสี่ยวเหยียนหยุดชะงัก มองคนตรงหน้าอย่างเหลือเชื่อ

คือเธอฟังผิดไปหรือเปล่า?

เทพบุตรกำลังถามเธอว่าตื่นแล้วหรือ? นี่ไม่ใช่อยู่ในความ ฝันของเธอเหรอ? เทพบุตรจะถามเรื่องแบบนี้กับเธอได้ อย่างไร?

เมื่อนึกถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนก็กะพริบตาเล็กน้อย แต่ยัง ไม่สามารถตั้งสมาธิได้ อาจเป็นเพราะแอลกอฮอล์ในเมื่อคืน แฮงค์ เธอจึงรู้สึกสับสนมึนงงเช่นนี้

หานซึ่งเห็นเธอจ้องมองตัวเองอย่างล่องลอย นึกถึงเรื่อง เมื่อคืน จากนั้นก็คิดไปถึงเรื่องต่างๆ ก่อนหน้านี้ เขาเม้มริม ฝีปากบาง ปิดหนังสือในทันที

เสียงดังปีก ทําให้ตัวเสี่ยวเหยียนมีสติไม่น้อย

ไม่ใช่สิ ถ้ามันเป็นความฝัน แล้วทำไมถึงสมจริงอย่างนี้

และสายตาของหานชิง ดูเหมือนจะเย็นชาเล็กน้อย

นี่คืออะไรกัน?

เสี่ยวเหยียนกัดริมฝีปากล่างไว้ ลุกขึ้นจากพื้น ตอนที่ลุก ขึ้น เธอทุลักทุเลเล็กน้อย เมื่อคืนเธอนอนหลับในชุดราตรีตอนนี้เมื่อลุกขึ้น สายเดี่ยวหล่นไปข้างหนึ่ง เผยให้เห็นไหล่ ขาวดั่งหิมะและเนื้อผ้าตรงหน้า ยังกระจัดกระจายเล็กน้อย ปรากฏอย่างเลือนราง

ทานขิงสีหน้าบึ้งตึงเล็กน้อย หันออกไปทันที

หลังจากยืนขึ้นเสี่ยวเหยียนยังคงรู้สึกวิงเวียนมึนงง อดไม่ ได้ที่จะต้องยื่นมือออกมากุมหลังศีรษะขอตัวเองด้วยความ เจ็บปวด พิมพากับตัวเอง

“ทำไม ฉันรู้สึกว่า……..หัวฉันมันหนักจังเลย”

“ที่นี่ที่ไหน? ไม่ใช่ห้องฉัน…….

“นี่ไม่ใช่ความฝันของฉันหรือ?”

หลังจากพูดพิมพ์ไปหลายคำ ทันใดนั้นหานซึ่งก็ได้ส่ง ประโยคตำหนิที่เย็นชา “แต่งตัวให้เรียบร้อย

เมื่อได้ยิน เสี่ยวเหยียนก็ก้มหน้าอัตโนมัติ ถึงได้เห็นสภาพ ที่น่าสังเวชของกระโปรงเธอในตอนนี้ สีหน้าของเธอเปลี่ยน ไปอย่างหนัก รีบยื่นมือออกมาดึงชุดให้เรียบร้อย “ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

นี่ไม่ใช่ความฝันมั้ง? ไม่อย่างนั้นเทพบุตรทำไมถึงเย็นชา

อย่างนี้?

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เสี่ยวเหยียนก็ยื่นมือไปที่แขนของตัวเอง หยกแขนตัวเองอย่างแรง
น่าจะไม่คาดคิด ในควขณะ เจ็บจนเธอร้องออกมา

“เจ็บจัง!”

ไม่ใช่ความฝันจริงๆด้วย!

ถ้าอย่างนั้นสภาพเสื้อผ้าของเธอในเมื่อกี้ ก็ต้องโดนทาน ซึ่งเห็นหมดแล้ว? แย่แล้ว หานซึ่งจะคิดว่า เธอตั้งใจหรือ

เปล่า?

เมื่อนึกถึงอย่างนี้ สีหน้าของเสี่ยวเหยียนก็ดูแย่ลงไปอีก กัดริมฝีปากล่างไว้

และในตอนนี้ หานซิงก็ได้เดินมาถึงตรงหน้าเธอแล้ว

เธอเงยหน้าขึ้น เหลือบมองหานซึ่งอย่างเก้อเขิน เท้าที่ เหยียบอยู่บนพื้นเย็น ก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว “ขอ ขอโทษ……คุณหาน ฉันไม่ได้มีหมายความอย่างนั้น…….

ดวงตาของหานชิงลึกล้ำมาก เขาจ้องมองเธอ

“ไม่มีหมายความว่ายังไง?

เสี่ยวเหยียนซะงัก นิ่งอึ้งเป็นเวลานาน ถึงได้พูดว่า “ไม่ได้ มีความหมายว่าจะยั่วยวนคุณ

หานซึ่งไม่พูดอะไร แต่ดวงตาดำสนิทจ้องมองเธอ ในแวว ตาไม่มีอารมณ์ใดๆ ลึกล้ำจนรู้สึกน่ากลัวนิดหน่อย เสี่ยวเห ยียนไม่มีความกล้าที่จะสบตากับเขา โดยตรง ดังนั้นจึงทำได้เพียงก้มหน้า

แต่ใครจะรู้ว่า เธอเพิ่งก้มหน้าลง ทันใดนั้นต่างก็ถูกบีบไว้ วินาทีต่อมา เธอถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้น

เสี่ยวเหยียนดวงตาเบิกกว้าง มองหานซึ่งที่อยู่ตรงหน้า

ด้วยความเหลือบเชื่อ

หัวใจเริ่มเต้นระรัวอย่างไม่เอาไหน

นิ่งไว้ ต้องนิ่งไว้

หานซึ่งโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย ดวงตาของเสี่ยวเหยี ยนเบิกกว้างทันที เกิดอะไรขึ้น?

แค่คืนเดียว หาเชิงก็ชอบเธอแล้วหรือ? ตอนนี้คือจะจูบ

เธอ?

เมื่อนึกถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียน ไม่เพียงแต่ตื่นเต้นเท่านั้น แต่ยังรู้สึกประหม่าด้วย ค่อยๆหลับตาลง จากนั้นก็ทำปากจู๋

โดยสัญชาตญาณ

แต่แล้ว จูบในจินตนาการไม่ได้ประทับลงมา

เสี่ยวเหยียนรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย จึงลืมตาขึ้น แล้วเห็น หานซึ่งมองเธอ สีหน้าไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ

เธอขยับริมฝีปากเล็กน้อย ถึงได้รู้ว่า เมื่อตัวเองได้ทำ

อะไรเรื่องโง่เง่า
“ชอบฉัน?” หานซึ่งถามพร้อมกับบีบคางของเธอ

น้ำเสียงของเขาช้าๆ ด้วยเสน่ห์อันเป็นเอกลักษณ์ของชาย วัยกลางคน รูปลักษณ์ของเขาเป็นแบบที่ดึงดูดเธอมาโดย ตลอด ดังนั้น ในตอนนี้สังเกตอย่างใกล้ๆ เสี่ยวเหยียนรู้สึกว่า วิญญาณของตัวเอง เกือบจะถูกสายตาเขาดูดเข้าไปแล้ว

ยอมรับเถอะ!

ในเวลานี้ทำไมยังจะไม่ยอมรับ?

ในหัวใจของเสี่ยวเหยียนมีคนคนหนึ่งกำลังตะโกน ใน ตอนที่เธอกำลังจะรวบรวมความกล้าพยักหน้ายอมรับ น้ำ เสียงของหาน งก็เยือกเย็นกะทันหัน

“อย่าชอบฉัน”

“อะ…….อะไรนะ?” เสี่ยวเหยียนถามอย่างตะกุกตะกัก

สายตาที่หานซึ่งมองเธอ ซ่อนความเยือกเย็นเล็กน้อย เม้ม ริมฝีปากเล็กน้อย และปล่อยเธอ

มู่จื่อเป็นน้องสาวที่หายไป ที่ฉันหากลับมาด้วยความยาก ลำบาก ในชีวิตนี้ สิ่งที่ฉันต้องทำ ก็คือชดเชยเธอ ดังนั้นฉัน จะไม่เสียเวลากับผู้หญิงคนอื่น”

เสี่ยวเหยียนตกใจเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกว่าสามารถเข้าใจได้ แต่เธอยังคงกลืนน้ำลายคหนึ่ง แล้วอธิบาย “แต่มู่จื่อไม่ ต้องการให้คุณดูแลเธอตลอดเวลา เธอก็อยากมีชีวิตของตัวเองและเธอก็หวังว่าคุณก็จะได้พบกับความสุขของคุณ

“นี่ไม่ใช่เหตุผลที่คุณจะฉวยโอกาสจากมันได้

การโจมตีอย่างไม่ปรานี ทำให้เสี่ยวเหยียนหน้าซีด ริม ฝีปากสั่นเล็กน้อย “ฉัน ฉันไม่ได้จะฉวยโอกาสเลย ฉันก็

“ควรทำยังไงคุณน่าจะรู้ ฉันได้พูดชัดเจนแล้ว!”

เสี่ยวเหยียนก้มหน้าลง ตรงหน้าได้ปกคลุมไปด้วยหมอก แสบจมูกยิ่งนัก เธอกลั้นความอยากหลั่งน้ำตาไว้

เธอช่างน่าขบขันจริงๆ เธอกำลังเพ้อฝันอะไรอยู่?

คนเขาเป็นท่านประธานหาน ที่อยู่เหนือกว่า จะชอบกุ้งตัว น้อยอย่างเธอได้อย่างไร?

แม้ว่าเธอจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับมู่จื่อ แต่ก็ไม่ได้ หมายความว่า หานซึ่งจะชอบเธอ

เมื่อนึกถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนกัดริมฝีปากล่างของตัวเอง อย่างดื้อรั้น กําหมัดแน่นด้วยความโกรธเคือง

ทันใดนั้น เธอก็เงยหน้าขึ้น พูดด้วยความโกรธ “แล้วจะ ยังไงล่ะ? คุณพูดถูก ฉันชอบคุณจริง แต่ฉันไม่ได้อยากฉวย โอกาสในยามอ่อนแอเลยสักนิด และคุณฟังฉันให้ดี ฉันชอบ คุณกับคุณ จะชอบฉันไหม ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเลย ดังนั้น ตราบใดที่คุณไม่ตอบสนองความรู้สึกของฉัน นั้นก็ไม่สามารถพูดได้ว่า ฉันฉวยโอกาส! มีสิทธิ์อะไร?

เขาขมวดคิ้ว จ้องมองสาวน้อยที่พยายามจะเถียงกับเขา เพราะเพิ่งตื่น ผมของเธอเลยยุ่งเหยิง แต่ในตอนนี้ ดวงตา กลับสว่างไสวอย่างน่าอัศจรรย์

ดื้อรั้นคิดว่า สิ่งที่ตัวเองทำเป็นเรื่องที่ถูกต้อง

เมื่อก่อนเขาก็เคยมีตอนที่ดื้อรั้นแบบนี้มาก่อน แต่นั่นเป็น เรื่องเมื่อหลายปีก่อนแล้ว

เมื่อเห็นเขาไม่พูด เสี่ยวเหยียนกัดฟันแน่น ” ตอนนี้คุณไม่ จำเป็นต้องปฏิเสธฉัน เพราะถึงฉันจะขอบคุณ แต่ฉันไม่เคย สารภาพรักกับคุณเลย ดังนั้นการปฏิเสธของคุณจึงโมฆะ! วัน นี้ฉันจะถือว่าไม่ได้ยิน

หานชิงห ตาเล็กน้อย

เสี่ยวเหยียนยิ่งพูดยิ่งโกรธ ใบหน้าแดงไปหมด ดวงตา เบิกกว้าง น้ำตาคลออยู่ในเบ้าทั้งหมด “หืม! ฉันยังไม่ได้สารภาพรักเลย มีการปฏิเสธคนอย่าง

คุณที่ไหนกัน? ”

หลังจากพูดเสร็จ เธอก็ยื่นมือเช็ดตาของตัวเองอย่างแรง

เข้มแข็งได้อย่างรวดเร็ว
“เมื่อคืนขอบคุณที่พาฉันมาให้ห้องพัก ตอนนี้ฉันจะกลับไป

แล้ว”

หานซึ่งตึงสายตากลับ พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เชิญตาม สบาย

เสี่ยวเหยียนสูดจมูกเล็กน้อย จ้องไปที่ชุดสูทของเขา กะทันหัน “งั้นคุณถอดเสื้อสูทบนตัวคุณออก แล้วยืน ให้ฉัน

เสี่ยวเหยียนชี้ไปที่เสื้อผ้าของตัวเอง ไม่งั้นฉันจะใส่แบบนี้ ออกไปเหรอ?”

ชุดราตรีของเธอ ได้รับการทารุณมาตลอดทั้งคืน ก็ไม่

สามารถพบปะผู้คนได้แล้วจริงๆ หานซิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง พูดอย่างเคร่งขรึม “ฉันให้คนรับใช้ส่งเสื้อผ้ามาให้คุณ “ไม่!” เสี่ยวเหยียนอารมณ์เสียในทันที ชี้ไปที่เขา “ฉันจะ เอาเสื้อสูทของคุณเท่านั้น ถือเป็นการชดเชยที่คุณทำร้าย

ฉัน!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ