บทที่1146 อย่าเอาแต่ใจ

แต่สิ่งที่หานซึ่งมั่นใจก็คือ สาวน้อยไม่อยากจะฟังเขาอธิบายถึง สิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้นเลยแม้แต่น้อย

ในเมื่อเป็นแบบนั้น เขาก็จะไม่พูดถึงมันแล้วกัน แต่ว่าเรื่องบางเรื่อง เธอก็ยังจําเป็นต้องรู้

เขาเดินไปข้างหน้า ล็อกข้อมือของเสี่ยวเหยียนเอาไว้ ดึงเธอ ไปที่รถของตัวเอง โดยไม่รอให้เธอโต้ตอบ เสี่ยวเหยียนรู้สึกเพียง ว่าแรงของเขาที่อยู่บนข้อมือนั้นหนักแน่นมาก รัดจนข้อมือเธอ เริ่มรู้สึกเจ็บขึ้นมา

เธออยากจะขัดขืน แต่แรงของเขาหนักแน่นเหมือนโซ่เหล็ก หนักจนเธอไม่สามารถสลัดให้หลุดได้

เธอถูกลากไปถึงตัวรถอย่างรวดเร็ว พอเห็นเขาเปิดประตูรถ ออก เธอก็ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างไม่เต็มใจ แต่ไม่ยอมเข้าไปนั่นใน

รถ

“ถ้าฉันอยากจะพูดเกี่ยวกับเรื่องคู่ดูตัวของเธอ เธอก็ไม่อยาก

จะรู้เหรอ”

คู่ดูตัว ?

หลี่ซือห้าน ?

เสี่ยวเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วมองไปที่เขา
“คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง

“ถ้าอยากจะรู้ ก็ขึ้นรถ”

นี่กําลังขู่เธอหรือ

เสี่ยวเหยียนเบิกตาโต ครุ่นคิดก่อนจะเข้าไปในรถ ขึ้นรถก็ขึ้น รถ ใครจะไปกลัวกัน

ในที่สุดสาวน้อยก็เข้าไปนั่งในรถแล้ว หานซิงถอนหายใจที หนึ่ง แล้วเข้าไปนั่งตรงที่นั่งคนขับ

หลังจากขึ้นรถแล้ว สาวน้อยก็นั่งนิ่งไม่ไหวติง หานซึ่งบอกให้ เธอคาดเข็มขัดนิรภัยเธอก็ไม่สนใจ ไม่มีทางเลือก หานซิงเลย ต้องช่วยเธอคาดเข็มขัดด้วยตัวเอง

แต่พอมือเอื้อมผ่านหน้าของเสี่ยวเหยียน เสี่ยวเหยียนก็รีบพูด ขึ้นทันที “คู่ดูตัวของฉันทำไมเหรอ คุณรีบพูดมา พอพูดจบฉันจะ ลงรถ ไม่จําเป็นต้องคาดเข็มขัด

เมื่อสิ้นเสียงของเธอ มือของหานซึ่งก็วางอยู่บนเข็มขัดนิรภัย แล้ว แววตาที่จ้องหน้าเธอเย็นชาเล็กน้อย แต่น้ำเสียงของหานซึ่ง กลับเย็นซากว่าแววตาหลายระดับ

“ฉันรับปากคุณป้าแล้วว่าจะส่งเธอกลับถึงบ้านอย่าง ปลอดภัย”

“นั่นเป็นสิ่งที่คุณรับปาก ฉันไม่ได้รับปาก” เสี่ยวเหยียนเบือนหน้าหนี ไม่อยากมองเขา ดวงตาเต็มไปด้วยความรังเกียจ “มี อะไรก็พูดมา ถ้าคุณยังไม่พูดอีก ฉันจะไป

ท่าทางแบบนี้ของเธอ ทำให้หายซึ่งรู้สึกหมดหนทางจริงๆ ทำได้แค่พูดให้อ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย

“จะไม่คาดเข็มขัดนิรภัยจริงเหรอ แล้วไม่ให้ฉันไปส่งเธอที่ บ้านด้วยเหรอ”

เสี่ยวเหยียนพูดอย่างดื้อดึงและหนักแน่น “ไม่ต้อง

ภายในรถเงียบสงัด หานซึ่งไม่รู้จะทำอย่างไรกับเธอ สุดท้ายก็ เลยยอมปล่อยมือ

ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็ยื่นเอกสารอันหนึ่งออกไป

เมื่อได้ยินเสียงของแผ่นกระดาษ เสี่ยวเหยียนก็หันหน้าไป เห็น

ว่าเขายื่นเอกสารมาให้ตัวเอง ก็เกิดความสงสัยขึ้นในใจ

“นี่คืออะไร”

แล้วเกี่ยวอะไรกับหลี่ซื้อห้านคู่ดูตัวของเธอด้วย

เธอไม่ได้ยื่นมือไปรับ แต่กลับถามหานชิงแทน

“นี่คือข้อมูลของคู่ดูตัวของเธอ

เสี่ยวเหยียน

คุณตรวจสอบเขา

เขามองเธอทีหนึ่ง จากนั้นก็ถอนสายตากลับไปมองข้างหน้าแล้วพูดเรียบว่า เธอรู้หรือเปล่าว่าดูตัวเธอเป็นแบบ ไหน เคยทําอะไรมาบ้าง ก่อนจะไปตัวไม่

ประโยคพวกนี้ช่าง………

เสี่ยวเหยียนไม่รู้จักบ้านเพราะป้าจางคนแนะนำ แล้วตอนนั้นเธอก็กำลังอยู่ใน อารมณ์โกรธ ดังจะทำความไม่ความรู้สึกอะไรขึ้นมาแยกย้ายกัน

อีกอย่างเรื่องดูนี้ เดิมทีก็ต้องความรู้จักกันหลังจาก นั้นอยู่แล้ว

เมื่อคิดถึงตรงแววตาเสี่ยวเหยียนมองหาน

มาก

ต้องแน่นอนสิ ถ้าฉันจะไปตัวยังไง คุณเอาข้อมูลตรวจสอบพวก

ตอนนี้สาวน้อยรู้สึกต่อต้านเขามาก อีกอย่างยังพูดตัวเองรู้จักจริงๆ ตัวกับผู้ชายคนนั้น

อย่าแต่เองพ่อแม่ของเธอแต่ว่า เธอไม่ทีว่าจะข้อมูลพวกนี้เลย หานซึ่งเม้มปากก่อนจะพูดออกไปตรงๆ

“แล้วเรื่องที่เขาเคยติดคุกเพราะเรื่องโกงเงินจากผู้หญิง เธอรู้

หรือเปล่าล่ะ” ประโยคนี้มาอย่างกะทันหันเกินไป เสี่ยวเหยียนยังไม่ทันได้ตั้ง

ตัว

“คุณว่าอะไรนะ”

เคยติดคุก ? เรื่องนี้เป็นสิ่งที่เสี่ยวเหยียนคาดไม่ถึงเลย ถึงแม้ เธอจะรู้สึกว่าหลี่ซื้อบ้านมีบางอย่างไม่ปกติ แต่ว่าเคยก่อเรื่อง และถูกดำเนินคดีมาก่อนแบบนี้เธอไม่เคยคาดคิดเลยแม้แต่น้อย

หรือก็คือ เธอไม่เคยคิดถึง ในแง่นี้มาก่อนเลย

ตอนนี้จู่ๆหานซิงก็เอาเรื่องนี้มาบอกเธอต่อหน้า ไม่เพียงแต่ ทำให้เธอรู้สึกตกตะลึงเท่านั้น ยังทำให้เธอรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าว อีกด้วย

เพราะว่าเธอยังไม่รู้จักคู่ดูตัวของตัวเองดีด้วยซ้ำ แล้วตอนนี้ เขายังเป็นฝ่ายเอาข้อมูลมาบอกเธออีก

ดูสิ คู่ดูตัวของเธอเป็นคนที่ย่ำแย่ขนาดไหน แล้วเธอยังจะทำ เหมือนเขาเป็นของมีค่า ใช้เขามายั่วโมโหฉัน เธอไม่รู้อะไรเลย ยังจะพัวพันอยู่กับคู่ดูตัวแบบนี้อีก น่าขันขนาดไหน

มือที่วางไว้บนตักของเสี่ยวเหยียนกำหมัดแน่น ตอนนี้จิตใจ ของเธอผูกเป็นปม เป็นปมที่ตัวเองไม่สามารถแก้ได้ ตอนนี้ไม่ว่า หานซึ่งจะทำอะไร เธอก็รู้สึกว่าตัวเองช่างน่าขันเสียจริง
“เรื่องนี้ เป็นเพราะเสี่ยวหมี่โค้วพบความไม่ปกติ เพื่อความ ปลอดภัย ฉันก็เลยรู้สึกว่าจำเป็นต้องตรวจสอบดูสักก่อน

เสียงแผ่วเบาของชายหนุ่มดังขึ้นในรถ สำหรับเสี่ยวเหยียน แล้ว อีกฝ่ายดูเหมือนจะมีรัศมีแห่งธรรมก็มิปาน เธอกําหมัดแน่นแล้วคลาย ๆ สุดท้ายก็เงยหน้าขึ้นมองไป

ทางเขา

“แล้วยังไงล่ะ”

หานซึ่งเม้มปากมองเธอไม่พูดไม่จา รอให้เธอพูดประโยคต่อ

ไป

“ถึงแม้เขาจะเคยติดคุก แล้วทำไมเหรอ” ประโยคนี้ทําให้หานชิงขมวดคิ้ว “เธอรู้ไหมว่าตัวเองกำลังพูด อะไรอยู่”

“ฉันต้องรู้อยู่แล้วสิ” เสี่ยวเหยียนเผยรอยยิ้มออกมา แล้ว ชะโงกตัวเข้าไปใกล้หานชิง ตาจ้องตากับเขา จมูกจรดจมูก ลม หายใจของทั้งสองใกล้กันมาก สายตาของเสี่ยวเหยียนเต็มไป ด้วยแววเยาะเย้ย “คุณคงอยากจะบอกฉันว่า ขนาดเสี่ยวหมี่โต้ว ยังตระหนักถึงปัญหานี้ ทำไมฉันถึงไม่ตระหนักถึงมัน ฉันมันโง่ เป็นคนที่ซื่อบื้อจนไม่รู้จะซื่อบือยังไงแล้ว ใช่ไหม”

มองดูเสี่ยวเหยียนที่อยู่ใกล้แค่คืบ หานซิงบอกไม่ถูกว่ารู้สึก อย่างไร

เมื่อครู่ตอนที่จู่ๆเธอก็ชะโงกเข้ามาใกล้ เขาก็สัมผัสได้ว่าหัวใจของตัวเองกระตุกวูบไปที่หนึ่ง แต่ตามด้วยแววตาเยาะเย้ยของ เธอ ความหวั่นไหวที่อยู่ภายในใจก็หายไปจนหมดสิ้น

คนที่เคยเงียบงันมาตลอดอย่างเขา กลับถูกสาวน้อยคนหนึ่ง กระตุ้นจนจิตใจระส่ำระสาย

“เธอก็รู้ว่าฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น

“คุณจะหมายความว่ายังไงฉันไม่อยากรู้ ฉันเคยบอกคุณแล้ว ไง ว่าต่อไปฉันจะไม่ตอแยคุณอีก แล้วก็เคยบอกแล้วว่าต่อไปคุณ อย่ามาหาฉันอีก ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ

เสี่ยวเหยียนพูดคำที่เสียดแทงจิตใจของหานชิงออกมาไม่ หยุด

“แล้วก็ถึงแม้ว่าคู่ดูตัวของฉันจะเคยติดคุก นั่นก็เป็นเรื่องของ ฉัน ในเมื่อฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก นั่นก็หมายความว่าเรื่อง ของฉันก็ไม่เกี่ยวข้องกับคุณไม่จำเป็นต้องให้คุณมายุ่งด้วย ถึง แม้ว่าต่อจากนี้ฉันต้องเจอกับฆาตกร คุณก็ไม่เกี่ยวข้องเลยสัก นิด”

ยิ่งพูด รอยยิ้มมุมปากของเสี่ยวเหยียนก็ยิ่งเย็นยะเยือกขึ้น เขาช่างน่าขันจริงๆ ทั้งๆที่ไม่ชอบเธอ ทั้งๆที่ขยะแขยงเธอ แต่ กลับทำเรื่องพวกนี้อีก เพื่ออะไรกัน

เพราะเวทนาเธอหรือ เขาเห็นตัวเองเป็นขอทานของเขาจริงๆ หรือ ให้ดิ้นอยู่ฝ่ามือของเขาแบบนี้ แล้วให้เธอหดตัวเข้าไปอยู่ใน ซอกมุมตอนที่ถูกเขาผลักไสหรือ
ของตัวเองกระตุกวูบไปที่หนึ่ง แต่ตามด้วยแววตาเยาะเย้ยของ เธอ ความหวั่นไหวที่อยู่ภายในใจก็หายไปจนหมดสิ้น

คนที่เคยเงียบงันมาตลอดอย่างเขา กลับถูกสาวน้อยคนหนึ่ง กระตุ้นจนจิตใจระส่ำระสาย

“เธอก็รู้ว่าฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น

“คุณจะหมายความว่ายังไงฉันไม่อยากรู้ ฉันเคยบอกคุณแล้ว ไง ว่าต่อไปฉันจะไม่ตอแยคุณอีก แล้วก็เคยบอกแล้วว่าต่อไปคุณ อย่ามาหาฉันอีก ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ

เสี่ยวเหยียนพูดคำที่เสียดแทงจิตใจของหานชิงออกมาไม่ หยุด

“แล้วก็ถึงแม้ว่าคู่ดูตัวของฉันจะเคยติดคุก นั่นก็เป็นเรื่องของ ฉัน ในเมื่อฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก นั่นก็หมายความว่าเรื่อง ของฉันก็ไม่เกี่ยวข้องกับคุณไม่จำเป็นต้องให้คุณมายุ่งด้วย ถึง แม้ว่าต่อจากนี้ฉันต้องเจอกับฆาตกร คุณก็ไม่เกี่ยวข้องเลยสัก นิด”

ยิ่งพูด รอยยิ้มมุมปากของเสี่ยวเหยียนก็ยิ่งเย็นยะเยือกขึ้น เขาช่างน่าขันจริงๆ ทั้งๆที่ไม่ชอบเธอ ทั้งๆที่ขยะแขยงเธอ แต่ กลับทำเรื่องพวกนี้อีก เพื่ออะไรกัน

เพราะเวทนาเธอหรือ เขาเห็นตัวเองเป็นขอทานของเขาจริงๆ หรือ ให้ดิ้นอยู่ฝ่ามือของเขาแบบนี้ แล้วให้เธอหดตัวเข้าไปอยู่ใน ซอกมุมตอนที่ถูกเขาผลักไสหรือ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ