บทที่ 1013 ทําได้ดีมาก

ก็ช่าง ปล่อยให้เธอจัดการเองก็แล้วกัน

ผู้หญิงของเย่ ไม่เป็นทั้งคน เป็นไปได้ไง แค่เรื่องแค่นี้ยังจัดการ

ไม่ได้

ถึงแม้เขาไม่อย่าให้เธอเหนื่อยและเป็นห่วงเกินไป แต่หา นมู่จื่อเป็นคนดื้อรั้นมาก ถ้าเขาฝันบังคับเธอซึ่งๆหน้าแล้วล่ะก็ กลับไม่เป็นผลดีแน่นอน

เพราะฉะนั้น ถ้าเย่ไม่เป็นอยากจะช่วยเธอจริงๆ ก็คงต้องลงมือ แบบลับๆ

ขึ้นรถเสร็จ หานมู่จื่อได้รัดเข็มขัดนิรภัยให้กับตัวเอง จากนั้นก็

ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง

ถึงแม้ก่อนหน้านี้ ตอนที่เธออยู่ที่ห้องทำงาน ก็ได้หาข้ออ้าง ต่างๆนาๆ ให้กับตัวเองไปแล้ว แต่ตลอดทั้งวันนี้ ใจของเธอถูก เรื่องของเมิ่งเส่โยวรุมเร้าอยู่ตลอดเวลา

คนเราทำผิดก็ต้องแบกรับทำผิดนั้นไว้คนเดียว ไม่ควรนำ ความซวยมาให้คนอื่น

ถ้าหากคนๆนั้นไม่ใช่เพิ่งเสโยว หานมู่จื่อก็จะคิดว่าผู้หญิงคนนี้ น่าสงสารมาก เพราะยังไงซะ เธอไม่ใช่คนก่อหนี้

นั่นเป็นความผิดของพ่อเธอ
ถึงเมิ่งเล่โยวจะเป็นคนทำให้คนพวกนั้นยิ่งเหิมเกริม แต่ สําหรับเธอแล้ว เธอก็เหมือนจะหาวิธีที่ดีกว่านี้ไม่ได้แล้วเลยต้อง ใช้วิธีเช้าเลวทรามขายร่างกายตัวเองแบบนี้

แค่นึกถึงว่าเธออาจจะถูกชายพวกนั้นรุมโทรม สมองของหา นมจื่อก็มีภาพปรากฏขึ้นมา หลังจากนั้นก็ปวดจนเงยหัวไม่ขึ้น

ลมหายใจของเธอเริ่มไม่คงที่

รถได้จอดลงที่ข้างทาง มือข้างนึงได้เอื้อมมาแตะที่หน้าผาก ของเธอ : “คุณโอเคมั้ย? ”

มือนี้ทั้งใหญ่และอบอุ่น ราวกับฉุดเธอออกจากความมืดแล้วก ลับมาเห็นแสงสว่างอีกครั้ง

หาน จื่อลืมตาอย่างเร็ว ใช้แรงจับมือนี้ไว้ ราวกับคว้าเส้นฟาง

สุดท้ายที่ช่วยชีวิตได้อย่างไรอย่างนั้น

“ไม่เซิน!”

เธอเรียกชื่อของเย่ ไม่เซิน แล้วหันหน้าไปมองเขา

สายตาของฝ่ายตรงข้ามกำลังจ้องเธออยู่ด้วยความเป็นห่วง ดวงตาคมลึกคู่นั้นเต็มไปด้วยความเป็นห่วงและวิตกกังวล

หานคู่จื่อก็ไม่รู้ว่า ณ เวลานี้ตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่ ปากพูด ออกไปโดยที่สมองไม่ได้สั่ง

“ฉันอย่าเจอเซียวซู

เย่โม่เซินหรี่ตาเบาๆ สักพักมือก็ได้เอื้อมไปอีกทางนึง ลูบจับหน้าของเธอ

เขาเอาไว้แล้วไม่มีผิดว่าต้องมีเรื่องอะไรแน่ แค่เห็นว่าเธอไม่ ยอมพูด เขาก็ไม่อยากไปบังคับเธอ

ตอนนี้เธอเอ่ยปากกับตัวเองแล้ว เย่ ไม่เซินก็แต่รับปากเธอไป รถได้กลับรถมา เยโมเซินโทรหาเซียวซู ถามว่าเขาอยู่ไหน

ฝั่งของเซียวซูกำลังจัดการเรื่องของเมิ่งเสีโยว เพราะหาน จื่อ เคยสั่งเขาไว้ว่าอย่าบอกเรื่องนี้กับเย่ไม่เป็น เพราะฉะนั้นเขาเลย ระมัดระวังเป็นพิเศษ ตอนนี้ เยโม่เซินกลับโทรถามว่าเขาอยู่ไหน

ฟังแล้วก็รู้สึกผิดปกติ

แต่กับเย่ โม่เซินแล้ว เซียวซูไม่กล้าพูดโกหกอย่างยื่นออกใจ กล้า เลยพูดจาๆอึ้งๆ : “คุณ ชายเ…ผมกำลังจัดการเรื่อง ส่วนตัวอยู่ครับ”

“เรื่องส่วนตัวงั้นหรอ? “เย่ ไม่เซ็นยักคิ้วทีนึง หัวเราะด้วยน้ำ เสียงเยาะเย้ย : “เรื่องส่วนตัวอะไรที่ทำให้นายพูดจาจนติดๆ ขัดๆแบบนี้? ”

เชียว “เออ คุณชายเย่ครับ นี่มันคงจะไม่…….

“รีบบอกตำแหน่งนายมา

“คุณชายเย่ครับ”เซียวซูรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย

“เซียวซู ตั้งแต่เมื่อไหร่…ที่นายก็มีเรื่องปิดบังฉันแล้วฮะ? ”
ถึงแม้น้ำเสียงของเย่ ไม่เป็นฟังแล้วเรียบเฉยเหมือนไม่มีอะไร แต่เซียวซู่กลับรู้สึกแผ่นหลังเย็นวูบโดยไม่มีสาเหตุ

ขนลุกทั้งตัว เขาติดตามเย่ ไม่เป็นมาเป็นเวลานาน เขากลัว ที่สุดก็คือเวลาที่เขามีสีหน้าเรียบเฉยแบบนี้ พลังนั้น

น่ากลัวกว่าตอนโกรธอีก

คนบางคน เวลาโกรธคือโมโหจริงๆ แต่สำหรับคุณชายเย่นั้น เป็นพวก เห็นท่าทางของเขาไม่ได้โกรธอะไร แต่ก็ทำให้กลัว โดย ไม่รู้สาเหตุ รู้สึกกดดันบอกไม่ถูก

หาน จื่อที่นั่งอยู่ข้างๆทนฟังไม่ไหวอีกต่อไป หันไปมองเย็ไม่ เป็นที่นั่งอย่างจนปัญญา”ฉันเป็นคนบอกเขาเองว่าไม่ให้บอกคุณ เขารับปากฉันไว้ก่อน เพราะฉะนั้นต้องรักษาคำพูด ต้องเป็นคน ที่มีสัจจะ”

พออธิบายเสร็จ หานมู่จื่อก็ได้พูดเสียงดังขึ้น “เซียวซู ฉันเอง ตอนนี้นายอยู่ไหน ? ส่งโลเคชั่นของ

นายมาหน่อย เราจะไปที่นั่น

“คุณนายน้อย? “ได้ยินเสียงของหานคู่จื่อแล้ว เซียวซูค่อยยัง โล่งใจ เวลาพูดจาก็ไม่ซ้ำๆอึ้งๆอีก ไม่เพียงแค่นี้ ยังรีบรับปาก ทันทีแล้วส่งตำแหน่งตัวเองไปให้

หลังจากวางสาย เย่ ไม่เซินกลับรู้สึกอารมณ์ซับซ้อนหน่อยๆ เซียวซู่…..เป็นผู้ช่วยของเขาไม่ใช่หรอ?
ทำไม ตอนนี้เขาถึงเรียกใช้เขาไม่ได้เลย?

“คุณคงไม่ได้ไม่พอใจใช่มั้ย? “ระหว่างที่เย่ไม่เป็นกำลังคิด อยู่นั้น หานมอก็จู่ๆถามขึ้นมาคำนึง

เย่ไม่เซินดึงสติกลับมา แล้วพูดด้วยเสียงเบา : “เปล่า มี อะไรให้ไม่พอใจ? เซียวซูเป็นผู้ช่วยของผม เชื่อฟังคุณก็สมควร แล้วหนิ”

หานมู่จื่อ

นี่เธอฟังผิดหรือเปล่า? รู้สึกแปลกๆบอกไม่ถูก

แต่ยังไงซะ เซียวซูก็เป็นผู้ช่วยของเย่ ไม่เป็น เพราะฉะนั้น ยังไง แล้วหาน จื่อก็จําเป็นต้องช่วยเขาแก้ตัวไปคำนึง “เรื่องนี้ ฉัน เป็นคนสั่ง ให้เขาช่วยปิดเป็นความลับเอง ถึงเขาจะเป็นผู้ช่วยของ คุณ แต่เขาก็ไม่ใช่คนไร้สัจจะ เพราะฉะนั้นถ้าคุณจะโทษเขา ก็ โทษฉันดีกว่า”

“พูดไร้สาระอะไรกัน? “เย่ไม่เป็นชายตามองเธอที่ถึงอย่างจน ปัญญา“เขาไม่ได้ไปเชื่อฟังคนอื่นซะหน่อย เขาเชื่อฟังคุณ ผมจะ ไปถือสาอะไรกัน?

เย่โม่เซินพาเธอมาถึงที่จุดหมาย สุดท้ายกลับพบว่าเป็นโรง พยาบาลบ้า

ตอนที่หานมู่จื่อเห็นตัวหนังสือโรงพยาบาลบ้าคำนี้แล้ว ในใจ รู้สึกอารมณ์ซับซ้อน ก่อนหน้านี้ เธอก็เดาว่าเพิ่งเส่โยวมีปัญหา ทางจิตหรือเปล่า ตอนนี้ดูแล้ว…..เหมือนที่เธอคิดไว้ไม่มีผิดจริง
อาการทางจิตมีปัญหา ภายใต้สถานการณ์แบบนี้

“คุณชายเย่ คุณนายน้อย”

เซียวเดินเข้ามาหา ที่จริงเขาไม่ได้คิดจะพาเธอมาที่โรง พยาบาลบ้า ก็แค่คนบ้าคนนึง แถมยังเป็นคนบ้าที่เคยทำร้าย คุณนายน้อยอีกต่างหาก เดิมทีเดียว อยากพาเธอไปที่อื่น หลัง จากนั้นก็ให้คนคอยดูเธอช่วงนึง ให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้แกล้งบ้า และให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้คิดอะไรอย่างอื่นกับคุณนายน้อยก็ พอแล้ว

แต่พอได้พูดคุยกับคุณนายน้อยเมื่อตอนเย็นแล้วนั้น ทำให้ เซียวซูเปลี่ยนความคิดไป คุณนายน้อยเป็นคนที่มีเมตตาใจดี มาก ถึงฝั่งตรงข้ามจะเป็นศัตรูของเธอก็ตาม แต่ยังไงซะก็ผ่าน เรื่องร้ายมาขนาดนี้

ถึงเขาจะไม่ได้คิดช่วยฝ่ายตรงข้ามอะไร แต่พาเธอมาที่โรง พยาบาลบ้าก็ถือว่าไม่เลวแล้ว

“เซียวซู เธอเป็นยังไงบ้าง?

“คุณนายน้อย คนอยู่ข้างในครับ เมื่อเธออาละวาดไม่ยอม หยุด พวกหมอไม่รู้จะทำอย่างไงกับเธอ เลยได้ฉีดยาระงับ ประสาทให้เธอไป ตอนนี้หลับไปแล้วครับ”

หานมู่จื่อกัดริมฝีปากล่างไว้เบาๆ “หลับไปแล้วหรอ? นั้น เข้าไปดูได้มั้ย? ”

ได้ยินแล้ว เซียวซูลังเลอยู่ครู่นึง จากนั้นหันไปปรึกษากับคนด้านใน ถึงกลับมาพูด : “เข้าไปดูได้ครับ แต่ว่าคุณนายน้อยขึ้น ดูที่หน้าประตูก็พอนะครับ เผื่อว่าเธอจู่ๆตื่นขึ้นมาแล้วทำร้ายถึง คุณนายน้อยได้ครับ”

“ได้ ขอบใจมากนะ”

หาน จื่อก้าวเดินอย่างเร็ว เย่ ไม่เป็นต้องไม่วางใจปล่อยให้ เธอไปคนเดียวแน่นอน แล้วได้ก้าวเทาตามขึ้นไป ตอนที่เดินผ่านเซียวซูนั้น ยังไม่ลืมชมเขาคำนึง

“ทําได้ดีมาก”

เสียงเบาลอยมาข้างหูของเขา ดูเย็นชา กลับเหมือนมีดคม

อย่างไรอย่างงั้น

เซียวซูกลืนน้ำลายไปคำนึง

ไม่น่าเชื่อเลยว่า คุณชายเย่ชมเขาว่าทำได้เยี่ยมงั้นหรอ?

นี่ นี่มันฟังยังไงก็ไม่เหมือนกำลังชมเขา หรือว่าเขาตั้งใจจะพูด ประชดเขา? ที่จริงแล้ว เขาได้ขัดใจคุณชายเย่เข้าเต็มๆแล้ว?

ใจของเซียวซู่ซับซ้อนขึ้นมาทันที แต่ก็ยังหน้าด้านเดินตามเขา

ไป

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ