เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 766 เกินไปก็ไม่ดี



บทที่ 766 เกินไปก็ไม่ดี

คำพูดอื่น?

หาน จื่อนึกย้อนอีกครั้ง

ดังนั้นแล้วภายในห้องเลขาก็ได้เกิดภาพเหตุการณ์อย่างนี้ ออกมา

ผู้ช่วยเลขากำลังยืนอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทางที่กำลังใช้ความคิด เลขาพี่หลินยืนจ้องผู้ช่วยของเธออยู่ข้างๆ ด้วยท่าทางที่อยากรู้ อยากเห็น ท่าทางดูกังวลและอยากรู้เป็นอย่างมาก

“ว่าไง? มีคำพูดอื่นออกมาอีกหรือเปล่า?” หาน จื่อได้สติกลับมา ก็ส่ายหน้าออกไปทันที “ไม่มีแล้วค่ะ”

“ไม่มีจริงๆหรอ?”

“ค่ะ ฉันทําความสะอาดขอบหน้าต่างเสร็จ ก็ออกมาเลย

แน่นอนว่าเธอไม่ได้เอาเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องทำงานนั้นบอกกับ พี่หลินออกไป เรื่องเหล่านั้นที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ ตัวเธอเองก็ยังไม่ อยากจะเชื่อเลย

พี่หลินก็ยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง คิดว่าคำพูดเธอมันเกินจริงมาก เกินไป จะเป็นไปได้ยังไงที่จะทั้งไม่อาละวาดและทั้งยังไม่ว่าอะไร ออกมาเลย? ถึงแม้ว่าถือเป็นจะดำรงตำแหน่งมาได้ไม่นาน แต่ ดูจากลักษณะนิสัยทั่วๆไปของเขาแล้วคิดว่าเขาไม่ใช่คนแบบนี้เลยนะ

แต่ท่าทางของหาน จอก็ไม่ได้มีอะไรที่ผิดออกไปเลย อารมณ์ ก็ไม่ได้ดูแย่ออกมา สิ่งที่พูดออกมาก็เหมือนกับว่าจะไม่ใช่เรื่อง โกหกเสียมากกว่า ในเมื่อทําอะไรไม่ได้ เธอจึงต้องปล่อยตัวเธอ ไป

“งั้นก็เอาเถอะ เธอกลับไปทํางานต่อเถอะ”

หลังจากที่ท่านจื่อไปทำงาน พี่หลินก็หอบพาใจที่ต้องการคำ ยืนยันไปยังห้องทำงาน ประตูยังไม่ปิด แต่เธอก็ได้หยุดที่หน้า ประตูแล้วเคาะออกไป

เย่ไม่เซ็นเงยหน้าขึ้นมา แววตาอ่านยากของเขาหยุดอยู่ที่ร่าง ของเธอพอดี

เงียบสงบ ดูเร้นลับสงบนิ่งเหมือนกับหมาป่า ใช้สายตาที่แฝง ไปด้วยความเยือกเย็นมองมายังพี่หลิน พี่หลินรู้สึกเย็นวาบขึ้น มาทั่วทั้งแผ่นหลังอย่างไร้สาเหตุขึ้นมา เธอเดินเข้าห้องทำงานไป ด้วยความขลาดกลัว

“คุณชายเงิน”

เย่ไม่เชินเก็บสายตากลับมามองไปยังโน๊ตบุ๊คอีกครั้ง “พี่หลิน มีอะไรหรือเปล่าครับ?”

พี่หลิน “?”
นี่เขาจะไม่ถามเธอเกี่ยวกับเรื่องการทำความสะอาดอีกนั้น หรอ? หรือว่ามันจะเป็นอย่างที่มีจอบอกมางั้นหรอ คุณชายเป็นไม่ ได้ระเบิดอารมณ์ออกมา? ทําไมถึงแปลกไปได้ขนาดนี้?

เธอรู้สึกเหมือนมีก้อนแข็งๆ จุกอยู่ในลำคอ ใช้เวลาอยู่นาน กว่าเธอจะหาเสียงของตัวเองเจอ

“เอ่อ คุณชายเป็นเรื่องการทำความสะอาดเมื่อเช้านี้

“อืม” เย่ ไม่เซ็นเอ๋ยขัดเธอเสียงเรียบออกมา “จัดการ เรียบร้อยแล้ว

จัดการเรียบร้อยแล้ว? คำพูดที่พี่หลินเตรียมที่จะพูดออกไปจำ ต้องกลืนกลับลงไปโดยปริยาย และก็ไม่กล้าพอที่จะถามออกไป ว่าจัดการไปยังไง ทําได้แค่เพียงคล้อยตามไปอย่างนั้น “ในเมื่อ คุณชายเซ็นจัดการเรียบร้อยแล้ว งั้นก็ไม่มีอะไรแล้วค่ะ แต่เรื่อง เมื่อเช้าฉันต้องขอโทษคุณชายเงินด้วยนะคะ เป็นเพราะฉันไม่ได้ กําชับให้ชัดเจนไปก่อน จึงทําให้เกิดความผิดพลาดขึ้นมาอย่าง นั้น ครั้งต่อไป…”

เย่ไม่เป็นเหมือนกับความทนฟังเธอพูดออกมาให้จบไม่ไหว จึงพยักหน้าออกมาเล็กน้อย เพื่อเป็นการรับรู้

พี่หลินมีหรือจะมองสีหน้าของเขาไม่ออก? เก็บคำพูดที่เตรียม จะพูดออกไปกลับไปอย่างรวดเร็ว ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรออกไปให้ มากมายอีก “งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ”

พูดจบ พี่หลินก็ผันร่างเดินออกไป
“เดี๋ยวก่อน”

เย่ไม่เป็นที่ก้มหน้าก้มตาอยู่ตลอดเหมือนจะนึกบางอย่างขึ้น มาได้ จึงเงยหน้าขึ้นมองพี่หลิน เอ่ยเดือนเสียงเรียบออกไป “ตอนพี่หลินออกไป ก็ช่วยเอาของพวกนั้นออกไปด้วยแล้วกัน”

ของอะไร?

พี่หลินมองตามสายตาของเขาออกไป กะละมังที่เอามาทำความสะอาดใบหนึ่ง

พี่หลิน “.…”

นี่ นี่มันของที่มีจื่อเด็กนั่นทิ้งเอาไว้

และคุณชายเงินไม่เพียงจะไม่โกรธ แต่ยังบอกให้เธอถือ โอกาสนี้ถือออกไปด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

พี่หลินรู้สึกว่าภายในใจของเธอมีความรู้สึกหลากหลาย ประดังกันเข้ามา แต่ก็ได้ตอบรับออกไปด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง จาก นั้นก็เดินเข้าไปแล้วก้มลงหยิบกะละมังใบนั้นขึ้นมา แล้วเดินออก ไปจากห้องทํางาน

หาหมอกำลังจัดเรียบเรียงข้อมูลอยู่ในห้องเลขา เนื่องจาก ตอนนี้เธอยังอยู่ในช่วงทดลองงาน อีกทั้งเพิ่งจะยังทำงานได้ เพียงแค่สองวัน ดังนั้นแล้วงานที่ทำก็ล้วนแล้วแต่เป็นงาน กระจิ๋มกระจิ๋มทั้งนั้น ไม่ต้องใช้สมอง
เธอเพิ่งจะจัดแยกหมวดหมู่เสร็จพี่หลินก็กลับมา จากนั้นก็เดิน เข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเธออย่างรวดเร็ว มองเธอพร้อมเอ่ยถาม ออกมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเอาจริงเอาจัง “บอกฉันมาตามตรง เลยนะ เธอกับคุณชายเป็นเป็นอะไรกัน?

เกิดอะไรขึ้น?

หานมู่จื่อมองไปพี่หลินด้วยสีหน้างงงวย เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ทำไมหลังจากที่พี่หลินออกไปรอบนึงพอกลับมาก็ถามออกมาว่า เธอกับคุณชายเงินเป็นอะไรกัน?

หรือเธอกําลังสอบสวนตน?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ภายในใจของหานมอก็เต้นไม่เป็นจังหวะขึ้น มาทันที

แต่เพียงไม่นานก็สงบลงอีกครั้ง ว่ากันตามหลักแล้วด้วยกำลัง ของพี่หลิน ถ้าจะมาสอบสวนเธอล่ะก็ คาดว่าก็คงสอบสวนไม่ได้ อะไรเลยสักอย่างเสียมากกว่า เพราะหานซึ่งได้จัดการให้เธอ เรียบร้อยหมดแล้ว

ความลับที่เธอเป็นภรรยาของเข่ไม่เป็นไม่มีทางถูกเปิดเผยเร็ว ขนาดนี้

เมื่อคิดมาจนถึงตรงนี้แล้ว หาหมอก็ได้เผยสีหน้าสงสัยมอง ไปยัง พี่หลิน “พี่หลิน หมายความว่าอะไรคะ?”

พี่หลินเห็นเธอแสดงสีหน้าสงสัยออกมา อีกทั้งยังแสดงท่าทางที่ดูจริงใจออกมา ไม่ว่าจะยังไงก็ดูเหมือนว่าตนได้เข้าใจเธอผิด ไป

แต่ไม่น่าจะเป็นไปได้นะ ถ้าเธอไม่ได้เป็นอะไรกับคุณชายเซ็น แล้วทําไมต้องช่วยเธอล่ะ?

เมื่อคิดดังนั้นแล้ว พี่หลินหรี่ตาลง เอ่ยออกไปด้วยท่าทางที่ทำ ราวกับว่าผู้ที่ผ่านประสบการณ์มามากมาย “พี่หลินเคยอาบน้ำ ร้อนมาก่อน มองออกได้ถึงการเกี่ยงงอนเล็กๆระหว่างพวกเธอ สองคนมาตั้งแต่แรกแล้ว เธอคิดจะปิดบังพี่หลินงั้นหรอ?”

หานคู่จื่อเองก็ใช่ว่าจะไม่เคยเจอคนที่อยู่ในวงการการค้า อีก ทั้งก่อนหน้านี้เธอก็ได้สืบหาข้อมูลมาเรียบร้อยแล้ว ในตอนนี้เมื่อ เห็นพี่หลิน ใช้สีหน้าอย่างนั้นมองมายังเธอ ยิ่งทำให้รู้ได้เลยว่า เธอกำาลังแสร้งตีสีหน้านิ่งขรึมออกมา

เมื่อนึกถึงตรงนี้แล้ว เธอยิ้มออกมาเล็กน้อย เอ่ยเสียงหวาน ออกไป “พี่หลิน ถ้าฉันมีอะไรกับคุณชายเซ็น แล้วฉันจะมาเป็นผู้ ช่วยเลขาไปทำไมกันคะ? พี่หลินก็เป็นคนที่ผ่านประสบการณ์มา อย่างโชกโซนแล้ว ถ้าฉันกับคุณชายเป็นมีอะไรในกอไผ่จริงๆ ทำไมฉันต้องมาอยากทำตำแหน่งผู้ช่วยเลขานี้อีกล่ะคะ? ต้องมา วิ่งวุ่นไปมา แล้วยังต้องมาตั้งใจเรียนรู้งานมากขนาดนี้ด้วย?

ฟังจากที่เธอได้พูดออกมาอย่างนั้นแล้ว เหมือนกับว่านี่ก็สม เหตุสมผลอยู่เหมือนกัน

ถ้าสามารถอยู่ข้างกาย ถือเป็นได้ ทำไมเธอจะต้องมาเป็นผู้ ช่วยเลขาเล็กๆอย่างนี้กัน? ให้ถือเป็นจัดการหาตำแหน่งสบายๆ ให้เธอไม่ดีกว่าหรอ?

“คุณชายเงินเป็นโรครักสะอาด เพียงแค่ทำความสะอาดได้ไม่ สะอาด ก็จะถูกเขาไล่ออกไปทั้งนั้น แต่กับเธอไม่มีแม้แต่จะ อาละวาดออกมา?

หานมู่จื่อ

หานคู่จื่อได้ยินดังนั้นแล้วก็ตกอยู่ในภวังค์ขึ้นมาเล็กน้อย จริงสิ ตอนที่เธอไปเธอเองก็ยังคิดว่าเย่ไม่เห็นจะไม่พอใจจน ไล่เธอออกไปเสียแล้ว แต่กลับไม่

พี่หลินจะต้องคาดเดาขึ้นมาจากเรื่องนี้แน่ๆ

เธอจะต้องคิดหาวิธีหลุดรอดออกไป หาน จื่อกะพริบตาพร้อม ทั้งเอ่ยเสียงหวานออกไป “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าทำไม อาจจะ เป็นเพราะวันนี้คุณชายเป็นอารมณ์ดีล่ะมั้งคะ? หรือไม่ฉันก็ค่อน ข้างจะมีโชคอยู่บ้าง?

ดูเหมือนว่านอกจากเหตุผลนี้แล้ว ก็คงหาเหตุผลอื่นไม่ได้อีก

แล้ว?

เอาเถอะ บางทีโชค…ก็เป็นสิ่งที่สามารถเป็นจริงได้อย่างนึง

พี่หลินทำได้เพียงแค่ปลอบใจตัวเองอยู่อย่างนั้น จากนั้นเธอก็ ไม่ได้ต่อความยาวสาวความยืดกับหาหมู่จื่อต่อ จากนั้นก็ไป จัดการงานของตัวเอง
รอจนเธอเดินออกไป หานซื้อก็ได้ถอนหายใจอย่างโล่งอก

ออกมา

เป็นอย่างที่เธอคิดเอาไว้จริงๆด้วย พี่หลินกำลังตีหน้านิ่งหลอก

ถามเธอ

หานคู่จื่อยกมือบีบตรงระหว่างคิ้ว จากนั้นก็กลับไปทำงานต่อ

ช่วงที่เหลือของวันก็สงบไร้ปัญหาเข้ามา ในระหว่างวันทาน อก็ได้ชงกาแฟให้เย่ไม่เป็นไปสองสามแก้วแล้ว ส่วนพี่หลินก็เป็น คนคอยเอาไปให้เขาทีละแก้วๆ

สุดท้าย ในตอนที่สั่งให้เธอชงอีกแก้วนั้น หานมอก็พยายาม ลองนับดู ก็รู้สึกว่าวันนี้ทั้งวันเยโม่เซ็นดื่มกาแฟไปเยอะมาก เธอเลิกคิ้วสวยออกมา หมอนั่นเป็นอะไรของเขา?

“พี่หลิน คุณชายเซ็นเขา…ปริมาณกาแฟต่อวัน มันไม่มากไป หน่อยหรอคะ?” เก็บกลั้นไว้ไม่ไหวแล้วจริงๆ หานคู่จื่อจึงเอ่ยถาม ออกไป

พี่หลินชะงักไปแป๊บนึง จากนั้นก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยออก

มา

“ฉันเองก็คิดอย่างนั้น ปกติคนอื่นเขากินกันวันละสองสามแก้ว ก็เต็มที่แล้ว ไม่ว่าจะเรื่องอะไรถ้ามันมากเกินไปก็ไม่ดี” หานมู่จื่อ พยักหน้าอย่างเห็นด้วยออกมา

“แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อก่อนปริมาณกาแฟต่อ วันของเขาก็ปกติอยู่นะ ดูเหมือนว่าจะเพิ่งเพิ่มมากขึ้นมาเมื่อสองวันมานี่เอง หรือว่าตอนกลางคืนจะนอนไม่หลับกันนะ?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ