บทที่ 1555 การฝึก

การข่มขู่ในคำพูดนี้ยิ่งรุนแรงขึ้นไปอีก

ไฟโกรธ ในแววตาของเพิ่งเขือเฟยหายไปอย่างหมดสิ้น เธอไม่ เหมือนคนอื่น พ่อแม่ของเธอนั้นเป็นมนุษย์เงินเดือนธรรมดา พ่อ แม่มักจะต้องไปทำงานต่างถิ่นเป็นประจำ ที่บ้านมักจะมีเธออยู่ตัว คนเดียวบ่อยๆ

สถานการณ์แบบนี้ เธอแทบไม่มีเงื่อนไขใดๆที่จะใช้ต่อต้าน พวกเขาได้เลย

“ฉันไม่เป็นไร”

“ถ้าอย่างนั้นก็ดี อย่าให้พวกเราต้องเป็นห่วงสิ”

จากนั้นฉือซูก็พาเด็กสาวทั้งสี่คนไปที่ร้านบะหมี่ร้านหนึ่งที่ อยู่หน้าโรงเรียน ด้านในมีคนอยู่ไม่น้อย คนกลุ่มใหญ่พูดคุย เจี๊ยวจ๊าว เสียงดังจนทำให้เขารู้สึกปวดหัวเล็กน้อย

มองดูเด็กสาวสี่คนนั่งอยู่ตรงหน้า จู่ๆอยก็รู้สึกเสียใจภาย หลังขึ้นมา เขาน่าจะพาจงเพิ่งมาด้วย

ต่อหน้าสถานการณ์แบบนี้ จงเพิ่งถนัดรับมือและจัดการเป็น ที่สุด

“พี่คะ ทำไมพี่ไม่กินล่ะ” พอถางหยวนหยวนทานไปกว่าครึ่ง แล้ว ก็พบว่ายฉือยี่ซูแทบจะไม่ได้แตะต้องชามที่วางอยู่ตรงหน้าเลย เขาดื่มน้ำซุปเข้าไปไม่กี่คำจากนั้นก็พูดว่า “ไม่ค่อยหิว

“จ๊ะ ถ้าพี่ไม่กินก็สิ้นเปลืองแย่เลย

ยูอยซูต้นบะหมี่เนื้อไปตรงหน้าเธอ ให้เธอ ถางหยวนหยวนกะพริบตาปริบๆ จริงเหรอคะ”

“อืม”

“ขอบคุณค่ะพี่!

ถางหยวนหยวนจัดการบะหมี่เนื้อชามหนึ่งอย่างรวดเร็ว จาก นั้นก็ทานส่วนของฉือต่ออีกชามหนึ่ง

ส่วนจางเสี่ยวลู่กับหยวนเท่านั้นก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เพราะ น้ำมันที่ลอยอยู่บนบะหมี่เนื้อนั้นทำให้พวกเขาต้องชะงัก พวกเขา ทั้งสองคนนั้นเป็นนักเรียนนาฏศิลป์ ดังนั้นจึงใส่ใจเรื่องรูปร่าง ของตัวเองมาก บะหมี่น้ำแบบนี้ปกติแล้วพวกเธอไม่กล้าดื่มมาก ด้วยซ้ำ โดยเฉพาะตอนนี้ยังเป็นกลางคืนด้วย

น้ำหนักกรมสองกรัมสำหรับพวกเขาแล้วถือว่าเป็นหายนะ

ดังนั้นพอเห็นว่าถางหยวนหยวนทานบะหมี่เนื้อเข้าไปสองชาม แล้วมองดูรูปร่างอ้วนกลมของเธอ ในแววตาของทั้งสองคนก็เลย ฉายแววดูถูกดูแคลนออกมา

ถางหยวนหยวนคนนี้อ้วนเป็นหมูแล้วยังไม่รู้จักดูตัวเองอีก ถ้า ไม่เห็นแก่อยแล้ว ก็ไม่คิดจะเดินกับผู้หญิงแบบนี้เลยจริงๆ

ที่สําคัญก็คือ พวกเขาเองก็อยากจะทานอาหาร แต่ปกติทุกคนต่างก็ไม่ทานก็เลยไม่รู้สึกว่าไม่เท่าเทียม ตอนนี้พอเห็นคนอื่นชุด บะหมี่ซดน้ำซุปเข้มข้นอยู่ตรงหน้า กลิ่นหอมนั้นลอยเข้าจมูก พยาธิที่อยู่ในกระเพาะของพวกเขาก็เริ่มทำงานขึ้นมา

ก็คือ อยากทานมาก แต่พอคิดถึงรูปร่างของตัวเอง ก็ทำได้แค่ กลืนน้ำลาย

ถางหยวนหยวนทานไปซามหนึ่ง จากนั้นก็ต่ออีกชามหนึ่ง สุดท้ายจางเสี่ยวลู่กับหยวนเท่านั้นก็อดใจไม่ไหวจนทานเข้าไป อย่างตะกละตะกลาม

พอพวกเขารู้ตัวอีกที ชามที่อยู่ตรงหน้าที่ว่างเปล่าเสียแล้ว

พอเด็กสาวทั้งสี่คนทานจนอิ่มแล้ว ถือก็ไปเช็กบิล

เรียบร้อยแล้ว ถางหยวนหยวนพูดอย่างเกรงใจเล็กน้อยว่า “พี่ ชายบอกว่าให้หยวนหยวนเลี้ยงข้าวไม่ใช่เหรอคะ แล้วทำไมตัว เองถึงไปเช็กบิลล่ะ”

“ยัยเด็ก อ พี่ชายจ่ายเงินเลี้ยงเธอก็เหมือนกันแหละ กินอิ่ม

แล้วใช่ไหม”

“อืม”

“กลับไปแล้วก็เดินหน่อย แล้วก็รีบพักผ่อน พรุ่งนี้ต้องฝึกทหาร แล้ว ใช่ไหม?”

ถางหยวนหยวนพยักหน้า “ค่ะ”

จางเสี่ยวลู่กับหยวนเย่าหันเช็ดปาก สุดท้ายก็พูดกับฉือซู อย่างสุภาพเรียบร้อยว่า “ขอบคุณคุณพี่ชายมากนะคะที่เลี้ยงมื้อพวกเรา ครั้งหน้าถ้ามีโอกาสขอพวกเราเลี้ยงคืนบ้างนะคะ”

“ใช่แล้วค่ะ พี่ชายของหยวนหยวนจะให้เบอร์ติดต่อกับพวก เราหน่อยได้ไหมคะ”

ย่อย กวาดสายตาเฉยชาไปมองเด็กสาวทั้งสองคนที่หนึ่ง ไม่ได้รับคำ เด็กสาวทั้งสองเลยทำได้แค่หยุดปากลง

“กลับไปเถอะ” ฉือ ซูลูบหลังศีรษะของถางหยวนหยวน

“ถ้าอย่างนั้นฉันกลับไปก่อนนะคะพี่ พี่กลับไปก็ระวังตัวด้วยนะ คะ”

จากนั้นเด็กสาวทั้งสี่คนก็กลับไปที่หอพัก จางเสี่ยวลู่กับหยวน เท่านั้นเพราะว่าทานบะหมี่เนื้อเข้าไปชามหนึ่ง ดังนั้นก็เลยรู้สึก ผิดและเตรียมจะออกกำลังกายในหอพัก พอหันหน้าไปก็พบว่า ถางหยวนหยวนนอนพุงกางอยู่บนเตียงแล้ว ในสายตามีแวว ดูถูกดูแคลนวาบผ่านจากนั้นก็เหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ ความ ดูถูกนั้นก็เลยหายไปอย่างรวดเร็ว แปรเปลี่ยนเป็นห่วยใย

“หยวนหยวน เธอเพิ่งกินอิ่มมาก็นอน จะไม่ออกกำลังกาย หน่อยเหรอ”

ออกกําลังกาย ?” ถางหยวนหยวนส่ายหน้าปฏิเสธ แล้วพูด อย่างไร้เรี่ยวแรงว่า “ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปต้องเริ่มฝึกทหารแล้ว ต่อจากนี้หนึ่งอาทิตย์จะต้องเหนื่อยมาก ฉันจะพักผ่อนให้เต็มที่ ก่อน”

พอได้ยินแบบนั้น จางเสี่ยวลู่กับหยวนเท่านั้นที่ฟังแล้ว เดิมทีแขนที่พร้อมจะออกกำลังกายเต็มที่ก็สูญเสียเรี่ยวแรงไปในทันที เดิมทีพวกเขากลัวว่าจะอ้วนขึ้นเพราะทานบะหมี่เนื้อชามใหญ่ ขนาดนี้เข้าไป แต่พอคิดว่าหนึ่งอาทิตย์หลังจากนี้จะต้องฝึกซ้อม ทุกวัน ก็ทิ้งตัวลงนอนตามทันที

“เธอพูดถูกแล้ว ถึงเวลาฝึกหนึ่งอาทิตย์ น่าจะผอมลงหลาย กรัมเลย ตอนนี้จําเป็นต้องพักผ่อนจริงๆ

สุดท้ายเด็กสาวทั้งสี่จึงทิ้งตัวนอนราบ ผ่านไม่ไม่นาน ต่างก็ หลับไป

วันต่อมา ในที่สุดก็ถึงวันฝึกทหาร

แสงแดดเปรี้ยงปร้าง เด็กสาวกลุ่มหนึ่งถูกแดดเผาจนเหงื่อ อาบไปทั่วหลัง ผมที่เปียกเกาะติดบนใบหน้า เปียกโชกไปหมด ตอนแรกนั้นเด็กสาวก็ยังรักษาภาพพจน์อยู่ แต่หลังๆก็เริ่มไม่ สนใจภาพพจน์ใดๆอีก

ปีนี้อากาศร้อนเป็นพิเศษ แสดงอาทิตย์เองก็ร้อนแรงมาก

ถางหยวนหยวนกับเมิ่งเขือเฟยยืนอยู่ด้านข้าง

เพิ่งเขือเฟยเอ่ยถามถางหยวนหยวนเสียงเบาว่า “หยวนหยวน เธอทาครีมกันแดดแล้วใช่ไหม”

“อืมๆ ทามาแล้ว”

ถางหยวนหยวนพยักหน้า นั่นเป็นของที่พี่ชายเธอเอามาส่งให้ เธอถึงโรงเรียน พี่ซูกลัวว่าเธอจะถูกแดดเผา ดังนั้นก่อนออก จากห้องเธอจึงทาอย่างตั้งใจแล้ว
“ทำไมเธอถึงไม่มีเหงื่อล่ะ”

เพิ่งเอเฟยมองดูถางหยวนหยวนที่หนึ่ง แล้วพบว่าผมของเธอ ยังแห้งสนิทอยู่ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาขึ้นมา เพราะว่าด้านหลัง ของเธอนั้นเปียกไปหมดแล้ว คิดว่าผมเองก็คงจะเปียกเป็นก้อน ไปตั้งนานแล้ว

ถางหยวนหยวนกะพริบตาเบาๆ “ฉันเหงื่อออกน้อยมาตั้งแต่

เด็กแล้ว เฟยเฟยเธอลืมไปแล้วเหรอ”

“ก็จริง ฉันรู้ว่าเธอไม่ค่อยมีเหงื่อ แต่ว่าขนาดอากาศแบบนี้ เหงื่อเธอก็ยังไม่ไหล ฉันล่ะรู้สึกอิจฉาจริงๆ

“อย่ามาอิจฉาฉันเลย คุณแม่ฉันบอกแล้วว่า ถ้าเหงื่อไม่ออกจะ ไม่ดีต่อร่างกาย ถ้าเหงื่อออกจะต้องรู้สึกดีมากแน่ๆ ฉันเองก็ อยากเป็นเหมือนพวกเธอ

น่าเสียดายที่ไม่เคยมีโอกาส แม้ว่าถางหยวนหยวนจะกระโดด โลดเต้นขนาดไหน เหนื่อยจนถึงขีดสุด อย่างมากก็แค่มีเหงื่อซึม ที่แผ่นหลังเล็กน้อย แต่ว่าบางคนแค่ขยับเล็กน้อย ก็มีเหงื่อออก มามากมายแล้ว

ผู้หญิงคนอื่นอิจฉาที่เธอเป็นแบบนี้ เพราะว่าแบบนี้ฤดูร้อนบน ตัวเธอก็จะไม่มีกลิ่นเหม็นเหงื่อ แต่สำหรับถางหยวนหยวนแล้ว เธอกลับอิจฉาผู้หญิงที่มีเหงื่อ เธอรู้สึกว่าตอนที่เหงื่อโชกตัวนั้น จะต้องรู้สึกสดชื่นมากแน่ๆ

“เฮ้อ ทุกคนต่างก็อิจฉากันและกันสินะ”
พอผ่านการฝึกตลอดวันไปแล้ว ผู้หญิงทั้งกลุ่มต่างก็ร้องโอด ครวญกันยกใหญ่ พอกลับไปถึงหอพักก็เหนื่อยจนแทบโงหัวไม่ ขึ้น แต่เพราะมีการกำหนดเวลาเลยจำเป็นต้องไปอาบน้ำและเก็บ กวาด แต่ก็มีคนที่เหนื่อยจนถึงขีดสุด ขนาดน้ำก็ไม่อยากอาบ เลยทําลายตัวเองด้วยการทิ้งตัวลงบนเตียง ปล่อยให้กลิ่นเหงื่อ ปกคลุมไปทั่วร่างกาย

เพิ่งเขือเฟยก็คือหนึ่งในนั้น เธอเหนื่อยจนไม่อยากลุกขึ้น แต่ สภาพของถางหยวนหยวนกลับดีกว่าเธอเล็กน้อย เลยพูดกล่อม เธอว่า “รีบลุกขึ้นมาเถอะ พวกเราไปอาบน้ำกันก่อน อาบน้ำให้ สบายตัว แล้วค่อยกลับมานอนสิ”

“หยวนหยวน ตอนกลางคืนพวกเรายังมีกิจกรรมอีกนะ ฉันไม่ อยากลุกขึ้น เธอปล่อยให้ฉันนอนอีกหน่อยเถอะ

เพิ่งเขือเฟยผลักมือของถางหยวนหยวนออก พลิกตัวแล้วก็ปิด

ตาหลับต่อ

“เฟยเฟย ถ้าเธอไม่อาบตอนนี้ล่ะก็ ถึงตอนนั้นตัวเธอก็จะเต็ม ไปด้วยกลิ่นเหม็นเหงื่อ พอผู้ชายพวกนั้นได้กลิ่นเข้า จะต้อง รังเกียจเธอแน่”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ