เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่674 มันสมองไม่พอใช้แล้ว



บทที่674 มันสมองไม่พอใช้แล้ว

บทที่674 มันสมองไม่พอใช้แล้ว

เขียวหยุดเดินทันที เขาหันกลับไปมองหน้าแย่ไม่เป็นอย่าง งุนงง

“คุณชายเย่ครับ”

เย่ไม่เป็นเงยหน้าขึ้นมา แล้วมองหน้าเซียวนิ่ง เหมือนความ เยือกเย็นของน้ำในแม่น้ำฤดูหนาว

“ฉันบอกให้นายไปสิบแล้วเหรอ”

เซียวส่ายหน้า

“แล้วนายจะทําเกินคำสั่งทำไม”

จริงด้วย คุณชายเย่ยังไม่ได้ออกคำสั่งเลย แล้วเขาจะตื่นเต้น ไปทำไม เซียวซูกระแอมเบาๆ เพราะเขายังตกใจกับเรื่องที่รู้อยู่ “คุณชายเย่ครับ ที่ผมพูดก่อนหน้านี้ถูกต้อง ใช่ไหมครับ คุณนาย น้อยมีลูกชายให้คุณชายเย่จริงๆ และยังหน้าตาเหมือนคุณชาย เย่มากด้วย ดังนั้นหลายวันมานี้คุณชายเยถึงได้เครียดว่าจะให้ ของขวัญอะไรกับเด็ก ใช่ไหมครับ”

เย่ไม่เป็นไม่สนใจคําพูดของเขา แต่ในความคิดของเซียวซูคือ อีกฝ่ายยอมรับแล้ว เขารู้สึกแปลกๆ เหมือนมีจุดที่น่าสงสัย แล้ว เริ่มบ่นพึมพำกับตัวเอง “ไม่ใช่สิ เธอจะมีลูกหน้าตาเหมือนคุณชายเยู่ได้ยังไงกัน ตลอดห้าปีมานี้คุณชายเย่ไม่ได้เจอคุณนาย น้อยเลย อีกทั้งตอนที่คุณนายน้อยแต่งเข้าตระกูลเย่เธอก็ตั้งท้อง ได้เดือนกว่าๆอยู่ก่อนแล้ว ก่อนหน้านั้น… คุณชายเยู่กับเธอยังไม่ ได้แต่งงานกันเลย จะเป็นไปได้ยังไง…

ยิ่งพูด เขียวซูก็ยิ่งรู้สึกมึนไปหมด

นี่มันเรื่องอะไรกัน

คุณสวยน้อยมีลูกกับท่านประธาน เธอคลอดลูกตั้งแต่เมื่อไหร่ คิดไปคิดมา เซียวซูก็ยิ่งไม่เข้าใจ

เย่ไม่เป็นที่นั่งฟังอยู่ก็ยิ้มเยาะเย้ยออกมา

“ใช่แล้ว นี่เป็นสิ่งที่ฉันเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ฉันโดนเธอ หลอกมาตั้งนาน”

เซียวซูลูบศีรษะของตัวเอง “คุณชายเย่ครับ ทำไมผม…ผม รู้สึกเหมือนมันสมองของผมจะไม่พอใช้เลย นี่มันเกิดเรื่องอะไร ขึ้นครับ”

“ในตอนนั้น ฉันเคยให้นายไปตามหาผู้หญิงคนนั้น นายยัง หาไม่เจอใช่ไหม”

เย่ไม่เซ็นเปลี่ยนข้อสนทนากะทันหัน ทำให้เซียวซูยิ่งงุนงง แต่ เขาก็ยังตอบกลับ “ยังไม่เจอเบาะแสจริงๆครับ เรื่องนี้จะว่าไปมัน ก็น่าแปลก ทั้งที่แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ผมส่งคนออกไปตามหาเยอะ ถึงขนาดนั้น ทำไมถึงหาไม่เจอสักที เหมือนกับว่า ผู้หญิงคนนั้น จะหายไปอย่างลึกลับ ไม่ว่าจะหายังไงก็หาไม่เจอ
พูดถึงตรงนี้ เซียวซูก็หยุดชะงัก ก่อนจะหันไปมองทางเย่ไม่ เป็น

“คุณชายเย่ครับ ผู้หญิงในคืนนั้น…คงไม่ใช่คุณนายน้อยห รอกใช่ไหมครับ”

พูดถึงขึ้นนี้แล้ว ถึงเซียวซูจะไม่ถามต่อก็แน่ใจแล้ว เขาถลึงตาโต และยังรู้สึกไม่น่าเชื่ออยู่เหมือนเดิม คนที่เย่ไม่เป็น ให้เขาตามหาในตอนนั้น เขาเสียทั้งเงินเสียทั้ง สมองและกำลังเพื่อออกตามหา แต่ผลสุดท้าย…

คนคนนั้นกลับอยู่ใกล้ๆเย่ไม่เป็นมาโดยตลอด แต่พวกเขา กลับคิดไม่ถึง อุตส่าห์ออกตามหาอย่างยากลำบาก ใครจะไปรู้ ว่าอีกฝ่ายจะอยู่ในบ้านของเขาแบบนี้

“มิน่าล่ะ… เซียวซูลูบศีรษะของตัวเอง ก่อนจะเริ่มพูดคนเดียว

อีกครั้ง

“ดังนั้นก็หมายความว่าเราอุตส่าห์ตามหาอย่างยากลำบาก แต่ก็หาไม่เจอสักที ก็เป็นเพราะ…. คนที่คุณชายเยสั่งให้ตามหา อยู่ต่อหน้าพวกเราอยู่แล้วนี่เองสินะ”

และพวกเขามองข้ามกันไปเอง หรือจะพูดให้ถูกก็คือไม่เคย คิดถึงความเป็นไปได้นี้มาก่อน

เชียวนึกอะไรขึ้นมาได้ “งั้น ในตอนนั้น… เด็กในท้องคุณนาย น้อย คุณชายเยคิดจะเอาออก ก็เกือบจะ..”
พูดถึงตรงนี้ เซียวซูก็รู้สึกว่าบรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไป กะทันหัน เขารีบหยุดพูด และไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีก

นึกขึ้นมาได้ก็ยิ่งรู้สึกตกใจ ถ้าหากในตอนนั้นคุณชายเย่ไม่รู้ สึกสงสารคุณนายน้อยขึ้นมาซะก่อน และไม่เอาเด็กออก ตอนนี้ คุณชายเย่องกลายเป็นคนที่ฆ่าลูกของตัวเองไปแล้ว

พอคิดได้แบบนี้แผ่นหลังของเขาก็เสียววาบ

“คุณชายเย่ครับ งั้นหลายปีมานี้ คำพูดดูถูกเหยียดหยามที่ คุณนายน้อยได้รับ

“คำพูดดูถูกเหยียดหยามอย่างนั้นเหรอ” เย่ ไม่เซ็นชะงักไป ทันที คำพูดของเซียวซูทำให้เขาเหม่อลอย

“ใช่สิครับ” เซียวซูรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ถ้าหากตอนนั้น คุณนายน้อยตั้งท้องลูกของคุณชายเยอยู่ นั่นก็แสดงว่าเด็กใน ท้องไม่ใช่ลูกไม่มีพ่อ…แต่ว่าตอนที่เธอแต่งเข้ามาในตระกูลเย่ เธอถูกดูถูกเหยียดหยามสารพัด ท่าทีของคุณชายเที่มีต่อเธอ คุณชายเย่คงยังจำได้นะครับ

เย่โม่เซินยืนชะงักอยู่ที่เดิม

สักพัก คงจะเป็นเพราะอารมณ์เสีย เขาจึงตะโกนออกมา “ออก

ไปซะ”

เขียว”

ดูจากท่าทางที่แปลกไป เซียวซูจึงทำได้แค่เดินออกจากห้องไป ตามคําสั่ง
หลังจากที่ทุกคนออกไปหมดแล้ว ห้องประชุมจึงเหลือเพียงเ ไม่เป็นคนเดียว เขานั่งพึ่งพนักเก้าอี้ แล้วหลับตาลง

ก่อนจะเริ่มนึกย้อนถึงเรื่องราวเมื่อห้าปีก่อน

ในตอนนั้น จื่อเพิ่งแต่งเข้ามาในตระกูลเย่ แม้แต่ทะเบียน สมรสยังเป็นฝีมือคุณเป็นคนสั่งให้คนไปจัดการให้งาน แต่งงานจัดอย่างเรียบง่าย ที่จริงแล้วเย่ ไม่เซ็นเข้าใจความคิด ของคุณปู่ในตอนนั้นดี

ให้เขาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้วีลแชร์แต่งงานกับลูกสาวเจ้าของ บริษัทที่กำลังจะล้มละลาย นั่นเท่ากับว่ากำลังประกาศให้ทุกคน ได้รู้ว่าเยโม่เซ็นจะไม่มีวันได้รับความสำคัญจากตระกูลเยีแม้แต่ น้อย

เย่ไม่เชินเข้าใจดี ถึงแม้คุณปู่จะรับเขากลับเข้าตระกูลเย่ แต่ เป็นเพราะว่าท่านทำให้แม่ของเขาต้องตาย จึงระแวงอยู่ตลอด เวลา กลัวว่าถ้าเขารู้เรื่องนี้จะแก้แค้นตนเอง ดังนั้นจึงพยายาม ขัดขวางเขาสารพัด อีกทั้งยังหาภรรยามาควบคุมเขา และคิดจะ ทําให้เขาเชื่อฟังคำสั่งของตนเอง

แต่น่าเสียดาย คุณเห็นถึงความสามารถของเขา คิดจะใช้ ประโยชน์จากเขาให้ดูแลบริษัทตระกูลเย่ แต่ก็คิดจะกดขี่เขาไว้ ไม่ให้โผล่หัวขึ้นมาได้

เรื่องพวกนี้ เย่ไม่เซินรู้ดี

ดังนั้นตอนที่เธอแต่งเข้ามาเยโม่เซ็นถึงคิดว่าเธอกับคุณปู่ร่วม มือกัน และเขายังมารู้ว่าเธอท้องอีก
เรื่องนี้เป็นเรื่องตลกที่สุดสำหรับเย่ไม่เป็นแล้ว

ดังนั้นเขาจึงคิดว่าผู้หญิงคนนี้หลงระเริงไปกับชื่อเสียงเงินทอง เขาจึงไม่ปล่อยให้เธอได้มีความสุข ดังนั้นจึงหาสารพัดวิธีทำให้ เธอลำบาก เพื่ออยากให้เธอยอมถอยออกไปเอง แต่ใครจะรู้…

เย่ไม่เช่นนวดขมับตัวเองไปมา พอกลับมานึกย้อนดู เส้นเลือด บริเวณขมับก็เต้นกระตุกอย่างแรง

หมายความว่า ในขณะที่เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกรังแก มู่จื่อ เองก็ถูกรังแกถูกดูถูกเหยียดหยามมากเหมือนกันสินะ

หานมู่จื่อทําการตรวจงานออกแบบที่เพิ่งเขาเขาส่งมาให้จน เสร็จ ก่อนจะพยักหน้าอย่างพึงพอใจ “ไม่เลวเลยทีเดียว พัฒนาการของเธอดีขึ้นมาก พยายามต่อไปนะ

พอได้รับคำชมของหานคู่จื่อ เลิงเขาเขารู้สึกดีใจมาก เธอกอด

งานออกแบบเดินยิ้มออกไป

ตอนที่เสี่ยวเหยียนเดินเข้าไปในห้องพบว่าหาน จื่อยังงานยุ่ง มาก และดูท่าทางเป็นปกติมาก จึงเริ่มรู้สึกเป็นห่วงขึ้นมา

แต่พอคุยปัญหากับหานคู่จื่อไปหลายคำถาม แต่หานมอก็ยัง วิเคราะห์ได้อย่างละเอียดถี่ถ้วน ทำให้เสี่ยวเหยียนรู้สึกตกตะลึง มาก

“มู่จื่อ เธอไม่เป็นอะไรจริงๆนะ
เสี่ยวเหยียนถามออกมาอย่างอดใจไว้ไม่ไหว

หาน จื่อเงยหน้าขึ้นมอง “ฉันจะเป็นอะไรได้ แล้วงานล่ะ วันๆ เธอคิดอะไรในสมองบ้างเนี่ย

ถูกเธอต่อว่าแบบนี้ เสี่ยวเหยียนก็พูดอะไรไม่ออก ถ้าพูดต่ออีก จะดูเหมือนเธอไม่ตั้งใจทำงาน พอคิดได้แบบนี้ เสี่ยวเหยียนจึง ต้องหยุดพูดไป

“งั้นฉันไปทํางานต่อก่อนนะ ตอนเย็น…ฉันไปรับเสี่ยวหมี่โต้ว เลิกเรียนได้ไหม”

พอได้ยินแบบนั้น หานมู่จื่อก็ชะงักไป เธอเกือบจะลืมไปเลยว่า เสี่ยวเหยียนให้เสี่ยวหมี่โต้วเป็นกุนซือในด้านความรักของเธอ ไปแล้ว

แต่หลายวันนี้…

พอนิ่งคิดได้สักพัก เธอก็พูดขึ้นมา “คงจะไม่ได้ ตอนนี้เสี่ยวหมี่ โต้ว… ต้องไปอยู่กับเย่ ไม้เซ็น เย่ ไม่เป็นคงเป็นคนไปรับที่ โรงเรียน”

“อาจจะไม่ก็ได้นะ เสี่ยวเหยียนกอดจินตนาการสุดท้ายของ เธอไว้แน่น “ถึงยังไงหลังเลิกงานฉันก็จะไปนั่งคอย ถ้าหากคุณ ชายเย่ไม่มารับ ฉันก็จะพาเสี่ยวหมี่โต้วกลับบ้านด้วย


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ