เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 128 นายเห็นอะไรบ้าง



บทที่ 128 นายเห็นอะไรบ้าง

อ๊ะ นายทำอะไรนะ? ” เสิ่นเฉียวร้องตกใจ และกำลังจะหันไปมองสถานการณ์ข้างหลังของ ตัวเอง

“อย่าขยับ” เย่โม่เซินขมวดคิ้วมองซิปด้าน หลังเธออย่างไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจว่าทำไมซิปนั้น ถึงถูกเขาดึกจนพังได้ ผมดูหน่อยว่ามันเกิดอะไร ขึ้น”

เสิ่นเฉียวโมโหมาก ถ้าซิปพัง แล้วเธอจะ ออกไปข้างนอกยังไง?

พอคิดว่าแผนที่เธอวางไว้อย่างดีที่สุดต้อง มาพังทลายลง เสิ่นเฉียวก็รู้สึกโมโหมาก ใจของ เธอก็ค่อยๆบีบรัดกันแน่น

” ไม่ต้องดูแล้ว เย่โม่เซิน นายตั้งใจใช่ ไหม?”

เดิมที เย่โม่เซินยังช่วยดูแทนเธออยู่ แต่ พอได้ยินเธอพูดแบบนั้น การกระทำบนมือก็หยุด ลงทันที หนังตาของเขายกขึ้นเล็กน้อย ดวงตาสี ดำสนิทจ้องเธอเขม็ง ” ในสายตาของคุณ ผมเป็น คนแบบนั้นหรอ?”
4 ไม่อย่างนั้นละ?” เสิ่นเฉียวโมโหจน เบ้าตาแดงกำ: นายรู้ไหมว่าวันนี้ฉันตั้งใจเตรียม การมากขนาดไหน นี่ถือได้ว่าเป็นครั้งแรกที่ฉัน ตั้งใจเจรจาเรื่องงาน ตั้งแต่เข้ามาในบริษัทตระกูล เย่ นายเป็นจริงเป็นจังหน่อยไม่ได้หรอ? ทำไม ต้องมาสร้างความวุ่นวาย แถมยังบอกว่าฉันมายั่ว ผู้ชายอีก ถึงอย่างไร ในสายตาของนาย ฉันก็แค่ ผู้หญิงเหลวไหล ที่คิดยั่วผู้ชายไปวันๆใช่ไหม? ”

เธอพูดอย่างโมโห สีตาของเย่โม่เซินค่อยๆ หนักแน่นไปตามคำพูดของเธอ

เสิ่นเฉียวพูดไปพูดมา เบ้าตาก็ค่อยๆแดง ขึ้น ตอนที่เธอยึดเอวเตรียมจะหมุนตัว อยู่ๆเสื้อ สูทก็ถูกนำมาสวมใส่บนตัวเธอ การกระทำของ เสิ่นเฉียวหยุดลง และรีบหันหน้าไปมองเขาอย่าง รวดเร็ว

” ใส่แบบนี้ไปก่อน”

หลังจากที่นำเสื้อสูทให้เธอแล้ว บนตัวของ เยโม่เซินก็เหลือแค่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวเดียว สายตา ของเขาเพิ่มความหยิ่งขึ้น

ใส่เสื้อสูทของเขา

ถึงแม้จะไม่อยากใส่ แต่เสิ่นเฉียวจนปัญญาแล้วจริงๆ เธอคงจะไม่เปลือยท่อนหลังออกไป เด็ดขาด?

สุดท้าย เสิ่นเฉียวก็ทำได้เพียงจ้องเขา อย่างโหดเหี้ยม ดึงเสื้อสูทบนตัวแน่น เปิดประตู และเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

และบังเอิญเป็นตอนที่ผู้จัดการร้านเรียกคน มาพอดี เขากำลังเตรียมจะเปิดประตู แต่ใครจะไป รู้ว่าตอนที่เขายังไม่จับประตู ประตูก็ถูกเปิดจาก ด้านในเสียก่อน หลังจากนั้น ก็มีผู้หญิงเดินพุ่ง ออกมาด้วยเบ้าตาที่แดงก่ำ

” เอ้? ทำไมคุณออกมาจากข้างในได้ละ? ลูกประตูไม่ได้เสียหรอกหรอ…” หลังจากนั้น ตอนที่เขาเห็นเย่โม่เซินที่ออกมาจากข้างใน ประโยคหลังก็ค่อยๆหยุดลง ผู้จัดการจึงหันไป มองแผ่นหลังของคนที่วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว แล้วค่อยหันมามองเย่โม่เซินที่นั่งอยู่บนรถเข็น อยู่ๆก็รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

เจอทั้งสองคนกำลังทำอะไรอยู่ข้างใน….

ความคิดด้านหลังยังไม่ทันหลุดออกมา สายตาเคร่งขรึมของเย่โม่เซินก็กวาดมองมาที่ เขาซะก่อน พลานุภาพที่กระจายออกมาจากบนตัว กดทับผู้จัดการซะจนพูดไม่ออก

ลองมองดีๆ สีหน้าของผู้จัดการเปลี่ยนไป มาก นี่ประธานอยู่ไม่ใช่หรอ?

คิดไม่ถึงว่าเขาจะมาอยู่ที่นี่

” ประ ประธานเย่! ” ผู้จัดการร้องเรียก

เย่โม่เซินเม้มปากด้วยสีหน้าเย็นชา และพูด เสียงเบา: เมื่อสักครู่ เห็นอะไรบ้าง? ”

ผู้จัดการ: ไม่เห็นอะไรเลย”

เหอะ” เย่โม่เซินยกยิ้มอย่างพอใจ ” ทำได้ดี ปลายปีค่อยให้เงินโบนัส”

ผู้จัดการรีบยิ้มประจบทันที ขอบคุณ ประธานเย่มากครับ ลูกประตูเสีย ผมต้องเรียกคน มาซ่อม เชิญประธานเย่ไปทำธุระก่อนก็ได้ครับ

เย่โม่เซินกวาดตามองเขาเล็กน้อย หลอก ง่ายจริงๆ เขาดึงเนคไทไปมา หลังจากนั้นก็เข็น รถเข็นจากไป

รอจนเขาออกไปแล้ว ผู้จัดการร้านถึงค่อย หันไปมองชายสองคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง: ยังไม่ รีบไปซ่อมประตูอีก? ”

ชายสองคนนั้นทำได้เพียงกลอกตาไปมาในใจ: ตัวล็อคมันดีอยู่แล้ว จะให้ซ่อมยังไง? ให้ ใช้อากาศซ่อมหรอ?

ตอนที่เสิ่นเฉียวมาโผล่ที่โต๊ะอีกครั้ง บนตัว ก็มีเสื้อสูทของผู้ชายแล้ว

ดังนั้น สายตาที่ ซูจิ๋ว มองเธอจึงมีความ แปลกใจเล็กน้อย ไปห้องน้ำครู่เดียวทำไมถึง….

หานชิงนิ่งเฉยกว่า ซูจิ๋ว เขากวาดสายตาไป มองเสื้อสูทบนตัวเธอเล็กน้อย และค่อยเก็บ สายตาลง

หลังจากที่เสิ่นเฉียวเข้ามา เย่โม่เซินก็กลับ เข้ามาด้วยเช่นกัน หลังจากนั้น เสื้อสูทบนตัวเขาก็ หายไปซะเฉยๆ ซูจิ๋ว กระพริบตา รู้สึกว่าจับเรื่อง อะไรดีๆได้ซะแล้ว

เซี่ยวซู่: ”

สถานการณ์ต้องเก้อเขินขนาดนี้เลยหรอ?

คือ…. เสิ่นเฉียวอดกลั้นความร้อนรนใน ใจ และหยิบข้อมูลโครงการที่เตรียมไว้แล้วออก มาตั้งบนโต๊ะ ” ประธานหานคะ ปรกติคุณยุ่งมาก วันนี้โชคดีที่สามารถเชิญคุณมาร่วมรับประทาน อาหารกลางวันด้วยกัน เป็นเกียรติแก่บริษัทของเรามากๆค่ะ เชิญคุณดูข้อมูลฉบับนี้ก่อนค่ะ”

เธอหยิบข้อมูลมาวางบนโต๊ะ

ในที่สุดก็เข้าเรื่องสำคัญสักที ซูจิ๋ว รู้สึกโล่ง ใจ และรับข้อมูลมาเปิดดู หลังจากนั้น ก็ได้พูด ถามขึ้น

เย่โม่เซินมาด้วยพอดี ไวน์กับอาหารก็เสิร์ฟ ครบแล้ว ตอนที่พนักงานรินไวน์ให้พวกเขา เสิ่น เฉียวมองของเหลวที่กำลังรินไหล ก็มีความรู้สึก เสียดาย

ทั้งหมดนั้นคือเงินทั้งสิ้น

เห้อ

หานชิงสังเกตได้ถึงอารมณ์โศกเศร้าของ เธอ และเหมือนจะเดาอะไรได้ ดวงตาสีหมึก ปรากฏความขี้เล่นขึ้นทันที

” ประธานหาน” เสียงเย็นชาของเย่โม่เซิน ดังขึ้น ดึงสติของหานชิงกลับไป

หานชิงเงยหน้าสบตากับสายตาของเยู่โม่ เซินกลางอากาศ

” เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบคุณ”

ทั้งสองคนชนแก้วกัน
และเวลานี้ ประตูร้านก็ถูกเปิดออกอย่างรีบ ร้อน หญิงสาวน่ารักที่ใส่ชุดเดรสสีชมพูอ่อนวิ่งเข้า มา สายตามองไปทั่วทุกทิศทาง ตอนที่เห็นเสิ่น เฉียวกับหานชิงนั่งประชันหน้ากัน ใบหน้าของเธอ ก็เปลี่ยนสีไปทันที หลังจากนั้นก็รีบก้าวเท้าวิ่ง เข้าไปหา

แต่วิ่งไปได้สองก้าว หานเส่โยวก็เหมือนนึก อะไรออก

เธอวิ่งไปอย่างรีบร้อนแบบนี้จะไม่ร้อนตัว เกินไปหรอ? พี่ของเธอเป็นคนที่ฉลาดเกินคน ขนาดนั้น ถ้าตัวเองทำพิรุธต่อหน้าเขาสักนิด ก็ อาจจะถูกรู้ได้เลย

คิดมาถึงตรงนี้ ต่อให้หานเส่โยวร้อนใจมาก เพียงใด ก็ไม่กล้าวิ่งเข้าไปหาพวกเขาตรงๆอีก แล้ว

ทำได้เพียงข่มความร้อนใจเอาไว้เผยรอย ยิ้มขี้เล่นบนใบหน้า และเดินเข้าไปใกล้พวกเขา

พี่ พี่กลับมาทำไมไม่บอกฉันสักคำละ? เฉียวเฉียว!” เดินเข้าไปใกล้แล้วหานเส่โยวถึง ค่อยพูดขึ้น น้ำเสียงกับสายตาเต็มไปด้วยการรอ คอย ท่าทางน่ารักของเธอเหมือนดีใจมากที่รู้ว่าพี่ ชายกำลังจะกลับประเทศ
“เส่โยว? ” เสิ่นเฉียวได้ยินเสียงของเธอ และเม้มปากเข้าด้วยกัน: เธอมาแล้ว? ”

หานเส่โยวเดินไปยืนตรงหน้าเสิ่นเฉียว และ กระแอมไอเสียงเบา: ” เอ๋ เลขาซู ก็อยู่ด้วย พวก คุณกำลังเจรจาเรื่องงานกันอยู่หรอ?”

ซูจิ๋ว พยักหน้า

สีหน้าของหานชิงยังคงไร้อารมณ์เหมือน เดิม

ขอโทษนะพี่ ฉันไม่รู้ว่าพวกพี่กำลังเจรจา เรื่องงานกันอยู่ ฉันได้ยินคนขับรถบอกว่าหลัง จากที่พี่ลงเครื่องก็ไม่ได้นั่งรถเขา ฉันจึงมาหา ไม่ คิดว่า…. ” พูดถึงตรงนี้ ใบหน้าของเธอก็ปรากฏ ความรู้สึกผิดขึ้นมา

ในที่สุดหานชิงก็เงยหน้ามองเธอ และพูด ขึ้นเสียงนิ่ง

” ไม่เป็นไร นั่งสิ ”

” ขอบคุณค่ะพี่! ” หานเส่โยวรีบนั่งลงข้าง เสิ่นเฉียวอย่างรวดเร็ว ภายนอกเธอเหมือนกำลัง เบิกบาน แต่ความเป็นจริง ในใจกลับเกิดคลื่นลูก ใหญ่ขึ้น

หลังจากที่นั่งลงก็พบว่าเย่โม่เซินก็อยู่ที่นี่ด้วยเหมือนกัน สายตาของหานเส่โยวจึงเป็น ประกายขึ้นทันที และทำการทักทายเขา

” คุณชายเย่ก็อยู่ด้วย สวัสดีค่ะ” เย่โม่เซินพยักหน้าเป็นการขานรับ

เดิมทีเป็นแค่การเจรจาเรื่องงาน สุดท้าย มื้ออาหารนี้กลับมีคนสองคนมาเพิ่มอย่างน่า แปลกใจ

เย่โม่เซินกับหานเส่โยว

ในระหว่างนั้น เสิ่นเฉียวก็ไม่รู้ว่าควรเจรจา ต่อยังไงดี ช่างเป็นสถานการณ์ที่ทำให้คนรู้สึก กลืนไม่เข้าคายไม่ออกซะจริงๆ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ