บทที่1249 คุณมีโรคที่ซ่อนอยู่หรือเปล่า

อยู่ๆ หานซิงก็กดจูบลงมา

โลกใบนี้เงียบลง ทุกสรรพสิ่งไร้เสียง เหลือเพียงแค่หัวใจที่เต้นเพราะว่าความรัก

เสี่ยวเหยียนรู้สึกเหมือนว่าหัวใจของตัวเองแทบจะทะลุออกมา จากหน้าอก เหมือนกับลูกกวางที่พุ่งชนไปมั่วๆ มือของเธอโดน หานซิงลากขึ้นอยู่ตรงเหนือศีรษะ ในตอนนี้แม้แต่เล็บก็สั่นอย่าง ไม่รู้ตัว

ทั้งๆ….ทั้งๆ ที่เป็นตัวเองแท้ๆที่พูดจนฮึกเหิมยุเขาก่อน ตอนนี้จะกลัวก็ไม่ทันแล้ว แต่ว่าเสี่ยวเหยียนกลัวก็กลัว แต่ กลับไม่ได้มีความรู้สึกเสียใจเลยสักนิด

อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ยา เพราะฉะนั้นอุณหภูมิริมฝีปากของ หานซิงก็เลยสูงมาก ดูเหมือนจะร้อนแผดจนทำให้เสี่ยวเหยียน เจ็บตัว ในตอนแรกเริ่มเธอกังวลเล็กน้อย ในท้ายที่สุดก็ค่อยๆ ปิดตาลงจากการนำทางของหานชิง

จูบของเขาราวกับไฟ แผดเผาอยู่บนริมฝีปากของเสี่ยวเหยียน หน้าผาก จมูก ลําคอ…….
สถานการณ์ยิ่งดีและดีขึ้นเรื่อยๆ

ความร้อนๆกระจายจากลำคอไปสู่หัวไหล่

และตอนที่เสี่ยวเหยียนนึกว่าทุกอย่างจะเกิดขึ้น และพัฒนาไป อย่างราบรื่น อยู่ๆบนตัวก็กลายเบาลง ทุกๆสัมผัสกับอุณหภูมิ อยู่ๆก็หายไป เธอเพิ่งจะลืมตาขึ้น ก็มองเห็นทานชิงดึงผ้าห่มผืน หนึ่งมาคลุมตัวเธอไว้

“??”

เสี่ยวเหยียนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มองเขาด้วยความงงเล็กน้อย “นี่ นี่คือทําอะไรคะเนี่ย?”

หานซึ่งปรายตามองเธอเล็กน้อย เห็นว่าคิ้วของเธอราวกับไหม ริมฝีปากแวววาว ลําคอขาวก็มีร่องรอยของตัวเองอยู่ภายในใจ ก็หงุดหงิดขึ้นมามากกว่าปกติ

ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ก็ควบคุมได้ดีมาก แต่กลับเป็นว่าเพราะคำ พูดแค่สองสามคำของเธอ และก็การกระทำอีกเพียงเล็กน้อยก็ สามารถที่จะพังทลายได้

หาเชิงจ้องมองเธออยู่นาน ริมฝีปากบางของหานซึ่งเม้มจน เป็นเส้นตรง มองออกว่าเขาอดทนอย่างทุกข์ทรมาน

“เด็กโง่ ตอนนี้ยังไม่ได้

ไม่ได้? หมายความว่ายังไง? เสี่ยวเหยียนไม่เข้าใจ แต่ว่าดู จากความหมายของหานชิง ชัดเจนว่าก็คงจะไม่ทำต่อไปแล้ว เธอคิดที่จะเปิดผ้าห่มออก หานซิงกลับดูเหมือนว่าจะรู้ล่วงหน้าอยู่ แล้ว เลยใช้ผ้าหมม้วนตัวเธอเอาไว้ ม้วนจนเธออยู่ในสภาพม้วน กลม

เสี่ยวเหยียน..…..…….

“อยู่ตรงนี้นิ่งๆ คืนนี้ผมจะใช้ห้องน้ำ

พูดจบ หานซิงก็ลุกขึ้นแล้วก็จากไป ทิ้งไว้เพียงแต่เสี่ยวเหยียน ให้ตะลึงอยู่ตั้งนานสองนานตรงที่เดิม รอจนกว่าเธอจะตั้งสติกลับ คืนมาได้ ก็ได้ยินเสียงประตูปิดลงดังปิง แล้วก็กดล็อก

ในตอนนี้ เธอถึงได้นึกอะไรขึ้นได้ อยากจะลุกขึ้น แต่กลายเป็น โดนผ้าห่มมวนจนแน่น ไม่มีหนทางแล้ว เสี่ยวเหยียนทำได้เพียง

แค่หมุนตัวรอบหนึ่งถึงจะออกมาจากผ้าห่มได้ เธอรีบพุ่งตัวไปทางห้องน้ำ เดินไปได้สองก้าวถึงได้รู้ว่าเสื้อ ของตัวเองนั้นโดนเลิกขึ้นสูง แม้แต่กระดุมก็โดนแกะออก

คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ เสี่ยวเหยียนก็หน้าแดง วุ่นอยู่กับ การจัดการเสื้อผ้าของตัวเอง จากนั้นจึงได้เดินไปอยู่ตรงหน้า ห้องน้ำ

ลองไปหมุนลูกบิดประตู กลายเป็นว่าโดนล็อกไปแล้ว ภายใน ห้องน้ำมีเสียงแปะๆของน้ำดังออกมา

เสี่ยวเหยียนตบประตู แล้วก็ตะโกนไปด้วย “คุณออกมานะ ฉัน บอกแล้วไงว่าฉันยินยอมอ่ะ ตกลงว่าคุณใส่ใจเรื่องไหนกันแน่? ฉันเป็นผู้หญิงคนหนึ่งยังไม่สนใจ คุณเป็นถึงชายฉกรรจ์จะสนใจอะไร? หาเชิง คุณรีบเปิดประตูนะ!”

ที่ตอบกลับมามีเพียงเสียงน้ำ

เสี่ยวเหยียนโมโหจนมากๆแล้ว สีชมพูอ่อนบนใบหน้า ส่วน หนึ่งเป็นความเขินแต่มากกว่านั้นคือความโกรธ

ทั้งๆที่ทำไปได้ตั้งครึ่งทางแล้วแท้ๆ แต่เขากลับยั้งมือ ยอมที่จะ

มาอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ มาบอกว่าตอนนี้ไม่ได้

ถึงแม้ว่าจะไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน แต่ว่าอย่างน้อยเธอก็ เคยเห็นประสบการณ์พวกนี้มาบ้าง

ถึงเวลาแบบนั้นแล้ว เขากลับยังสามารถหยุดยั้งตนเองได้

แค่คิดว่ากำลังแช่น้ำเย็นๆแล้วก็อดทนกับความทรมานไปด้วย หัวใจของเสี่ยวเหยียนก็โดนบีบคั้นไปด้วย ใบหน้าหมองเศร้า ของเธอร้องไห้แล้วก็ชนเขากับประตู

“คุณเปิดประตูสิ พูดสิ คุณตอบคำถามของฉันสิ ตกลงอะไรคือ ตอนนี้ไม่ได้? ฉันไม่ได้มีปัญหาอะไรสักหน่อย คุณใส่ใจขนาด นี้……….องอะไรที่พูดไม่ได้หรือเปล่า…….

พูดถึงในตอนท้าย น้ำเสียงของเด็กสาวยังคงมีเสียงร้องไห้ใน อยู่ด้วย

อยู่ๆ เสียงน้ำในห้องน้ำก็หยุดลง

เมื่อกี้เพราะรีบร้อน น้ำตาของเสี่ยวเหยียนก็เลยหยดลงมา เธอตบประตูไปเตรียมพร้อมจะพูดต่อ แต่ประตูห้องน้ำกลับโดนเปิดออกเสีย

ประตูเพิ่งเปิดออก เสี่ยวเหยียนสนใจทั้งนั้นเพื่อกอดหานซิง

หานยังทันจะได้เช็ดหยดน้ำเกาะบนหัวเข้ามาซุกอกเขา ทำให้เขาไม่มีทางเลือก

เสี่ยวเหยียนเขาเอาไว้ เห็นเธอเริ่มยกออกแรงมากมายกอดครั้ง พูดด้วยเสียงเศร้า หานซึ่ง คืนถ้ากล้าผลักฉันออก

มือยกขึ้นกึ่งหนึ่งของหานซึ่งหยุดแบบเสีย ชั่วครู่ มือใหญ่กดวางบนหัวของเธอ คลุมและนวดเบาๆ

“หัดจะแล้วนะเสียงของฟังออก

เหนื่อยล้าและหน่ายใจมาด้วย ขนาด

เธอจะไปอยู่ไหนล่ะ

เสี่ยวเหยียนทำเสียงที่ออกครั้งหนึ่ง พูดเสียงอี้ คุณ สนใจไม่ต้องการฉันก็ อย่างนั้นฉันไปก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ

เสียง

ต้องการเธอแล้ว? คิดอะไรตตะวันถ้าเกิดว่าต้องการฉัน คงไม่ฉันออกเวลาแบบ

แถมยังไม่สนใจฉันเสี่ยวเหยียนพูดแล้วเงยหน้าไปสบตากับทานชิง “คุณบอกมาตามตรงนะ คุณมีโรคอะไรแอบ ซ่อนอยู่ใช่ไหม?”

……… หัวคิ้วขิงหานชิงขมวดเข้าหากัน มองเด็กสาวของตน ด้วยสายตาเหนื่อยหน่าย

เขาก็เพียงแค่คิดว่าในสถานการณ์แบบนี้อาจจะทำให้เธอ เสียใจได้เท่านั้น สมองเธอกลับเติมแต่งให้เป็นเรื่องราวใหญ่โต ออกมาได้ ขนาดที่ว่าคิดถึงด้านโรคร้ายที่แอบซ่อนทางนี้ก็คิด ออกมาได้ หานซึ่งยื่นมือออกไป หยิกแก้วของเด็กสาวอย่างแรง

พูดอะไรมั่วซั่ว? นี่หวังว่าจะให้แฟนของตัวเองเป็นโรคอะไร อย่างนั้นเหรอ?”

ใบหน้าของเด็กสาวโดนบีบ รู้สึกเจ็บเล็กน้อย เธอย่นจมูก โดย ไม่รู้ตัวแล้วว่าขึ้น “ถ้าเกิดว่าไม่มีโรคอะไรที่แอบซ่อนอยู่อย่างนั้น ทำไมคุณถึงไม่ทำต่อ?”

“แม่เด็กน้อยแบบเธอนี่มันจริงๆเชียว…….

หานชิงถอนหายใจออกมาครั้งหนึ่ง โน้มตัวลงมากอดไหล่ บอบบางของเธอเอาไว้ ในน้ำเสียงลึกๆแล้วดูหมดพลัง

“ไม่มีเหตุผลที่ดีมารองรับ ใบรับรองยังไม่ได้เอาเลยนะ จะถูก ต้องตามประเพณีได้ยังไง?

หม?

ตอนแรกเสี่ยวเหยียนไม่เข้าใจ พอได้คิดแบบหนึ่งก็เข้าใจ ความหมายของเขา เธอใบหน้าแดงฉ่า อยู่ๆก็ร้องดังจนทำให้คนตกใจ

“นี่ นี่คือ…..คุณกำลังขอฉันแต่งงานเหรอ?”

รอยยิ้มของหาน งหายไป ความคิดของเด็กสาวต่าง จากความคิดของคนทั่วไป แต่ว่า ความจริงแล้วเขาก็มีความ หมายแบบนั้น เขาไม่ใช่คนที่จะรักใครได้ง่ายๆ ถ้าเกิดว่าเลือก แล้วก็ไม่มีทางเปลี่ยนไป ไม่อย่างนั้นในตอนแรกเขาก็คงไม่นิ่งได้ นานแบบนั้น ในตอนหลังก็เป็นเพราะว่าเขาควบคุมความรู้สึกไม่ ได้ ในตอนที่ตัดสินใจจะคบกับเธอก็ได้ตัดสินใจแล้วเหมือนกัน

เสี่ยวเหยียนถามจบ ถึงได้รู้ตัวว่าตัวเองถามคำถามที่โง่เง่า ขนาดนั้น คนเขาก็แค่พูดออกมาเฉยๆ ไม่ได้มีความหมายว่าจะ ขอแต่งงานเสียหน่อย แต่เธอกลับคิดไปเองเข้าใจผิดเอง

น่าอายจริงๆ!!

เสี่ยวเหยียนกับปากของตัวเองไว้ “ข.. ขอโทษค่ะ……เมื่อกี้ฉัน เข้าใจผิดไปเอง ฉัน………….

“เด็กโง่ อย่างนี้จะนับว่าขอแต่งงานได้ยังไง?” หานซึ่งบีบหลัง

ต้นคอของเธอเบาๆ น้ำเสียงยังคงทุ้มเหมือนเดิม ในชาตินี้

ของหานชิง เขาเคยรักเพียงแค่คนเดียวคือแม่เด็กน้อยคนนี้ ถ้า

เกิดว่าให้มาขอแต่งงานในเวลาแบบนี้ สถานที่แบบนี้ อย่างนั้น

ไม่ใช่ว่าจะทำให้เธอน้อยใจเอาเหรอ? ขอแต่งงานเป็นเรื่องที่

สำคัญขนาดไหน อย่างน้อยก็ต้องยิ่งใหญ่เป็นทางการและตระ

เตรียมด้วยความตั้งใจ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ