เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่202 คุณอย่ามายุ่งเรื่องของฉัน



บทที่202 คุณอย่ามายุ่งเรื่องของฉัน

“พวกคุณพูดพอหรือยัง?”อยู่ๆเสิ่นเฉียวก็พูด แทรกพวกเธอจ้องไปรอบนึงด้วยสายตาเย็นชา “เรื่อง ของฉันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพวกคุณแม้แต่น้อยใช่ ไหม?”

“หยิ่งอะไรเล่า? ก็เพราะมีคุณชายเย่และรอง ประธานเย่ชอบคุณละสิ? เรายังเคยเป็นเพื่อนร่วมงาน พักนึงเลย ทำแบบนี้มันไร้ความปรานีเกินไปหรือเปล่า?”

“ใช่แล้ว ก็แค่กลับไปตำแหน่งเดิม หยิ่งอะไรกัน ไม่แน่ อีกไม่นานอาจจะถูกลดตำแหน่งลง ไม่ว่ายังไง คุณชายเย่กับรองประธานเย่ก็ต้องแต่งงานอยู่ดี บทบาท เล็กๆอย่างคุณไม่มีทางได้แต่งงานเข้าบ้านตระกูลเยไป เป็นเจ้านายน้อยหรอก เชอะ!”

พอไม่กี่คนคนพูดจบ ก็หันหลังเดินจากไปอย่าง อารมณ์เสีย

เสิ่นเฉียวยืนอยู่ที่เดิมเพียงลำพัง ทอดสายตา มองไปที่ที่ว่างเปล่า

เย่หลิ่นหานย้ายตำแหน่ง เธอไม่ยอมไป เขาจึง ให้คนมาเชิญ เธอก็ยังไม่ไป

ใครจะไปรู้ว่าตอนที่เย่โม่เซินให้เธอกลับมาอยู่ ตำแหน่งเดิม ดันให้คนมาย้ายโต๊ะโดยตรง นี่หมายความ

ว่า ยังไงก็คิดจะให้เธออยู่ที่นี่ต่ออีกแล้ว

วิธีการทำงานของทั้งสองคน ต่างกันสิ้นเชิงเลย
สุดท้ายเสิ่นเฉียวทำอะไรไม่ถูก ก็เลยหันหลังเดิน ออกจากประตูแผนก

พวกคนที่เดินออกไปอดไม่ได้ที่จะกล่าวว่า:”พวก คุณรอดูนะ คนอย่างเธอ สักวันจะถูกถีบออกจากตระกูล เย่”

“ใช่ หยิ่งตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ เก่งจริงเธอก็ปืน ขึ้นไปตำแหน่งคุณนายน้อยของตระกูลเยสิ ถ้าไม่เก่งพอ สุดท้ายก็ต้องถูกคัดออกอยู่ดี”

เสิ่นเฉียวถึงชั้นสูงสุดของตึก ถึงที่ที่คุ้นเคย

นี่เป็นที่ที่เธอได้สัมผัสตอนที่เธอมาบริษัทแรกๆ เพราะฉะนั้นทุกอย่างของตรงนี้เธอล้วนแล้วเคยชินมาก

ภายในห้องทำงานเงียบงาน แค่ดูก็รู้ว่าเย่โม่เซิน ยังไม่กลับมา เวลาผ่านไปตั้งคืนนึงแล้ว เขาก็ยังไม่กลับ มา

เสิ่นเฉียวนั่งที่นั่ง แล้วมองคอมพิวเตอร์ที่อยู่ด้าน หน้าตนยังเหม่อลอย

ถ้าเลือกได้ เธอยอมให้ตนเองไม่มีหัวใจ

ตัวเธอเองยังไม่เข้าใจเลยว่าทำไมตนเองถึงชอบ เย่โม่เซิน

รู้จะเป็นเพราะว่า….ตอนที่อยู่ในห้างสรรพสินค้า นั้นทุกคนล้วนหัวเราะเยาะเธอ ดูถูกเธอ และเขาใช้มือ ข้างเดียวจับเธอไว้ ถ่ายถามว่าใครเป็นคนผลักเธอล้ม และยังส่งเอกสารสัญญาของห้างสรรพสินค้าให้กับเธอต่อหน้าทุกคนงั้นเหรอ?

หรือว่าจะแต่งตอนที่อยู่ลู่สุนฉางอยากเอาเปรียบ

เธอ แค่เขาพูดคำเดียวก็ไม่ร่วมงานกับอีกฝ่าย และต่อ

มายังจัดการเขาอีก? ถึงแม้เวลาที่อยู่ด้วยกันจะไม่นานเท่าไหร่ แต่พอ มานึกภาพดูแล้ว ที่แท้เรื่องมันเกิดเยอะขนาดนี้แล้ว

ขณะที่กำลังครุ่นคิด จู่ๆลิฟต์ก็เปิดออก เสิ่นเฉียว ดึงสติกลับมา เห็นเซียวซู่เข็นเย่โม่เซินออกมาจากลิฟต์

ทั้งสองคนไม่ได้หลับไม่ได้นอน ขอบตาดำแบบ เห็นได้ชัดเจนเลย

เสิ่นเฉียวหยุดอยู่แป๊บนึงแล้วจึงลุกขึ้น

เย่โม่เซินเหมือนจะไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นเธอที่นี่ ทางไปแป๊บนึงเมื่อเห็นโต๊ะด้านหน้าเธอถึงนึกขึ้นได้ ยก มุมปากขึ้น:” ทำได้ดีมาก ”

“ใช่คุณจริงๆด้วยที่สั่งให้พวกเขาย้ายของๆฉันมา

ที่นี่ ”

เซียวซู่รู้ว่าพ่อเขามีเรื่องต้องคุยกัน จึงเห็นเขาไป ด้านหน้าเสิ่นเฉียวแล้วกล่าว:”คุณชายเย่ ผมไปทำงาน ก่อนนะครับ”

ไม่รอให้เขาตอบก็หันหลังเดินไปในลิฟต์ หายตัว ไปในพริบตา

เมื่อเห็นแบบนี้แล้ว เส้นเฉียวทำได้เพียงหัวเราะ ในใจ หนีได้ไวจริงๆเลย
“ไม่ย้ายของๆคุณ คุณจะขึ้นมาดีๆมั้ย?”เย่โม่เซินก วาดตามองเธอที่นึ่ง มือก็หมุนล้อรถ มุ่งไปยังห้อง ทำงาน

เสิ่นเฉียวเห็นแบบนี้ เม้มปากแดง แล้วเดินตาม เขาเข้าไปในห้องทำงาน

“แต่คุณก็ไม่ควรออกคำสั่งให้พวกเขามาย้ายของ ฉันแบบนี้สิ? ของพวกนี้มันเป็นของแผนกนั้นอยู่แล้ว คุณ ยายของพวกนี้ขึ้นมาข้างบนงั้น…” 11

“เรื่องอื่นคุณอย่ากังวลไปเลย คุณทำหน้าที่เป็น เลขาของผมดีๆก็พอแล้ว”

เซิ่นเฉียว:”ฉันไม่ได้อยากเป็นเลขาของคุณ”

เยโม่เซินกลับไปที่หน้าโต๊ะทำงาน ก่อนโน้ตบุ๊ค เสียงเย็นชาลง

“ผมกำลังแจ้งให้คุณทราบ ไม่ได้กำลังถามความ คิดเห็นของคุณ”

เผด็จการเกินไปแล้ว บางครั้งเสิ่นเฉียวก็เกลียด จริงๆกลับท่าทีแบบนี้ของเขา

“เย่โม่เซิน คุณคิดว่า คุณพูดอะไรฉันก็ต้องเชื่อ ฟังนั้นเหรอ? ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตามใช่ไหม?”

เยโม่เซินแววตาเงยขึ้นอย่างขี้เกียจ”ผมคิดว่า ตั้งแต่คนแต่งงานเข้ามาในตระกูลเย่ คุณก็ยอมรับชะตา กรรมตนเองแล้ว”

“รวมถึงเรื่องที่ถูกคนทั้งไว้ที่บ้านตอนเที่ยงคืนด้วยงั้นหรอ”จู่ๆเสิ่นเฉียวก็ไถ่ถามขึ้นมาคำนึง

เยโม่เซินตะลึง คิ้วเข้มยกขมวดขึ้น

“คุณพูดอีกรอบนึงสิ?”

“ก่อนที่คุณจะออกไปเมื่อคืนคุณพูดอะไรไว้?บอก ให้ฉันรอคุณกลับมา” มุมปากเส้นเฉียวยกขึ้นเล็กน้อย แววตาที่เย็นชาตั้งใจด้วยรอยยิ้มที่ขมฝาด:”ฉันรอคุณทั้ง คืน คุณไปไหนล่ะ? ไม่โทรหาเลย โผล่มาตอนนี้แล้วยัง สั่งให้คนมาย้ายของๆฉันขึ้นมาอีก ใช่สิ ฉันแต่งงานเข้า มาในบ้านตระกูลเย่แทนน้องสาวของฉันก็จริง แต่ก็ไม่ได้ หมายความว่าฉันจะต้องยอมทำตามที่คุณพูดไปซะทุก อย่างนะ

เธอพูดได้ตื่นเต้นไปหน่อย หลังจากเสิ้นเฉียวพูด จบยังรู้สึกว่าตัวเองพูดเยอะไปหน่อย

คำพูดของเธอเมื่อกี้ ราวกับว่ากำลังหึง แล้วก็ โทษเขาที่ไม่กลับมาทั้งคืน

เหมือนภรรยาที่มีความคับแค้นใจลึกๆ

แน่นอน เยโม่เซินยิ่งขมวดคิ้วลึกขึ้น ดวงตายาว ของเขาปิดเล็กลงเล็กน้อย “คุณกำลังโทษผมที่ไม่กลับ %3D มาทั้งคืน ทำให้คุณต้องเหงาเดียวดายสินะ?”

เส้นเฉียวหายใจเข้าลึกๆ เม้มปากแน่นๆ ไม่พูด

ตอบ

“เฮอะ” เย่โม่เซินคำเสียงต่ำ แววตาดูมีแสง ประกายอย่างมีเลศนัย :” หญิงแต่งครั้งที่สอง รู้สึกเหงาแล้วเหรอครับ?”

เขาหมุนล้อรถเข็นมุ่งเข้าหาเสิ่นเฉียว “เมื่อคืน..”

“อย่ามาพูดเรื่องเมื่อคืน!” จู่ๆเสิ่นเฉียวก็ดูไปหนึ่ง คำ เห็นเขากำลังมุ่งมาหาตน ก็รีบถอยหลังไปก้าว นึง:”คุณก็ไม่ต้องมาใกล้ฉัน”

เยโม่เซินค้างอยู่กับท่าเข็นรถอยู่ที่เดิมอย่างนั้น จ้องเธอยังไม่พอใจ

“คุณต้องการบอกอะไรกันแน่?”

เสิ่นเฉียวคิดๆดูแล้ว กำมือแน่น:”ฉันหวัง ว่า….คุณจะปล่อยฉันนะ”

เธอเงยหน้าขึ้นมองไปทางเย่โม่เซิน มองเขาด้วย แววตาแน่วแน่”ยังไงเราก็ไม่ใช่สามีภรรยากันจริงนิ ยัง ไงสักวันก็ต้องหย่าร้างกัน งั้นเราก็ทำเหมือนหย่ากัน แล้วตั้งแต่ตอนนี้ไม่ดีกว่าเหรอ ฉันกลับไปที่แผนกของ ฉันเหมือนเดิม คิดซะว่าวันนี้กลับเมื่อคืนไม่เคยเกิดเรื่อง อะไรขึ้นทั้งนั้น”

พอพูดจบ เส้นเฉียวหันหลังแล้วเดินออกไปด้าน

นอก

“หยุดนะ”

เสิ่นเฉียวจุดก้าว หันศีรษะกลับไปมองเขา

“แบบนี้ก็ไม่ได้หรือไง?”

เยโม่เซินที่ดวงตาคมเหมือนนกอินทรีทอดมอง ไปที่ใบหน้าของเธอ สายตาจ้องมองเธอแบบค้นหากล่าวอย่างเยือกเย็นว่ะ”นี่แสดงว่าคุณกำลังโทษผมที่ เมื่อคืนผมปฏิบัติเย็นชาต่อคุณ หญิงแต่งงานครั้งที่สอง เมื่อคืนผมมีเรื่องที่สำคัญจริงๆ”

ได้ยินดังนี้ เสิ่นเฉียวเริ่มควบคุมปากตนเองไม่ได้ เยโม่เซินนิ่งสักพัก กล่าว:”หาคน”

เรื่องสำคัญอะไร?คุณบอกฉันได้ไหม?”

“หาคนหรอ?หาใครอ่ะ?” เสิ่นเฉียวถามลึกเข้าไป

อีก

เย่โม่เซินทำตาเล็กๆดูอันตราย:” นี่เป็นเรื่องที่คุณ ควรถามเหรอ?”

เสิ่นเฉียว:”..ใช่สิฉันไม่ควรถาม เรื่องของคุณ

เยโม่เซิน วนถึงฉันเป็นคนถามตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? งั้นเริ่ม ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณก็ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของฉันอีก”

เธอโมโหเสียจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว!

เมื่อเห็นท่าที่เธอโมโหแบบนี้ จู่ๆเย่โม่เซินก็คิด อะไรได้ ปากบางงอนขึ้นเล็กน้อย ยื่นมือไปดึงตัวเสิ่น เฉียวเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของตน แล้วก็จับคางเธอไว้ กล่าวด้วยน้ำเสียงดูมีเลศนัย:”หญิงแต่งงานครั้งที่สอง คุณกำลังหึงแล้วใช่ไหม?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ