บทที่ 187 เอาเขาหรือว่าเอาฉัน

ให้ตายเถอะ!

เยโม่เซินจ้องรอยแดงใต้ตาของเธอด้วยความไม่

พอใจ

ผู้หญิงคนนี้ทำมาจากน้ำหรอ? เช็ดน้ำตาให้เธอ แป๊บเดียวก็กลายเป็นแบบนี้แล้ว

“ห้ามร้องไห้แล้ว” น้ำเสียงของเขาแหบมาก แวว ตาก็มืดมาก

เสิ่นเฉียวเงยหน้าขึ้นมาจากอ้อมกอดของเขา จ้องเขาด้วยสายตาที่เบลอ

แววตานั้นกำลังเดือนเขาอยู่ หลังจากนั้นก็ใช้แรง ดิ้นรน “ไม่ว่ายังไงนายก็ไม่เชื่อฉันอยู่แล้ว ฉันไม่ต้องการ เยโม่เซินไม่ได้ขยับ แค่มองเธอด้วยความเย็นชา

ให้นายส่งฉันไปโรงพยาบาล”

เธอดื้อรั้นอีกครั้ง ครั้งนี้เยโม่เซินกลับล็อกข้อมือ

เธอไว้

“ฉันเชื่อ”

เสิ่นเฉียวอึ้งไปเลย มองเธอด้วยความแปลกใจ

“นาย…นายพูดว่าอะไรนะ?”

“ฉันเชื่อแล้ว ไม่ได้หรอ?” แววตาที่แปลกใจของเธอทำให้ความรำคาญและความเครียดของเขาเพิ่มขึ้น เขาพูดด้วยเสียงต่ำไปประโยคหนึ่ง จากนั้นก็จับเอวเธอ ไว้ “ฉันบอกว่าฉันเชื่อ ได้ยินหรือยัง”

เสิ่นเฉียวไม่ได้ตอบ เพราะว่าเธอคิดไม่ถึงเลยว่า เยโม่เซินจะเชื่อเธอ

หลังจากนั้น เสิ่นเฉียวก็มองลงข้างล่างอารมณ์ดู ผิดหวังมาก

เยโม่เซินมองเธอแล้วพูดว่า “ตอนนี้สามารถไป โรงพยาบาลดีๆ ได้หรือยัง?”

“เซียวซู่ ขับรถ”

เซียวซู พยักหน้าขับรถ

รถถูกขับออกไปหนึ่งนาที เย่โม่เซินเห็นว่าสีหน้า ของเธอก็ยังคงแย่อยู่ จึงพูดด้วยเสียงที่เย็นชาว่า “ถ้า หากว่าไม่อยากไปโรงพยาบาล ฉันสามารถใช้อีกวิธีหนึ่ง ช่วยเธอจัดการได้”

ตอนแรกเสิ่นเฉียวได้บินไม่ชัดเจน หลังจากนั้นก็ รีบได้สติ เงยหน้าบอกเขาด้วยความตกใจ “นายพูดว่า อะไรนะ?”

เยโม่เซินจับคางของเธอ ร่างกายของเขาเอนไป ข้างหน้าเล็กน้อย กลิ่นอายที่เย็นชาของผู้ชายคลุมเธอ ไว้

“เหตุผลที่เหมาะสมมาก ไม่ใช่หรอ?”

“ฉันไม่เอา!” เสิ่นเฉียวคิดก็ไม่คิดเลย ปฏิเสธเขาทันที!

ทันใดนั้นเย่โม่เซินก็หรี่ตาด้วยความอันตราย “เธอกล้าปฏิเสธฉัน? รังเกียจฉัน?”

มือที่ใหญ่ของเขาจับคางของเธอจู่ๆ ก็ใช้แรงดูด ไปที่ริมฝีปากของเธอ จากนั้นก็หลีกออกมาเล็กน้อย กัม หัวของเขาแล้วหายใจ “หรือว่าเธออยากให้เย่หลิ่นหาน มาแก้พิษให้เธอ?”

ได้ยินชื่อของเย่หลิ่นหาน เสิ่นเฉียวหดตัวปิดตา น้อย ส่ายหัว “ไม่เอา!”

การตอบสนองของเธอมีความตื่นเต้นเล็กน้อย ทำ ให้เย่โม่เซินรู้สึกผิดปกติ “เธอตื่นเต้นอะไร?”

แต่ว่าพอได้ยินเธอพูดว่าไม่เอา ในใจลึกๆ ของเย่ โม่เซินก็มีความดีใจอยู่ ริมฝีปากก็ค่อยๆ ยิ้มขึ้น ไม่เอา เขา งั้นจะเอาฉันไหม?”

ไม่เอาเธอ งั้นเอาฉันไหม

เส้นเฉียวอึ้งในคำพูดนี้ของเขาแล้ว ยังไม่ทันรอ ให้เธอได้สติ จู่ๆ เย่โม่เซินก็ใช้แขนที่ยาวล้อมรอบคอ ของเธอ แล้วกอดเธอเข้ามาในอ้อมกอดด้วยความเกรี้ยว กราด “ตอบคำถาม!”

“เออ..”

ในตอนนั้น เสิ่นเฉียวกลับไม่รู้ว่าควรจะตอบกลับ

อย่างไรดี

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเยโม่เซินจะถามคำถามแบบนี้เธอยังไม่แน่ใจเลยว่าในใจของเย่โม่เซินคิดอะไรกันแน่ แล้ว

ตอนแรกเย็นชาขนาดนั้นแท้ๆ รังเกียจตัวเอง ขนาดนั้นแท้ๆ แต่ว่าเหมือนจะชอบแกล้งเธอยังเป็น หน้าตาที่ตื่นเต้นอีก

เหมือนกับตอนนี้ แววตาที่มืดดำของเธอมีแสง ส่องอยู่ ราวกับว่าสัตว์ป่าที่มองเห็นเหยื่อ ยังไงก็ต้องเอา ให้ได้ ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่สามารถหนีพ้นความมั่นใจใน ฝ่ามือของเขาได้

ทันใดนั้น เสิ่นเชียวก็กลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว

“ฉัน….”

คำตอบแบบนี้เธอไม่มีทางตอบแน่นอน

ไม่ว่าจะเอาใคร ถึงแม้….ในใจของเธอจะชอบเย่ โม่เซินจริงๆ ยังไงซะเขาก็อยากได้เธอจริงๆ

แต่เธอก็ไม่มีทางพูดตรงๆ ออกมานี่นา

อีกอย่าง ใครจะไปรู้ว่าหลังจากพูดออกมาแล้วผล จะเป็นยังไง? พอถึงเวลาเย่โม่เซินจะพูดว่าเธอเจ้าชู้อีก หรือเปล่าก็ไม่รู้

“ไปโรงพยาบาลเถอะ” สุดท้าย เธอพูดประโยคนี้ ออกมา

เย่โม่เซินเม้มปากอย่างไม่พอใจ “ตอนนี้รู้จักหนี แล้ว? งั้นก็ต้องเลือกคำถามเมื่อกี้ก่อนถึงจะไปโรง พยาบาล”
เส้นเฉียวไม่สบายตัวมาก เขายังใกล้ชิดเธอขนาด นี้อีก ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าก่อนหน้านี้เธอเคยโดนวางยา หนักเกินไป ครั้งนี้คงจะจบแล้ว จะยังมีแรงมาพูดกับเขา อีกได้อย่างไร

เธอหันไปทางอื่น “ฉันไม่อยากเลือก”

“ไม่อยากเลือก?” เย่โม่เซินจ้องเธอด้วยความ อันตราย เธอไม่อยากเลือก! ฉันต่างหากที่เป็นสามีของ เธอ!” เขาใช้แรงกอดเธอ แล้วจูบเธออย่างแรง การจูบ ของเขาทั้งรุนแรงทั้งเร่าร้อน เสิ่นเฉียวร้องด้วยความเจ็บ ปวด

เมื่อกี้ยังสามารถในควบคุมสติไว้ได้ ตอนนี้ถูกเขา จูบขนาดนี้ถูกโจมตีจนแตกสลายไปหมด เธอพยายามจะ ผลักเขาออก แต่ว่าเย่โม่เซินกอดเธอแน่นเกินไป มั่นคง เหมือนภูเขารูปหนึ่ง เธอผลักไม่ออกเลย

ในช่องปากของเธอถูกเติมเต็มด้วยกลิ่นความมุ่ม มาดปรารถนาของเขา แม้กระทั่งร่างกายของทั้งสองคน ก็แนบชิดติดกัน มีเสื้อผ้ากั้นอยู่ก็สามารถรับรู้ได้ถึงความ เย็นของเย่โม่เซิน

เธอคิดว่า คงจะเป็นเพราะร่างกายของเธอร้อน

เกินไปแล้ว

ฉะนั้น ถึงได้รู้สึกว่าอ้อมกอดของเย่โม่เซินสบาย

ขนาดนี้

ต้องใช่แน่ๆ

สมองกำลังงงอยู่ จู่ๆ เสิ่นเฉียวก็พึ่งรู้ตัวว่าสูทเมื่อก็ของเธอถูกถอดออก จากนั้นกระจกรถก็ถูกลดลงมา ลม เย็นในค่ำคืนพัดผ่านเข้ามา ทำให้พัดปลิวกระโปรงบางๆ

สีแดงของเธอ

สูทที่จับลงมาจากบนตัวของเธอถูกเยโม่เซินโยน ออกไปโดยไม่ลังเล แล้วตกอยู่บนถนน

ภาพๆ นี้เสิ่นเฉียวอึ้งไปเลย จากนั้นยังไม่ทันรู้ตัวก็ ถูกเยโม่เซินจับคางแล้วบังคับให้เธอสบตากับเขา

แววตาของเย่โม่เซินมืดสนิท ราวกับท้องห้าที่เต็ม ไปด้วยเมฆครู7hม

คืนนี้กระโปรงสีแดงของเธอราวกับเปลวไฟ ตั้งแต่ออกมาก็โดดเด่นจนถึงตอนนี้ มาถึงบนตัวของเธอ ที่ถูกสูทของเย่หลิ่นหานโอบกอดอยู่ ตอนนั้นเยโม่เซินมี แม้กระทั่งความคิดที่จะฆ่าพวกเขา

แต่ว่าต่อมาผู้หญิงคนนี้หลับทิ้งเย่หลิ่นหานแล้ว เดินมาทางเขา

ฉะนั้นเย่โม่เซินจึงอดใจไม่ได้

กระโปรงสีแดงบนตัวของเธอเซ็กซื่อยู่แล้ว บวก กับถูกฉีกขาดอีก ครั้งนี้ยังเผยให้เห็นร่างกายครึ่งหนึ่ง ของเธอ ดูวับๆแวมๆ

จู่เยโม่เซินก็ก้มหน้ากัดไปที่ไหล่อันขาวราวกับ หิมะของเธอ ไม่ได้แรงมาก แต่กลับเจ็บ

เสิ่นเฉียวร้องออกเสียง “นาย…นายทำอะไร?” “ให้เธอจำไว้” เสียงที่ต่ำของเย่โม่เซินมีความเบลอเล็กน้อย “ต่อจากนี้ห้ามใส่กระโปรงแบบนี้ต่อหน้า ผู้ชายคนอื่นแล้ว และห้ามเธอใส่เสื้อของผู้ชายคนอื่นอีก ได้ยินไหม?”

เสิ่นเฉียวไม่ได้พูด มือของเธอกอดไปที่คอของเย่ โม่เซินโดยไม่รู้ตัว ร่างกายที่ผอมเรียวพิงเข้าไปบนตัว ของเขา พิงอยู่ ราวกับว่าชอบอุณหภูมิในร่างกายของ เขามาก

เยโม่เซินหยุดชะงักไปสักพัก ถามซ้ำว่า “ได้ยิน หรือยัง?”

เสิ่นเฉียวทรมาน เพียงแค่ร้องไปคำหนึ่ง กอดคอ ของเขาไว้แล้วเงยหน้าขึ้น ริมฝีปากที่อ่อนโยนและ เร่าร้อนกัดไปที่ลำคอของเขาหนึ่งที่

การกระทำนี้ทำเอาทั้งตัวของเย่โม่เซินรวมแน่น ไปหมด เส้นเลือดบนหน้าปากก็เผยออกมา เขานำมือ ของเสิ่นเฉียวออก แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักว่า “เดี๋ยว ก่อน ตอบฉันก่อน ไม่เช่นนั้น …ฉันไม่สนใจเธอแล้ว”

ได้ยินว่าเขาอาจจะไม่สนใจตัวเองแล้ว เสิ่นเฉียวก็ รู้สึกเหนื่อยใจ พูดตรงๆ เลยว่า “งั้นนายก็ไม่ต้องสนใจ ฉันแล้ว ทิ้งฉันไว้ที่ข้างถนนเถอะ ให้ฉันจัดการตัวเอง แล้วตาไปเลย”

เย่โม่เซินขมวดคิ้ว

ประโยคนี้ฟังแล้ว ทำไมดูเหมือนว่ากำลังอ้อนอยู่

เลย?

เย่โม่เซินโมโหกับเธอไม่ขึ้นจริงๆ จ้องเจอ แล้วน้ำเสียงก็อ่อนโยนลงเยอะมาก

“อยากจะจัดการด้วยตัวเองจริงๆ หรอ?”

เสิ่นเฉียวลืมตามองหน้าเข้า แล้วพยักหน้าด้วย ความน่าสงสาร

แววตานั้นเหมือนกำลังบอกว่า เธอทรมานไม่ไหว แล้ว รับช่วยเธอหน่อย

เยโม่เซินควบคุมความหวังของตัวเองที่ถูก ยั่วยวนขึ้นมา “งั้นก็ต้องถามฉันว่าตกลงไหม”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ