เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่719 ช่วยคิดที่จะดูแลตัวเองหน่อยได้ไหม



บทที่719 ช่วยคิดที่จะดูแลตัวเองหน่อยได้ไหม

หลังจากที่ซูจิ๋วบอกกับทานชิงถึงเรื่องที่ท่านจื่อท้องแล้วนั้น คิ้ว ของท่านซึ่งก็ไม่อาจผ่อนคลายลงได้ตลอดทั้งคืน หน้ามุ่ย ปาก ตลอดเวลา หน้าตาแผ่รัศมีแบบที่ไม่มีใครกล้าที่จะเข้าใกล้

พยาบาลที่เข้ามาตรวจหานคู่จื่อก็ตกใจกับท่าทีของหานซึ่งจึง หลีกห่างไปกว่าสามฟุต แต่ก็จำต้อง ทำหน้าที่ของตัวเองให้เสร็จ สิ้น เมื่อเสร็จแล้วเธอก็แทบจะหนีออกไปอย่างรวดเร็ว

ซูจิ๋วเป็นเลขาของหานซึ่งอยู่กับเขามากว่าหลายปี แน่นอนว่า รู้ถึงลักษณะนิสัยของเขาไม่มากก็น้อย

ในเวลานี้เย่ ไม่เป็นก็ไม่อยู่ งานแต่งงานใดๆ ก็ไม่ได้ราบรื่น

เรียบร้อย แต่มู่จื่อกลับตั้งท้องขึ้นได้

ถ้าหากว่า……เกิดเรื่องขึ้นกับเย่ไม่เป็นจริงๆ โดยไม่อาจตาม หาให้กลับมาได้ ถ้าอย่างนั้นหาน จ่อกับเด็กคนนั้นก็คงจะมีชีวิต ที่น่าสงสารมากทีเดียว

ถึงแม้ว่าตอนนี้ซูจิ๋วจะบอกตลอดว่าเย่ไม่เป็นไม่เป็นอะไร และ จะต้องตามหาเจออย่างแน่นอน

แต่ว่าลมฝนบนฟ้าไม่อาจคาดการณ์ เรื่องต่างๆ ก็ไม่อาจคาด

คิตใต้

เรื่องราวมากมายมาเผชิญกับอุบัติเหตุย่อมเป็นที่ไม่อาจแก้ได้ ทั้งนั้น
เมื่อนึกคิดได้อยู่ชั่วครู่ จู่ๆ จิ๋วก็ลุกพรวดขึ้น จากนั้นก็เดินไป ทางหานชิง ก่อนจะนั่งลงข้างๆ ตัวของเขา

“หมอบอกว่า ร่างกายของคุณปู่จื่ออ่อนแอมาก ตอนนี้ยังไม่ เป็นอะไร การที่แม่ลูกปลอดภัยก็ถือว่าโชคดีมากแล้ว”

แววตาของหาเชิงสั่นไหว แต่ยังคงกัดปากเอาไว้แน่น ไม่ได้ ตอบรับคําพูดของเธอ

ซูจิ๋วจึงพูดหยั่งเชิงขึ้น “ท่านประธานหาน จริงๆ แล้วฉันคิด ว่า….เด็กคนนี้ก็มาได้ถูกเวลานะคะ อย่างน้อย…สำหรับคุณปู่จื่อ แล้วก็เป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่ง

เมื่อได้ยินดังนั้น หานซึ่งที่ไม่ขยับตัวทั้งยังหน้านิ่วคิ้วขมวดมา โดยตลอดก็เงยหน้าขึ้น มองไปที่เธอ ก่อนจะพึมพำขึ้นเบาๆ “เรื่องอย่างนั้นเหรอ? ”

ซูจิ๋วถอนหายใจเบาๆ ในใจ

แน่นอนหล่ะว่าเธอเดาออกว่าหานซึ่งกำลังคิดอะไรอยู่ พูดแบบ นี้แล้วหมายความว่าดีขึ้น

ซูจิ๋วยิ้มน้อยๆ พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล: “ใช่แล้วหล่ะค่ะท่าน ประธาน ถ้าพูดอย่างไม่น่าฟังเลย…ตอนนี้คุณชายเย่จะเป็นจะ ตายอย่างไรก็ไม่อาจทราบได้ คุณจื่อคงอยากที่จะหาเขาให้พบ เพื่อที่จะร่วมทุกข์ร่วมสุข แต่ไม่ว่าฉันหรือคุณก็ไปมาแล้วทั้งนั้น นอกเสียจากว่า……..ที่คุณชายเย่ตกลงไปจะไม่ใช่น่านน้ำนั้น ไม่อย่างนั้น……..นคืนนี้ไป คนที่รอดมาได้ก็จะยิ่งน้อยลง พรุ่ง นี้…ก็ไม่น่าจะเป็นวันฟ้าโปร่งแล้ว ประธานทานเข้าใจที่ฉันพูดไหมคะ? ”

ทานซึ่งกัดริมฝีปาก สายตามืดมัวชั่วครู่

จริง

น่านน้ำตรงนั้นมันอันตรายมากอยู่แล้ว ทั้งยังถูกฝนชะล้างไป แบบนี้ เวลาชั่วข้ามคืน….จะมีคนที่มีชีวิตรอดอยู่สักกี่คน?

เพียงแต่เกรงว่า พรุ่งนี้ให้กู้ภัยไปช่วยจะไปเอากลับมาได้เพียง แต่ร่างไร้วิญญาณแล้ว

ทุกคนล้วนแต่คาดหวังว่าจะเกิดปาฏิหาริย์ จากนั้นก็พึ่งแต่ ปาฏิหาริย์แล้วเฝ้ารอ

แต่ว่า….ถ้าปาฏิหาริย์เกิดขึ้นได้ง่ายๆ มันจะเรียกว่าปาฏิหาริย์

ไหมหล่ะ?

ในใจเต็มไปด้วยความคิดไม่ตก ดูเหมือนทานซึ่งจะคิดไปได้ ว่าก่อนวันแต่งงานไม่นานเก๋ไม่เห็นได้ให้สัญญากับเขา และรับ ประกันไว้

สิ่งที่ผู้ชายคนนั้นกลัวก็คือการตัดสินใจพุ่งชนทุกอย่างเพื่อรัก จือจริงๆ เพียงแต่ตอนนี้

“ประธานหาน ฉันเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะพูดอะไรที่ไม่น่าฟัง เพียง แต่…ถ้าหากวิเคราะห์เหตุการณ์แล้ว…หากว่าเกิดเรื่องขึ้นกับคุณ ชายเย่จริงๆ คุณจอก็น่าจะไม่อยากจะมีชีวิตต่อ คุณว่าถูก ไหม? ”
หานซิง: ……ก็ไม่ผิด

ดูจากสองวันที่ผ่านมานี้ ถึงเธอไม่ได้ไปตาย แต่สิ่งที่เธอทำมัน ก็ไม่ใช่ว่าเป็นการฆ่าตัวตายอย่างนั้นเหรอ?

แต่เมื่อท้องแล้ว มันก็จะต่างออกไป….เพราะในท้องยังมีอีก ชีวิตนึง คุณปู่จื่อเป็นแม่คนแล้ว เธอไม่อาจทำได้ตามใจที่จะให้ ลูกตายไปกับตน

หาง: “..….”

“ดังนั้นประธานหาน ฉันจึงคิดว่าเด็กคนนี้มาได้ถูกเวลาจริงๆ ”

“แบบนี้นี่เอง ปากของท่านซึ่งขยับเขาไม่เคยเป็นแม่คนมา ก่อน ถึงพ่อก็ไม่เคยเป็น ก็เลยไม่รู้ว่าความรู้สึกของการเป็นแม่ มันเป็นยังไง

แต่กับซูจิ๋วนั้นไม่เหมือนกัน เธอเคยเป็นแม่คนมาก่อน น่าจะรู้ ลึกถึงความรู้สึกของมู่จื่อได้มากกว่า

หรือว่า สิ่งที่เธอพูดจะถูก

มีเด็กคนนี้แล้ว ชีวิตของมอก็จะมีความหวังต่อไป

“เพราะเด็กคนนี้ คุณจื่ออาจจะดูแลตัวเองอย่างดีเลยก็ได้

ในตอนที่หาน จือฟื้นคืนสติขึ้นมานั้น จมูกของเธอได้กลิ่น น้ำยาฆ่าเชื้อเต็มไปหมด ภาพตรงหน้าเป็นสีขาวทั้งหมด เมื่อ ประมวลผลในสมองสักพัก ก็รู้ตัวว่าตัวเองนั้นอยู่ที่โรงพยาบาล
ยังไม่ทันได้นึกถึงเรื่องอื่นๆ หานซื้อก็ลุกขึ้นนั่งบนเตียงแต่ ด้วยหุนหันเกินไป เมื่อลุกขึ้น โลกก็เหมือนหมุนไปทันที ดวงตาทั้ง สองมืดมน เธอล้มลงกลับไปที่หมอนอีกครั้ง

เพลง!

ฉับพลันเกิดเสียงดังขึ้น จึงทำให้ทานชิงที่เฝ้าอยู่ข้างๆ ตกใจ

หานซิงนั่งเฝ้าหาน จื่อมา10กว่าชั่วโมง อีกทั้งก่อนหน้านั้นเขา ก็ไม่ได้นอน ดังนั้นเมื่อเฝ้าเธอแล้วเห็นเธอนอนหลับสงบดีนั้น เขา จึงหลับพักสายตาไปหน่อย

ไม่คิดเลยว่าหลับตาไม่นาน ก็พลันเกิดเสียงขึ้น

หานชิงลืมตาขึ้นมา ก็พอดีเห็นหานคู่จื่อล้มลงไป สีหน้าของ เขาเปลี่ยนไปทันที รีบยกมือพยุงเธอ

“มู่จื่อ ฟื้นแล้วเหรอ? เจ็บปวดอะไรตรงไหนหรือเปล่า? ”

หาน จื่อหันศีรษะไป สายตาพร่ามัวสักครู่ ก่อนที่ภาพจะชัดขึ้น เธอก็พูดขึ้นอย่างเหนื่อยหอบ: ” พี่? เย่ไม่เป็นหล่ะ? ”

ทานชิง: “..….”

สายตาของเขามืดมัว พยุงเธอขึ้น

“นั่งเสียก่อนค่อยว่ากัน

ทานคู่จื่อถูกเขาพยุงช่วยขึ้นช้าๆ หานซึ่งเอาหมอนอิงไว้ด้าน หลังของเธอก่อนจะถามเสียงเบา ดื่มน้ำไหม? ฉันเอาน้ำให้ ไหม? ^
เห็นได้ชัดว่าถามเธอ แต่พูดจบแล้ว หานซึ่งก็หันตัวไปหยิบน้ำ ไม่ได้สินค้าตอบเธอเสียเท่าไหร่

เมื่อรับน้ำอุ่นมาแล้ว หานซื้อก็ทำได้แค่ดื่มลง ทีละนิดๆ แต่ ชั่วครู่ก็ได้ยินหานซึ่งถามเธออีก: ไม่สบายตัวตรงไหนหรือ เปล่า? หมอบอกว่าฟันแล้ว ให้บอกเธอด้วย รอแปปนะ

หานซึ่งหันหลังกลับไปอย่างรวดเร็วอีกครั้งเพื่อไปแจ้งข่าวให้ หมอทราบ

หานผู่จื่อ มู่จื่อ : ..….……

เธอดื่มอีกครั้ง เมื่อนั่งไปครู่ก็รู้สึกว่าอาการเวียนหัวหายไป แล้ว รอจนทานชิงกลับมา เธอจึงถาม “พี่คะ ตอนนี้กี่โมงแล้ว? ”

เธอทอดมองไปยังนอกหน้าต่าง ตอนนี้เป็นเวลากลางคืน หรือ

ว่านี่จะยังไม่เข้านะ?

แต่ไม่ว่าจะคิดยังไงก็ไม่น่าจะใช่ เธอรู้สึกว่าตัวเธอนั้นสลบไสล ไปนานมาก อีกทั้งบรรยากาศด้านนอกก็ไม่มีฝนแล้ว

คืนก่อนหน้านี้ฝนยังตกเป็นบ้าเป็นหลังอยู่เลย ก็ไม่น่าจะหยุด เร็วขนาดนี้ถึงจะถูก

นี่หรือว่า…..

นี่เป็นอีกคนนึงแล้ว?

ใบหน้าของทาน จื่อเปลี่ยนสีไป เธอถลกผ้าห่มออก แต่เท้า ของเธอยังไม่ทันจะสัมผัสกับพื้น หานซึ่งก็ห้ามเธอเอาไว้
“จะไปไหน? ”

เขาขมวดคิ้วอดไม่ได้ที่จะถามเธอ

“พี่นี่ไม่ใช่ว่าผ่านไปอีกวันนึงแล้วเหรอ? ไม่เช่นหล่ะ? หน่วย กู้ภัยยังหาเขาไม่เจออีกแหรอ? ”

หานซิง: ผ่านไปอีกคืนแล้ว สำหรับเรื่องของเย่ไม่เป็น…ยัง

ไม่มีข่าวคราว”

“แล้วกู้ภัยหล่ะ? วันนี้เขาไม่ได้เข้าไปช่วยหรอกเหรอ? ทำไมถึง ไม่ได้ข่าวอะไรเลยหล่ะ? ”

เมื่อเห็นใบหน้าซีดเผือดของเธอ เห็นได้ชัดว่าอ่อนแอจนจะนั่ง ไม่ไหวอยู่แล้ว แต่เมื่อเจอเข้ากับเรื่องของเย่ไม่เซินก็ราวกับเลือด ลมกลับมา

“เธอรู้ไหมว่าตอนนี้เธอร่างกายอ่อนแอมากเลยนะ? ช่วยคิด ดูแลตัวเองหน่อยได้ไหม? “


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ