บทที่ 181 ต่างกันราวกับฟ้ากับเหว

เวลาผ่านไปแล้วนาทีเล่าวินาทีเล่า ในไม่ช้าการ แข่งขันก็ได้เริ่มขึ้น

ผู้หญิงที่อยู่ในสนามแข่งได้ข่าวว่าผู้หญิงสามารถ สมัครการแข่งขันได้ อีกอย่างถ้าหากว่าแข่งได้ที่หนึ่งจะ ได้รับรางวัลพิเศษ เพราะฉะนั้นผู้หญิงมากมายต่างก็แย่ง กันไปสมัคร

กาวหยุนและชุยหมิ่นลี่ก็อยู่ในนั้น

หลังจากที่ทั้งสองสมัครเรียบร้อยแล้ว กลับมา เห็นเสิ่นเฉียวนั่งอยู่ที่นั่น ก็อดไม่ได้ที่จะเดินมาพูด ประชด

“นี่เป็นคนใหม่แผนกเราไม่ใช่หรอ? ทำไมถึงมา นั่งเหม่อที่นี่ล่ะ?”

“นั่นน่ะสิ มีกิจกรรมการแข่งขันเธอกลับไม่ไปเข้า ร่วมหรอ? คนอย่างเธอควรจะชอบออกหน้ามากที่สุดแล้ว ไม่ใช่หรอ?”

เสี่ยวเหยียนจ้องพวกเธอไปหนึ่งที่ “พวกเธอ อยากทำอะไร?”

“ไม่ทำอะไร ก็แค่มาดูเสิ่นเฉียวเท่านั้นเอง”

“คนใหม่ เธอไม่เข้าร่วมการแข่งขันจริงๆ หรอ?” กาวหยุนมองเสิ่นเฉียวแล้วถาม
เงินเฉียวมองเธอไปหนึ่งที่ “มีกฏว่าจำเป็นต้อง เข้าร่วมหรอ?”

“เธอ!” กาวหยุนโมโหมาก ตอนแรกคิดว่าหา โอกาสทำร้ายเธอได้แล้ว ใครจะไปรู้…เธอกลับไม่เข้า ร่วมกิจกรรม

“เฉียวๆ ไม่เข้าร่วมกิจกรรมเกี่ยวอะไรกับพวก เธอ? พวกเธออยากเข้าร่วมก็เข้าร่วมเองสิ ยุ่งกับคนอื่น เยอะแยะขนาดนั้นทำไม?” เสี่ยวเหยียนปกป้องเสิ่นเฉียว ไว้ข้างหลังของตัวเอง แล้วจ้องกาวหยุนสองด้วยแววตา ที่โหด

“กาวหยุน ฉันว่านางไม่กล้าที่จะเข้าร่วมด้วยซ้ำ ก็ แค่กลัวว่าจะแพ้ให้พวกเรา ในเมื่อเธอไร้ความสามารถ เช่นนี้ งั้นเราก็ไม่ต้องสนใจเธอแล้ว”

ไปเถอะ!”

หลังจากที่ทั้งสองเดินไปแล้ว เสี่ยวเหยียนพูด ด้วยความโมโหว่า “คงไม่ใช่ว่าสองคนนี้จ้องจะรังแกเธอ แบบนี้ตลอดหรอกนะ?”

“ไม่มีอะไร ก็แค่เป็นคนปากไวเท่านั้น ไม่จำเป็น ต้องไปสนใจ” เสิ่นเฉียวส่ายหัว แสดงบอกเธอว่าอย่า โมโห

ในตอนที่การแข่งขันเริ่มขึ้น เยโม่เซินปรากฏตัว ออกมาแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะนั่งอยู่บนรถเข็น แต่ว่าในตอน ที่เจียวซูเข็นเขาออกมา ความเย็นชาที่อยู่บนตัวเขา รวม ถึงความหล่อเหลาบนใบหน้าของเขานั้นได้ดึงดูดความครื้นเครงขึ้นมา

ผู้หญิงมากมายกำลังพูดถึงเขาอย่างเป็นส่วนตัว

“คุณชายเย่หล่อมากจริงๆ ถ้าหากว่าไม่ได้นั่งอยู่ บนรถเข็นละก็ ต้องเป็นคนที่สมบูรณ์แบบมากๆ แน่นอน”

“ใช่แล้ว แววตาที่ลึกซึ้งนั้น ถ้าหากว่ายอมมองฉัน มาหนึ่งที่….ฉันว่าฉันคงจะเมาไปแล้ว”

“เธอคิดว่าเธอดื่มสุราอยู่หรอ? ยังจะมาเมาอีก อย่าคิดแล้ว..ถึงแม้ว่าผู้ชายคนนี้จะนั่งอยู่บนรถเข็น แต่ ว่าลักษณะรูปลักษณ์ของเขาได้กดทับผู้ชายที่อยู่ในงาน ไปหมดแล้ว ดูแล้วไม่ใช่คนธรรมดา ไม่ใช่คนอย่างพวก เราที่จะไปเพ้อคิดได้”

“พี่พูดได้ถูกมาก คุณชายเย่นั่งอยู่บนรถเข็น ลักษณะรูปลักษณ์ยังกดทับผู้คนไปหมด”

ผู้คนต่างก็ถอนหายใจ ไม่ได้พูดต่ออีก

เยโม่เซินคือเจ้าของ แน่นอนว่าถูกเข็นไปยัง ตำแหน่งที่สำคัญที่สุด ผู้คนมากมาย เพียงแวบเดียวเย่ หลิ่นหานก็มองเห็นเงาสีแดงของเส้นเฉียว เธอยืนอยู่ใน ท่ามกลางผู้คนกลับสะดุดตาเป็นพิเศษ

เฮ้อ ยัยผู้หญิงที่สมควรตายคนนี้

ให้เธอเปลี่ยนกระโปรงเธอกลับไม่เปลี่ยน ยังใส่ มาถึงข้างสระว่ายน้ำอีก

ไอ้พวกผู้ชายที่สมควรตายพวกนั้นมีแววตาตั้งกี่ ดวงต่างก็มองมาทางบนตัวเธอ เธอไม่รู้เลยจริงๆ หรือว่าตั้งใจให้คนอื่นเห็น?

ตั้งแต่ที่เยโม่เซินออกมา แววตาของเสิ่นเฉียวก็ มองไปบนตัวของเขาโดยไม่รู้ตัว

ในตอนที่ทั้งสองสบตากัน เสิ่นเฉียวอึ้งไปชั่วขณะ ยังไม่ทันรอให้เธอรู้ตัวสายตาของเย่โม่เซินก็ลอยผ่าน ไปไปแล้ว จากนั้นก็หยุดอยู่บนตัวของหานเส่โยวที่ยืน อยู่ข้างๆ เธอ

หานเส่โยวสบตากับแววตาของเย่โม่เซิน อดไม่ ได้ที่จะกะพริบตาไปทางเขา แล้วเผยรอยยิ้มที่งดงาม ราวกับดอกไม้ออกมา

เซียวซู่ที่ยืนอยู่หลังเย่โม่เซินอดไม่ได้ที่จะเหลือก ตาขาวไปทางอากาศ

“เมื่อกี้คุณชายเย่กำลังมองที่ไหนหรอ? เหมือนจะ เป็นทางนั้นนะ?”

“นั่นไม่ผู้ช่วยเสิ่นที่ถูกลดตำแหน่งก่อนหน้านี้ หรอ? คุณชายเยจะมองเธอเนี่ยนะ?”

“คิดมากไปแล้วมั้ง? ถูกลดตำแหน่งแล้วจะมอง เธออีกทำไม?”

“ไม่เห็นว่าคนที่ยืนข้างๆ เขาคือใครหรอ? คุณผู้ หญิงคนโตของตระกูลหาน น้องสาวของหานชิง นั่นเป็น ถึงฐานันดรที่สูงส่งไม่อาจเทียบได้เลยนะ ถ้าหากว่าขา ของคุณชายเย่เราไม่ได้พิการ จะต้องเป็นกิ่งทองใบหยก กับคุณผู้หญิงคนโตตระกูลหานแน่นอน!”
“ประโยคนี้ของเธอไม่น่าฟังเลย ถึงแม้ว่าคุณชาย เย่ของเราจะพิการ แต่เขาก็ยังคนโดดเด่นยอดเยี่ยม คุณ ผู้หญิงคนโตตระกูลหานเหมาะสมกับเขามาก ทั้งตระกูล ทางบ้านและหน้าตาต่างก็เหมาะสมกันดี”

คำพูดนี้เข้าไปถึงหูคนของคนสามคนโดยไม่ขาด

สักคำ

หานเส่โยวรู้สึกหูร้อนไปหมด ในใจรู้สึกหวานรู้สึก

ดีใจ

เสี่ยวเหยียนกลับกระแอมคอออกมา เหมือนว่าไม่ เห็นด้วย

ในใจของเสิ่นเฉียวก็รู้สึกไม่ดี เธอใช้หางตาของ เธอแอบมองหานเส่โยวไปหนึ่งที่

เธอสวมใส่ชุดเดรสสีขาวยืนอยู่ที่นั่น ภายใต้การ ส่องแสงของแสงไฟราวกับนางฟ้าที่บริสุทธิ์ ผิวขาว ราวกับหิมะ อีกอย่างเธอยังเป็นคุณผู้หญิงคนโตของ ตระกูลหาน แสงสว่างนี้เป็นสิ่งที่ผู้คนมากมายขนาดไหน อยากจะได้แต่ไม่ได้รับ

ในเมืองเป่ย ตระกูลหานเป็นตระกูลที่เหมาะสม กับตระกูลเยตระกูลหนึ่ง

คุณผู้หญิงคนโตตระกูลหาน คุณชายสองตระกูล

เสิ่นเฉียวก้มหน้าลง สายตามองตรงลงไปยังเท้า

ของเธอ
เหมือนเธอที่ไหน…ไม่มีอะไรเลย เธอเป็น ลูกสาวของตระกูลเสิ่น แต่กลับเป็นลูกสาวที่ตระกูลเสิ่น ไม่รักไม่เอ็นดู ไม่เพียงแต่เคยหย่า ยังท้องลูกของผู้ชาย คนอื่น ผู้หญิงแบบนี้อย่างเธอ..

ใครได้แต่งงานด้วยคงจะรู้สึกโชคร้ายและ รังเกียจสินะ

“ไม่ต้องคิดมาก” จู่ๆ เสียงของเสี่ยวเหยียนก็ดัง ผ่านมาทางหู เสิ่นเฉียวเงยหน้าขั้นแล้วมองเธอด้วย ความตกใจจากนั้นก็เห็นรอยยิ้มของเสี่ยวเหยียน “เธอ โดดเด่นและยอดเยี่ยมมากกว่าคนในงานนี้มากมาย อีก อย่างเมื่อกี้ฉันสังเกตเห็นแล้ว คุณชายเย่กำลังมองเธอ”

เสิ่นเฉียว ”

เธอพูดถูก เยโม่เซินมองเธอแล้วจริงๆ แต่….หลังจากนั้นสายตาก็ไปหยุดอยู่บนตัวของหานเส่ โยวแล้ว

ตอนนี้เธอกำลังเป็นห่วงว่า เพื่อที่เยโม่เซินจะยั่ว

โมโหเธอจึงตั้งใจมีอะไรกับหานเส่โยว พอนึกถึงจุดนี้ เสิ่นเฉียวก็เม้มปาก “เมื่อกี้ฉันแค่

กำลังคิดว่าการแข่งขันของพวกเธอใครจะชนะ”

เสี่ยวเหยียนอึ้งไปเลย จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยความ มั่นใจว่า “แน่นอนว่าฉันอยู่แล้ว เมื่อก่อนฉันเป็นถึงนัก ว่ายน้ำระดับชาติเลยนะ”

หานเส่โยวที่อยู่ข้างๆ ได้ยินประโยคนี้ของเธอ แล้ว ก็พูดว่า “งั้นเธอคงต้องระวังแล้วนะ ฉันเองก็ว่ายน้ำเก่งเหมือนกันนะ อีกอย่างรางวัลชนะเลิศในคืนนี้ ต้อง เป็นของฉัน”

หลังจากได้ยินแล้ว เสี่ยวเหยียนยิ้มแล้วมองตา เธอ “เธอไม่ใช่พนักงานบริษัทเราสักหน่อย จะชนะ อะไร?”

“สามารถเข้าร่วมได้ ก็สามารถชนะได้ เธอคง ไม่ใช่จะรู้สึกว่าฉันไม่ใช่พนักงานบริษัทเธอ แล้วฉันจะ ยอมให้เธอหรอกนะ” หานเส่โยวตั้งใจยั่วโมโหเธอ

ทันใดนั้นสีหน้าของเสี่ยวเหยียนก็เปลี่ยนไปเลย “ใครอยากให้เธอยอมให้? ฉันจะแพ้ให้คนดัดจริตอย่าง เธอหรอ?”

“เธอว่าใครดัดจริต?”

“เธอไง”

เสิ่นเฉียวรีบเข้าไปห้ามทั้งสองคนไว้ “ก็แค่การ แข่งขันเท่านั้น พวกเธอไม่ต้องทะเลาะกันแล้ว พวก ผู้ชายจะเริ่มกันแล้ว”

ในการแข่งขันของผู้ชายมีผู้คนมากมาย มีผู้ชายที่ มีชาติตระกูลเปลี่ยนกางเกงว่ายน้ำแล้วยืนอยู่ขอบสระ ว่ายน้ำ พอพวกเขาออกมาผู้หญิงที่อยู่ในงานต่างก็กรี๊ด กร้าดอย่างบ้าคลั่ง มีคนผู้คนมากมายที่หยิบโทรศัพท์ ออกมาถ่ายรูป

จุดที่จ้าวหยู่ยืนอยู่ใกล้กับเสิ่นเฉียวพอดี เขาหัน ศีรษะมาก็มองเห็นเสิ่นเฉียวแล้ว ทันใดนั้นก็ยิ้มแล้วเดิน

ตรงมา
“อันนั้น….ถ้าหากว่าฉันชนะการแข่งขัน เธอ สามารถให้เบอร์โทรศัพท์เธอกับฉันได้ไหม?”

เสิ่นเฉียวอึ้งไปเลย มองดูรอยยิ้มชัดเจนที่อยู่ตรง ข้างหน้าเธอนี้ ดูร้อยเป็นผู้ชายที่อายุยังน้อยมาก

เสี่ยวเหยียนกะพริบตาไปรอบหนึ่ง เหมือนนึก อะไรออก จึงพูดแทนเธอว่า “นายเป็นใครเนี่ย? นาย

ฉะนั้นแล้วเกี่ยวอะไรกับเฉียวเฉียวของเรา?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ