บทที่1427 สูญเสียไป

พอทั้งสองคนนั้นได้ยินเสียง ก็หันหน้าไปพร้อมกัน

ไม่รู้ว่าหานชิงมาตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาสวมชุดสูทในจะมาใส่ใน งานแต่ง แต่ว่าตอนที่วิ่งมานั้นรีบไปหน่อย แขนเสื้อกับคอเสื้อ ยุ่งเหยิง หน้าผากมีเหงื่อซึมออกมา แม้ว่าลมหายใจของเขาจะไม่ คงที่ แต่ว่าเขาก็พยายามกดมันเอาไว้

“หานซิง เหยียนเหยียนอาจจะยังอยู่ข้างในก็ได้ ด้านในไฟ ไหม้” พอหลัวหุยเหม่ยเห็นหานชิง น้ำตาก็ร่วงลงมาทันที

หานชิงหอบพร้อมกับพูดว่า “ผมเข้าใจแล้ว คุณลุงคุณป้า พวก คุณไปถอยไปข้างๆ ก่อนครับ ผมจะลองดูว่าจะกระแทกประตูให้ เปิดได้ไหม”

“ได้ได้เลยๆๆ ”

หลัวหุ้ยเหมียรีบถอยไปด้านข้าง พ่อจางเองก็ถอยไปด้านข้าง เหมือนกัน

เพราะว่ากลอนประตูถูกทำให้พังแล้ว ดังนั้นก็เลยเปิดไม่ออก และก็ไม่สามารถหาอุปกรณ์ที่จะมาทุบกลอนประตูได้ในขณะนี้ ในสถานการณ์ที่น่าวิตกกังวลนี้ทำได้แค่กระแทกประตูเท่านั้น

หานชิงอายุกำลังเหมาะสม บวกกับการที่เขาออกกำลังกาย เป็นประจํา ดังนั้นแรงก็เลยค่อนข้างเยอะ ประตูเปิดออกนิด หน่อยหลังจากโดนเขากระแทกอยู่สองสามครับ ทำให้เกิดเสียงดังมาก

ทุกครั้งที่กระแทกเข้าไป หลัวหุ้ยเหมียรู้สึกได้ว่ากล้ามเนื้อและ กระดูกของพานชิงนั้นเจ็บมาก แต่ว่าสีหน้าของท่านซึ่งก็ยังคงมีต ครึ้มตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ ริมฝีปากบางของเขาเม้มจนเกือบเป็น เส้นตรง เอาแต่กระแทกประตูอยู่แบบนั้น

ปัง!

หลังจากประตูเปิดออก ก็มีกลิ่นที่ทำให้สำลักจากด้านใน ทะลักออกมา พร้อมกับเปลวไฟที่พุ่งพรวดออกมา หลัวหุยเหม่ยอ ยากจะวิ่งเข้าไปทันที แต่ว่าก็โดนพ่อจางดึงไว้

“ไฟมันใหญ่เกินไป เข้าไปแบบนี้ไม่ได้

หลัวหุยเหมียตะคอกออกมาด้วยความโกรธ “ตาเฒ่าแกอยาก ตายรึไง เวลาแบบนี้ยังมัวคิดเรื่องนี้อีก ด้านในอาจจะมีลูกสาว ของเราอยู่ก็ได้นะ”

หลัวหุ้ยเหม่ยได้สูญเสียสติทั้งหมดไปแล้ว พ่อจางยังคงหลง เหลือสติไว้อยู่ และในตอนนี้เองหาน จื่อก็ตามมาถึง พอเธอเห็น กองไฟที่รุนแรงขนาดนี้ เธอก็ตกใจมาก แล้วก็รีบพูดว่า

“คุณป้า ไฟมันแรงเกินไป ต่อให้คุณเข้าไป ก็ไม่สามารถช่วย เสี่ยวเหยียนได้หรอกค่ะ”

“ถ้ายังงั้นจะทำยังไงดี……

พอคนตรงนี้พูดจบ ทั้งสามคนก็มองไปข้างหน้า ก็พบว่าตรง หน้าประตูไม่มีร่างของหานชิงแล้ว
“พี่! “ทานจ๋อตกใจ แล้วก็ก้าวไปข้างหน้าโดยที่ไม่รู้ตัว พ่อจางดึงเธอไว้ “หนูเข้าไปไม่ได้ ไฟมันแรงเกินไป

หานคู่จื่อรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองเต้นแรงจนแทบจะหลุดออก มาจากลําคอแล้ว เธอกัดริมฝีปากล่างของตัวเองแน่น “หน่วย กู้ภัยจะมาถึงเมื่อไหร่? ”

“ก่อนหน้านี้แจ้งตำรวจไปแล้ว แต่ว่าการที่จะตามมานั้นต้อง ใช้เวลา ส่วนจะใช้เวลานานแค่ไหนก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน” หลัว หุ้ยเหม่ยเช็ดน้ำตาไปด้วยพร้อมกับพูดอย่างคลุมเครือ

พอหานคู่จื่อคิดว่าข้างในมีเสี่ยวเหยียนอยู่ แล้วก็มีญาติของ ตัวเองด้วย เธอก็รู้สึกวิงเวียน แทบจะยืนไม่อยู่

ไฟกองใหญ่ขนาดนี้ เข้าไปแล้วจะออกมาได้ยังไงกัน? เธอหน้า มืด ตอนที่หานจื่อรู้สึกว่าตัวเองแทบจะยืนไม่คงที่นั้น ก็มีแขนที่ ทรงพลังคู่หนึ่งมากอดเธอไว้

กลิ่นอายที่คุ้นเคยลอยเข้ามาในจมูกเธอ หาน จื่อเงยหน้าขึ้น ก็พบว่าคนที่โอบกอดเธอไว้นั่นก็คือเย่ไม่เป็น ไม่รู้ว่าเขามาตั้งแต่ เมื่อไหร่ เสี่ยวหมี่โต้วก็ยืนอยู่ข้างๆ เขา ใบหน้าเต็มไปด้วยความ กังวลและความร้อนใจ

พอเห็นเย่ ไม่เซิน หานมู่จื่อก็เหมือนได้คว้าฟางช่วยชีวิตเอาไว้ นิ้วของเธอจับคอเสื้อของเขาแน่น อยากจะพูดอะไร แต่ว่าก็สะอึก สะอื้น น้ำตาก็ร่วงลงมา

เย่ไม่เป็นเห็นท่าทางแบบนี้ของเธอ ก็เม้มปากแน่น ดวงตาที่ดำมืดของเขาลึกซึ้ง หลังจากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมองกองไฟใน ห้องนั้น ไฟกองใหญ่มากจนไม่เห็นรูปร่างข้างใน ถ้าเกิดว่าเข้าไป ตอนนี้ต้องถูกไฟเผาอย่างแน่นอน

แต่ คนที่เธอแคร์อยู่ข้างในหมดเลย

พอคิดได้แบบนี้ เย่ไม่เป็นก็ปล่อยหานจื่อ แล้วก็พูดกับเสี่ยว หมี่โต้วว่า “ดูแลหม่ามี้ให้ดี

พอได้ยินประโยคนี้ หาน จื่อก็รับรู้ถึงการตัดสินใจของเย่ไม่ เป็นได้ทันที เธอรีบกอดแขนเขาเอาไว้แน่น “ไม่ ฉันไม่อนุญาตให้ นายเข้าไป

หานซิงเข้าไปแล้ว แล้วไฟก็ใหญ่โตขนาดนี้ เธอไม่กล้าคิดไป ทางอื่นเลย แต่เธอไม่สามารถปล่อยให้คนสำคัญในชีวิตของเธอ ทั้งสามคนเสี่ยงไปพร้อม ๆ กันได้

“เชื่อฟัง”เย่โม่เป็นลูบหัวของเธอเบาๆ แล้วก็ก้มหน้าจูบเบาๆ ที่หน้าผากของเธอ “สามีของเธอรอดมาได้จากการถูกฝังในทะเล นะ ตอนนี้ก็แค่ทะเลเพลิงเท่านั้นเอง ผูกมัดฉันไม่ได้หรอก จะกลัว อะไร? ”

“ไม่ ไม่ได้ ไม่ว่านายจะพูดยังไงก็ไม่ได้ หานมู่จื่อส่ายหน้า แล้วก็กัดริมฝีปากล่างของตัวเองแน่น มองไปที่กองไฟด้านใน และตัดสินใจว่า “ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป กว่านักดับเพลิงจะมา ใครก็ห้ามเข้าไปทั้งนั้น

ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นห่วงสถานการณ์ข้างใน แต่ว่าเธอไม่ สามารถปล่อยให้คนอื่นต้องมาเสี่ยงอย่างเห็นแก่ตัวได้
ไฟกองใหญ่ขนาดนี้ มันไม่ใช่ว่ามีความกล้าหาญวิ่งเข้าไปแล้ว จะทำอะไรได้ คนเพิ่มขึ้นอีกคนหนึ่งก็แสดงว่ามีอันตรายเพิ่มอีก หนึ่ง

เสี่ยวเหยียนอยู่ด้านใน คือสิ่งที่เธอไม่อยากจะเห็น หานซึ่งก็ เข้าไปแล้ว เธอก็ไม่สามารถห้ามไว้ได้ ถ้ายังงั้นสิ่งที่ต้องทำใน ตอนนี้ ก็คือรอพวกเขาออกมา รอให้นักดับเพลิงรีบมา

เย่ไม่เป็นจ้องหน้าเธอ แววตาของเขาเจ็บปวด “ทำไมต้อง ทำให้ตัวเองลำบากใจด้วย? ทั้งๆ ที่เธอเป็นห่วง

หานคู่จื่อกัดริมฝีปากแน่น “ฉันไม่สามารถให้ทุกคนตกอยู่ใน

ความเสี่ยงได้ ถือว่าฉันเห็นแก่ตัวก็ได้

หลังจากที่หานชิงพุ่งเข้าไปในกองไฟนั้น เปลวไฟที่พุ่งเข้ามาที่ หน้าของเขาทำให้ความชุ่มชื้นบนผิวหนังของเขาแห้งเหือด เปลว ไฟไต่ขึ้นไปตามผ้าม่านอย่างรวดเร็ว ข้างของในโรงแรมค่อยๆ แตกเพราะว่าไฟไหม้ สภาพการณ์พวกนี้ก่อให้เกิดการ เปลี่ยนแปลง

ในกองไฟนั้น เสียงที่ได้ยินในนั้นก็คือเสียงตะโกนร้องขอ ความช่วยเหลือ ข้าวของรอบข้างถูกทำลายเพราะเปลวไฟ กลิ่น ฉุนนี้ทำให้ผู้คนน้ำตาไหลออกมา

หานชิงยืนอยู่กลางกองไฟ เหมือนกับว่าได้กลับไปสู่เหตุการณ์ ในกองเพลิงที่เคยผ่านมาตอนเด็ก
ตอนนั้นเขายังเด็กมาก แต่กลับต้องเห็นญาติที่สนิทที่สุดต้อง มาตายต่อหน้าต่อตาตัวเองเพราะว่าจะช่วยตัวเองไว้ ตอนนั้นที่ บ้านไฟดับ แม่ก็เลยจุดเทียน หลังจากนั้นก็ให้หานซิงนั่งอย่างเชื่อ ฟัง อย่าวิ่งหรือเคลื่อนไหวไปมา

เพราะว่าวันนั้นเป็นวันเกิดของเขา หานซิงตัวน้อยๆ ก็เอะอะ อยากจะกินเค้กหวานๆ แต่ว่าตอนที่แม่จะออกไปข้างนอกนั้นก็ไป ดับพอดี เดิมทีแม่ของหานชิงที่ตอนนั้นคือคุณนายหานไม่วางใจ ที่จะปล่อยให้เขาอยู่ที่บ้าน แต่พอนึกว่าพ่อของท่านซึ่งกำลังพัก ผ่อนอยู่ที่ห้อง ก็เลยวางใจ

ก็เลยให้หานซึ่งอยู่คนเดียว ถ้าเบื่อก็ไปปลุกพ่อ หลังจากนั้น คุณนายหานก็ออกไปซื้อเค้ก

หานซิงตัวน้อยนั่งรออยู่ตรงหน้าเทียนอย่างเชื่อฟัง สายตาเต็ม ไปด้วยความคาดหวังที่จะได้กินเค้ก เขาก็เหมือนเด็กคนอื่นๆ ชอบรสชาติที่หอมหวานของเค้ก โดยเฉพาะชั้นของเนื้อครีมที่ คลุมไว้ด้านนอก นุ่ม ลื่น หวาน

เขายังตั้งหน้าตั้งตารอ แล้วอีกอย่างสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือวันนี้ คือวันเกิดของเขา เขาห้าขวบแล้ว ดังนั้นวันนี้บนเค้กก็สามารถ ปักเทียนได้ห้าเล่ม ในปีนี้ตอนที่เป่าเทียนเขาจะขอพรสามข้อ

พรข้อที่หนึ่งก็คือเขาหวังว่าตัวเองจะโตขึ้นเร็วๆ แล้วใน อนาคตก็จะได้ไม่ต้องรอกินเค้กแค่ในวันเกิดเท่านั้น

พรข้อที่สองก็คือหวังว่าคุณตาของเขาจะยอมรับพ่อของเขา เร็วๆ ไม่ยังงั้นพ่อของเขาก็จะดูไม่มีความสุขเลยทั้งวัน เพราะว่าแม่ต้องลำบากอยู่กับพ่อ แต่ว่าเหมือนกับว่าพ่อไม่อยากจะเห็น แม่ลำบาก คุณตามีเงิน แล้วก็ดีกับเขามาก แต่เพราะว่าเกลียด พ่อ ดังนั้นเขาก็เลยหวังว่าคุณตาของเขาจะชอบพ่อของเขา

พรข้อที่สาม ก็คือหวังว่าพ่อกับแม่จะมีสุขภาพแข็งแรง และจะ ฉลองทุกวันเกิดร่วมกัน

แต่ว่าเขาคิดไม่ถึงว่า เขากลับต้องมาสูญเสียพ่อในวันเกิดครั้ง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ